Réttur - 01.10.1985, Blaðsíða 42

EINAR ÓLAFSSON:
Reagan vill stríð
l»að sem einna helst hefur vakið athygli í Mið-Ameríku síðastliðið ár eru kosningar í
E1 Salvador og Nicaragua, viðræður Duartes forseta El Salvador við fulltrúa frelsishreyf-
inganna FDR og FMLN, viðræður milli fulltrúa Nicaragua og Bandaríkjanna og síðast en
ekki síst friðartillögur Contadora-ríkjanna svonefndu. Þetta eru þesslags viðburðir að
þeir kynnu að kvcikja von í brjóstum friðelskandi manna. En sé grannt skoðað verður
vonarglætan ekki björt.
Vorið 1984 voru forsetakosningar í EI
Salvador og var José Napoleón Duarte
kosinn. Frelsishreyfingarnar gagnrýndu
kosningarnar, en lögðu þó til að fulltrúar
þeirra ræddu við Duarte á grundvelli ýtar-
legra tillagna sem þær lögðu fram í janúar
1984. Forsenda þessara tillagna er að
ástandið í landinu nú bjóði ekki upp á
lýðræðisþróun og því sé nauðsynlegt að
lýðræðisleg öfl myndi víðtaka bráða-
birgðastjórn sem komi ástandinu í það
horf að mögulegt verði að halda frjálsar
kosningar. Á fundi Duartes og fulltrúa
frelsishreyfinganna 15. október 1984 hélt
hann fram þeirri skoðun að lýðræðið væri
að styrkjast, nú þyrftu skæruliðar bara að
leggja niður vopn og taka þátt í þessari
lýðræðisþróun.
Bandaríkjamenn voru heldur andvígir
þessum fundi Duartes með fulltrúum
frelsishreyfinganna. En þeir þurftu ekki
að óttast neinar sættir. í desember setti
Duarte það skilyrði fyrir áframhaldandi
viðræðum að frelsishreyfingarnar sam-
þykktu að taka þátt í kosningum, en þing-
kosningar voru fyrirhugaðar í apríl 1985.
Þetta var vitaskuld óaðgengilegt. í kosn-
ingunum náði Kristilegi demókrataflokk-
ur Duartes hreinum meirihluta og styrkti
það stöðu forsetans. í kjölfar kosning-
anna fékk E1 Salvador hernaðar- og efna-
hagsaðstoð frá Bandaríkjunum sem nam
378 milljónum dala. Þannig viðheldur
Bandaríkjastjórn ástandinu, með þessari
aðstoð getur stjórnarherinn varist skæru-
liðum en tekst ekki að halda uppi neinni
sókn inn á yfirráðasvæði frelsishreyfing-
anna sem er um þriðjungur landsins. Og
Bandaríkjastjórn leggst gegn öllum
samningum öðrum en þeim sem fela í sér
skilyrðislausa uppgjöf frelsishreyfing-
anna.
1. júní 1984 áttu Shultz utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna og Daníel Ortega
stuttan fund á flugvellinum í Managua.
Par sakaði Shultz Nicaragua um að flytja
út byltinguna til nágrannalandanna og
krafðist einhliða afvopnunar Nicaragua,
að allir erlendir hernaðarráðgjafar færu
úr landinu og stjórnin hyrfi aftur til „upp-
runalegrar“ stefnu sinnar, en hún getur
varla verið önnur en fjölflokkalýðræði og
blandað hagkerfi. í framhaldi þessa fund-
ar hófust síðan viðræðufundir fulltrúa
beggja landanna í Manzanillo í Mexíkó.
7. september 1984 lögðu Contadora-
ríkin, Kólombía, Panama, Venezúela og
Mexíkó fram tillögur um leiðir til friðar í
Mið-Ameríku. Ráðamenn þessara ríkja
eru engir vinstrisinnar og vafalaust vildu
þeir helst að sandínistar væru komnir út í
hafsauga með sósíalískar hugmyndir
218