Tíminn - 17.02.1996, Blaðsíða 14

14

Laugardagur 17. febrúar 1996
Haavrðingaþáttur
Hann einn veit
Um framtíðina menn fjasa og spá,
fjölmarga slíka þekki.
Davíð er einn með hýrri há,
hinir eru það ekki.
Jónas Egilson
Forsetaefni
Þykist slyngur þjóðarjarl,
þjálfar hausinn tóma.
Feikilega frekur karl,
faðir sleggjudóma.
Aðalsteinn Ólafsson
Sami yrkir einnig næstu vísu:
Heimsmenning
Heimsmenningu þjóðin þráir,
þó er flónska með í bland.
Kaupahéðnar happasmáir
í hópum stefna á okkar land.
Vaxtagjöld
Þeir virðast vera þroskaheftir.
Þjóðin kveinar afvaxtagjaldi.
Finnur þarfað auglýsa eftir
erlendra manna bankavaldi.
Sveinn Sigurjónson,
Galtalcek
Hér kemur síðan heilt ljóð um hagyrðingaþátt Tím-
ans:
Leggi hundfull heimurinn
á herðar mínar byrði,
er hagyrðingaþáttur þinn
þeim mun meira virði.
Alltaf lyftist á mér brún,
úr mér bœgir lúa,
þegar blaktir hér við hún
hugarsmíði Búa.
Hér er margt sem hugann gleður,
hér er margt sem fjörgar lund.
Þegar Bragi Björnsson kveður
burt er hrakin amastund.
Þeim er líka þakkarvert,
þegar leiði er mestur.
Aðalsteinn og Engilbert,
Ólafur og Gestur.
Heyra vil ég fleirum frá
fjörug vísnahrópin.
Aðalbjörn ég eggja má,
einnig Strandaglópinn.
Pétur Stefánsson
Þá er rétt að lyfta brún, því hér yrkir Búi:
„Sumir halda að hin yfirþyrmandi mötun fjölmiöla
geri okkur að heimskingjum:
Fjölmiðlunarflaumurinn
fer um lönd og álfur.
Fftir stendur almúginn
eins og blautur kálfur.
Mæba
Mörg er tíðin mæðufull,
mig og fleiri vantar gull.
Eina fæðið súpusull
og soðinn fiskur. Þetta er — bull!"
Að lokum áskorun frá Búa:
Sléttubönd
Giftu vandi, stöðugt stór,
stendur, grandið líttu.
Lyftu anda, slappur, sljór.
Sléttu-bandið hnýttu.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Brautarholti 1
105 Reykjavík P.s. SKRIFIÐ GREINILEGA
A5 sníða sér stakk
eftir vexti
Vegna þeirra ummæla Heiðars í
síöasta þætti að skaplyndi fólks,
bjartsýni eða fúllyndi hefði ekki
síður áhrif á hvernig á það er lit-
ið en klæðnaður og tískustefn-
ur, berast fyrirspurnir um það
hvort þab sé þá ekki allt í lagi að
vera feitur og í illa passandi föt-
um. I’arf þá litgreiningu og sér-
stök framkomunámskeið? En
mörgu fólki, sem er ekki eins í
laginu og feguröardísir og glæsi-
menni tískuheimsins, getur
fundist það vera utanveltu. Eins
og margoft kemur fram, vekur
vaxtarlag fólki miklu hugar-
angri og margir leggja mikiö á
sig til að vera meb kórréttu lagi
eða halda að þeir/þær eigi að
vera eins og margauglýstar
stjörnur.
Heiðar: Fyrir þab fyrsta erum
við eins falleg og vib trúum
sjálf, burtséð frá kílóum og
sentimetrum. Sumum okkar
finnst þau vera of mjó og sum-
um finnst þeir vera of feitir. En
þegar vib hittum fólk, þá met-
um við það ekki eftir vaxtarlagi,
þyngd eða sentimetrafjölda
fólksins hvort okkar langar ab
kynnast því eða eiga við það
samneyti.
Þab eru allt aðrir þættir sem
spila þar inn í.
Kjörþyngd er varla
til
Þegar verið er að búa til þessa
kjörþyngd, þá er mjög gjarnan
miöað við sentimetra í hæð og
kílóafjöldi ákvarðaður út frá
því.
En þab sem gleymist er að
sum okkar eru fædd þrekvaxin,
sum okkar eru fædd frekar þrek-
vaxin, sum okkar eru fædd
mebalvaxin, sum okkar eru
fædd nokkuð grannvaxin og
sum okkar eru bara fædd til að
vera grindhoruð. Þegar verið er
ab miða kjörþyngd vib hæð,
verður að taka tillit til þessa og
þarna verður ab gera ráb fyrir
þriggja til fimm kílóa bili eftir
því hvað skaparinn hefur gefið
okkur í vöðvum og beinum.
Vöðvabygging og beinaþyngd
er mjög ættgeng, eins og glöggt
má sjá.
Til dæmis hefur mér alltaf
fundist snæfellskar konur af
svonefndri Hrísdalsætt afskap-
lega glæsilegar, en ég minnist
ekki aö hafa nokkru sinni mætt
grannri konu af þeirri ætt.
Konur í minni föburætt eru
gjarnan afskaplega grannar og
vilja þess vegna bæta við sig. En
það er greinilegt að vaxtarlag er
ab mörgu leyti ættgengt. Og
fólk á bara að gera það besta úr
sínu vaxtarlagi og auðvitað aö
klæða sig samkvæmt því. Og þar
kemur til kasta litgreiningarinn-
ar þar sem fólki með mismun-
andi vöxt og persónuleika er
leiðbeint við að sníða sér stakk
eftir vexti.
Fatastíll leysir vanda
Þótt alltaf sé verib að prédika
ab allir eigi að vera grannir, er
margt fólk sem fer bara hreint
ekki vel að vera grannt og hor-
að. Og sumir þeirra feitu mættu
gjarnan huga að því aö losa sig
við nokkur kíló. Við veröum að
athuga að hér er ekki verið að
Heiðar
jónsson,
snyrtir,
svarar
spurningum
lesenda
Hvernig
a egao
vera?
ræba um sjúklega grannt eba
digurt fólk.
Kjarni þeirra fatastílsnám-
skeiða, sem ég er með, er að
kanna hvernig flíkur fara hverj-
um og einum. Það, sem fólk ger-
ir sér ekki grein fyrir fyrr en það
sér það svart á hvítu, er hvað
saumar skipta miklu máli og
hvar þeir liggja.
Ef manneskja er stór og mikil,
þá þarf hún að klæða sig í kassa,
vegna þess að innan í kassa
rúmast kúla. Ef manneskja er
aftur mjög grönn, þá þarf hún
að klæða sig í ávalt form, þann-
ig að innan í ávölu formi viröist
vera meiri kúla.
Galdurinn er að kona eða
maður, sem finnst þau of stór,
geri úr sér dálítinn kassa, en
manneskja sem er mjög grönn á
að búa til fleiri ávalar línur með
fötum.
Skynsamleg tak-
mörk
Manneskja, sem er mjög
þykk, setur stungna spennandi
sauma í einhvers konar lás eða
munstur. Sniðugt dæmi er aö
þab er til sérsnið í Stórum stelp-
um af gallabuxum, sem skera
sig úr aö því leyti að hliðar-
saumarnir eru tveir. Þeir eru
ekki á miðjunni, heldur á hlið-
inni, stungnir og liggja niður.
Þetta lengir og grennir.
Eðlilega eigum við að klæða
okkur eftir vexti, en innan
skynsamlegra takmarka. Það er
eklcert sniðugt af þrekinni konu
að vera með alla sauma upp og
niður með munstrum. Þetta
gæti virkað' eins og felumynd
um hvab konan er stór.
Reglurnar eru einfaldar. Það
eru margar konur, sem eru
breiðari að neðan en ofan, og
klæða sig þá auðvitað í ljósu að
ofan en dökku ab neðan, því
dökkt minnkar og ljóst stækkar.
Svona reglur er gott að læra.
Enginn er eins
Fólk kemur á námskeið til ab
iæra fatastíl sem hæfir því, en ég
er dálítið hræddur um að raun-
verulega yfirviktarfólkið sitji
heima. Þrekib fólk kemur og fær
leiðbeiningar, en fólk, sem farið
er að líða illa yfir þyngd sinni,
einangrar sig. Það er hið versta
mál og fólkinu líður bara enn
verr en ef það blandar geði við
abra og leitar sér leiðbeininga.
Svo er dálítiö merkilegt við
vaxtarlag. Þegar fólk gengur í
gegnum tilfinningalegar
hremmingar, þá fitna sumir en
aðrir grennast. Þetta getur líka
skeð þegar fólk verður ofboðs-
lega ástfangið, að sumir bæta á
sig kílóum og aðrir tapa þeim.
Það er enginn eins, þannig að
þyngd okkar og viðbrögð okkar
við mat eru eins ólík og þyngd
okkar er.
Sem sagt, það eru engar al-
gildar reglur um vaxtarlag. Það
er hægt að svelta sig í einhverj-
um sítrónukúrum. Það veldur
bara vatnstapi, sem síðan hleðst
utan á aftur. ■