Tíminn - 04.09.1993, Blaðsíða 15

Tíminn - 04.09.1993, Blaðsíða 15
Laugardagur 4. september 1993 Tíminn 15 Hann fylgdi fórnarlamb- inu til grafar Sunnudagsmorguninn 17. nóvember 1991 var heiður og biár, dæmigerður haustmorgunn í Suður-Karólínu. Tveir hjartarbanar voru á ferð í skógarþykkninu, höfðu farið snemma á fætur í von um feng. Veiðimennirnir voru bræð- ur og þeir höfðu ekki gengið lengi þegar annar þeirra kom auga á nokkuð sem vakti athygli hans. „Blóð,“ sagði hann, „sennilega úr særðu dýri.“ En svo reyndist ekki vera. Er þeir höfðu fylgt blóðslóðinni nokkra tugi metra eins og þaulæfðir sporhundar, sáu þeir kvenmannsfót standa upp úr grunnri tjöm. Þegar bræðumir veltu líkinu við blasti við þeim hræðileg sjón. Bræðumir áttu frænda sem bjó í grenndinni og þeir höfðu umsvifa- laust samband við hann og báðu hann að kalla til lögregluna. Bill Knowles var vaktstjóri hjá lög- reglunni þegar kallið kom. Þennan morgun vom nákvæmlega 6 ár frá því að hann hafði hafið störf sem yf- irmaður morðdeildar lögreglunnar en áður hafði hann varið 12 ámm ævi sinnar í bestu lögregluskólum Bandaríkjanna. Hann var með fyrstu mönnum á vettvang og var ekki lengi að draga þá ályktun að auk morðs væri einnig um kynferðis- glæp að ræða. Skyrta stúlkunnar var rifin niður hálsmálið og gallabux- umar togaðar niður að hnjám. Það var erfitt að meta aldurinn vegna þess hve hrikalega útleikin hún var (síðar fundust 57 hnífstungur víðs vegar á líkama hennar, þar af 12 í andliti). Af fallegu hári hennar og spengilegum línum líkamans álykt- aði Bill að um stúlku á tvítugsaldri væri að ræða. Ken Register. Crystai Faye Todd. Bill Forbes. þess að lögreglunni yrði nokkuð ágengt. Þegar dagur jarðarfararinnar rann upp, ákvað Bill að grípa til óhefð- bundinna aðferða, í ljósi þess að e.t.v. myndi morðinginn vera það kunnugur fómarlambinu að hann myndi sjálfur mæta til athafnarinn- ar. Hann setti upp net af földum kvikmyndavélum og myndaði at- höfnina frá ýmsum sjónarhomum ef ske kynni að gmnsamlegt atferli ein- hvers yrði til þess að varpa ljósi á málið. Það voru um 1.000 manns sem fylgdu hinni vinmörgu Crystal til grafar, og eftir að hafa skoðað þann mikla fjölda, á myndböndum næstu daga, sá lögreglan engan Þegar dagur jaröarfararinnar rann upp, ákvað Bill að grípa til óhefðbundinna aðferða f Ijósi þess að e.t.v. myndi morð- inginn vera það kunnugur fómaríambinu að hann myndi sjálfur mæta til athafnarinnar. Hann setti upp net af földum kvikmyndavélum og myndaði athöfnina frá ýmsum sjónar- hornum ef ske kynni að grunsamlegt atferíi einhvers yrði til þess að varpa Ijósi á málið. Það voru um 1.000 manns sem fylgdu hinni vinmörgu Crystal til grafar, og eftir að hafa skoðað þann mikla fjölda, á myndböndum næstu daga, sá lögreglan engan grunsamlegan í þeim stóra hópi. Hins veg- ar, nokkrum mánuðum seinna, kom í Ijós að það höfðu vissulega náðst myndir af morðingjanum. Hann hafði ekki aðeins komið í kirkjugarðinn til að fýlgja eigin fómaríambi til grafar heldur kom síðar í Ijós að hann var einn af þeim sem bar kistuna! Aöeins 17 ára Bill fékk fljótlega hugboð um hver stúlkan kynni að vera. Þrátt fyrir að öll skilríki vantaði minntist hann símtals nokkrum klukkustundum fyrr um morguninn, þar sem kona hafði hringt og lýst eftir dóttur sinni sem ekki hafði skilað sér heim um nóttina. Móðir hennar hafði miklar áhyggjur, sagði þetta vera ólíkt henni og var viss um að eitthvað al- varlegt hefði komið fyrir. Síðast hafði sést til stúlkunnar, sem hét Crystal Faye Todd, aðeins 17 ára gömul, kvöldið áður í afmælissam- kvæmi hjá frændfólki hennar. Eftir það hafði meiningin verið, að sögn móður hennar, að fara í bæinn með jafnöldrunum. Ekkert hafði til hennar spurst síðan. Þá tilkynnti móðir Crystal að bfls- ins hennar væri einnig saknað, en Crystal hafði hlotið glænýja Toyota Celica í útskriftargjöf, nokkrum vik- um áður. Skömmu eftir símtalið fannst Celican á skólalóð mennta- skólans sem Crystal stundaði nám í og ekki var það til að minnka áhyggj- ur ættingja hennar. Engar vísbend- ingar fundust við rannsókn á bfln- um. Svo vildi til að sendill einn í starfs- liði lögreglunnar var kunnugur Crystal og er hann heyrði hvað mál- ið snerist um, bauðst hann til að bera á hana kennsl. Það varð honum næstum um megn. Hann hrökklað- ist frá líkinu og kastaði upp. En vitn- isburðurinn var auðsær. Þetta var Crystal Todd. Kunnugur fórnar- lambinu? Það var ekki auðvelt hlutverk fyrir Bill að skýra foreldrum Crystal frá því að grunur þeirra hefði verið á rökum reistur. Fjölmiðlar sýndu málinu mikinn áhuga og vildu fá að vita hvaða vísbendingar hefðu fúnd- ist. Satt best að segja var ekki margt að segja um það. Þó var hægt að greina dekkjaför í sandinum þar sem líkið fannst og Bill þótti líklegast að sá sem myrti Crystal hefði verið henni kunnugur. Hann gat þó ekki rökstutt það að neinu leyti á þessu stigi málsins en hið rétta átti eftir að koma í ljós. Samkvæmt vinum Crystal, hafði enginn séð hana eftir kl. 23.15 kvöldið áður. Hins vegar gaf kona sig fram sem bjó í grennd við skólann og hún sagðist hafa tekið eftir bláu Celicunni hennar Crystal kl. 23.30 sem þýddi að hún hafði verið numin á brott eða myrt á milli kl. 23.15 og 23.30. Samkvæmt rannsóknum morðdeildarmanna á vettvangi þótti lfldegast að Crystal hefði verið myrt á þeim stað sem líkið fannst. Óhugnanlegt morö Krufning leiddi í ljós að morðið var eitt það óhugnanlegasta sem um getur. Það var ekki aðeins hinn mikli fjöldi af hnífstungum sem á líkinu fannst, heldur einnig hvemig lagt hafði verið til hinnar 17 ára gömlu unglingsstúlku. Hún hafði beinlínis verið rist sundur og auk þess verið slegin með einhverju þungu, hvað eftir annað í brjóstkassa og höfúð. Læknirinn sem sá um krufninguna útskýrði fyrir lögreglunni að sá sem hefði framið glæpinn hefði varla komist hjá því að verða blóðugur frá hvirfli til ilja á meðan og bfllinn hans væri að öllum líkindum þakinn ummerkjum sem erfitt væri að af- má. Því var það von yfirvalda að sönnunargögnin væri að finna í per- sónulegum eigum morðingjans, en fyrst þurfti að finna hinn grunaða. Þá sannaði krufningin það sem lík- ur voru á, að Crystal hafði verið nauðgað og jafnvel oftar en einu sinni. Skólafélagar Crystal voru beðnir um að aðstoða lögregluna ef þeir gætu gefið einhverjar vísbendingar og lögreglan þaulskoðaði herbergi hinnar látnu ef ske kynni að eitthvað bitastætt fyndist þar. Á meðal þess sem rannsakað var, var dagbók með nöfnum helstu kunningja og vina Crystal, símanúmer og annað slíkt og var það allt tekið og rannsakað. Atferlisfræðingar töldu að morðing- inn væri ofsafenginn ungur maður, sennilega undir tvítugu, og þeir voru sammála Bill um að allt benti til þess að hann hefði þekkt fórnarlambið. Þetta var það sem rannsókn málsins beindist að. Moröinginn bar kistuna 10.000 dala verðlaunum var heitið þeim sem gæti gefið upplýsingar sem myndu Ieiða til handtöku glæpamannsins en dagar liðu án grunsamlegan í þeim stóra hópi. Hins vegar, nokkrum mánuðum seinna, kom í Ijós að það höfðu vissulaga náðst myndir af morðingj- anum. Hann hafði ekki aðeins kom- ið í kirkjugarðinn til að fylgja eigin fómarlambi til grafar heldur kom síðar fljós að hann var einn af þeim sem bar kistuna! Mánuðir liðu og lítið þokaðist í rannsókn málsins. Um jólaleytið sama ár var myndbandsupptökuvél- um enn komið upp við gröf Crystal en án árangurs. Handtakan Fimmtudaginn 23. janúar 1992 var lögreglan á eftirlitsferð á þjóðvegi 17, í grennd við morðstaðinn, þegar gulur Mustang beygði út af aðalveg- inum og inn á vegarslóðann þar sem líkið fannst. Lögreglan veitti því at- hygli og gaf ökumanninum stöðvun- armerki. Hann sinnti því ekki heldur keyrði jafn langt og hann komst á bflnum inn í skógarþykknið og síðan stökk hann út úr bflnum og lagði á flótta. Lögreglan veitti honum eftir- för inn í skóglendið en það var ekki fyrr en 6 kflómetrum seinna sem ökumaðurinn gafst upp og hneig uppgefinn til jarðar. Hann var um- svifalaust handtekinn fyrir að hafa ekki sinnt stöðvunarmerki lögregl- unnar en grunur beindist strax að öðrum og veigameiri atriðum, morðinu á Crystal. Maðurinn var um tvítugt, hét Ken Register, og var á skilorði fyrir rán í Alabama. Það var ekki einungis að hann passaði inn í „sálfræðipróffl" atferlisfræðinga lög- reglunnar, heldur kom einnig á dag- inn að hann hafði verið f nánum tygjum við Crystal Todd. Þau voru í föstu sambandi um það leyti sem hún var myrt og hann var einn af þeim sem bar kistuna þegar útförin fór fram. Nýtt blóö Strax voru tekin sýni úr hinum grunaða, sem send voru til DNA- rannsóknar. Það virtist þó vera tví- verknaður þvf Bill og menn hans höfðu mörgum mánuðum áður tek- ið blóðsýni úr Ken Register ásamt mörgum öðrum nánustu „vinum" Crystal. Það reyndist hins vegar ekki sama blóðið sem rann f æðum Ken nú og hafði verið nokkrum mánuð- um áður. Hvers vegna? Jú, vegna þess að Ken Register hafði aldeilis ekki sent prufu af sínu eigin blóði heldur kunningja síns sem hann borgaði nokkra dollara fyrir. Vegna þess mikla fjölda sem Iögreglan hafði látið blóðgreina af vinum og kunn- ingjum Crystal, var erfitt að halda 100% reiðu á sýnatökunni og það hafði Ken nýtt sér til fullnustu. Á meðan rannsóknir fóru fram var Ken sleppt úr vörslu lögreglunnar að sinni en 17. febrúar bárust niður- stöður sérfræðinga sem sönnuðu að DNA-próf Kens var jákvætt. DNA- prófin þykja 100% nákvæm og nú hafði lögreglan loksins nóg í hönd- unum til að handtaka Ken og ákæra fyrir nauðgun til að byrja með. Við handtökuna streittist Ken á móti og sagðist vera saklaus. Hann bar því við að eins og hann hefði áður sagt, hefði hann ekki verið á staðnum og vildi ekkert viðurkenna til að byrja með en það átti eftir að breytasL Játningin Þegar Bill og menn hans beittu Ken auknum þrýstingi við yfirheyrslum- ar vildi Ken fá að hitta móður sína. Hún kom skömmu seinna og skilaði miða til hans þar sem á stóð að hann ætti að segja sannleikann. Það eitt gæti bjargað sálu hans úr þessu. Loks brotnaði hinn ungi ógæfu- maður saman. Hann féll í grát í 10 mínútur eða svo en síðan tók hann á sig rögg og sagði sólarsöguna og það var ljót saga. Það hafði verið með vilja Crystal að þau fóru síðla kvölds á þann af- skekkta stað þar sem líkið fannst. Þau byrjuðu að kyssast í bflnum og eitt leiddi af öðru. Crystal lagði ríka áherslu á að Ken notaði verju en í þetta skiptið var ekkert slíkt með í för. Þegar öllu var lokið fylltist Crys- tal skyndilega miklu þunglyndi og sagðist ætla að ásaka Ken um að að hafa nauðgað sér ef hún yrði ófrísk. Það var meir en hann þoldi. Ken bar við „black-out“ (minnis- leysi) þegar hann var beðinn að gefa skýringar á því hvað gerðist á næstu mínútum. Hann sagðist muna það eitt að hafa teygt sig í hníf föður síns, eitthvað hafði hann einnig notað skiptilykil og svo hafði hann endað verkið á að varpa Crystal í síkið (seinni tíma rannsókn sýndi fram á að enn voru blóðblettir í bfl Kens). Eftir það hófst tímabil þar sem all- nokkuð reyndi á slægð morðingjans. Hann hafði sett á svið mikla hlut- tekningu hvað foreldra og ættingja Crystal varðaði, hringt á sjúkrahús til að spyrjast fýrir um hana og eftir að hún fannst, fór hann fram á að vera einn af þeim sem bæri kistuna hennar til grafar. Bill og lögmönn- um hans hnykkti við er þeir áttuðu sig á því að morðinginn hafði borið eigið fórnarlamb til grafar. Dómurinn Glæpur Kens var stór og ekkert sem benti til þess að hann gerði sér grein fyrir hversu stór. Eftir að hafa játað, virtist hann hafa mestar áhyggjur af því hvort þáverandi kærasta myndi segja honum upp eða hvort hann yrði að sitja inni í 5 eða 10 ár. Þegar upp var staðið frá réttarhöld- unum reyndist refsing hins 19 ára gamla Kens, vera lífstíðarfangelsi fyrir morð af ásettu ráði auk 35 ára fangelsisvistar fyrir nauðgun. Ken hefur lokið kistuburði sínum í þessu lífi.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.