Fréttablaðið - 31.01.2009, Side 38

HEIMILISHALD
SÓLVEIG GÍSLADÓTTIR
● Forsíðumynd: Anton Brink tók mynd í Listsmiðj-
unni Art2b á Korputorgi Útgáfufélag: 365 miðlar ehf.,
Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík, s. 512 5000 Ritstjórar:
Roald Eyvindsson roald@frettabladid.is og Emilía
Örlygsdóttir emilia@frettabladid.is Auglýsingar: Hlynur
Þór Steingrímsson s. 512 5439 Útlitshönnuður: Kristín
Agnarsdóttir kristina@frettabladid.is.
● ANDREA RÓBERTS
Hannað af hjartans list
● HEIMILIÐ
Búsáhöld eftir byltingu
● LIST
heimili&hönnun
LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 2009
● TÖFRANDI SPEGLUN Copper Shade ljósið eftir Tom Dixon er þeim
skemmtilega eiginleika búið að í því speglast nánasta umhverfi. Það tekur
því á sig hinar ýmsu myndir sem stjórnast af því hvar það er sett upp.
Eitt og sér setur ljósið sterkan svip á umhverfið og virkar eins og punkt-
urinn yfir i-ið. Stundum eru ljósin höfð saman í þyrpingu og er útkoman
tilkomumikil. Ljósakrónurnar speglast þá hver í annarri um leið og herbergið
speglast með mismunandi hætti í hverri ljósakrónu fyrir sig, allt eftir staðsetningu.
FR
ÉT
TA
BL
A
Ð
IÐ
/G
VA
● heimili&hönnun
„Jórunn leit á hjörtun sem tákn
um kærleika og átti til að láta eitt
fylgja með í kaupbæti þegar versl-
að var í Jórunnarbúð og ég er ekki
frá því að margir hafi komið þaðan
út sem betri manneskjur. Mér varð
mikið hugsað til þess eftir að ein
vinkona mín gaf syni mínum svona
hjarta í nafnveislunni hans.“
Þetta segir Andrea Róberts fjöl-
miðlakona sem hefur snúið sér að
hönnun og framleiðslu á hjörtum,
sem meðal annars eru gerð úr
gardínum, dúkum og sængurfatn-
aði úr verslun Jórunnar Ragnheið-
ar Brynjólfsdóttur. Jórunn stofnaði
búðina við Skólavörðustíg 19 árið
1992, þá 82 ára gömul, og rak hana
þar til á síðasta ári en þá andaðist
hún 98 ára að aldri. Þar bar fund-
um þeirra Andreu fyrst saman.
Andrea ákvað að hanna eigin línu
af hjörtum, sem hefur hlotið heit-
ið Jórunn, til minningar um og í
virðingarskyni við þessa hvers-
dagshetju.
„Hjörtun eru hugsuð sem gjaf-
ir fyrir fólk á öllum aldri, í gleði
og sorg. Þeim er komið fyrir á
blúndubeði í öskju, þar sem þau má
geyma eða hengja upp á keðju. Á
botni öskjunnar er miði sem skýr-
ir hugmyndina á bak við þau. Að
þeim má síðan hvísla leyndarmál-
um eða ræða við um ýmis áhyggju-
efni. Þannig er Jórunn trúnaðar-
vinur sem er ávallt til staðar.“
Hjörtun koma í verslanir fyrstu
helgi í febrúar; Epal í Skeifunni,
Kraum við Aðalstræti og Börn
Náttúrunnar við Skólavörðustíg.
- aóv
Hjörtun geta geymt ýmis leyndamál.„Ég er mjög einlæg hvað þetta verkefni varðar. Það skilar sér alltaf,“ segir Andrea.
Hjartalaga trúnaðarvinur
● Andrea Róberts hannar hjörtu í virðingarskyni við Jórunni Brynjólfsdóttur kaupkonu.
Hjörtun er hægt að fá í ýmsum útgáfum. Þeim hefur öllum verið komið haganlega
fyrir í öskjum sem hægt er að geyma þau áfram í, nú eða þá hengja upp til sýnis.
É
g hef alltaf litið á mig sem heldur mikinn sóða. Sérstaklega
gat ég, á mínum yngri árum, komið heim til mín og horft upp á
drasl svo dögum og vikum skipti án þess að ég fyndi fyrir þörf
til að ganga frá því. Að vísu fór draslið oft í taugarnar á mér
og oft pirraðist ég á sjálfri mér fyrir að hafa ekki dugnað til að vera
snyrtipinni. En það er líklega með það eins og megrunina. Marga lang-
ar til að missa nokkur kíló en fáum verður eitthvað ágengt með að losna
við þau.
Í seinni tíð, með aukinni ábyrgð og meiri þroska, hefur skítastuðull-
inn þó lækkað verulega. Þá spilar einn-
ig inn í að ég vorkenni mér það minna
að taka til. Óneitanlega safnast þó enn
fyrir drasl en nú eru settar í gagnið að-
gerðaráætlanir vikulega til að sporna
við ástandinu.
Skítastuðull er annars mjög áhuga-
vert fyrirbæri, enda til fólk á báðum
endum rófsins. Ég þekki fólk sem ekki
festir svefn ef það veit af skítugu glasi á eldhúsborðinu og annað fólk
sem skiptir um á rúminu á nokkurra mánaða fresti og þeirra hugmynd
um að taka til er að ýta öllu draslinu inn í skáp rétt á
meðan gesti ber að garði.
Mér er minnisstæð saga sem vinkona mín
sagði mér af því þegar hún starfaði um tíma
við þrif í ónefndu fyrirtæki þar sem karlmenn
voru í meirihluta. Eitt af hennar verkum var að
taka til og þrífa í eldhúsaðstöðu starfsmanna. Yf-
irleitt vaskaði hún upp þá bolla sem voru í vaskin-
um en eftir að hafa orðið litið inn í skápinn ákvað hún
að tími væri til kominn að taka alla bolla og þrífa þá
almennilega. Sérstaklega blöskraði henni einn boll-
inn sem var orðinn svartur að innan af kaffiskán.
Nú ætlaði mín aldeilis að gera eiganda bollans greiða,
lagði málið í hreinsilög, skrúbbaði og burstaði þang-
að til bollinn var orðinn ásjálegur. Ekki grunaði snyrti-
pinnann þau viðbrögð sem urðu við góðverki hennar. Síðar
í vikunni fékk hún þau skilaboð frá yfirmönnum sínum að bollaþrif-
in hefðu heldur betur fallið í grýttan jarðveg. Hafði eigandi könnunar
af ásetningi ekki þrifið hana í mörg ár. Hann var því orðinn vanur því
„góða“ bragði sem var af kaffinu úr þessum sérstaka bolla og hugsaði
þvottakonunni duglegu þegjandi þörfina í kaffipásum sínum.
Ólíkur skítastuðull
Sérstaklega gat ég, á mínum
yngri árum, komið heim til
mín og horft upp á drasl svo
dögum og vikum skipti án
þess að ég fyndi fyrir þörf til
að ganga frá því.
Blaðberinn bíður þín
Þú færð Blaðberann þinn í Skaftahlíð 24
alla virka daga frá kl. 8-17.
...góðar fréttir fyrir umhverfiðBlaðberinn...
31. JANÚAR 2009 LAUGARDAGUR2