Tíminn - 06.07.1996, Blaðsíða 7

Laugardagur 6. júlí 1996
amz.---1.---
7
Gunnar Árnason, hálftírœöur kappi, þótti:
12 manna
maki til
vinnu
„Ég ætla ekki aö fara lifandi
frá Grundarstígnum. Ég ætla
aö fara dauöur. Ég er viss um
aö ef ég heföi fariö í þjónustu-
íbúö fyrir aldraöa fyrir 25 ár-
um, þá væri ég löngu dauöur
núna," sagöi Gunnar Ámason
búfræöikandídat í samtali viö
Tímann og hláturinn hrikti í
honum. Gunnar varö 95 ára á
dögunum, en hann býr nú
einn á heimili sínu í Þingholt-
unum.
„Þetta er svo slitið úr sam-
bandi við þjóðlífið, þegar það er
komið á elliheimili. Það er lokað
þarna af," sagöi Gunnar og leist
ekki par vel á þá tilhugsun að
vera settur afsíðis í þjóðfélag-
inu, þrátt fyrir árin 95.
Gunnar er fæddur 15. júní
1901 á Gunnarsstöðum í Þistil-
firði. Hann eignaðist fjögur
börn og em synirnir búsettir á
íslandi, en önnur dóttirin gift í
Svíþjóö og hin í Ameríku. Þá
hafa komið í heiminn 11 barna-
börn og 24 barnabarnabörn.
„Ég hélt þau væm 23, en það
kom eitt í viðbót í ljós við síð-
ustu talningu."
Eins og gefur að skilja hefur
Gunnar ekki jafn mikið sam-
band við dæturnar, sem búa er-
lendis, en hann sagði að svo
skemmtilega hefði viljað til að
þær komu báðar að heimsækja
hann í fyrra á afmælisdaginn.
„Þær hugsuðu til mín, blessaðar
dúfurnar."
Á 95 ára afmælisdaginn fór
Gunnar vestur á Snæfellsnes og
ætlaði kringum jökulinn, en
sökum dimmu og skýja yfir
jöklinum var ákveðið að snúa
við hjá Lóndröngum og gista í
Staðarfelli, þar sem honum var
haldin óvænt afmælisveisla.
„Mig langaði ekkert upp á jökul-
inn, ég er líka orðinn dálítið
stirður við að ganga upp brekk-
ur."
Gunnar er þó bráðern enn og
segist verja dögunum við að lesa
ferðasögur, horfa á sjónvarp og
svo reynir hann að fara út að
labba á hverjum degi.
Helst segist hann hafa gaman
af ferðasögum frá Austurlönd-
um, m.a. Kína og Japan, en
sjálfur ferðaðist hann ekki mik-
ið út í heim á sínum yngri ár-
um. „En ég ferðaðist náttúrlega
mjög mikið á hestum um Is-
land, því fyrstu árin eftir að ég
kom úr námi var ég í sendistörf-
um hjá Búnaðarfélaginu. Ég
þekki allt ísland. Ég treysti mér
ennþá til að þylja upp alla
hreppa, sýslur og næstum öll
bæjanöfn líka," sagði Gunnar,
en fékk svo bakþanka og efaöist
um að hann myndi þær breyt-
ingar sem orðið hefðu við sam-
einingu sveitarfélaga.
Gunnar hittir talsvert af fólki,
en segir samstarfsmenn sína svo
að segja vera búna að týna töl-
unni. Nú sé meira að segja búið
að eyðileggja stofnunina, sem
V 'i&t
Cunnar Árnason.
hann vann við, og hún heiti allt
öðru nafni, Bændasamtökin.
Síðar tók Gunnar við stöðu
skrifstofustjóra og gjaldkera hjá
Búnaðarfélaginu og gegndi
þeim báðum samtímis. „Þá
sagði Halldór Pálsson: Þegar
Gunnar hættir þá þarf tvo
starfsmenn í embættið og
tölvu." En tölva á að vinna á við
tíu manns. Þetta er náttúrlega
skáldskapur og gamanmál."
Aðspurður hvort hann stefndi
á að ná tíræðisaldrinum, svaraði
Gunnar neitandi. „Nei, ég vona
að ég þurfi ekki að ná honum.
Ég á ekki eftir að detta nema
einu sinni — þá rís ég ekki upp
aftur." LOA
Nýráöinn hagfrœöingur Vinnumálasambandsins:
Fyrirtæki í samkeppni geta
ekki öll treyst sömu mönnunum
Jón Sigurðsson, sem hefur ver-
ið ráðinn hagfræðingur
Vinnumálasambandsins, segir
sambandiö hafa stóru hlut-
verki að gegna í sífellt harðari
samkeppni fyrirtækjanna í
landinu. Jón starfaði í 16 ár
vib Samvinnuskólann á Bif-
röst og átti þátt í ab breyta
honum í Samvinnuháskóla.
Hann segir eðlilegt að hverfa á
annan vettvang þegar því
verkefni er lokib.
Jón Sigurðsson tekur að sér ab
stýra hagdeild Vinnumálasam-
bandsins. Starf hans felst helst í
margs konar útreikningum m.a.
í tengslum við kjaTasamninga,
útgáfu fréttabréfs og önnur
innri samskipti. Einnig er hon-
um falið að fylgjast með fram-
vindu í efnahagsmálum.
Fyrirtæki sem eiga aðild að
Vinnumálasambandinu em um
60 talsins, sem em um 15%
markaðarins, víðs vegar um
landið. Mörg þeirra vom ábur
fyrirtæki eða deildir innan SÍS,
en það er þó engan veginn ein-
hlítt. Innan VSI eru hins vegar
um helmingur íslenskra fyrir-
tækja á frjálsum markabi. Önn-
ur fyrirtæki eru ýmist í öðrum
sérsamböndum, sbr. stórkaup-
menn, eða ganga einfaldlega frá
sínum málum sjálf. Jón segir
eblilegt að vinnuveitendur
skiptist í fleiri en ein samtök og
hann telur hlutverk Vinnu-
málasambandsins vera stórt í
nútíma þjóöfélagi.
„Fyrir utan söguleg rök em
það fyrst og fremst samkeppnis-
aðstæður og viðskiptalegar að-
stæbur í nútíma atvinnulífi sem
valda því, hér eins og í ná-
grannalöndunum, að það er
ekki raunhæft að gera ráð fyrir
því ab öll fyrirtæki gangi frá sín-
um samningum með einni
samninganefnd. Ef þú lítur á ís-
lenskt viðskiptalíf, þá sérðu að
það er ekki vemlega mikil sam-
keppni innbyrðis á milli fyrir-
tækja innan Vinnuveitenda-
sambandsins. Hins vegar er
hörð samkeppni á íslandi á
ýmsum sviðum og því er það
einfaldlega þannig ab fyrirtækin
geta ekki öll falið einni og sömu
nefndinni alls konar trúnaðar-
upplýsingar."
Sögulegu ástæðurnar fyrir til-
vist VMSÍ eru á hinn bóginn
þær, að sögn Jóns, að aðild að
því áttu fyrirtæki innan Sam-
bandsins.
„Það á við um mörg fyrirtæki
innan VMSÍ, en alls ekki öll.
Fyrirtækjunum hefur heldur
verið að fjölga, en fyrst og
fremst hefur átt sér stað mikil
endurskipulagning á undan-
förnum árum. Fyrirtæki, sem
ábur voru deildir innan Sam-
bandsins, em nú orðin sjálfstæð
fyrirtæki og þau em flest ennþá
innan VMSI. Kaupfélögin em
þar líka, mörg fyrirtæki í fisk-
veiöum og vinnslu, afurða-
stöðvar í landbúnaði og mörg
Jón Sigurösson.
önnur fyrirtæki."
Jón hefur starfað við Sam-
vinnuskólann og Samvinnuhá-
skólann á Bifröst síbastliðin 16
ár og eiginkona hans Sigrún Jó-
hannesdóttir einnig, en hún
verður abstoðarrektor við skól-
ann næsta vetur. Jón segir að
fjölskylduaðstæður hafi valdið
því að þau hjónin ákváðu að
flytja í bæinn, en einnig hafi
hann talið eðlilegt að skipta um
starfsvettvang nú þegar þeim
verkefnum, sem hann vann að
þar, er lokið.
„Ég vann að því ab búa til
Samvinnuháskóla úr Sam-
vinnuskólanum og síðan að því
ab skipuleggja þar og koma á
BS-gráðu. Því er nú lokið. Eins er
búib ab ganga frá ýmsum breyt-
ingum á reglugerðum skólans,
sem ég vann að sem formaður í
skólanefnd í fyrra og hitteð-
fyrra. Það má því segja að breyt-
ingu skólans í háskóla sé form-
lega lokib. Þá fannst okkur eðli-
legt að fara á annan vettvang.
Það má líka bæta því við, ab við
ætluðum okkur upphaflega ab
vera fimm ár á Bifröst, en þau
urðu sextán!" -GBK