Tíminn - 14.08.1993, Qupperneq 19

Laugardagur 14. ágúst 1993
Tíminn 19
Skákað
í skjóli
laga
Það hljóta að hafa átt sér stað einhver mis-
tök,“ sagði Marilyn Davis við lögreglu-
manninn sem var hinum megin á línunni. Maður-
inn í símanum, sem kynnti sig John Fuller, full-
trúa í Roswell New Mexico deild lögreglunnar,
fullvissaði Davis um að engin mistök hefðu átt
sér stað. Hann sagðist neyddur til að handtaka
hinn 17 ára gamla Steve Farley, fyrir líkamsárás
nóttina áður, fimmtudagsnóttina 26. september,
1991. Fuller sagði konunni að lokum að ef hún
vildi hafa tal af frænda sínum þá yrði hún að hafa
samband við höfuðstöðvar lögreglunnar.
Marilyn Davis komst í mikið upp-
nám. Farley, sem hafði dvalið hjá
henni síðasta árið hans í mennta-
skóla, var einn sá fullkomnasti ung-
lingur sem hún þekkti. Það var næst-
um útilokað að hann lenti í ein-
hverju klandri eða kæmi sér í kast
við lögin.
Steve Farley, aðeins 17 ára gamall,
virtist hafa miklu meiri þroska en
aldur hans sagði um og lífssýn hans
var að mörgu leyti þroskaðri en al-
mennt hjá unglingum á þessum
aldri. Hann gekk reglulega til kirkju,
var algjörlega reglusamur og eyddi
oftar en ekki frístundum sínum í að
styðja lítilmagnann á einhvem hátt.
Hann þótti af vinum og skyldfólki al-
veg sérstaklega góður í sér.
Farley var fæddur og alinn upp í
Roswell, New Mexico sem er 46.000
manna bær á olíusvæði í suðaustur-
hluta ríkisins. Eftir að foreldrar hans
skildu og faðir hans flutti í burtu,
settist hann að hjá móður sinni ná-
lægt Albuquerque en lagði mikla
áherslu á að fá að ljúka menntaskóla-
náminu í Roswell, og móðir hans lét
það eftir honum. Steve var því ný-
fluttur til móðursystur sinnar sem
ætlaði að fóstra hann síðasta skólaár-
ið hans.
Sjónarspil
Hvað var það sem gat valdið því að
hinn allt að því fullkomni unglingur
var nú skyndilega handtekinn og
færður í fangelsi? Eftir því sem Mari-
lyn Davis, frænka hans, hugsaði
meira um málið komst hún að þeirri
niðurstöðu að eitthvað væri athuga-
vert við þetta allt saman.
U.þ.b klukkustundu eftir símtalið
var Marilyn mætt í höfuðstöðvar lög-
reglunnar þar sem hún spurðist fyrir
í móttökunni um John Fuller full-
trúa. Enginn á stöðinni kannaðist
við það nafn. Eftir að hafa reynt að
sannfæra starfsmenn lögreglunnar
um að hún hefði rétt áður verið boð-
uð niður á stöð af þessum Fuller,
grennslaðist starfsmaður lögregl-
unnar fyrir á nálægum stöðvum en
allt kom fyrir ekki. Það var enginn
John Fuller í lögreglunni í New Mex-
ico.
Marilyn vissi hvorki upp né niður og
ekki brá henni minna þegar hún var
fullvissuð um að nafnið Steve Farley
hefði aldrei komið upp hjá afbrota-
deildum lögreglunnar. Enginn kann-
aðist við meinta Iíkamsárás og eng-
inn hafði yfirleitt heyrt hans getið.
Marilyn fór að gruna allt hið versta
og hraðaði sér til Roswell mennta-
skólans. Þar staðfestu skólastjóri og
nemendur að hár og þéttvaxinn mað-
ur, embættislegur og mikill á velli,
hefði komið í skólann um kl. 10.45,
klæddur í svört jakkaföt með dökk
sólgleraugu. Hann hafði sagst vera í
lögreglunni, án þess að sanna það
með lögregluskildinum, og enginn
hafði ástæðu til að ætla annað en
hann segði sannleikann. Hann fór á
fund skólastjóra og sagðist neyðast
til að handtaka Steve Farley. Farley
var kallaður úr tíma og þegar hann
mætti á fund „Iögreglumannsins"
brá maðurinn handjámum um úlnið
hans og las honum rétt sinn. Þetta
sjónarspil var allt svo sannfærandi að
engan grunaði að maðurinn væri
með óhreint mjöl í pokahominu.
Reglur skólans banna að nemandi
hverfi á brot frá skólanum á miðjum
kennsludegi, nema að fengnu sam-
þykki hjá foreldrum eða forsvars-
mönnum nemandans. Þess vegna
hafði maðurinn, sem þóttist vera
lögga, orðið að hringja í frænku Far-
leys.
Það hefði getað breytt sögunni ef
skólastjóranum hefði hugkvæmst að
hringja á lögreglustöðina og kanna
málið betur. En eins og áður segir
þótti aðkomumaðurinn mjög sann-
færandi, hann virtist mjög sjálfsör-
uggur eins og hann hefði margra ára
reynslu í meðferð glæpamála.
Steve Farley hafði verið rænt á fá-
heyrðan máta en hvers vegna? Nú var
„alvöru" lögreglan kölluð til og hóf-
ust menn þegar handa við að grafast
fyrir um ástæður þess.
Ásamt frænku Farleys kom brott-
nám hans sérstaklega illa við skóla-
systur hans, Jackie Moon. Hún og
Farley höfðu átt í ástarsambandi um
tveggja ára skeið og hún var megin-
ástæðan fyrir því að Farley vildi verja
síðasta menntaskólaárinu í Roswell
skólanum. Þegar lögreglan yfir-
heyrði Jackie sagði hún að þau hefðu
ætlað sér að fara á ruðningsboltaleik
um kvöldið og hún hefði talað við
hann aðeins 20 mín. áður en hann
var numinn á brott úr skólanum og
þá hefði allt virst vera í lagi. Þá vissi
Jackie ekki til að nein vandamál
hefðu komið upp nýverið hjá Farley
og var því jafn agndofa yfir atburðun-
um og aðrir.
„Hugrakkur en
heilalaus“
Daginn eftir tók FBI þátt í rannsókn
málsins, en hefð er fyrir því að í
mannránum er kallað á Alríkislög-
regluna. Svo virtist sem mannræn-
inginn hefði enga reynslu í lögreglu-
störfum, sennilega hafði hann sinn
vísdóm úr bíómyndum. Hann hafði
brotið ýmis boðorð við „handtök-
una“, t.d. minntist hann ekkert á
handtökuheimild. En leikur hans var
nógu góður og eftir því sem klukku-
stundimar liðu, minnkuðu líkumar
á að Farley væri heiil á húfi. Ólíklegt
þótti að mannræninginn væri að fal-
ast eftir Iausnargjaldi þar sem að-
standendur Farleys vom litlum efn-
um búnir. Eins og einn FBI-mann-
annna sagði: „Þessi náungi hlýtur að
vera hugrakkur og með mikið sjálfs-
traust en að sama skapi heilalaus.
Samt hefur aðferð hans heppnast!"
Eftir útlitslýsingu vitna og starfs-
manna skólans vom gerðar myndir
af mannræningjanum og þeim var
síðan dreift. Samkvæmt frásögn
vitna var hann allt að 130 kg og ca
185 á hæð. Hann var með kringlu-
laga andlit og þykkt, svart hár. Vinir
og vandamenn Farleys hristu allir
höfuðið er þeim var sýnd myndin.
Þeir könnuðust ekki við manninn.
Bræöurnir
Það var hins vegar Jackie, kærasta
Farleys, sem gaf fyrstu vísbending-
una um hver maðurinn gæti hugsan-
lega verið. Hún sagði myndina líkjast
nágranna hennar, Mike Clark, sem
byggi við hliðina á henni.
Clark var ekki heima þegar lögregl-
an ætlaði að heimsækja hann. Það
vom þó góðar fréttir fyrir FBI-
mennina þegar þeim var sagt að
Clark ætti ljósbláan Pontiac, ekki
ósvipaðan bflnum sem vitni í skólan-
um sögðust hafa séð mannræningj-
ann leiða Farley upp í. Um kvöldið
hringdi Clark í lögregluna og sagðist
hafa frétt af því að yfirvöld vildu hafa
tal af honum. Hann hafnaði rétti sín-
um; að þegja og hafa samráð við lög-
fræðing, og mætti á fund John
Frosch sem stjórnaði rannsókninni
af hálfu FBI.
Frosch spurði hreint út en Clark
sagðist ekki hafa komið nálægt
mannráninu á Steve Farley. Þegar
lögreglumaðurinn sagðist hafa vitni
sem staðfesti að Farley hefði verið
leiddur upp í ljósbláan bfl, sömu teg-
undar og Clark ætti, fór svitinn að
spretta fram á hinum gmnaða. Jack
svaraði eftir umhugsun: „Það var
ekki ég, ég hef ekki komið nálægt
Farley, en það gæti hafa verið hálf-
bróðir minn, Jerry Kersey." Frosch
hafði á tilfinningunni að ekki væri
nema hálfur sannleikurinn sagður
og spurði hreint út: „Hvar er Farley?
Það getur ekki annað en borgað sig
fyrir þig úr þessu að segja okkur það,
efþú veist það.“
Snemma morguninn eftir fór lög-
reglan á veitingahús í bænum sem
ekki hafði verið starfrækt um hríð. í
stórri frvstikistu, baka til í eldhús-
Steve Farley var leiddur til slátrunar
eins og lamb.
inu, fundu þeir hinn 17 ára gamla
Steve Farley. Hann hafði verið stung-
inn í hálsinn og kyrktur með vír sem
enn var vafinn um háls hans.
Fyrsta læknisskoðun sannaði að
Farley hafði látist af völdum köfnun-
ar fyrir 12-16 klst. síðan.
Bræðumir vom báðir handteknir
Mike Clark var haldinn þráhyggju
vegna ástar sinnar á Jackie, vinkonu
Steve.
Jerry Kelsey, hálfbróöir Clarks, komst
upp með að .handtaka" Steve í skjóli
laganna.
og fangelsaðir án þess að hægt væri
að láta þá lausa gegn tryggingu.
Morðið á Farley var auðsjáanlega
engin tilviljun og íbúar smábæjarins
vom felmtri slegnir. Eftir stóð spur-
ingin hvers vegna Farley, sá fyrir-
myndarpiltur sem hann var, hefði
verið fómarlambið?
Mál þetta vakti svo mikla athygli að
3000 manns fylgdu menntaskóla-
nemanum til grafar, 1. október, 1991.
Eins og áður segir hafði Farley verið
virkur í æskulýðs- og trúarmálum.
Stórt skarð hafði verið hoggvið í rað-
ir samfélagsins. Að sama skapi og
íbúamir vom slegnir yfir fráfalli Far-
leys, beindist heift þeirra jafn sterk-
lega að bræðmnum tveimur sem
ásökuðu hvor annan um að bera
ábyrgð á morðinu.
Ósamstæöar
sögur
Clark sagði lögreglunni að Kersey
hefði beðið um bflinn á föstudags-
morgninum og mælt sér síðan mót
við hann við kirkjugarð bæjarins.
Þegar hann kom aftur á bflnum
klukkustundu síðar, sat ungur mað-
ur í baksæti bflsins, handjámaður og
keflaður. Clark sagðist hafe spurt
hálfbróður sinn hvað hann hygðist
gera við strákinn en Kersey hafði
sagt að allt yrði í lagi með hann,
hann ætlaði einungis að skjóta hon-
um skelk í bringu.
Kersey sagði hins vegar að morgun-
inn áður hefði Clark bankað upp hjá
honum og beðið hann að hjálpa sér
við að vinna „ákveðið verk“. Fyrst
hafði Clark keypt stóra dós af eter og
síðan handjám. „Bróðir minn vildi
að ég lumbraði á stráknum vegna
þess að hann hefði barið Jackie og
nauðgað henni. Ég þekkti Jackie vel
og vissi ekki að hann væri að ljúga."
Planið var að annar þættist vera lög-
reglumaður á meðan hinn biði úti í
bfl. Kersey sagði að hann hefði verið
til í að þykjast vera löggan vegna þess
að honum væri ekki vel til manna
sem legðu hendur á kvenfólk. Kersey
vann sitt verk með prýði og eftir að
Farley var kominn í bflinn, rotuðu
þeir hann og svæfðu með etemum.
Kersey sagði að bróðir hans hefði
sagt honum að keyra til veitinga-
hússins sem hafði staðið autt nokkra
hríð og þar fór Jack inn með dreng-
inn á meðan Kersey beið úti í bfl.
„Ég hélt að hann ætlaði bara að
berja hann svolítið og kenna honum
að koma ekki svona fram aftur,“ sagði
Kersey.
Eftir 5 mínútna bið í bflnum heyrði
Kersey skyndilega neyðaröskur frá
Farley. Hann fór inn til að athuga
hvað væri að gerast og sá þá bróður-
inn standa yfir Farley sem lá í frysti-
kistunni og þar stakk Clark Farley
aftur og aftur með ísnál í hálsinn.
Þegar það virtist ekki nóg til að
murka lífið úr fómarlambinu, bað
Jack bróður sinn að ná í vír, sem
hann gerði.
„Eftir að ég færði honum vírinn tók
allt fljótt af,“ sagði Kersey að lokum.
Þráhyggja
Það var erfitt fyrir lögregluna að
finna orsakirnar fyrir hinu svívirði-
lega morði sem bræðumir höfðu
framið. Þeir höfðu hlotið ágætt upp-
eldi og aldrei átt í útistöðum við lög-
regluna. Hins vegar höfðu þeir sýnt
ýmis merki um erfitt skap og þeim
hefði haldist illa á atvinnu.
Það kom á daginn að Jack hafði ver-
ið sjúklega ástfanginn af Jackie, vin-
konu fómarlambsins, og hafði verið
það í mörg ár. Hann hafði búið í
sömu götu og hún, í næsta húsi um
10 ára skeið, var haldinn þráhyggju
og svo virtist sem hann hefði ekki
þolað þegar hún og Farley fóm að
draga sig saman.
Bróðir hans virtist hafa átt minni
þátt í morðinu og ekki varð í upphafi
séð að hann væri jafnsekur. Hins veg-
ar fóm svo leikar um síðar að þeir
fengu sama dóm.
15. september 1992 hófust réttar-
höld yfir bræðmnum tveimur. í ljós
kom við vitnaleiðslur að Kelsey hafði
í raun verið fullkunnugt um ásetn-
ing bróður síns og eins og sækjandi
kallaði það: „Hann leiddi unga
manninn eins og lamb til slátmnar
hjá bróður sínum.“ Þar sem glæpur-
inn var þaulskipulagður var ekki
annars að vænta en að bræðumir
fengju þungan dóm.
Það var svo 19. nóvember 1992 sem
bræðumir vom dæmdir í ævilangt
fangelsi án möguleika á skilorði
næstu 40 árin. Eftir sitja aðstandend-
ur og vinir Farleys með sárt ennið.
Skólastjóri menntaskólans tók málið
mjög nærri sér og sagði upp störfum
nokkm síðar. Það er þó erfitt að álasa
honum fremur en öðmm því erfitt er
að sjá við glæpamönnum sem skáka í
skjóli réttvísinnar. Það treysta jú
flestir lögreglunni.