Tíminn - 10.11.1988, Blaðsíða 19

Tíminn 19
Fimmtudagur 10. nóvember 1988
"A <ft
gr.vf thítol Kiís.*»(J *
nttgtú }*f « jító."
7<w*f* buvy gtrt, *fc» tr\
tfr»Unti' 1
"Vh. fny tUnt’ W> kxri
HU'- tn*4 ím tstotaxhÁ
7 Tloy toddicr Amt Zílcmbo is
%» waiktn? wíradc, Ðociors pro*
fcottnced lier dead in her œolh-
Vs womb, bui iBomithl.v she
/urvived — and ihc happy.
ftiealthv Httle &írl rcceníty tcle-
fbrated her 2nd hlrthday!
L Awí'* fc«>:»<tt:»Maak*í5£ fcirth ttun-
\*a «he worlð *at) tneetrrJ'or »n-
ájBChe oí tirúí awJ fiiUt tföm deUíhled
r*cJ> wi6fcm — and m Au«'* pvweots
bns seodine thenfc* ta eserjcne f«r tfceír
hantiouinc tov* aoð nmrem.
V "Wo kbto* rb*X ftfttv threugii Thr KX.
VtRCB w*>« rr«h «tt tfc* «uí«fft» «f •
/m«n<r«w *h*»* *tor«* *<*♦ í<»r." *»4:
fkm'i t«h*r tutt- öf VfíminghiMft. Mí*s
I '”<V* **nt *Jt UxM4 wfc« txnrt* *ft« **ttt
|-tfr» u» fcöow fcow matis ** *pí>»«< ju jwi
/c«x#r» *n4 y*«r ftríywr.
"Atoi mm fí *». «» «VO! t**h»re uítíi
»»wW w»f fc»w«5«s >>vcr t»i( bettmíui
Tsawfty. »h« w** <c/
Kk«*. rtfítle* "t *»t4 m
m> »io*tWftá: ‘fijtt.u thst ft/
[ -?r* **«t. ’Vou tm J
f hf*. «<yft#the»fV' 4
“W» «»«• botfc <r>\
; K>«rrtb«t)>wttrryitto -♦
. 4mum, tftf Mstto*. í*t&
: 1« ifc* hílhíSí1'- |
[ Th* •»»»** warW tty>x9
'with th» h*j»*y «w*t* 4
i *T-4 Mtotlt Ihelf tutf Aas*
Wfctcft *rtft«t* i»r ‘ A iiirxv
i J«(»ftt “ 1
i ~Su*as*n touuuttotum
ilul h*n<ttt»4* tothf fHthfl
— ume w*u> Ara» *
; perítwfttty suutn-d »n thwr
; Ofte ttíif* fcoy mt i.i bivL
f townre *«4 « c*rt rtndl
i t>l«*** b#y muntiuis t<
í Ami’
! "We h*4 íftftd* «tftí V.tífti
i frfftt all om — tneJsíx
om urtu A«í
btow* Cvtí *fc* «««(#**
♦« hw bwtífUfctrtv
öeveofcíotifttrpíotftí
pœtftt* tcaft oc
<llt.f*«|>WAm Wf »!!*ftk C*>4
wtv« Am.» M-caoJ StrthtU) reitfd
croott* m Jut* r tha nwflt *r. mwn mn ^WWNéI^:-----—K
«<0ft t* «rtgW«« *fxt »f*«ft»ft t« *»!*<•«! 3
t*f Jlífty — Mtti »ft«rt thtft 10ö fx^tfjSffrt 1»Í4 !h*ií fvm «htí4wftí 4**tí;!*«
«rt*4 «o te rtí«t»iu '*tth h*r ! 10 !hf wmt. ,*»t!b.. »<>»....».
Th* t*tí(vc «m»*J»»ft«> W** « f*r tty! Tftr j«'*bi h«t hrtn toat foly Jtíwfcerlrt! Tontatj tífto thr oy<f
UM STRÆTI OG TORG
iKristínn SnælandTí
SPÆLEGGIN
Hringtorg þau sem Vegagerð
ríkisins hefur gert á Vesturlands-
vegi í Mosfellsbæ, hafa að undan-
förnu verið gagnrýnd í ýmsum
fjölmiðlum. Mér virðist gagnrýnin
um sumt byggjast á þeim misskiln-
ingi að viðkomandi líta svo á að
hringtorg þessi, sem þá í háðungar-
skyni eru kölluð „spælegg“, hafi
verið sett til þess að greiða fyrir
umferð. Svo er þó alls ekki, þessi
hringtorg eru sett til þess að tefja
umferð, eða með öðrum orðum,
sett til þess að ná niður hraða
ökutækja og satt að segja þykir
mér háfa ve! tekist til að ná þessu
markmiði, svo vel að tæplega verð-
ur ekið um þessi torg á nema um
30 til 40 kílómetra hraða. Torgin
eru sérlega snyrtileg og fallega
gerð og auk þess þannig að þó
örfáir bílar lendi lítilsháttar upp á
eyjunum þá kemur það ekki að
sök, hvorki bílum né dekkjum
hans né torgunum. Varðandi gerð
torganna er þó tvennt sem betur
hefði mátt gera, en annað er að
breiður malarkantur hefði mátt
koma utan með torgunum og svo
hitt að staðsetning lýsingar er röng.
f>ví miður er þetta ekki einsdæmi
hjá Vegagerð ríkisins varðandi lýs-
ingu. Á Vesturlandsvegi hjá Korp-
úlfsstöðum og á Álftanesvegi rétt
vestan við Engidal hefur lýsing-
armeistari (væntanlega verk-
fræðingur) Vegargerðarinnar gætt
þess vandlega að setja Ijósastaura
utanvert í beygjur og skapa með
því stórkostlega og óþarfa hættu.
Því miður er ljóst að af þessum
vinnubrögðum eiga eftir að verða
alvarleg slys. Umferðarmannvirki,
svo sem ljósastaurar eiga skilyrð-
islaust að vera innanvert í beygjum
enda segir miðflóttaaflið það,
hverjum þeim manni sem ekki
hefur lært sig burt frá staðreyndum
lífsins. Sama grundvallarvanþekk-
ing á miðflóttaaflinu einkennir
staðsetningu lýsingar á og við
hringtorgin. Ljósastaurunum er
plantað nokkurn veginn þar sem
líklegast væri að bíll rynni útaf í
hálku.
Lagfæringar
Enn má færa slysastaurana á
Álftanesvegi og hjá Korpúlfsstöð-
um, og enn er hægt að breyta og
bæta við hringtorgin. Við hring-
torgin ætti að. setja upp tvö há
möstur, hægra megin þar sem ekið
er inn á torgin í góðri fjarlægð frá
akbrautinni. Á milli þcirra væri
strengdur stálvír og á hann sett
lýsing svo og á möstrin. Þessari
lýsingu má haga þannig að aðra
lýsingu þyrfti ekki á torgin og
engan staur í miðjuna. Þessi möst-
ur yrðu ekki til trafala umferð
kranabíla eða bíla með langan
farm, og vitanlega drægi miðflótta-
aflið bíla í hálku frá möstrunum.
Svona einfaldan hlut, hélt ég ekki
að leigubílstjóri og rafvirki þyrfti
að segja verkfræðingunum hjá
Vegagerð ríkisins.
Ég vil ekki Ijúka þessari klausu
um lagfæringar án þess að þakka
Vegagerð ríkisins fyrir það sem vel
er gert varðandi umferðarmann-
virki. Dæmi um slíkt má sjá í
Mosfelisbæ og víðar þar sem Vega-
gerðin sér um vegahald. Vegagerð-
in er fyrsti og eini veghaldarinn
sem mér er kunnugt um að setji
upp umferðarskilti á plaströr. Þetta
gera þeir þó ekki nema þegar þeir
telja að skiltin geti orðið „slysa-
skilti" þ.e.a.s. þau skilti sem vega-
gerðarmenn búast helst við að
verði ekin niður, þau setja þeir á
plaströr. Þetta er sagt hér vegna
þess að nær Reykjavík, við
Keldnaholt hefur gatnamálastjóri
Reykjavíkur plantað niður stór-
kostlegu umferðarskeri, en allir
sem þekkja sögu slíkra umferðar-
skerja vita að sá endi skersins sem
liggur þannig að umferðin verður
að sveigja til hliðar, cr vís með að
verða að slysastað. Á þeim stutta
tfma sem skerið hefur verið þarna,
hefur þegar verið ekið inn og upp
á það þrisvar eða fjórum sinnum.
Ástæðan er fyrst og fremst sú, að
við skerið er beygja og aðvörunar-
skilti skersins er í þeirri hæð sem
„staðlar gatnamálastjóra“ segja til
um. Munurinn á „stöðlum" gatna-
málastjóra Reykjavíkur og Vega-
gerðarinnar, varðandi umferðar-
skilti virðist vera sá, að Vegagerðin
setur „slysaskilti" á plaströr og efri
brún skiltis er í um það bil eins
metra hæð frá yfirborði, cn með
þessu ná lágu Ijósin því að lýsa upp
skiltið. Gatnamálastjórinn í
Reykjavík og „staðlar" hans setja
„slysaskiltin" í um eins og hálfs
metra hæð og ávallt á járnrör, en
lágu ljósin á bílnum ná ekki að lýsa
upp í þessa hæð og því verða
óhöpp. Gatnamálastjóri hefur
miklar áhyggjur af sliti á malbiki
en það undarlega er að hann virðist
engan áhyggjur hafa af útgjöldum
þeirra sem eru svo óheppnir að
renna á naglalausum vetrardekkj-
um á „slysaskiltin". Ég skora á
umferðarnefnd Reykjavíkur að
láta þetta mál til sín taka, skipa
gatnamálastjóra að setja öll „slysa-
skiltin“ á plaströr og lækka þau
þannig að lágu ljósin á bílunum nái
að lýsa þau upp. Þetta mun spara
tryggingarfélögum, bifreiðaeig-
endum og borginni stórfé. Sparn-
aðarandi gatnamálastjóra ætti að'
ná upp úr malbikinu.
Litla fegurðar-
drottningin Ami,
sem kölluð var „kraftaverkabarnið“
Fyrir rúmum fjórum árum, þeg-
ar hún Ami litla Zilembo fæddist,
höfðu læknar þegar úrskurðað
hana látna í móðurkviði. Móðir
hennar, Tammy Zilembo, hafði
gengið með 26 daga fram yfir
venjulegan meðgöngutíma og ekk-
ert Iífsmark heyrðist frá fóstrinu.
Svo var það 27. júlí 1984 að taka
átti barnið með keisaraskurði og
var móðurinni ekið inn á skurð-
stofu. Hún var kaþólsk og vildi
hafa prest viðstaddan til að veita
barninu hinstu þjónustu, - en þeg-
ar læknar lyftu barninu eftir upp-
skurðinn urðu viðstaddir glaðir og
undrandi því að barnið, sem var 15
marka stúlka, grét hástöfum og
reyndist vera sprelllifandi. Foreldr-
ar og hjúkrunarfólk hló og grét og
litla telpan var skírð AMI, „Á
Miracle Infant“ eða „kraftaverka-,
barnið".
Zilembo-fjölskyldan á heima í
Framingham, í Massachusetts, ná-
lægt Boston í Bandaríkjunum.
Ami dafnaði vel
Ami var mjög fallegt barn og
dafnaði vel. Þegar hún átti tveggja
ára afmæli birtist mynd af henni
ásamt forcldrunum í blaði, þar
sem sagt var frá fæðingu „krafta-
verkabarnsins".
Vinir og skyldfólk Zilembo-
hjónanna hvöttu þau til að senda
myndir af Ami í fegurðarsam-
keppni barna. Þau gerðu það, en
sögðu dóttur sinni, að þetta væri
bara leikur. Það væri gaman að
hitta hina krakkana og taka þátt í
keppninni, en ekkert aðalatriði
endilega að vinna.
Nú hefur Ami 9 sinnum tekið
þátt í fegurðarsamkeppni barna, -
unnið fjórum sinnum og verið
meðal þriggja efstu í öll hin skiptin.'
Auglýsingafyrirtæki í Boston
hefur samið um að fá að nota
myndir af henni í auglýsingar og
hún hefur þegar komið fram í
barnafataauglýsingum.
Forsetaframbjóðendurn-
ir sendu henni
heillaóskaskeyti
Þegar Ami tók þátt í barna-
keppninni „Littie Stars USA“, sem
haldin var í Disney World
skemmtigarðinum, sendi Michael
Dukakis, ríkisstjóri í Massachus-
etts og forsetaframbjóðandi í kosn-
ingunum, Ami litlu skeyti, þar sem
hann óskaði henn allra heilla í
keppninni.
Á tveggja ára afmælinu blés Ami á tertuna sína, en myndin
og frásögn foreldranna vöktu mikla athygli.
Og þegar í Ijós kom að Ami
hafði unnið fékk hún heillaóska-
skeyti frá George Bush, keppinaut
Dukakis í forsetakosningunum!
Ami vakti mikla athygli í keppn-
inni, því að hún svaraði svo vel
öllum spurningum, var ekkert
feimin en alltaf róleg og glöð á
hverju sem gekk í kringum hana.
Foreldrar hennar fengu líka
margar heillaóskir vegna dóttur-
innar, og þeim þótti mikiö til koma
um þetta allt saman, - en sögðu þó
að þetta hyrfi allt í skuggann fyrir
liinu mikla kraftaverki þegar Ami
litla kom í heiminn lifandi og vel
frísk, þegar allir höfðu gefið upp
von um slíkt.
DREAM COME TRUE:
Adorable Ami poses with
her trophy, sash and
crown after winning na-
tionwide pageant.
Ami litla fegurðardrottning með borða, körönu og verðlaunagrip.