Réttur - 01.10.1985, Blaðsíða 43

sínar. En þeir óttast árásarstefnu Banda-
ríkjastjórnar og vilja stuðla að friði með
samningum. í fyrstu var nokkurt hik á
stjórn Nicaragua gagnvart þessum til-
lögum en Bandaríkjastjórn tók þær hins
vegar til jákvæðrar athugunar. En 2E
september tilkynnti stjórn Nicaragua að
hún mundi undirrita tillögurnar athuga-
semdalaust. Daginn eftir tilkynnti Banda-
ríkjastjórn að hún teldi tillögurnar ekki
fullnægjandi.
4. nóvember voru forseta- og þingkosn-
ingar í Nicaragua og voru flestir útlend-
ingar sem fylgdust með kosningunum
sammála um að ekkert væri út á þær að
setja. Þar með voru sandínistar búnir að
sanna að fjölflokkalýðræði ríkti í landinu.
En Bandaríkjastjórn kallaði kosningarn-
ar falskosningar.
18. janúar 1985 hættu Bandaríkjamenn
viðræðunum í Manzanillo. 27. febrúar gaf
Daníel Ortega, forseti Nicaragua, út yfir-
lýsingu þar sem Bandaríkjastjórn er hvött
til að ganga aftur til viðræðna. í yfirlýs-
ingu sinni lagði Ortega áherslu á að Nic-
aragua væri hlutlaust land sem byggi við
blandað hagkerfi og fjölflokkalýðræði.
Hann lýsti því yfir að Nicaragua mundi
aldrei verða herstöð fyrir nokkurt erlent
nki. Til að undirstrika sáttavilja sinn lýsti
hann því yfir að 100 kúbanskir hernaðar-
ráðgjafar yrðu sendir heim og nýjum
skrefum í hervæðingu frestað.
Það er til marks um afstöðu Bandaríkja-
rnanna til sáttatilrauna að þeir gerðu mik-
>ð úr því að aðeins ætti að senda 100 kúb-
anska hernaðarráðgjafa heim en miklu
fleiri yrðu eftir. Það er sem sagt ætlast til
að Nicaragua gefi allt sitt eftir áður en
gengið er til samninga og er þá vandséð til
hvers samningar væru. En Bandaríkja-
stjórn vill enga samninga, hún vill aðeins
einhliða og skilyrðislausa uppgjöf sandín-
ista og frelsishreyfinganna í E1 Salvador.
15. apríl kynnti Reagan tillögur sínar
um frið í Mið-Ameríku. Þær tillögur voru
nokkurn veginn eins og það sem Shultz
hafði fram að færa á flugvellinum í Man-
agua 1. júní 1984. Auk þess lagði hann til
að stjórn Nicaragua tæki upp viðræður
við „contra“-skæruliðana, en stjórn Nic-
aragua hefur ítrekað lýst því yfir að hún
hefði ekkert við þá að tala, enda lytu þeir
stjórn fyrrum liðsmanna Somoza og væri
haldið uppi af Bandaríkjamönnum.
Þegar tilraunir til sátta í Mið-Ameríku
eru skoðaðar verður ekki annað séð en
Bandaríkjastjórn geri allt sem hún getur
til að koma sér undan að leggja slíkum til-
raunum lið. Til að ganga í augun á gagn-
rýnendum sínum kemur hún einstaka
sinnum fram með sínar eigin tillögur, sem
eru augljóslega út í hött af því að þær
byggjast á kröfum sem stjórn Nicaragua
getur ekki gengið að eða kröfum sem hún
telur sig uppfylla nú þegar.
Bandaríkjastjórn telur ekkert annað
viðunandi en ganga milli bols og höfuðs á
sandínistum og frelsishreyfingunum í El
Salvador. En hún getur það ekki nema
með innrás bandarísks herliðs og flestir
eru sammála um að þá dygði ekkert létt-
vopnað smálið. En afstaða almennings og
stjórnmálamanna í Bandaríkjunum og
meðal vinaþjóða Bandaríkjamanna aust-
an hafs og vestan kemur í veg fyrir þetta.
Bandaríkjastjórn er að vona að hún fái
tækifæri til innrásar í Nicaragua eins og
hún fékk á Grenada. Meðan hún bíður
eftir þessu tækifæri vill hún koma í veg
fyrir alla samninga. Samningar gætu gert
henni ókleift að nýta tækifærið. Og tæki-
færið felst meðal annars í því að við, al-
menningur í bandalagsríkjum Bandaríkj-
anna, gerumst sinnulaus gagnvart glæpa-
verkum Bandaríkjastjórnar.
219