Tíminn - 28.11.1982, Blaðsíða 16

■ Nýjasta kvikmynd ítalska kvikmynda-
leikstjórans - sumir myndu segja
meistarans - Federico Fellini verður
fljótlega tekin til sýningar í Regnbogan-
um. Þetta er kvikmyndin „Kvennaborg-
in“ (La Citta delle donne), sem frum-
sýnd var fyrir tveimur árum, árið 1980,
og fjallar um konur og afstöðu karl-
manna til kvenna, eins og reyndar nafnið
gefur til kynna.
Æfiferill Fellinis, sem er 62 ára að
aldri, er um margt ævintýralegur. Ýmis-
■ Æskuminning; Snaporaz á unga aldri ásamt skólabræðrum sínum í risastóru rúmi. beir eru að horfa á drottningar þöglu myndanna á kvikmyndatjaldi.
Kvennaborg Fellinis
legt er þó harla óljóst í þeim efnum, þar
sem Fellini hefur orðið margsaga um
ýmis atriði í lífi sínu, og hefur fært önnur
mjög í stílinn í lýsingum sínum, enda
hefur hann játað það sjálfur, að honum
þykir ákaflega gaman að Ijúga um
sjálfan sig. Þó er vitað, að hann er af-
millistéttarfólki kominn í borginni Rim-
ini, sem nú er vinsæll sumarleyfisstaður
á ftalíu. Á unga aldri, sennilega sjö ára,
lét hann sig hverfa úr heimavistarskóla,
sem foreldrar hans höfðu sett hann í, og
slóst í för með sirkusfólki, sem ferðaðist
á milli borga og sýndi listir sínar. Þótt
honum væri skilað til foreldranna innan
fárra daga settu þessir dagar í sirkusinum
mark sitt á hugmyndaheimi drengsins,
sem síðar kom fram í hverri kvikmynd
hans á fætur annarri.
Fellini stundaði nám í mörgum
skólum, sem reknir voru af kirkjunni,
og líkaði vistin þar yfirleitt illa. Á
lokaári sínu í menntaskóla, 1937, hóf
Fellini og nokkrir félaga hans iðjulaust
götulíf, sem hann lýsti löngu síðar i
fyrstu kvikmynd sinni, sem náði veru-
legum vinsældum -1 Vitclloni árið 1953,
en þá mynd mætti kannski nefna á
íslensku Iðjuleysingjarnir. Að mennta-.
skólanáminu loknu hvarf Fellini að
heiman og hélt til Flórens. Yfirlýstur
tilgangur þeirrar ferðar var að hefja
háskólanám, en Fellini dvaldi þar aðeins
í hálft ár og hafði fyrir sér með því að
lesa prófarkir. Síðan hélt hann til Rómar
og hugðist verða frægur blaðamaður.
Hann lét skrá sig í háskólann - ekki til
þess að stunda nám heldur til að komast
hjá því að vera kallaður í herinn - og
vann fyrir sér m.a. sem lögreglufréttarit-
ari fyrir dagblað og með því að semja
smásögur og teikna grínmyndir fyrir
önnur blöð í borginni. Síðar fór hann að
skrifa fyrir útvarp, og loks að aðstoða
við samningu kvikmyndahandrita. Það
var kannski meira fyrir tilviljun en
nokkuð annað að hann komst í kynni
við kvikmyndaleikstjórann Rossellini,
sem fékk hann til aðstoðar við gerð
kvikmyndahandrits, sem síðar varð að
þeirri frægu mynd Rossellinis „Opin
borg“ (Roma Citta aperta).
Sló í gegn árið 1953
Fellni aðstoðaði bæði Rossellini,
Germi og fleiri við handritsgerð næstu
árin. og fékk í fyrsta sinn að koma
nálægt leikstjórn sem aðstoðarleikstjóri
árið 1951, en árið 1952 fékk hann loks
peninga til að Ieikstýra fyrstu mynd sinni
(Lo Sceicco Bianco), sem reyndar fékk
slæmar viðtökur jafnt hjá gagnrýnendum
sem áhorfendum. Hann lét samt ekki
deigan síga og árið eftir, 1953, var I
Viteiloni frumsýnd og Fellini varð
frægur bæði í hcimalandi sínu og víða
um lönd.
Frægustu kvikmyndir Fellinis síðan
eru m.a. „La Strada“ (1954), „La
Dolce Vita“ eða „Hið Ijúfa líf“ frá 1960,
„8 1/2“ (1963), sem sumir telja bestu
kvikmynd hans, „Salyricon“ (1969),
„Amarcord“ (1970) og „Casanova“
(1976).
■ í húsi dr. Katzone; Snaporaz fær tvo næturfélaga í heimsókn.
Ein kvcnnanna í Kvennaborginni.
r
Kvennaborgin
Sérhver ný kvikmynd frá Fellini er
viðburður, þótt auðvitað séu áhorfendur
ekki alltaf jafn hrifnir af því, sem hann
hefur uppá að bjóða. Sumir vilja reyndar
halda því fram, að ýmsar seinni myndir
Fellinis séu aðeins nánari útfærsla á fyrri
myndum hans; gamalt vín á nýjum
belgjum ef svo mætti segja, og það hefur
m.a. verið sagt um síðustu mynd hans,
Kvennaborgina.
Marcello Mastrioianni fer með aðal-
hlutverkið í þessari mynd eins og svo
mörgum Fellini-myndum. Hann leikur
þar miðaldra mann, sem Snaporaz
heitir. Sá er á ferðalagi í járnbrautarlest
þegar lestin stöðvast allt í einu á leið
sinni um fagra sveit. Kona, sem sat á
móti honum í lestinni, fer út á akurinn
fyrir utan og Snaporaz eltir hana. Hún
hverfur inn í skóg og Snaporaz heldur á
eftir henni þar til hann kemur allt í einu
að hóteli, þar sem kvenfrelsiskonur eru
að halda mikla ráðstefnu. Þar er hann
hæddur af flestum viðstöddum, en tekst
loks við erfiðan leik að sleppa á brott.
Eftir ýmiskonar vandræði hittir Snaporaz
loks dr. Katzone í skóginum, en maður
þessi býður honum gistingu á setri sínu.
í Ijós kemur, að dr. Katzone er hinn
mesti kvennamaður, og fyrir dyrum
stendur heljarmikið samkvæmi, sem
hann hefur efnt til af tvennu tilefni;
annars vegar til þess að halda upp á
tíuþúsundustu konuna, sem dr. Katzone
hefur komist yfir, og hins vegar til að
segja fyrir fullt og allt skilið við konur.
Ástæðulaust er að rekja þau veisiuhöld
frekar, en í lok myndarinnar kemur í
ljós, að hún gerist eingöngu draumia-
heimi Snaporazar.
Margir hafa haldið því fram að Fellini
sýni konur í mjög ósanngjörnu ljósi í
þessari mynd - að hún sé hreinlega árás
á konur og kvenfrelsisbaráttu. Það geta
íslenskir áhorfendur fljótlega gert upp
við sig sjálfir.
-ESJ.
■ Snaporaz (Marcello Mastrioainni)
er hér frammi fyrir kvennadómstól, sem
dæmir hann fyrir afstöðu sína til kvenna
í „Kvennaborg“ Fellinis.