Réttur


Réttur - 01.10.1985, Blaðsíða 2

Réttur - 01.10.1985, Blaðsíða 2
En meðan stjórnarflokkarnir sofa \ værðum hér heima, — ánægðir með gróða sinna „Aðalverktaka", — er auðvaldsheimur Ameríku farinn að titra við sívaxandi uppreisnarhug skuldaþjóðanna. Svo hræddir eru stór- bankar Wall Street að þeir þora ekki annað en lána þeim ríkjum róm- önsku Ameríku, sem hvorki geta greitt vexti né afborganir, fé til viðbótar, svo ekki hrynji bankakerfið sjálft. Þeir herða bara á skilyrðum um kaupkúg- un og mannréttindamissi — eins og við könnumst við — svo nokkrar þúsundir barna í fátækrahverfum stórborganna svelti í hel, til viðbótar þeim 14 milljón- um barna, sem árlega deyja úr hungri í auðvaldsheiminum. — Skyldu þessir „hákristnu lýðræðiselskandi" bankaherrar Bandaríkjanna svo ekki tauta fyrir munni sér um leið: „ — svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum"? — Og blöð þjónanna hér heima munu svo um leið blessa Bandaríkjaauðvaldið fyrir forustu um lýðræði og frelsi í heiminum! Á auðvaldshræsnin sér yfirleitt nokkur takmörk? Mannkynið á sér enga lífvænlega framtíð, ef auðvaldsskipulagið á að drottna áfram hjá meirihluta mannkynsins: Vaxandi atvinnuleysi, vaxandi hungur í þriðja heiminum, vaxandi vígbúnaður auðvaldsherranna, af því það er gróðavænlegasti atvinnuvegur, sem til er: Gróðavænlegasta iðjan — að undirbúa manndrápl! Á slíkt skipulag skilið að lifa? En það er ekki réttlætið og manngæskan sem sker úr því. Það er valdið, sem ræður úrslitunum. Auðmannastjórn Bandaríkjanna væri þegar búin að hefja heimsstríð, sem hún hefur undirbúið síðan 1945, — ef hún þyrði. Hún gat ráðið við Grenada, — það var lítið óvopnað land. En hún varð að flýja frá Víetnam, eftir að hafa beitt í 10 ár svívirðileg- ustu morðvopnum sögunnar til að reyna að sigra þessa fátæku bænda- þjóð. Þessi stríðsgróðalýður Bandaríkjanna þorir ekki í heimsstríð af ótta við Sovétríkin. En samt mega þeir, sem vilja að mannkynið lifi áfram, ekki sofna á verðin- um. Aðeins óttinn við álit mannkynsins og afl Sovétríkjanna heldur aftur af þessum glæfralýð. Vér íslendingar höfum líka skyldum að gegna gagnvart sjálfum oss og lífi mannkynsins: Vér megum ekki láta auðvaldsáróður hernámsliðsins blinda og forheimskva þjóð vora. Vér búum á einni mikilvægustu herstöð heims. Vér heimtum að fá að eiga föðurland vort í friði, frjálst af erlendum her, laust úr tjóðurbandi Nato!
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.