Tíminn - 30.12.1995, Side 14

14
«imim
Laugardagur 30. desember 1995
JONA RUNA á mannlegum nótum:
• t
Orlæti
Viö erum eins og gengur mis-
munandi höfðingleg og gef-
andi. Ef við veltum fyrir okkur
gjafmildi og rausn, komust við
fljótt að því að það er enginn
vandi að gefa það sem við eig-
um nóg af. Það er erfiðara að
veita af því sem lítið er eða við
eigum einfaldlega ekki. Það er
mikilvægt að kunna að deila,
ekkert síður en það er gott að
geta veitt sér ýmislegt af því
sem hugurinn girnist, ef þannig
vill til.
Örlæti byggist ekki einungis
upp á efnahagslegum gæbum,
heldur og ekkert síður á andleg-
um auði.- Verðmæti eru afstæð
og þau innri eru jafn áríðandi
og þau ytri. Best er að eiga hvort
tveggja auðvitað, en því er ekki
alltaf þannig farið hjá okkur.
Það er tilgangslítið að hafa nóg
af öllu, en eiga ekki til sálarstyrk
og ró.
Við getum ekki í ölLum tilvik-
um látiö nægja að veita af ver:
aldlegum verðmætum. í
ákveðnum tilvikum í samskipt-
um getur beinlínis verið nauð-
synlegt að vera hæfur til þess ab
útdeila af innri sjóðum sínum.
Við eignumst innri auð með því
m.a. að efla meb okkur sam-
kennd og mannúb ekkert síður
en óeigingirni og kærleika. Eins
hefur öll reynsla, hversu erfið
sem hún kann að vera, ákvebin
áhrif á innri þætti okkar og and-
leg auöæfi.
Það er því viturlegt ab við
reynum eftir föngum að styrkja
innri stöðu okkar ekkert síður
en þá ytri. Partur af lífsreynslu
okkar getur legið um tíma í
gegnum öröugleika. Við sjáum
sjaldnast tilgang þess ástands
eða reynslu fyrr en eftir á.
Ef allt sem okkur er gefið eða
við eignumst er eins og sjálf-
sagt, getur það haft neilæg áhrif
á persónulega framvindu okkar
og þroska. Vissulega er þægilegt
að fá sem mest fyrir sem
minnsta fyrirhöfn. Það er bara
ekki það sem við eigum að telja
mikilvægt. Það er mun hollara
fyrir okkur flest að þurfa að hafa
ögn fyrir hlutunum og ekki síst
þeim sem tengjast innri auði.
Við eignumst hann ekki ef allt
gengur óþæginda- og áfallalaust
fyrir sig í lífi okkar og tilveru.
Við getum hvergi keypt slík
verðmæti. Við veröum einfald-
lega að vinna fyrir þeim með
mismikilli fyrirhöfn.
Hyggilegast er að við vanmet-
um ekki þá reynsluþætti sem líf-
ið færir okkur í fang, alveg sama
hversu erfiðir þeir eru. Þab er
gott að eiga innri sem ytri auð,
sem við höfum sjálf unnið fyrir,
og ennþá betra að kunna að
deila honum með þeim sem
geta nýtt sér hann.
Við, sem erum meðvituð um
kosti þess að kunna að veita
öðrum af rausn og óeigingirni,
líður venjulegast vel. Ekki síst
vegna þess að við gerum öðrum
lífið léttara með því að hafa
áhuga og vilja til þess að veita
þeim af örlæti það sem vib eig-
um mismunandi mikið af.
Ágætt er, m.a. af þessum
ástæbum. og hentugt, að við
ákveðum að eignast innri sem
ytri auð. Það gerum við með því
að leggja töluvert á okkur. í
kjölfar ávinninga og árangurs er
heppilegt að við veitum öbrum
af höfðingsskap og örlæti, en
ekki af eigingirni og ytri sem
innri nísku. „Sælla er ab gefa en
þiggja." ■
Iwifiwwi KROSSGÁTAN NR. 52
Við óskum íandsmönn-
um gleðiCegs árs ogfar-
sceídar á nýju ári.
HITAVEITA REYKJAVÍKUR
Við óskum Candsmönn-
um gCeðiCegs árs ogfar-
sceCdar á nýju ári.
REYKJAVÍKURBORG
Við óskum Candsmönn-
um gCeðiCegs árs ogfar-
sceCdar á nýju ári.
RAFMAGNSVEITA
REYKJAVÍKUR