Tíminn - 21.10.1995, Blaðsíða 15

Laugardagur 21. október 1995

15
Sjálfsvörn eöa
stundarbrjálæöi?
Þaö hafbi ekki verib
brotist inn til Jane
heitinnar og mátti af
því rába ab hún og
misindismaburinn
hefbu þekkst. Annars
var fátt hœgt ab
segja um málib fyrr
en rannóknadeildin
hefbi lokib sýnatöku,
safnab fingraförum
o.s.frv.
Á meban svipubust
menn úr morbdeild-
inni um og yfir-
heyrbu nágrann-
anna, hvort þeir
hefbu orbib varir vib
eitthvab. Einn þeirra
sagbi ab hann hefbi
heyrt öskur þremur
kvöldum fyrr, en
hann hefbi ekki látib
lögregluna vita, þar
sem þab var ekkert
nýtt ab hans sögn,
ab inni í herberginu
vœri öskrab og sleg-
ist.
Brian Gillin.
lögreglunni aö hafa uppi á
kærastanum, en hann sagðist
hvorki hafa séö Jane né heyrt í
tæpa viku.
Gillin sagöi lögreglunni aö
þau hefðu átt í nokkurra mán-
aða ástarsambandi fyrir hálfu
ári eða svo, en slitið samvistir,
hún flutt út og síðan „hefðu
þau látið sér nægja að vera
vinir". Hann sagðist þó hafa
heimsótt hana reglulega.
Holmes tók eftir umbúðum á
fæti Gillins áður en hann
sleppti honum.
Litlar sannanir
Óneitanlega beindist grunur
að Gillin, en það gat orðið
Jane James.
Hér bjó Jane James.
Akæran
25. október 1993 var Brian
Gillin ákærður fyrir morðið á
Jane James. Hann vildi ekkert
tjá sig við lögregluna. „Ég hef
ekkert ab segja," var það eina
sem haft var eftir honum.
Réttarhöldin hófust ári
seinna, 24. október. Verjandi
ákærba bar við stundarbrjál-
æði og sýndi læknaskýrslur
sem staðhæfbu að skjólstæð-
ingurinn væri veill á gebi eftir
að hafa misst foreldra sína á
unga aldri og vistast á stofn-
unum. Saksóknari kallaði til
ýmis vitni, sem báru að Gillin
hefði sagt þeim að hann hefði
myrt Jane, „eða teldi sig hafa
myrt hana".
H. Holmes fór meö rannsókn málsins.
Sunnudaginn 24. október
1993 var hringt á skrif-
stofu fógeta j Jackson Co-
unty, Illinois. „Þab hefur átt
sér stab ofbeldi í leiguhúsnæði
við Pigeonveg. Mögulega er
Jane James leigjandi látin."
Það tók lögregluna um 5
mínútur að komast á staðinn.
Þar var allt á tjá og tundri og
ljóst að meiri háttar átök
höfðu átt sér stab. Blóðslettur
voru upp um alla veggi og á
mibju gólfinu lá kona í blóð-
polli, Jane James.
Hún var nakin og látin þegar
ab var komið. Jane hafði verið
stungin nokkrum sinnum
með hnífi og skorin á háls.
Lyktin í herberginu var
hræðileg. Líkið var byrjað að
rotna, enda miklir hitar og
engin loftræsting. Andlits-
drættirnir voru þegar farnir aö
láta á sjá.
Kunnug morðingjan-
um?
Það hafði ekki verið brotist
inn til Jane heitinnar og mátti
af því ráða að hún og mis-
indismaðurinn hefðu þekkst.
Annars var fátt hægt að segja
um málið fyrr en rannókna-
deildin hefði lokið sýnatöku,
safnab fingraförum o.s.frv.
Á meðan svipuðust menn úr
morðdeildinni um og yfir-
heyrðu nágrannana, hvort
þeir hefðu orðið varir vib eitt-
hvað. Einn þeirra sagði að
hann hefði heyrt öskur þrem-
ur kvöldum fyrr, en hann
hefði ekki látið lögregluna
vita, þar sem það var ekkert
nýtt að hans sögn, að inni í
herberginu væri öskrab og
slegist. Abrir grannar höfðu
ekki heyrt neitt óvanalegt.
Jane James var sjúkraliði og
skv. upplýsingum hjá starfs-
manni sjúkrahússins hafði
hún síðast mætt í vinnuna
mánudaginn fyrir tæpri viku.
Einnig komst H. Holmes, yfir-
maður rannsóknarinnar, á
snoðir um að vinir hennar
höfðu reynt að ná sambandi
við hana árangurslaust síðan á
mánudag.
Aöeins einn tilgangur
Daginn eftir fór krufningin
fram á líki Jane. Hún hafði ver-
ið stungin fimm sinnum við
hjartab. Þrjú lög fóru í hjartað
sjálft, en hin tvö voru innan
við tommu frá hjartanu. Auk
þess hafði morðinginn skorið
Jane á háls. Heiftin hafði ljós-
lega verið gríðarleg, tilgangur
morðingjans aðeins einn: að
drepa. Niburstöður sýndu að
hnífsblaðið hafði verib a.m.k.
15 cm langt og Jane hafði ver-
ið látin í 5-6 daga.
Sama kvöld kom nafn fyrr-
verandi kærasta Jane, Brians
Gillin, upp á yfirboröið. Það
var þó ekki regla á kynnum
þeirra, að sögn sameiginlegra
vina. Þau voru stundum sam-
an, stundum ekki.
Kærastinn
Susan Vancil, vinkona hinn-
ar látnu, sagði lögreglunni frá
heimilisfangi Gillins, en hann
reyndist fluttur þegar Holmes
ætlaði ab hafa tal af honum.
Nokkrum dögum síðar tókst
SAKAMÁL
mjög erfitt að sanna að hann
hefði myrt fyrrverandi kær-
ustu sína. Blóðug hár og húð-
flygsur höfðu fundist á morð-
staðnum, en hvort tveggja var
af fórnarlambinu. Það sannaði
í raun ekkert þótt fingraför
fyndust af Gillin, hann hafði
heimsótt „vinkonu" sína
reglulega.
Það var ekki fyrr en Angie
Jackson, vinkona Jane, hafði
samband við lögregluna sem
grunurinn styrktist. Hún sagð-
ist hafa hringt heim til Jane
alla síðustu viku, stundum
hefði Brian svarað en stund-
um hefði hringt út. Brian
hafði orðið margsaga, ýmist
var Jane að vinna, eba sofandi,
en svo fór hann ab skella á
hana. Angie sagði lögreglunni
að sér hefði virst sem „Brian
væri í annarlegu ástandi", og
hún fékk strax á tilfinninguna
ab eitthvað hræbilegt hefði
komið fyrir vinkonu hennar.
Fleiri vísbendingar
í kjölfarið fylgdu fleiri vís-
bendingar, s.s. þær að Jane
hafði sagt systur sinni að hún
óttaðist um líf sitt og Gillin
hafði reynt að selja bíl vin-
konu sinnar tveimur dögum
áður en líkið fannst. Þá hafði
Jane verið látin í nokkra daga.
Gillin hafði komist í kast við
lögin og hafði tvívegis verið
dæmdur fyrir rán og líkams-
árás. Hann hafbi setið af sér
þriggja ára dóm og var á skil-
orbi þegar hann kynntist Jane.
Sjálfsvörn
Gillin sagði réttinum að
hann hefði heimsótt kærustu
sína kvöldiö sem hún var myrt
og þá hefði hún ásakað hann
um framhjáhald og verið mjög
viðskotaill. Gillin reyndi að
róa hana og saman drukku
þau hálfflösku af viskíi. Við
það féll Gillin í svefn, en vakn-
aði skyndilega við að Jane rak
hníf á kaf í ristina á honum.
Hann hafði hrökklast undan
henni er hún reyndi aftur að
leggja til hans og til að bjarga
lífinu hefði hann snúið hníf-
inn úr höndum hennar og
stungiö hana tvisvar í brjóstið.
„Þá missti ég gersamlega
stjórn á mér. Eg man ekki
hvað gerðist næst, en finnst
þó að ég hafi gert eitthvað
voðalegt," sagði Gillin. Jafn-
framt bar hann að hann hefði
elskab Jane, hún hefði verib
blíð kona með stórt hjarta, en
vín hefði farið mjög illa í
hana.
Dómurinn
„Sjálfsvörn er grafalvarlegt
mál. Þótt vörnin beinist gegn
konu, er það ekki til þess að
minnka skilning á aðstæðum
ákærba," sagbi verjandi hans
m.a.
Á hinn bóginn var ekkert
nema framburöur ákærða sem
studdi þetta. Hann var lífs-
hættulegur samfélaginu og
þótt hann hefbi átt erfitt, var
hann fyllilega sakhæfur sam-
kvæmt mati geölækna. í Ijósi
þessa fékk Gillin 80 ára fang-'.
elsisdóm. ■