Tíminn - 01.06.1996, Blaðsíða 16

16
Laugardagur 1. júní 1996
JONA RUNA á mannlegum nótum:
Rifríldi
Þegar viö komumst í uppnám
og álítum gengið á rétt okkar og
virðingu, þá er mikilvægt að við
veljum að ræða málin rólega og
af einlægni, frekar en að láta
gamminn geisa og upphefja
rifrildi og þras. Fátt af því, sem
við tökumst á við, er svo flókið
eða erfitt að ekki sé hægt að rök-
ræða um það, ef við viljum og
þorum.
Irringur getur þó verið rétt-
lætanlegur, svo fremi sem hann
er ekki hlaðinn annarlegum og
heiftugum tilfinningum. Þegar
við erum á valdi alls kyns mis-
litra tilfinninga, getum við sært
hvert annað t.d. með því að
segja hluti sem við getum átt
eftir að sjá eftir. Einkum verður
raunin sú, ef við veltum ekki
fyrir okkur mögulegum afleið-
ingum rifrildisins og þeirra gíf-
uryrða sem venjulega eru fylgi-
fiskar þras og jags.
Best er að við söfnum ekki
upp óánægju og leiðindum. Það
gerir okkur örg og leið og getur
valdið því að við bregðumst illa
og óviturlega hvert við öðru.
Ágætt er að við ígrundum það,
sem kemur okkur í uppnám og
gerir okkur leið og sár, og tök-
umst á við það án þess að missa
stjórn á skapsmunum okkar og
tilfinningum. Óþarfa ósann-
girni getur skapað skilyrði fyrir
deilur og hark.
Ef við viljum efla jálæg og
uppörvandi samskipti, þá er já-
kvætt fyrir okkur að forðast að
vera ósanngjörn og öfugsnúin
hvert við annað. Allar sviðsetn-
ingar vandræða eru líklegar til
þess að verða valdar að rifrild-
um og karpi. Það sem við ríf-
umst útaf, þarf ekki endilega að
vera það sem við erum óánægð
með. Eftir því sem við vitum
meira um manngildi okkar og
vilja til lífsins, eigum við betra
með að tjá okkur um hugrenn-
ingar okkar, hvort sem þær
tengjast vonum eða vonbrigð-
um.
Einstaklingur, sem hefur eðli-
legt sjálfstraust og finnur ekki
til sektarkenndar eða vanmátt-
ar, hefur minni tilhneigingu til
þess að argast í öðrum en sá sem
er óánægður með sjálfan sig og
er auk þess hlaðinn óöryggi og
smæðarkennd. Orðaskak dregur
úr þreki og gerir þá sem það
ástunda dapra og leiðinlega.
Við sem erum þannig inn-
stillt, getum varla komist hjá
því að ergja þá sem eru í kring-
um okkur og jafnvel vilja okkur
vel. Við erum fljót að stökkva
upp á nef okkur og látum
venjulegast eins og heill heimur
vandræða sé á herðunum á okk-
ur.
Hvers kyns innra jafnvægi er
eftirsóknarvert vegna þess að
það eflir okkur sem manneskjur
og auðveldar okkur öll sam-
skipti. Við sem erum óróleg og
mislynd, fælum þá frá okkur
sem eru rólegir og stilltir. Höfn-
um því óþarfa argaþrasi, en örv-
um og þjálfum með okkur
æðruleysi og velvilja, jafnvel til
þeirra sem við álítum okkur eiga
sökótt við.
Rifrildi ýtir undir sundrungu
og ósanngirni. Það er því rétt að
láta ekki tímabundinn vanda
gera okkur ósanngjörn og erfið í
gegnum óþarfa orðaskak og
argaþras. Hyggilegast er að við
upprætum þau mál sem gera
okkur örg og reið. Friðsamur
einstaklingur, sem er sanngjarn
og velviljaður, rífst ekki, heldur
ræðir málin í rólegheitum. ■
'■ímmm krossgátan nr. 22
yUMFERÐAR
RAÐ
LAUSN A GATU NR. 21
ng yfe W/ö % STAfi/W yt MlKlA RÍDO 'JEMA VALMuA FJÆR r líktlfíA SPy/?.iA L 1 'AQÆT- LEGA DfíAP V V miLL feL AKAS hS ‘0 K H
—» Pl A T u R 1 ti H > f R > A ■Ð Ú
(irjtiriC, TeKttot Mtrtrl 6 L '0 T 'ASA SHirlO M "0 H Dq L A ÍSW STEfMA M A K 1
MEö . \ Utó- LtítM FÆDI s Æ T R A R mif- mc . TÆP F f\ R VARÚO DAufll G A T STOO 0 PÚK'
‘A s A K T íLÚ- STVFfll fíLOA A R Æ5 1 H VlftflWú H'AL A L 1 T VAH- YlRM fíTofíKA S rt 'A
HÉLCU Rbrl A jL L 1 T U ÍSPA M/W/tó- kafh S A IfOfí- M£TT £ P 'A 5Y66AR SKOOuii T R ú. A R
’F R 1 D 1 H fíFLOQ sre/LK- T u* s K HÍS MWÍT T ‘A D^y/tx- OfKAK "0 Ll RÖOD 1
;IKí 1 /ís AR S EJJU- ím/L p'ipuh. i H f\ R 5K bLuP. SKAC.A M V R K FAKQAR L '0 (k A 7T STuTT- UM
V Æ R \HH PMJM- m&ue. u T f\ fíí MIKIL- LÆJI_ QlúPiD í) E* R R 1 H G öelti STEIG '0 L
■ ■ • .■ A 0 STfíW fJÖR h R f\ ffí L* ti 0 1 MliHOA SP'lRAO 0 T A l'itil BlLltM s tfí A
"5 H A G 1 Hfa V£H)l H A S f\ «*4- SoMUCu P A l U PPr HAh 6ELT R '0 T Snl1- STÉLPA G
.Vl;yu. A(MT G H 'A T R MIHÚ fllbTiC /r 1 s T mERÐ 'lL'AT L A G mHTu fuQL L 'E T U
6, U A) S öensr BnMi6 f 'A / STARA MA6 K '0 ( f\ CÖWLO GArlG- Pl'ótuP A h4 A KlfíöUM AK'óf A
% flSKuR K 0 L 1 TV/STÉ H 1 K (\ Ð 1 v«/ 'A G Æ T yzf/ V/A
£ / G 1 N ff ð U R SVíFH L ú. R L'AT- BMQO F A S
keyAói
MÁÁ-Ai"
uR

HESTA
SJ//OKA
FLi'orTy
DRymuH

HgyiÆTi'V
HAF
DRVKK-
SPIL
1

óeta
ÖWGr
FL'nTufí.

LFJKHl

Lf-'/fi
kim.
SPfíHl
ÉrtfOMu
M/ÍTull
Km/\
SH'fí- '
fífílfíTl
m\
PLYTI
'fíLPfíST
1
5RAS1Æ)

FfíTfEKA
OOOI
LEIÐ l
DRAH6,-
AR
f/E(lu
HÝT-
IST
*
$Tm
'mCr
L'lKA

SKHÍF
SÆl
íblNDi
SYALLI
TöMfí
Gcb Ftkl
VÖKVA
ff'fíT
S'óáfil
PMR
OMI
1

8
WíSTufí
I+0F1V
Tlúíí-
US T
J AFHT
STÆKKM
ITTORKU
miR
MFM
SlérAÖI
i^ihyta
ILL'
GRcSI
Kyiím
OOPI
FRiO ufí
TÓL
FOAUAr
Nf-fíó
QPOLU
PLfí/fTA
KfíLDI
MfíHbl
5KRÖLTA
MAT7IR-
VEISLA
HíLT
ÍTÖHCr
m<>T
KL
GPoK
ItLrlfíhl

PfífíR-
STfíBfí
?FJ-
irfGA
K'AT
LEÐfífí-
flSKfíP