Tíminn - 27.03.1986, Qupperneq 18

Tíminn - 27.03.1986, Qupperneq 18
18 Tíminn Fimmtudagur 27. mars 1986 H-y-tKRQSS^ATAN I'essi skeöi á námsárum mínum í . ónefndri borg í Bundaríkjunum, ég ætlaöi á tónleika ásamt nokkrum amerískum vinum mi'num. I’egar viö komum að nriöasöl- unni tjáöi tröllvaxinn dyravörður okkur aö þaö væri uppselt. Við höföum ekki farið alla þessa lciö fyrir ckki neitt og því reyndum við aö bera fé á hann til þess að lcysa málin, en vöðvabúntið var ckkert nema hciðarleikinn. En þegar viö hækkuðum mútuféö þá varð hann þægilcgri og að lokum sagði liann að ckki væri liægt að hleypa okkur inn að framan, en baka til væri brunastigi og hann væri fús til þess að laumast og opna dyrnar fyrir okkur. Þetta var að sjálfsögðu fjarri löghlýðnu eðli okkar að laumast inn en allt fyrir málstaðinn. Einhvern vcginn atvikaðist það þannig að ég var sá fyrsti upp stig- ann og þegar ég komst allu leið upp sá ég að hurðin var læst og rúða brotin í glugga við hliðina á. Það var frckar þröngt þarna en við bið- um hinir rólegustu eftir að dyra- vörðurinn kæmi og uppfyllti sinn hluta af samningnum. Eftir smá stund heyrðum við að . eitthvað var rjálað við hurðina og síðan laukst hún upp. í dyrunum stóðu þrír fílefldir og stukku til okkar. I’etta voruekkiviðtökurnar sem við áttum von á og því ætluð- um við að láta okkur hverfa hið snarasta. Vinir mínur bókstaflcga flugu niður en ég sem sá síðasti var dæmdur til þess að lenda í klónum á vörðunum. Síðan var ég dreginn inn og niður í einhverja smá kompu og látinn dúsa þar. Ú.þ.b. korteri síðar opnuðust dyrnar og tveir lög- regluþjónar komu inn og byrjuðu að lesa mér rétt minn. Allt sem þú segir getur og mun verða notað gegn þér o.s.frv., síðan var ég handjárnaður og út í bíl og niður á stöð. Þegar þangað kom var ég lciddur fyrir varðstiórann, scm spurði mig að nafni. (Eg verð að lauma því inn að ég talaði ensku án hreims.) Ég svaraði að ég héti hinu ágæta ís- lenska nafni Gunnar Jónsson. Ha, ha heyrðist í varðstjóranum og fannst honum þetta greinilega ágætur brandari, síðan sagði hann byrstur, út með nafnið. Gunnar Jónsson frá íslandi cndurtók ég, þá fauk í hann og hnefinn á loft og á mig. Það small í kinnunum á mér. helvítið hafði haft hring þannig að það sveið. Þannig gekk það í smátíma, varðstjórinn vildi fá gott og gilt amerfskt nafn, sagðist ekki kunná við svona hortuga snáða og það væru ýmis ráð til þess að fá gutta eins og mig til þess að tala. Skilríkjalaus eins og ég var þá gat ég lítið sannað og ekki þorði ég fyrir mitl litla líf að gefa upp heimilisfangið á fjöskyldunni sem ég dvaldi hjá, þau hefðu fengið taugaáfall, drengurinn í fangelsi. Loksins þegar ég hélt að hann ætl- aði alveg að sleppa sér þá sagði ég John Wayne eða eitthvað álíka. Það lcist honum bctur á. Þess skal getið að ég var aðeins við skál þannig að það hcfur senni- lega spilað inn í að hann trúði mér ekki. Þegar ég hafði játað þetta nafn •var mér tilkynnt að ég væri ákærður fyrir innbrotstilraun og brot á rúðu og síðan var ég drifinn inn í klefa og... Klefinn var sirka 2x2 metrar og tveir félagar voru þar fyrir. Ann- ar var sá svipljótasti maður sem ég hef séð um æfina og ekki var mikið fyrir vingjarnleghcitunum að fara hjá honum. Mælti ekki orð við mig þá liðlega þrjá tíma sém ég dvaldi þarna, sat bara og starði blíðlega á mig. Hinn var sennilega heróín- neytandi og var það átakanlegt að heyra öskrin í honum, kvaldist óg- urlega greyið. Ég hef rekist á margt ömurlegt um æfina en heróínneyt- andi er eitt það versta sem ég hef séð. Hvað um það, cftir þrjá tíma var ég leystur út gcgn tryggingu af vin- um mínum scm höfðu farið að grennslast um mig. Tryggingar- gjaldið var 50 dollarar. Strákarnir gáfu upp rétta nafnið á mér, voru með skiiríki mín og varð varðstjór- inn þá hinn blíðasti. Málalokin á þessu öllu urðu þau að þrem vikum síðar var ég dæmd- ur til þess að greiða 100 dollara sekt og rúðubrotið. Ég varð feginn þessum endi og taldi mig sleppa ágætlega miðað við aðstæður eftir því sem fróðir menn sögðu mér. Eftir þctta litla æfintýri þá held ég að ég vildi frekar lenda í klónum á íslenskú réttvísinni, heldur en þeirri bandarísku. En greiðvikni dyravörðurinn, mér verður alltaf hugsað hlýlega til hans. Frímann 15-2-86 LJÓÐAKVÖLD ÁGAUKNUM Félagið Ljóðormurinn heldur fund þriðjudaginn I. apríl. Ljóð- ormurinn er félag áhugamanna um Ijóðlist og hcfur sá liáttur vcrið hafður á fundum þess að fengin eru nokkur skáld til að kynna ljóð sín, þckkt og önnur minna þekkt. Fundirnir, sem haldnir eru 1. þriðjudag í hverjum mánuði, liafa í seinni tíð verið haldnir á loftinu á Gauki á Stöng. Og geta viðstaddir neytt kaffis eða annarra veiga undir ljóðlistinni. Formaður Ljóðormsins er Pjctur Hafstein Lárusson skáld. Félagið gefur út tímarit, sanrnefnt félaginu. Síðasta tölublað Ljóðormsins (2) kom út í október sl. Þar cr að finna Ijóð m.a. cftir Þorstein frá Flamri, Gyrði Eiíasson, Sonju B. Jósdóttur, Berglindi Gunnarsdóttur, Jón úr Vör og Ólaf Haraldsson. Einmg Ijóðaþýðingar og umsagnir um bækur. Þá eru og í Ljóðorminum upplýs- ingar um þá höfunda sem ljóð eiga í tímaritinu og einkar merk skrá um útgefnar Ijóðabækur ársins 1985. þ.e. þær bækursem ritstjórum Ljóð- ornrsins var kunnugt um í október- lok. Ritstjórar eru: Eysteinn Þorvalds- son, Hciniir Pálsson, Pjetur Haf- stein Lárusson og Þórður Helgason (ábm.).

x

Tíminn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.