Tíminn - 06.11.1983, Blaðsíða 7

Fagmennirnir leggja hér síðustu hönd á frágang framan við Ijonaburið. Það stækkar nu um meira en helming.
(Tímamynd Arni Sæberg)
aðeins sjö mánaða. „Þá gat maður
haldið á þeim í fanginu," segir Jón
Gunnarsson og veifar til ísbjarnarkarls-
ins, sem rís upp á afturfætumar og þekkir
augljóslega kunningja sinn. Það er aug-
ljóst að hvorki Jón né annar mun halda
á honum í fanginu núna, - og því síður
vilja reyna að taka hann fangbrögðum!
Fjölskylda frá Ástralíu
í „einbýlishúsi" í suðurkantinum inn-
an girðingar Sædýrasafnsins býr fjöl-
skylda frá Ástralíu, sem unir vel hag
sínum og sækist meira að segja eftir að
viðra sig úti í snjónum, sem hún er varla
vön við heiman að.
„Já, menn hafa mikið talað um það
hve dýrunum hafi liðið illa hér," segir
Jón, þegar við komum að heilsa upp á
kengúrurnar." En samt er það nú svo að
þessi dýr sem upprunalega voru aðeins
þrjú eru orðin sjö. Ég held fyrir mitt leyti
að þegar náttúran er í lagi, þá hljóti flest
annað að vera í lagi."
Kengúrurnar eru greinilega ekki
hræddar við gestina og yngsti meðlimur-
inn í fjölskyldunni stekkur á móti okkur
til þess að kanna nánar hverjir séu á
ferð. Einkanlega vill hann finna af okkur
lyktina, enda' minnir Jón okkur á að
dýrin finna meiri lykt af okkur mönn-
unum en við nokkru sinni af þeim.
Kengúrufjölskyldan er fallegur hópur
og hún mun áreiðanlega eignast marga
vini meðal væntanlegra gesta safnsins.
Að tveimur og
hálfu ári liðnu
Eins og við sögðum í upphafi eru nú
liðin tvö og hálft ár frá því Sædýrasafnið
var síðast opið. Það er afrek að hafa
haldið því saman þennan erfiða tíma,
ekki síst þegar til þess er litið að á því og
Þegar flestir gestir komu í safnið voru
þeir á einu ári yfir 100 þúsund, sem er
meiri gestafjöldi en leikhúsin státa af.
En þeir hafa líka farið niður í 30 þúsund,
enda byggist aðsókn nokkuð á veðri og
því hvað hægt er að bjóða upp á af
nýjungum hverjusinni. „Égvonaaðfólk
forstöðumanni þess hafa stundum staðið "íuni ^rö;> dug'egt að hcimsækja okkur
öll spjót og uppörvunarorðin verið færri hérna," seg.r Jon Gunnarsson að okum
en hin.
„Nei, þetta hefur heldur ekki verið
neinn leikur," segir Jón Gunnarsson.
„Auðvitað hefur það bjargað að við
höfum getað stundað háhyrningaveið-
arnar, höfum alltaf verið við þennan
veiðiskap. En kostnaðurinn hefur líka
verið geysilegur og farið fram úr öllum
upphaflegum áætlunum... Þessar allra
nýjustu umbætur ætluðum við að mundu
kosta 2.5 milljónir, en nú er kosfnaður-
inn orðinn yfir 5 milljónir. Þó er ýmislegt
eftir. Til dæmis þyrftum við að fá
síukerfi í dælubúnaðinn í hvalalaugina,
en sjórinn er ekki alltaf nógu hreinn þegar
brimasamt er. Það er eitt af því sem
stendur fyrir dyrum ásamt öðru."
Ekki hetur verið minnst á að búið er
að tyrfa mikið svæði og segir Jón að það
munivera um 1800fermetrar. Þáerbúið
að setja upp nýjar girðingar og mála og
skreyta húsakost margvíslega. Það er
því orðin önnur aðkoma að safninu en
fyrr var þótt áfram muni haldið að glíma
við þann vanda sem slík starfsemi byggist á,
- að útvega nægt vinnuafl og peninga.
og geti sem áður var sótt hingað til okkar
bæði fræðslu og ánægju."
- AM
■ Jón Gunnarsson, forstjóri Sæ -
dýrasafnsins.
Nýtt hús og rýmra
Þegar við komum í byggingu þá sem
hýsir ljónin Leó og Elsu, auk apanna, er
þar fyrir Bóas Kristjánsson, skreytinga-
meistari, að koma fyrir blómakerjum .
Þau verða til mikillar prýði í þessu nýja
húsi, sem á allan hátt er stórum betra en
hið gamla var og skiptir þar auðvitað
mestu hve nú er rýmra hjá dýrunum og
bjartara. Til dæmis eykst plássið hjá
Ijónunum um meira en helming. Ljónin
eru nú orðin 6 ára gömul, en þau voru
þriggja mánaða hvolpar er þau komu í
safnið fyrst. Þáð voru Lionsfélagar sem
gáfu Ijónin, en apana fékk það frá
Samvinnutryggingum. Þessiv dýr hafa
auðvitað verið eitt helsta eftirlæti gesta
frá því fyrsta.
.Geta má um þá nýbreytni að engin
grind verður fyrir búri apanna framvegis,
heldur verður vatnsker fyrir framan það,
sem ætlunin er að hafa í fiska, bleikjur
og fleira. „Ég vona að þeir muni ekki
stökkva ofan í vatnið," segir Jón, þegar
við spyrjum hvort þetta verði næg hind-
run fyrir apahjónin. „Vanalega þarf því
miður að hafa meiri áhyggjur af mann-
fólkinu."
• -♦ 'J
frwmm
■ Sæljónin eru þrjú, þótt aðeins tvö sjáist hér á myndinni. Það þriðja verður að hafa útaf fyrir sig, því samkomulag þess við hin er ekki upp á það besta.
(Tímamynd Árni Sæberg)
’A 's'uNNUbXtTUR d. NÖVÉMBER'1983
Það er yngsti fjölskyldumeðlimurinn sem blaðamaðurinn heldur á hér á myndinni. Hann
reyndist vera spakur sem lamb. (Tímamynd Ámi Sæberg)
fram úr útgjöldum. Á þessari stundu
munum við ekki tilbúnir að ráðast í slíka
framkvæmd, væri laugin ekki til nú“.
Það var dýragarður í Niagara Falls í
Bandaríkjunum sem gaf sæljónin til
Sædýrasafnsins, en þessi garður hefur
keypt háhyrninga af safninu nokkrum
sinnum. „Það er með þá eins og aðra
dýragarða sem við höfum leitað til um
aðstoð og þekkingu, að alls staðar höfum
við mætt einstakri velvild og skilningi,"
segir Jón Gunnarsson.
ísbirnirnir komnir
yfir fermingaraldur
ísbirnirnir eyu jafngamlir Sædýrasafn-
inu, eða 14 ára, því þeir komu hingað
1969. Þá var annar þeirra aðeins 3ja
mánaða gamall og kom hann frá Vestur-
Grænlandi, en hinn fékk safnið að gjöf
frá dýragarðinum í Kaupmannahöfn,