Tíminn - 29.07.1989, Blaðsíða 11

Tíminn 23
Laugardagur 29. júlí 1989
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII-MINNING l:l!l!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIII;fe.-..::.''"iin!!|!|I!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHHíII;í:;:í' :':r;;T!l|IHHHHHHHHHIi!r: ..............."I!!:!I1IIíI!!IIIIIHHHHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIII::'I.'"m■ 1... ::i':':''':!!':;;lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli;i|
Sveinn ísleifsson
fyrrv. lögregluvarðstjóri, Hvolsvelli
Fæddur 22. ágúst 1923
Dáinn 22. júlí 1989
Síðasti strengurinn í lífshörpu
Sveins, frænda okkar, ísleifssonar er
hljóðnaður. Hann lést í heimahéraði
sínu, Rangárvallasýslu, laugardag-
inn 22. júlí 1989. Við vissum vel að
frændi okkar var heilsulítill og að
lífsharpa hans var ekki eins hljóm-
mikil síðustu árin og hún hafði verið
meðan Sveinn var í blóma lífsins.
Samt bregður okkur alltaf í brún
þegar dauðinn heggur skarð í ást-
vinahópinn.
Um hugann fara ótal margar góð-
ar minningar frá uppvaxtarárum
okkar á Hvolsvelli. Það var gott og
ómetanlegt að vera barn þar. Við
bjuggum við mikið öryggi í frænda-
og vinasamfélagi. Frumbyggjamir
voru að hluta til frá bænum Miðkoti
í Fljótshlíð sem reistu sér hýbýli við
götu sem síðar var nefnd Hvolsvegur
á Hvolsvelli. Við hliðina á húsi
foreldra okkar bjó Sveinn, móður-
bróðir okkar, ásamt konu og
bömum. Afi okkar og amma bjuggu
handan götunnar og þar við hliðina
bjó Lilja móðursystir okkar ásamt
fjölskyldu sinni.
Við bámm mikla virðingu fyrir
Sveini frænda okkar og það ekki að
ástæðulausu, því hann hafði svo
margt til bmnns að bera. Við krakk-
amir hændumst mjög að honum því
hann var afar barngóður og hafði
gott lag á börnum sem og á öðm
fólki. Alltaf var frændi tilbúinn að
rétta okkur krökkunum hjálparhönd
þegar mikið stóð til. Margir telja að
það lýsi oft mönnum best hvernig
þeir nái til bama. Sveinn var glettinn
og grallaralegur og það átti vel við
okkur.
Sveinn var afburða lagtækur mað-
ur og alltaf að fást við einhver
spennandi og forvitnileg við-
fangsefni. Hann átti ekki langt að
sækja handlagnina, því að nafni
hans, langafi okkar, Sveinn í Mið-
koti í Fljótshlíð og afi okkar og
amma, þau ísleifur Sveinsson og
Ingibjörg Kristjánsdóttir vom öll
mikið hagleiksfólk þó ekki sé dýpra
í árinni tekið. Það má segja að allir
hlutir hafi leikið í höndum Sveins og
alltaf fann hann ný og ný viðfangs-
efni til að glíma við og þau vom svo
sannarlega margbreytileg. Gamlir
bílar urðu á nokkmm vikum að
glæstum eðalvögnum eftir að Sveinn
hafði farið höndum um þá. Gamla
klukkan sem hætt var að ganga varð
á nýjan leik að nytjahlut sem telur
stundirnar sem em svo ótrúlega
fljótar að líða þegar skyggnst er til
baka. Aftur fór að heyrast í gítar-
magnaranum eftir að Sveinn hafði
skrúfað nokkrar skrúfur og kveikt á
lóðboltanum. Við þóttumst menn
að meiri eftir að Sveinn hafði klippt
hár okkar og í kaupbæti fengum við
mynd af okkur sem hann tók og
framkallaði á staðnum, en á tímabili
hafði Sveinn mikinn áhuga á ljós-
myndun og var oft leitað til hans
þegar mikið lá við og birtust margar
Ijósmyndir hans í dagblöðum. Eng-
inn bjó betur um skrámur en Sveinn
frændi, enda sótti hann mörg nám-
skeið í skyndihjálp og kenndi þá
grein um tíma við Gagnfræðaskól-
ann á Hvolsvelli. Okkur er í fersku
minni þegar Sveinn hafði gert upp
gamla drossíu, það var löngu fyrir
tíð sjónvarpsins, að hann bauð okk-
ur krökkunum til Reykjavíkur til
þess að sjá bamaleikritið Kardi-
mommubæinn. Sumir höfðu á orði
að jafnvel hefði'verið enn skemmti-
legra í btlnum með frænda en á
sjálfu leikritinu sem var þó sérlega
skemmtilegt.
Sem ungur maður fékk Sveinn
mikinn áhuga á bílum, enda var
hann um áratugaskeið bifreiðarstjóri
m.a. hjá Kaupfélagi Rangæinga á
Hvolsvelli. Sveinn þótti afar traustur
og farsæll bílstjóri og laginn við að
komast áfram hvemig sem veður og
færð var. Síðar starfaði Sveinn sem
deildarstjóri í byggingarvörudeild
kaupfélagsins, en á þeim ámm var
hann einnig héraðslögreglumaður og
sá um sjúkraflutninga í héraðinu.
Sveinn var fmmkvöðull og braut-
ryðjandi á þessum sviðum og varð
síðar fastráðinn lögreglumaður og
varðstjóri lögreglunnar í Rangár-
vallasýslu. í þessum störfum fann
Sveinn sig mjög vel enda var hann
einkar samvisku- og áhugasamur
lögreglumaður.
Þrátt fyrir heilsuleysi á síðustu
ámm dó ekki áhuginn á nýjum
viðfangsefnum. Hann fékk brenn-
andi áhuga fyrir flugi. Hann lærði
fluglistina og eignaðist hlut í flugvél.
Frá þvt um síðustu áramót sá Sveinn
um flugvöllinn á Hellu.
Ekki naut Sveinn langrar skóla-
göngu frekar en svo margir af hans
kynslóð. Hæftleikana sem Guð gaf
honum ræktaði hann af alúð og var
sífellt að bæta við sig.
Ungur að ámm kynntist Sveinn
Gunnþómnni Sigurðardóttur, sem
síðar varð kona hans og lífsfömnaut-
ur. Hjónaband þeirra var farsælt.
Þau stóðu þétt saman þó á stundum
blési á móti. Aldrei heyrðust þau
kvarta eða bera tilfinningar sínar á
torg. Gunnþómnn var Sveini stoð
og stytta í veikindum hans. Gunn-
þómnni og Sveini varð þriggja bama
auðið. Böm þeirra em Margrét
fædd 14. nóvember 1948, Inga Krist-
ín fædd 20. október 1953 og ísleifur
fæddur 22. janúar 1958. Einnig ólu
þau upp dótturdóttur sína Þórunni
Grétarsdóttur.
Þó lífsharpan hans Sveins frænda
okkar sé nú þögnuð, óma enn
minningarnar um góðan dreng.
Frænda sem ekki var einungis góður
okkur systkinunum, heldur einnig
bömunum okkar, eftir að við uxum
úr grasi. Ómæld var virðingin sem
þau bám fyrir Sveini „löggu“. Fyrir
þetta emm við öll mjög þakklát.
Gamla lífsharpan hans frænda er
þögnuð, en nýr hljómur af sama
meiði berst okkur til eyrna frá auga-
steinunum hans, barnabörnunum,
og þá sérstaklega bræðrunum ungu
Gunnari og Sveini Rúnarssonum, en
þeir eru synir Ingu Kristínar og
Rúnars Kristjánssonar. Þeir bera
svipmót afa síns og vonandi fáum
við að finna fyrir öllu því góða í fari
frænda okkar í gegnum nýja
kynslóð.
Það saxast stöðugt á stofn frum-
byggjanna við Hvolsveginn. Amma
okkar Ingibjörg var alla tíð mjög
stolt af stráknum sínum, enda eini
strákurinn í stóra bamahópnum. Nú
hverfur Sveinn af sjónarsviðinu, til
nýrra heimkynna, þangað sem leið
okkar allra á eftir að liggja. f faðm
ástvina sem horfnir em úr okkar
jarðneska heimi. Þar þarf sjálfsagt
líka að taka til hendinni og stilla
hörpuna á nýjan leik.
Guð blessi minningu Sveins
frænda okkar og styðji Gunnþórunni
og alla ástvini í sámm söknuði.
Minningin um góðan dreng verður
aldrei frá okkur tekin.
Guðríður, Ingibjörg og ísólfur GylC.
Þegar við hjónin komum heim úr
ferðalagi að kvöldi laugardagsins 22.
júlí s.l. var það fyrsta sem við
fréttum við heimkomuna, að fyrrv.
starfsfélagi og vinur, Sveinn ísleifs-
son, fyrrv. lögregluvarðstjóri, hefði
látist snögglega fyrr um daginn á leið
heim frá Reykjavík í bifreið með
dóttur sinni.
Það dimmdi yfir við að heyra
þessa frétt, en þannig er lífsins saga,
að hryggjast og gleðjast hér um fáa
daga. Við sem starfað höfum með
Sveini síðustu árin vissum vel hvem-
ig heilsu hans var varið og því átti
þessi andlátsfregn ekki að koma
okkur alveg á óvart, en það er alltaf
sárt þegar góðir vinir kveðja í hinsta
sinn.
Sveinn var fæddur að Miðkoti í
Fljótshlíð 22. ágúst 1923. Foreldrar
hans vom hjónin Ingibjörg Krist-
jánsdóttir frá Auraseli og ísleifur
Sveinsson, trésmíðarheistari og
bóndi í Miðkoti, og var Sveinn
einkasonur þeirra, en alsystur hans
vom fimm og ein hálfsystir. I Mið-
koti ólst Sveinn upp við öll venjuleg
bústörf á glaðvæm og snyrtilegu
heimili.
Árið 1940 hættu foreldrar Sveins
búskap og fluttu að Hvolsvelli, þar
sem ísleifur faðir hans reisti sér eitt
af fyrstu íbúðarhúsunum í þorpinu
og vann þar síðan að iðn sinni.
Sveinn hóf störf hjá Kaupfélagi
Rangæinga árið 1942 sem vömbif-
reiðarstjóri og vann við það í mörg
ár uns hann gerðist verslunarmaður
og síðar deildarstjóri hjá sama fyrir-
tæki.
Á Hvolsvelli kynntist Sveinn konu
sinni Gunnþómnni Sigurðardóttur,
f. 10.2. 1924, er komið hafði úr
Reykjavík til verslunarstarfa hjá
kaupfélaginu. Þau giftu sig 7. febr.
1948 og fluttu um sama leyti í
nýbyggt hús sitt að Hvoisvegi 17.
Börn þeirra em þrjú: Margrét, fædd
14.11. 1948; Inga Kristín, fædd 14.8.
1953, gift Rúnari Kristjánssyni frá
Hellu; og ísleifur, fæddur 22.1.1958;
sambýliskona hans er Ólöf Tómas-
dóttir frá Hveragerði. Öll em bömin
búsett f Reykjavík. Til fósturs tóku
þau hjónin dóttur Margrétar, Þór-
unni Grétarsdóttur, f. 26.10. 1968,
og hefur hún alist upp hjá þeim.
Árið 1973 flutti fjölskyldan í nýtt
og vandað hús að Öldugerði 15 á
Hvolsvelli. Þar hafa þau búið sér
fallegt heimili og þangað var gott að
koma í heimsókn, vel tekið á móti
öllum og húsráðendur alltaf kátir og
hressir.
Árið 1960 hófu fjórir menn störf
sem héraðslögreglumenn í Rangár-
vallasýslu og var Sveinn einn þeirra
og fyrirliði frá upphafi. Þetta voru
aukastörf og að mestu unnin um
helgar, á samkomum og í öðmm
sérstökum tilfellum. Árið 1966 kom
ný lögreglu- og sjúkrabifreið í sýsl-
una og sá Sveinn um hana og sinnti
jafnframt sjúkraflutningum. Þetta
gerði hann með sínu starfi hjá kaup-
félaginu til ársins 1972 að hann
réðst í fullt starf við lögreglustörfin
og þá skipaður varðstjóri.
Á þessum ámm var margt sem
kallaði á aukna löggæslu í héraðinu.
M.a. hafði umferð aukist mikið með
vaxandi bílaeign og bættu vegakerfi,
mikil aðsókn var að samkomum og
virkjunarframkvæmdir vom hafnar
á hálendinu með stórvirkum vélum
og miklum mannafla. Það var því í
ýmsu að snúast og oft mikið að gera
hjá einum manni, en á árinu 1974
var maður ráðinn til viðbótar í fullt
starf við löggæslustörfin.
Sveinn lauk prófi frá Lögreglu-
skóla ríkisins árið 1975. Það var
hans hlutverk að leiða og móta störf
lögreglunnar í Rangárvallasýslu frá
upphafi og ég held að það sé álit
manna að vel hafi tekist og lögreglu-
menn og sýslubúar muni njóta þess
um ókomna tíð. Merkið stendur
þótt mennimir falli.
Sem lögreglumaður var Sveinn
sanngjarn og réttsýnn í störfum
sínum, vildi öllum vel og að mildum
höndum væri farið um smærri afbrot
manna. Ég held að honum hafi alltaf
fallið betur sá hluti starfsins sem
fólst í aðstoð við samborgarana er
urðu fyrir óhöppum eða leituðu til
lögreglunnar af ýmsum öðmm
ástæðum. Hann var vinsæll í starfi
og eignaðist ekki óvildarmenn, en ef
um alvarlegri mál var að ræða, var
hann traustur og ákveðinn og þá gott
að starfa með honum.
Við Sveinn vomm samstarfsmenn
í 35 ár. Fyrst hjá Kaupfélagi Rangæ-
inga og síðan við lögreglustörf í
sýslunni. Margs er að minnast frá
þessum árum og var samstarf okkar
alltaf með ágætum. Að vísu vomm
við ekki alltaf sammála um öll mál,
en þau vom þá rædd og komist að
þeirri niðurstöðu sem best hentaði á
hverjum tíma.
Meðan Sveinn hafði fulla heilsu
var hann glaðvær og léttlyndur og
næmur fyrir því spaugilega í tilver-
unni og minnist ég margra skemmti-
legra stunda frá liðnum ámm. Hann
var ákaflega hagvirkur, smiður góð-
ur og viðgerðarmaður á hin ýmsu
tæki nútímans. Snyrtimenni í allri
umgengni og vildi hafa alla hluti á
sínum stað.
Sveinn gaf sig ekki mikið að
félagsmálum, en var virkur í þeim
félögum semhöfðu forvamir, aðstoð
og mannúð á stefnuskrá sinni. Hann
var um árabil formaður Slysavarna-
deildarinnar Dagrenning í Hvol-
hreppi og vann mikið starf við að
koma upp húsnæði deildarinnar og
að uppbyggingu á björgunarsveit
hennar, sem hann starfaði í frá
upphafi. Hann var stjórnarmaður í
Rauðakrossdeild Rangárvallasýslu
og sá lengi um sjúkraflutninga á
hennar vegum. Fyrir hönd stjórnar
Rauðakrossdeildarinnar færi ég hon-
um bestu þakkir fyrir öll störf á þeim
vettvangi.
Um s.l. áramót hætti Sveinn lög-
reglustörfum af heilsufarsástæðum
og hugðist nú sinna sínum áhugamál-
um í rólegheitum. Á yngri árum
mun hann hafa haft áhuga á því að
Iæra að fljúga, en átti ekki kost á því.
Þegar hann var kominn á sextugsald-
ur rættist sá draumur hans og tók
hann þá einkaflugmannspróf og átti
hlut í fjögurra sæta flugvél. Með
félögum sínum í fluginu hafði hann
komið upp flugskýli við flugvöllinn
á Hellu. Þetta veit ég að veitti
honum miklar ánægju- og gleði-
stundir. Frá s.l. áramótum hafði
hann tekið að sér að sjá um eignir
Flugmálastjómar og eftirlit með
flugvellinum á Hellu.
Að leiðarlokum þakka ég Sveini
góð kynni, tryggð, vinsemd og gott
samstarf á liðnum árum og ég hef
verið beðinn að færa honum kveðjur
og þakkir fyrir leiðsögn og gott
samstarf, frá lögreglumönnum í
Rangárvallasýslu.
Við hjónin sendum Gunnþórunni,
bömum, tengdabömum, barna-
bömum, systkinum og öðmm
vandamönnum innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðjón Einarsson.
w
VÁTRYGGI\GAFÉLAG
ÍSLANDS HF
ÚTBOÐ
Tilboö óskast í eftirtaldar bifreiðir sem skemmst
hafa í umferðaróhöppum:
Daihatsu Coure árgerð 1988
Opel Corsa LS árgerð 1988
Peugeot 309 GR árgerð 1988
Lada Samara 1500 árgerð 1988
Lada Vas árgerð 1987
VW Golf Gl árgerð 1987
MMC Lancer árgerð 1987
Ford Escort CL 1300 árgerð 1986
Fiat Uno 45 árgerð 1986
Nissan Micra árgerð 1985
Nissan Sunny 1500 G árgerð 1985
Volvo 740 GL árgerð 1985
Ford Sierra 1600 árgerð 1985
VW Golf árgerð 1985
Toyota Camry 1800 DLX árgerð 1985
Daihatsu Charade árgerð 1984
Mazda 626 1600 árgerð 1982
Mazda 323 1300 árgerð 1981
Mazda 323 1300 árgerð 1981
Á SAMA TÍMA:
Á Egilsstöðum
Malarvagn
árgerð 1981
Bifreiðirnar verða sýndar að Höfðabakka 9,
Reykjavík, mánudaginn 31. júlí 1989, kl. 12-16.
Tilboðum sé skilað til Vátryggingafélags íslands,
Ármúla 3, Reykjavík eða umboðsmanna fyrir kl.
16, mánudaginn 31. júlí 1989.
Vátryggingafélag íslands h.f.
- ökutækjadeild -
+
Þökkum auðsýnda samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför
Gerðar Rafnsdóttur
Vogabraut 16, Akranesl
Sérstakar þakkir til Kirkjukórs Akraness, Skaga-leikflokksins og
Tónlistarfélags Akraness fyrir aðstoð og hluttekningu.
Bent Jónsson og fjölskylda
Áslaug Rafnsdóttir og fjölskylda.