Tíminn - 20.01.1984, Page 12

FÖSTUDAGUR 2«. JANÚAR 19K4
heimilistíminn
■ Jón B. Stefánsson, semsegir okkur
nú frá degi i lífí sínu, hefur gegnt stöðu
starfsmunnustjóra hjú Eimskipafélagi
íslands í tæpt ár, en er búsettur á
Selfossi, sem er fxöingarbær hans, og
þarf því að fara milli Reykjavíkur og
Selfoss daglega.
Jón á fjölbreyttan feril að baki, þó
að ungur sé, aöeins ríflega þrítugur.
Hann fór 16 ára sem skiptinemi til
Bundaríkjanna og dvaldi þar eitt ár.
Síöan stundaði liann nám og lauk
pról'um frá Kennaraskóla Islands og
Iþróttakennaraskóla Islands. Hann
liefur starfað við kennslu á Eskiflröi og
Selfossi, var æskulýðs- og íþróttal'ull-
trúi Selfösshrepps um 5 ára skeið og
félagsmálastjóri Selfossbæjar í önnurS
ár. Samhliöa síðastnefnda starfanum
sá Jón uin íþróttaþætti í sjónvarpi um
skeiö. Við starfi starfsmannastjóra hjá
Eimskip tók liann svo í febrúar 1983.
Áhugamál Jóns eru félagsmál og
íþrótlir og nefnir hann þar ekki síst
skíðaiðkun og knattspyrnu.
Kona Jóns er Þórunn llalla Guð-
miindsdóttir, hússtjórnarkennari, og
eiga þau tvær dætur, Unni Evu II ára
og Andreu Osk 2ja ára.
Þakka fyrir a5 þurfa ekki
að vopnast rakvéiinni
Klukkuna vantar tvær mínútur í sex.
Ég lirökk upp við hávært ýlfur í
ralmagnsklukkunni. sem cr komið
þannig fyrir aö óhjákvæmilcgl cr að
rísa úr rckkju til að slökkva á hcnni.
Það cr eins gott að vera snöggur áður
en allt hverfið vaknar. ég tala nú ckki
um fjölskykluna. Lciknin er orðin
nokkuð mikil, ca. 10 sek. frá því að
fyrsta ýllrið hcyrist þar til ófrcskjan
.hcfur fallið, samt er cg ckki raunvcru-
lega vaknaður fyrr en nokkru eftir að
klukkan hefur þangaö.
Ekki má gleyma að slökkva á litlu
klukkunni scm gcngur fyrir rafhlöðum
■ Jón B. Stefánsson við vinnu sína. Eftir 7 ára skeggsöfnun ætlaði hann að breyta til og rakaði af sér skeggið sl. haust.
F.n hann komst fljótlega að raun um það, að það kostaöi hann 10 mínútna puð á morgnana að halda skegglausu útlitinu
snyrtilegu, svo að liann gafst fljótlega upp og kom sér aftur upp gamalkunna skegginu! Þar græðast 10 mínútur, og hver
mínúta á morgnana er dýrinæt.
(Tímamynd GE)
þannig að fáir eru mættir í vinnu fyrir
kl. 08.00. Þegar ég er búinn að hengja
upp frakkann held ég beint upp á 5.
hæð þar sem DÚDDA í eldhúsinu er
búin að hita vatn í tc. Eldhúsið er
viðkomustaður flestra áður en gengið
er til vinnu. Rjúkandi tcbollann tek ég
með niður á fyrstu hæð,. þar sem
skrifstofa mín er, og sötra heitt teið á
meðan ég velti fyrir mér viðfangsefn-
um dagsins. Tíminn til kl. 09.00 er að
mörgu leyti besti tími dagsins, rólegt
yfir öllu, síminn ekki byrjaður og
auðvelt að einbeita sér að vinnunni.
Á dagskránni eru 3 fundir auk
viðtala við umsækjendur og hefðbund-
inna verka s.l. viðtala við starfsfólk um
ýmis málefni auk símasvörunar o.fl.
Unnið hefur verið að því að undan-
förnu að gefa út starfsmannahandbók
og er það mál á lokastigi, og eitt af
verkefnum dagsins er að fylgja því
eftir.
Starf starfsmannastjóra hjá stóru
fyrirtæki eins og EIMSKIP er mjög
fjölþætt og býður upp á vmsa mögu-
leika. Æskilegt er að þekkja sem flesta
starfsmenn og vera vcl inni í hlutverki
hvers og eins. en slíkt er að sjálfsögðu
erfiðleikum bundið.
I starfsmannahaldi eru starfandi 6
starfsmenn, þar af einn í hálfu starfi,
og cr þetta allt úrvals fólk og hefur
reynst mér ómetanlegt á þessu fyrsta
ári í stöðu starfsmannastjóra. Eins og
gefur að skilja er starfsskipting nokkur
innan deildarinnar og hefur tekið tíma
að komast inn í sunt sérsviðin.
Morgunninn líður mjög hratt og
áður cn varir er komið hádegi. Ég
gleymdi að kaupa matarmiða þannig
að fljótaskrift var á hádegisverði og ég
lét nægja að heimsækja „bæjarins
bestu".
Eftir hádegi fór ég á fund í Sunda-
höfn með Guðna Sigþórssyni vöruaf-
greiðslustjóra og Magnúsi Ólafssyni
trúnaóarlækni, þar scm farið var yfir
ýmis mál tengd starfi Magnúsar.
Selfoss—Reykjavík — Selfoss
— á hverjum degi, en ferðirnar nýttar vel
og cr stillt 5 mín. síðar. Sú litla á að
auka öryggið. því aldrci er að vita
nema rafmagnið verði fyrireinhverjum
truflunum og smá straumrof ruglar
flestar nútíma rafmagnsklukkur.
Hefðbundin morgunstund hefst kl.
06.00. fyrsti viðkomustaður er baðhcr-
bergið þar sem ég horfist í augu viö
sjálfan mig í speglinum. munda tann-
burstann og þakka fyrir að þurfa ekki
að vopnast rakvélinni. Ég hef haft
alskcgg í um 7 ár en gerði tilraun til
þess að hreyta til og rakaði allt skeggið
af í lok nóvember á síðasta ári. I
bartsýni minni hafði ég gert ráð fyrir
að það tæki einungis augnablik að
skafa kjammana en reyndin var önnur,
klukkuna varð að stilhi 10 mín. fyrr en
áður og raksturinn heilmikið mál. Ég
gafst upp í lok dcsembcr og er ákvcð-
inn í að reyna ekki aftur við skeggleysi
næstu árin.
Baðherbergið hefur ákvéðið að-
dráttarafl svona sncmma morguns, þar
sem ég lagði hitalögn í gólfið sem
kemur að hluta til í staðinn fyrir ofn.
þannig að gólfið er ávallt ylvolgt og vill
því dvölin þar oft verða lengri en
nauðsyn krefur.
Heilög skylda -
og unnir inn punktar
Á leiðinni fram í eldhús lít ég inn til
yngri dóttur minnar, sem er á þriðja
ári, hún sparkar alltaf af sér sænginni
á nóttunni og lít ég á það sem heilaga
skyldu mína að breiða yfir hana aftur.
í ekihúsinu er verkskipulagið í fösturn
skorðum. bollinn meö vatni settur í
örbylgjuofninn og stillt á 1,55 mín.
þannig aö vatnið verði akkurat rétt
fyrir tepokann, brauðið smurt og dag-
blaðið frá deginum áður breitt á
borðið. Þessi liður morgunverkanna
tekur ávallt um 10-15 mt'n. Ég sötra
teiö í rólcgheitum, flctti blöðunum og
lcs allt scm ckki var áöur lesið. m.a,
fasteignaauglýsingarnar. Þcssi morg-
unstund er ómctanlcg. dauðaþögn
bæði innanhúss og utan.
Að þessu sinni var setiö skemur við
en oft áður, því þar sem ég ætlaði ekki
á bílnum í bæinn, en sá er ég leit út um
gluggann að snjór hafði fallið, ákvað
ég að vinna inn nokkra punkta hjá
Höllu, klæddi mig upp, fór út og
hrcinsaði mesta snjóinn frá bíl-
skúrnum. þannig að ckki yrði erfiö-
leikum bundið að koma bílnum út
þcgar Halla héldi í vinnuna.
Áöur en ég hélt af stað vakti ég
Höllu því hún þarf að vcra komin í
vinnuna kl. 08.00 og hennar bíður það
hlutverk að vckja stclpurnar og koma
þeint á skrið.
Eftir því sem bílarnir
eru nýrri virðast
sætin óþægilegri
Með skjalatösku í hendinni gekk ég
rösklega niöur Tryggvagötu. Veður
var stillt, nýfallinn snjór á götunni og
engin spor sjáanleg, fyrr en nær dró
miöbænum. Þá bættust viö slóöir út úr
íbúðargötum sem liggja að Tryggva-
götunni. Gönguferðin að stoppistöð-
inni eroftótrúlega skemmtilegsérstak-
lega þegar stillt cr veður. Oftast gcng
ég einn þessa leið, en er stundum
samferða félaga mínum scm býr í
sömu götu og stundar vinnu í Reykja-
vík. Við gerðum nokkrar tilraunir til
þess á síðastliðnu hausti að fá forráða-
menn Sérleyfisbíla Selfoss til aö breyta
áætlun fyrsta bíls að morgni þannig að
sá bíll hæfi akstur í Engjahverli. sem
er nýjasta hverfið á Selfossi. og æki
síðan inn í þá lcið. sem þeir aka
daglega um Selfossbæ, og stytti okkur
sem þar búum þannig sporin. Á
biðstööinni cru ávallt nokkrir sem
bíða og er maður hefur boðið góðan
daginn svona almennt yfir hópinn og
fengið margvíslegar undirtektir. tekur
maöur gjarnan kunningjana tali þær
fáu mínútur sem líða þar til bíllinn
kcmur. Að þessu sinni er farkosturinn
cinn nýjasti bíllinn hjá SBS, sjálf-
skiptur og búinn fullkomnustu þæg-
indum, að undanskildu því að eftir því
scm bílarnir eru nýrri virðast sætin
óþægilegri. Mér hefur oft dottið í hug
að sennilega sé ég heldur lægri en
stöðluð hæð þeirra sem rútusætin eru
framleidd fyrir. Ég mundi gjarna vilja
skipta á sætum úr eldri bílunum í nýju
bílana. Við, sem förum oft á milli,
værum sjálfsagt vel til þess fallin að
gefa góð ráð um hönnun langferðabif-
reiða.a.nt.k. hvaðinnréttingarvarðar.
Bílstjórinn í dag er einn af betri
bílstjórum flotans. bílstjórarnir eru
misjafnir eins og aðrir. allir að sjálf-
sögðu góðir strákar en ökulagiö mjög
misjafnt.
Athyglisverð sætaskipan
í morgunferðum
Rútan ekur hring um bæinn. tínir
upp missyfjaða farþega hér og þar og
stansar síöan við Tryggvatorg sent cr
síðasti viðkomustaðurinn áður en lagt
er á fjallið.
Sætaskipan í morgunferðum cr
nokkuð athyglisverö. Farþegar dreif-
ast um rútuna þannig, að hvergi sitja
tveir saman fyrr en nauðsýn krefur.
Menn virðast ekki mjög viðræðuglaðir
svona fyrst á morgnana heldur kjósa
næðið.
Þegar lagt er af stað um kl. 06.50 er
ávallt nokkur hópur í bílnum bæði fólk
sem stundar vinnu í Reykjavík, skóla-
fólk og alltaf nokkrir sem þurfa að
sinna erindum þar þann daginn. Ein-
Itverra hluta vegna scst ég ávallt hægra
ntegin í bílinn og set skjalatöskuna í
sætið við hliðina til að tryggja ákveðna
helgi og rýf þá helgi ekki fyrr en í fulla
hnefana.
Sálin í Tryggvaskála
hélt fólki við vinnuna
Þegar ckið er frá torginu og yfir
Ölfusárbrú er mér oft litið á gamla
góða Tryggvaskálann, en þar hafði ég
aðsetur í u.þ.b. 10 ár á meðan ég
gengdi starfi hjá Selfossbæ.
„Skálinn" cr um margt merkilegt
hús, elsta húsið á Selfossi og hefur hýst
margs konar starfsemi utan veitinga-
■ rckstur í áranna rás. Húsið er allt
rammskakkt og skælt en engu að síður
fullt af lífi. Gólfið á skrifstofu minni
hallaðist t.d. þannig að þegar ég gerði
tilraun til þess að ýta skólunum frá
skrifborðinu og ætlaði að láta mig
dreyma, rann stólinn ávallt til baka í
vinnustellingar, sálin í húsinu hélt
fólki við vinnuna.
Það tók mig nokkurn tíma að venjast
rútunni. en eftir að réttu stellingarnar
hafa verið fundnar, á ég mjög gott nteð
að slappa af í bílnum og er yfirleitt
búinn að tapa skynjun á umhverfinu
um það bil sem bíllinn yfirgefur
Selfoss. Annað hvort fell ég í svefn eða
leiði hugann að einhverju sem býr
ofarlega hverju sinni eftir því hversu
snemma ég fór að sofa kvöldið áður.
Ég skynja það þegar bíllinn beygir inn
í Hveragcrði og bætir við sig farþegum,
og er athvglin að einhverju leyti bundin
því, en samt er furðu auðvelt að loka
þá skynjun úti. Að þessu sinni er ekiö
um Hellisheiði en dagana á undan
hafði heiðin verið lokuð og ekið um
Þrengslin.
Þegar komið er til Reykjavíkur er
ferðum hagað þannig að sem flestir
komist beint í vinnu cða skóla. Borgin
er aðvakna til lífsinsog umferðarþung-
inn fer vaxandi. Um kl. 07.50 fer ég úr
bílnum í Lækjartorgi og geng þann
stutta spöl sem eftir er að „hvíta
húsinu" i Pósthússtræti 2. Stundum
hefur komið fyrir að ég hef sofið
óvenju fast og veriö vakinn í Lækjar-
götunni og er sú tilfinning heldur
óþægileg.
Eldhúsið viðkomustaður
flestra áður en gengið er
til vinnu.
Vinnutími hjá okkur hefst kl. 08.30
Um kl. 16.30 fór ég síðan aftur inn
í Sundahöfn að þessu sinni í samfloti
með tveimur úr skemmtinefnd en ég
hafði lofað því að aðstoða við árshátíð
félagsins er haldin verður á Hótel Sögu
föstudaginn 20. jan.
Að loknum fundi lá leiðin síðan á
BSÍ þar sem rútan beið tilbúin til
hcimferðar. Heimfcrðina notaði ég að
þessu sinni til að lesa bókina „How to
improve performance through apprais-
al and coaching", sem útleggst á
íslensku eitthvað á þcssa leið „Hvernig
liægt er að bæta frammistöðu með
viðurkenningu og þjálfun".
Við lestur bókarinnar kom „litli
Ijósálfurinn", sem auglýstur var í
sífellu unt jólin. mér til ómetanlegrar
aðstoðar, klemmdist beint á kjöl
bókarinnar og gaf næga lestrarbirtu
alla leiðina án þess að valda öðrunt
óþægindum. Það má sem sagt nota
ferðirnar bæði til hvíldar og afþreying-
ar.
Elífðarvandamál?
Ég var kominn hcim til mín rúmlega
19.00 og snæddi þá kvöldverð með
fjölskyldunni en kvöldverðurinn er
aðalmáltíð dagsins, eftir að ég fór að
vinna í Reykjavík. Margt var spjallað
yfir kvöldverði samhliða því sem reynt
var að fá börnin til þess að borða, sem
virðist eilífðarvandamál, nema
kannski að maður geri of mikið úr því.
Flestum kvöldum eyði ég síðan
heima en að þessu sinni lá fyrir að hitta
nokkra félaga sem eru að undirbúa
stofnun fyrirtækis og hef ég eytt nokkr-
um tíma í að aðstoða þá. Kl. 22.30
var síðan vikuleg fótboltaæfing hjá
„old boys". Þar mæta góðir félagar og
eyða cinni stund í skemmtilegum leik.
Þessar æfingar eru mér mjög mikilvæg-
ar, ef einhverra hluta vegna fellur
niður æfing er ég hálf ómögulegur alla
vikuna. Eftir góða sturtu að aflokinni
æfingu var haldið heim og ég skreið
örþreyttur í rúmið um miðnætti eftir
að hafa athugað hvort vekjaraklukk-
urnar væru ekki örugglega stilltar á kl.
05.58 næsta morgun.
Dagur í lífi Jóns B. Stefánssonar, starfsmannastjóra Eimskips