Tíminn - 28.11.1992, Blaðsíða 13

Laugardagur 28. nóvember 1992
Tíminn 13
Helgi Hallvarösson skipherra. Myndin er tekin um borð I Tý eða „Hvat-Tý", en í
strlðinu um 50 mílurnar var einn hvalveiðibátanna tekinn til gæslustarfa og sett-
ur undir stjórn Helga.
gæsluvél og árangrinum af jóm-
frúrför hennar í þessu hlutverki.
Ég þurfti ekki að bíða lengi uns
Pétur Sigurðsson hringdi til mín
og boðaði mig til viðtals á skrif-
stofu sinni. Allt hjálpaðist að því að
gera þetta mál sem afleitast fyrir
mig. Ég hafði farið heim um nótt-
ina án þess að láta Pétur vita af
töku bátsins og frétti hann það nú
með þessum hætti. Önnur dagblöð
voru fokreið og þóttust afskipt um
gott fréttaefni. Forstjórinn var því
sárgramur og höfðu ekki mörg orð
farið í milli okkar þegar hann
sagði: „Það er víst best að þú farir í
frí.“ Svo varð að vera og ég fór í frí
mánaðartíma. Að mörgu leyti var
hvíldin ágæt, þótt óneitanlega
væru þetta endaslepp lok á skip-
herraferli mínum á nýju vélinni að
sinni, sem ég var spenntur að
kynnast nánar.
Sem betur fór leið þó ekki langur
tími uns ég var kominn um borð í
hana aftur og margt bar við
skemmtilegt í háloftunum. Flug-
stjórarnir brugðu stundum á leik
er svo stóð á og kemur upp í hug-
ann atvik er átti sér stað þegar
Ingimar Sveinbjörnsson flaug sem
flugstjóri. Við vorum á flugi yfir
Mýrum þegar hann sá tvo menn á
jörðu niðri skammt frá skurði
nokkrum. Tók hann snarpa dýfu
niður að þeim og skipti engum
togum að mennirnir urðu svo
skelkaðir að þeir stukku báðir nið-
ur í skurðinn, sem var hálffullur af
vatni. Mér varð ekki um sel og ótt-
aðist að við yrðum kærðir fyrir
ósvífnina. En um nóttina er hringt
til mín og við beðnir að svipast um
eftir báti með tveimur mönnum,
sem var á veiðum við Mýrar og ekki
hafði skilað sér. Var ákveðið að
leggja upp strax er birti. Varla er ég
þó lagstur fyrir aftur þegar menn-
irnir tveir koma í hug mér og rýk
ég upp og hringi til Ingimars. Gátu
mennirnir af týnda bátnum hafa
verið á ferð þarna? En Ingimar hló
og bað mig að hafa ekki áhyggjur.
Þetta höfðu þá verið veiðifélagar
hans og hann var að stríða þeim
dálítið! Ég gat varpað öndinni létt-
ara og þess skal getið að báturinn
var kominn fram áður en leit
skyldi hefjast og mennirnir við
bestu heilsu.
Skammvinnt
blómaskeið
Svo var að sjá sem Landhelgisgæsl-
an væri að eignast þyrluflota í sept-
ember 1972 þegar flugdeildin fékk
tvær smáar Bell- þyrlur, sem báru
nöfnin TF-HUG og TF-MUN. Þær
voru sagðar hafa reynst vel erlendis,
höfðu talsverða burðargetu og voru
vegna smæðarinnar vel fallnar til
þess að lenda á palli varðskipanna.
En þetta blómaskeið varð skamm-
vinnt. Að þrem árum liðnum eða
svo voru allar þyrlurnar þrjár úr
sögunni. Bell-þyrlurnar sem við
fengum reyndust mestu skrjóðar og
satt að segja viðsjálsgripir. Mátti
litlu muna að illa færi fyrir Páli
Halldórssyni flugmanni á TF-MUN,
en hann var þá að flytja tóm gashylki
frá vita yfir í varðskip. Skyndilega
varð hann var við að olíuþrýstingur-
inn snarféll. Með því að sleppa hylk-
inu í sjóinn náði hann naumlega að
komast á þyrlupall varðskipsins og
stóð það svo glöggt að þyrlan vó salt
á skíðum sínum á pallbrúninni. TF-
HUG varð að nauðlenda á Skerjafirði
og bjargaði það henni og flugmanni
að hún var á flotholtum. í desember
1974 var þessum þyrlum lagt, enda
tóku menn er til þekktu svo til orða
að þær hefðu verið „hirtar af amer-
ískum öskuhaug". En ekki átti hér
við að sitja, því þann 3. október 1975
hrapaði TF-GNA í Skálafelli er hún
var að aðstoða KR-inga við að koma
upp skíðalyftu. Afturskrúfa þyrlunn-
ar stöðvaðist og var það leikni
Björns Jónssonar einni að þakka að
menn komust lífs af úr þessu. Með
honum í vélinni voru Ævar Björns-
son flugvirki og tveir menn úr skíða-
deild KR. Birni tókst að lenda þyrl-
unni, en hún rann þó í 25 sekúndur
niður fjallshlíðina og stöðvaðist í
hundrað metra fjarlægð frá há-
spennustreng. Þar lá nærri að verr
færi en raun varð á, því allir sluppu
lítt meiddir.
Þyrlan var gjörónýt og ríkti um
tíma tortryggni hér á landi gagnvart
þyrlum og þyrluflugi, enda hafði
þyrla farist þetta ár í Hvalfirði með
sjö menn innanborðs. Liðu nú nær
fimm ár þar til Landhelgisgæslan
eignaðist þyrlu að nýju. Hún var TF-
RAN sem því miður biðu hörmuleg
örlög.“
...alltaf til að
tryggja atvinnu
' eíS^/Í°0oQ /S°JfS^d
s%-, 1 % e%r
AUK / SÍA k9d22-690-1