Réttur - 01.01.1969, Side 13

Oddvitinn sagði:
— Það er engin vinna til, þið vitið það.
Verksmiðjan hefur engin verkefni.
Það er ekkert hægt að selja.
Heimurinn er í kreppu.
Auðvaldið er í kreppu, sagði Jón í Nesbúð.
— Það eru engir peningar til.
Sveitarsjóðurinn er tómur,
þið getið ekkert borgað.
Við viljum vinna, sagði Lárus I Skuld,
— Og ríkið á enga peninga,
þeir fara allir I kreppuhjálp
til atvinnuveganna.
Við viljum flytja grjót í hafnargarðinn,
sagði Pétur í Kreppu.
— Það er ekkert vit í að vinna nú.
Vinnan skilar engum arði
úti í vetrarveðrum.
Það er ekkert vit í að svelta,
sagði Guðmundur í Strympukoti.
— Við getum kannski fengið lán
fyrir matarúthlutun. Það rak hval
fyrir vestan heiði.
Við viljum vinna,
sagði Sveinn á Spildunni.
— Við getum kannski fengið kjöt
af hvalnum
og rengi og spik.
Við viljum vinna,
sagði Ásgeir á Bakka.
— Það er ekkert vit í að vinna nú.
Ég held að við fáum enga peninga
i hafnargarðinn.
Verkfræðingurinn segir að það sé
að kasta peningum í sjóinn.
Við viljum vinna,
sögðu þeir hinir.
— Hann segir að það sé
verkfræðileg fásinna.
Við viljum vinna,
sögðu þeir allir.
Af þvi að þeir voru margir
og af þvi að þeir sögðu allir
það sama
og af þvi að oddvitinn var
bara oddviti
og vildi halda áfram að vera
oddviti,
þá sigruðu þeir.
Þeir gengu út úr porti
verksmiðjunnar.
Einn eftir annan
gengu þeir út úr portinu.
Nú þrömmuðu þeir allir sömu leið.
— Það er ekkert vit i þessu,
sagði apótekarinn.
Hann horfði á þá gegnum gluggann
á apótekinu sínu.
-— Þetta er verkfræðileg fásinna,
sagði verkfræðingurinn.
En þeir vilja þetta.
Þeir gengu allir saman,
allir sömu leið.
Jón í Nesbúð,
Lárus í Skuld,
Pétur I Kreppu,
Guðmundur í Strympukoti,
Sveinn á Spildunni,
Ásgeir á Bakka
og þeir hinir.
Sigurvegararnir frá fundinum.
Sumir báru haka,
sumir báru skóflur
sumir báru járnkarla.
Þeir höfðu vindinn og fjúkið i fang.
En áfram gengu þeir,
sigurvegararnir,
til þess að taka út sigurlaunin.