Réttur - 01.01.1969, Blaðsíða 37

sem hann setti sér í upphafi. Með starfi á þingi
hefði verið mörkuð sósíalistísk stefna í norskum
stjórnmálum, stefna, sem norskir kjósendur nú
þekktu. Sósíalistisk viðhorf og úrræði væru á nýj-
an leik til umræðu á stjórnmálasviðinu og fræðileg-
ar umræður um sósíalisma væru hafnar af miklum
krafti. Andstaðan gegn hinni opinberu utanríkis-
stefnu hefði eflzt stórlega og ekki væri lengur unnt
að þegja andstæðingana í hel eða stimpla þá föð-
urlandssvikara sem leyfðu sér að gagnrýna hana.
Síðast en ekki sízt hefði SF tekizt að skapa sér
grundvöll í verkalýðshreyfingunni sem sjálfstæður
aðili, með aðra og róttækari stefnu en Verkamanna-
flokkurinn.
Ályktunarorð Furres voru þau, að nú yrði að
hefja nýja sókn og endurskipuleggja flokkinn frá
rótum. Það yrði að semja nýja og itarlega stefnu-
skrá, sem tæki mið af reynslu fyrri ára og þeim
þjóðfélagsveruleika, sem norskir sósialistar byggju
við og sem setti sér það mark að leggja á ráðin
um, hvernig valdamlðstöðvar kapitallsmans í Noregl
yrðu brotnar á bak aftur. Flokkinn sjálfan og flokks-
deildirnar yrði að efla og leggja kapp á að virkja
félagana til starfa og gera hið sósíalistíska lýð-
ræði sem stefnt væri að, að veruleika innan flokks-
ins, þannig að frumkvæðið og hið raunverulega
ákvörðunarvald væri Jafnan í höndum hinna óbreyttu
flokksfélaga, en kæmi ekki einhliða að ofan.
Furre tekur einnig til meðferðar samband SF og
SUF. Hann gagnrýnir harðlega þá brottrekstrar-
stefnu, sem SUF hefur framfylgt gagnvart fjöl-
mörgum meðlimum og tilraunir samtakanna til að
ná undirtökum í flokknum og setia honum nýja
stefnuskrá á sama grundvelli og SUF. Tillaga hans
var sú, að flokksþingið heimilaði æskufólki, sem
seskti þess að starfa í flokknum, en ekki væri í
SUF, annaðhvort af því að það hefði verið rekið
eða ekki óskaði aðildar þar, að stofna sérstakar
æskulýðsdeildir í tengslum við einstök flokksfélög.
Nú hafði það gerzt að 250 flokksfélagar á aldrin-
um 15—30 ára höfðu undirritað ávarp, þar sem
sama krafa var gerð til flokksþingsins. Meðal
Þeirra, sem undirrituðu það, voru Tore Linne Erik-
sen, sem þá var formaður Stúdentafélags Oslóar-
háskóla og Lars Allden, sem er formannsefni sósí-
alista við næstu kosningar í þeim félagsskap.
Alldén var fulltrúi SUF á ráðstefnu ÆF, sem haldin
var í sambandi við ráðherrafund NATO sl. vor.
Var af þessu ávarpi Ijóst, að innan SF var fjöldi
ungs fólks sem ekki átti lengur samleið með SUF.
Finn Gustavsen
Báðir aðilar lögðu nú allt kapp á að tryggja sér
sem flesta fulltrúa á flokksþingið og veitti ýmsum
betur. I Osló skipulögðu aðilar, sem andvígir voru
SUF herferð til að afla nýrra félaga. Bar hún mik-
inn og skjótan árangur, því að félagatala flokksins
þar tvöfaldaðist á 3 vikum. Áður en þessi herferð
hófst virtust miklar líkur til, að SUF og áhangendur
þeirra yrðu I meirihluta við kosninguna í Osló. Nú
urðu þeir í algerum minnihluta þar, en þeir urðu
hins vegar ofan á í Bergen og Þrándheimi.
Þegar draga tók að flokksþinginu varð Ijóst, að
æskulýðssambandið yrði það mál, sem erfiðast
yrði úrlausnar. Þar gat ekki orðið um neina mála-
miðlun að ræða.
Meirihluti miðstjórnar,1' aðhylltist tillögur Berge
Furres um að leyft yrði að stofna æskulýðshópa
í tengslum við flokksfélög og SUF yrði þar með
svipt einokunaraðstöðu sinni sem æskulýðssamtök
flokksins. Hins vegar yrði haldið áfram samvinnu
við SUF eftir því sem tilefni væri til.
Margir voru andvígir þessari stefnu og vildu láta
1) Þ. á m. formaður og varaformaður flokksins, þeir
Knut Löfsnes og Ole Bonnevie, ásamt Finn Gustavsen
o. fl.
37