Réttur - 01.01.1969, Side 45

Þannig gerði stjórnin fiskverðið að verzlun-
aratriði í samningunum allan tímann, sem
þeir stóðu yfir.
OTGERÐIN 62%
SJÖMENN 8%
Frá upphafi var þó gert ráð fyrir því aö
skráð fiskverð hækkaði um 8%. Auk þess
átti útgerðin að fá í sinn hlut 27 % af óskipt-
um afla áður en kemur til skiptanna þannig
að hækkun til útgerðarinnar átti að verða
35%. Þetta voru áætlanir stjórnarinnar og
ef litið er á einfalt dæmi er útkoman þessi:
Tökum til dæmis aflamagn, sem áður voru
greiddar fyrir 1.000 kr., sú upphæð skiptist
þá til helminga milli sjómanna og útgerðar-
manna. Eftir hækkunina verða greiddar 1350
kr. fyrir þetta sama aflamagn. Af þeirri upp-
hæð fá útgerðarmenn 270 kr. í sinn hlut af
óskiptum afla. Afgangurinn 1080 kr. skipt-
ist til helminga, sjómenn fá 540 kr. og út-
gerðarmenn sömu upphæð. Hlutur útgerðar-
innar verður þá 810 kr., hefur hækkað um
62%. Hlutur sjómanna á hins vegar aðeins
að hækka um 8%, sem er aðeins brot verð-
hækkana og rýrnandi afla.
Af þessu dæmi er ljóst hve sanngjarnar
lágmarkskröfur sjómanna um frítt fæði og
lífeyrissjóð voru. En ríkisstjórnin vildi ekki
verða við þeim kröfum að neinu leiti og
útgerðarmenn hreyfðust aldrei í samningun-
um og létu aldrei eyri af hendi. Auk þess
beittu forustumenn LIU hreinum fantatök-
um gegn þeim útgerðarmönnum, sem vildu
verða við kröfum sjómannastéttarinnar.
Bátaflotanum var haldið í landi vikum
saman og loks þann 11. febrúar undirrituðu
samninganefndir samninga um hásetakjörin,
en ekki var samið fyrir yfirmennina. Samn-
ingarnir um hásetakjörin voru bornir upp á
fundum sjómannafélaganna og fengu dræm-
ar undirtektir. Var þátttaka í atkvæðagreiðslu
Atvinnuleysingjar ganga á fund ríkisstjórnar og Alþingis i marz 1969.
45