Tíminn - 31.08.1982, Blaðsíða 10

MUÐJUDAGUR 31. ÁGÚST 1982
fþróttir
Umsjón: Sigurður Helgason

■ Hér ganga þeir Sigurður Lárusson og Sveinbjörn Hákonarson sigurreifir með sigurlaunin í bikarkeppninni, bikarinn
eftirsótta. Sveinbjörn var besti leikmaður vallarins, að mati íþróttafréttaritara Tímans. Tímamynd: ARI.
Skagamerm
höfdu betur
Jafntefli hjá
stelpunum
Góður árangur
kvennalandsliðsins
■ Á laugardag léku íslenska kvenna-
landsliðið í knattspyrnu landsleik gegn
Norðmönnum og var leikið í Tönsberg
í Noregi. Þetta var annar landsleikur
íslenskra kvenna, sá fyrsti var háður í
Kópavogi fyrir ári síðan gegn Skotum,
sem sigruðu íslensku dömurnar með
þremur mörkum gegn tveimur.
Leiknum á laugardag Iauk hins vegar
með jafntefli, bæði Iiðin skoruðu tvö
mörk. Fyrsta mark leiksins skoraði Ásta
B. Gunnlaugsdóttir, en norsku stúlkurn-
ar jöfnuðu. Aftur komut íslensku
dömurnar yfir er víti var dæmt á norska
liðið. Brotið var á Laufeyju Sigurðar-
dóttur í vítateig norska liðsins og átti
dómarinn ekki annarra kosta völ, en að
dæma vítaspymu, sem Rósa Valdimars-
dóttir skoraði úr. Síðan jöfnuðu norsku
stúlkumar með hörkuskoti langt utan af
velli og það urðu lokatölurnar í leiknum.
Þetta er mjög góður árangur hjá íslenska
liðinu, þar sem norsku stúlkurnar em
mjög sterkar og hafa ekki tapað leik á
þessu ári. Ætti þessi árangur að vera gott
vegarnesti í landsleikinn gegn Svíum,
sem taldar em hafa á einu besta liði í
Næsta verkefni
■ Landsleikur íslenska og norska
kvennalandsliðsins sem leikinn var á
laugardag er liður í Evrópukeppni
kvenna í knattspyrnu. Þar em þær í riðli
með Norðmönnum, Svíum og Finnum.
Næsti leikur í riðlinum verður leikinn á
Kópavogsvelli gegn Svíum 9. september
næstkomandi. Sænsku stúlkurnar em
geysisterkar og til marks um það má geta
þess að þær sigruðu finnsku stúlkurnar
ekki alls fyrir löngu í Finnlandi með sex
mörkum gegn engu. En árangur íslenska
liðsins gegn Norðmönnum gefur tilefni
til bjartsýni og hver veit nema að ísland
sé á góðri leið með að verða stórveldi í
kvennaknattspymu.
■ Ásta B. Gunnlaugsdóttir
Evrópu á að skipa, en hann verður
háður í Kópavogi 9. september. sh
■ Rósa Valdimarsdóttir
Það voru Skagamenn sem höfðu betur
í baráttunni um sigurlaunin í bikar-
keppni KSÍ. f úrslitaleiknum á sunnu-
daginn sigruðu þeir Keflvíkinga með
tveimur mörkum gegn einu og að leik
loknum fögnuði þeir öðrum bikarsigri
sínum. Átta sinnum léku þeir úrslita-
leik, án þess að vinna sigur, en nú í tvö
síðustu skiptin hefur gæfan verið þeirra
megin.
Það kom í Ijós strax í upphafi leiksins
á sunnudaginn, að bæði liðin ætluðu sér
ekkert annað en sigur. Mikil barátta var
áberandi og menn greinilega staðráðnir
í, að gera út um leikinn strax í byrjun.
Þrátt fyrir alla baráttuna sköpuðust
engin afgerandi marktækifæri fyrr en á
13. mínútu, er Óli Þór Magnússon gaf
góðan stungubolta inn fyrir vörn
Skagamanna á Ragnar Margeirsson, en
Davíð bjargaði meistaralega. Rétt áður
hafði Davíðreyndar átt í erfiðleikum,
misst frá sér knöttinn, cn Skagavörnin
bjargaði málum.
Skagamenn sóttu öllu meira í fyrri
hálfleiknum, enda þótt Keflvíkingar
sneru oft vörn í sókn, en þeim gekk illa
að skapa sér marktækifæri. Á 19.
mínútu tók Árni Sveinsson hornspyrnu,
sendi knöttinn á Guðbjörn Tryggvason,
sem skaut fram hjá. Rétt á eftir átti
Sveinbjörn Hákonarson hörkuskot að
marki Keflvíkinga, en rétt yfir þver-
slána.
Á 32. mínútu átti síðan Árni sendingu
á Guðbjöm, en Þorsteinn Bjarnason var
vel á verði. Og skömmu síðar skoruðu
Keflvíkingar og það kom á óvart miðað
við gang leiksins. Keflvíkingar voru með
knöttinn úti á hægri kanti í barningi gegn
ákveðinni vörn Skagamanna. Óli Þór
náði að snúa á vörnina, renndi
knettinum út fyrir teiginn á Sigurð
Björgvinsson, sem sendi hann inn á
Ragnar Margeirson sem var vel stað-
settur í vítateig Skagamanna og af-
greiddi knöttinn viðstöðulaust í netið og
Davíð kom engum vörnum við. Glæsi-
legt mark, sem kom þó á óvart eins og
fyrr er sagt.
Fram að leikhlénu sóttu Skagamenn
ákaft. Sigurður Lárusson átti skot yfir
mark Keflvíkinga eitt hnoð í vítateig
ÍBK og síðan skallaði Guðbjörn yfir á
41. mínútu. Á 44. mínútu náði
Sveinbjörn Hákonarson að senda háan
knött inn í vítateig Keflvíkinga og þar
var Sigþór Ómarsson sem skallaði
laglega yfir Þorstein sem hljóp út á móti
og þar kom Júlíus Pétur Ingólfsson á
fleygiferð og skallaði í netið og jafnaði
metin. Staðan 1-1 í hálfleik og mikið fjör
í fyrri hálfleiknum. Undir lok hans
höfðu George Kirby og þeir Karl
Hermannsson og Marínó Einarsson
mikið að gera við að hlúa að meiddum
leikmönnum úr báðum liðum, því að oft
var kappið heldur meira en forsjáin.
Akurnesingar byrjuðu síðari hálf-
leikinn eins og þeir höfðu endað þann
fyrri, á að skora mark. í fyrsta upphlaupi
sínu hljóp Sveinbjörn upp hægri kantinn
og sendi vel fyrir mark Keflvíkinga og
þar var Guðbjörn og nokkaði knettinum
út á Árna Sveinsson sem sendi hann
rakleiðis í bláhornið. Þorsteinn mark-
vörður var ekki í nógu góðri aðstöðu til
að sjá knöttinn og náði því ekki að koma
til bjargar. Þar með hafði staðan breyst
betur úr 0-1 í 2-1. Þetta mark, eins og
raunar öll mörkin í þessum leik, var
sérlega laglegt, allur undirbúningur
nánast eftir bókinni og erfitt að skella
skuldinni á varnarmenn ÍBK. Skaga-
menn gerðu þetta einfaldlega vel, eins
og Keflvíkingarnir nánast á sama stað í
fyrri hálfleiknum.
Fleiri mörk voru ekki skoruð í
leiknum, en sóknin var mun kröftugri af
hálfu Skagamanna. Svo virtist um tíma
sem drægi dáiítið af Keflvíkingum, enda
engin furða, þar sem þeir léku tvo erfiða
leiki í vikunni fyrir úrlitaleikinn. Bestu
færin áttu þeir Árni Sveinsson og
Sveinbjörn. Þorsteinn varði frá Árna, en
skot Sveinbjarnar hitti ekki markið.
Árni átti í síðarnefnda tilfellinu snjalla
sendingu á Sveinbjörn og var það
sérlega gott tækifæri.
Keflvíkingarnir áttu eiginlega engin
afgerandi marktækifæri, enda þótt sókn
þeirra þyngdist eftir því sem leið á
leikinn. Þeir færðu varnarmenn framar
og lögðu alla áherslu á að jafna. Það
tókst þeim ekki og þegar Magnús
dómari Pétursson flautaði til leiksloka
var Ijóst, að „bikarinn“ færi á Skipa-
skaga og miðað við gang leiksins var
það ekki ósanngjarnt. Skagamenn léku
betur, voru ákveðnari og það gerði
gæfumuninn.
Besti maður Skagamanna og besti
leikmaðurinn á vellinum var án alls vafa
Sveinbjörn Hákonarson. Hann lék sem
tengiliður og var jafn virkur í varnar-
leiknum og sóknarleiknum og það var
ósjaldan sem hætta skapaðist af hans
völdum. Það var mikill munur að sjá
hann í þessum leik eða gegn Víkingi í
undanúrslitum. Aðrir leikmenn í jöfnu
Skagaliðinu voru Guðbjörn Tryggva-
son, sem er mikill baráttumaðurog lætur
ekki sinn hlut fyrr en í fulla hnefana.
Árni Sveinsson átti góða spretti og af
varnarmönnum var Sigurður Lárusson
góður og einnig sýndi augljósar fram-
farir á síðustu mánuðum. En í heildina
tekið er ástæða til að hrósa Skagaliðinu
fyrir góðan leik, það eina sem ég tel
ástæðu til að setja út á, er hversu mjög
Sigþór Ómarsson bremsar hraðann í leik
liðsins, en á móti hefur hann marga góða
kosti, sem gera hann ómetanlegan í leik
liðsins.
Keflavíkurliðið varð að þola ósigur í
þessum leik, enda þótt leikmenn þess
hefðu barist af krafti og leikið á köflum
nokkuð vel. Þorsteinn varði vel og
verður ekki sakaður um mörkin.
Miðverðirnir voru sterkir, þeir Gísli
Eyjólfsson og Ingiber. Rúnar Georgs-
son varð meira áberandi sem tengiliður
en bakvörður og sú staða hentar honum
að öllum líkindum betur. Sigurður
Björgvinsson og Einar Ásbjörn léku vel
á miðjunni og Ragnar Margeirson sýndi
og sannaði að hann á mikla framtíð fyrir
sér í knattspyrnunni. Þá sé ég ástæðu til
að geta Óla Þórs Magnússonar. Þar er
mikið efni á ferð. Hann hefur góða
boltameðferð og skilar knettinum vel
frá sér. En það leyndi sér ekki, að hann
gat ekki beitt sér að fullu vegna meiðsla
sem hann hefur átt við að stríða að
undanförnu.
Dómarinn Magnús V. Pétursson
dæmdi á sunnudag sinn síðasta stórleik
í íslenskri knattspyrnu. Leikmenn ÍBK
og fleiri aðilar úr knattspyrnuhreyfing-
unni færði honum blóm í tilefni þeirra
tímamóta. Magnús dæmdi þennan leik
allvel og það er með góðri samvisku
hægt að fullyrða að af honum verði
sjónarsviptir á knattspyrnuvöllunum.
Línuverðir voru Sævar Sigurðsson og
Þorvarður Björnsson. sh