Tíminn - 22.06.1996, Blaðsíða 16

16
Laugardagur 22. júní 1996
JONARUNA á mannlegum nótum:
Skömm
Við, sem teljum það mikilvægt
að leggja rækt við innra líf okk-
ar, álítum það skipta máli að við
leiðréttum og upprætum fram-
komu sem er vansæmandi og
hneykslanleg. Við kunnum að
iðrast og skammast okkar. Ef
við viljum bregðast við sem
flestum aðstæðum okkar og
samskiptum þannig að ávinn-
ingur og sómi sé að, byggjum
við upp í hugsun okkar og at-
ferli jálæga lífssýn og siösæm-
andi.
Skapgerðarbrestir, sem liggja í
hortugheitum og tillitsleysi,
verða þess iöulega valdandi að
við komum sökum þeirra
ósæmilega og neikvætt fyrir.
Best er að við séum siðfáguð og
ábyrg ásamt því að viö séum
heiðarleg og drenglunduð.
Þannig hugsandi em litlar líkur
á því að við göngum yfir aðra
eða framkvæmum hluti sem em
ekki við hæfi eða boðlegir.
Við vitum hvað það er óþægi-
legt að fá skömmustutilfinn-
ingu að ósekju vegna rangrar
breytni annarra. Vissulega er
það neilægt og lítilmannlegt að
skella skuld á aðra, þegar við
neitum að horfast í augu við
eigin veikleika og athafnir. Við
eigum ekki að skapa skilyrði á
því að aðrir og ósekir lendi í
vandræðum og séu vanvirtir og
sneyptir af okkar völdum.
Ágætt er að við venjum okkur
á það að standa við allar okkar
skuldbindingar og þau loforð
sem við gefum. Eins er viturlegt
að við séum ekki sek um það,
blygðunar- og skammlaust, að
láta aðra taka afleiðingum
gjörða okkar, séu þær ósæmileg-
ar og neilægar. Hyggilegast er
að við völdum ekki þeim, sem
mæta okkur, óhamingju og
sorgum með því að vera
óskammfeilin og óábyrg í hugs-
un og athöfnum. Tillitslausir
einstaklingar og ófyrirleitnir em
hvimleiðir og óáhugaverðar
manngerðir.
Það er raunalegt og óásættan-
legt að kunna ekki að skammast
sín vegna þeirra brota sem við
framkvæmum, en neitum að
taka afleiðingum af. Við ættum
ekki að niðurlægja og smána
aðra til þess að hafa tækifæri til
að fela eigin framkvæmdir, séu
þær þess eðlis að við ættum að
skammast okkar fyrir þær og
hafa vit á því að biðja afsökunar
á þeim. Öll svik og prettir, sem
eru framkvæmdir meðvitaðir og
tillitslaust, em slæmir og van-
virðandi.
Það þarf ekkert hugrekki til
þess að afneita vandamálum
sínum og siðfötlun. Á hinn bóg-
inn þarf mikið og margþætt
andlegt þrek til þess að geta ját-
að og horfst í augu við þær
framkvæmdir, sem em öðrum
varhugaverðar og við eigum aö
skammast okkar fyrir. Sá, sem
ekki kann að skammast sín við
þær aðstæður sem gefa tilefni til
iðmnar og yfirbótar, telst sið-
fjötraður og ósæmilegur. Slíkur
einstaklingur veður m.a. í villu
og vinnur samferðafólki sínu
meira ógagn en gagn.
Við skulum því ekki hika við
það að iðrast og bæta fyrir það,
sem við kunnum að gera rangt.
Þannig veröum við síður til þess
að valda öðrum tjóni og von-
brigðum. Við eigum að virða
aðra og umbera, en ekki að gera
þá tortryggilega eða niðurlægja
þá að ósekju án þess að iðrast og
skammast okkar. ■
WMW KROSSGATAN NR. 25
yUMFERÐAR
RAÐ
LAUSN A GATU NR. 24
■fHH MflTuR £ MliK w u £ sAtt w H A‘ a >‘ú m 7 ÍtlSLfl 'H
G £ U R ö tA M S? G £ f / 6 lr 'D
GuUAR '■u'ariB ft L 1 R iinkítt LEVil /P T 1 £> R&ÖO L \H £ F
RM- ÍUIL. 4r m tRSL. A T T Vrt-. ÍTÍIHM C/sw fl 0 L slpast LAliO A H A R" ST/Mr KfloTA A A
'r /» L K / ííSvT A L U ft AFTuf. VðrtOA L ft fi V£jW OfiruA, '0 A FEr/ FEÍSK A i
'ltíOM 1 £ A N A e'if/i T r 0 1 N G SKÖM/n T/LP h •A N hSAMT F
’£ L T A 11 K £ K Éí E L G 1 A A PLflQs m k Y 1
HREin £ 1 /1 "0 R ö ÍL 'ATT R1 Y L 1 WfXKA OtAQuL. A u K A tfltja- LfluS £ R
STARf 1 SSífJ KvíAMA ; ö A HUB S 7 ■o A »le,L HA*«A K u R R KVAfll PEKKT '0 Ah EKKi
Ö N mi u R t u N ft mi"- 'HAtl— teríaw L '0 ftl T/ÖUM LÍLEQ 0 F T BtflKA £
Iblrt \W U A u R hJ ÓTA £ A KOÍTut ftfaW V A L QflTfl LfJKD £* T R £ T 1
6 T u L ‘.Liua- Mutt.. ORK A 'A R u KVHt KúfiA G A F f A L HLAÍ S 0P £ K 1 FUÍT- 10
[6 1 L A5 R Kihd Ofri R 0 L L A OKtlf- mKi L “0 G Gr SELT SNEmfl (x 'fl
! ft L * sxoe- D?R F L '0 QloO K 'A T t'iki V l K A í'lfk 'A N r
K A T L Pt N f A f3 Qfíffl L 'A N T Ý R A