Morgunblaðið - 06.06.2006, Page 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
FULLKOMIÐ BRÚÐKAUP
Í kvöld kl. 20 UPPS. Fö 9/6 kl. 20 UPPS.
Fö 9/6 kl. 23 Má 12/6 kl. 20
Þri 13/6 kl. 20
GRÍMAN 2006
Íslensku leiklistarverðlaunin 16/6 kl. 19
Grímuballið 16/6 kl. 22 Allir velkomnir
VILTU FINNA MILLJÓN
Fi 8/6 kl. 20 Fö 9/6 kl. 20
Lau 10/6 kl. 20 UPPS. Su 11/6 kl. 20
Fi 15/6 kl. 20 Su 18/6 kl. 20
25 TÍMAR
Dansleikhússamkeppnin 2006
Fi 8/6 kl. 20 MIÐAVERÐ 2.500
Miðasala í síma 4 600 200 / www.leikfelag.is
MIÐASALA OPIN
ALLAN SÓLAR-
HRINGINN Á NETINU.
Litla hryllingsbúðin – aukasýningar í september!
Vegnar mikillar aðsóknar: Aukasýningar í september!
Lau 2/9 kl. 19 AUKASÝNING – örfá sæti laus
Sun 3/9 kl. 20 AUKASÝNING – nokkur sæti laus
Fös 8/9 kl. 19 AUKASÝNING – örfá sæti laus
Lau 9/9 kl. 19 AUKASÝNING – nokkur sæti laus
Fullkomið brúðkaup – Borgarleikhúsinu. Sýningar í fullum gangi.
Litla hryllingsbúðin – Íslensku óperunni. Sýningar í fullum gangi.
Leiklistarnámskeið á Akureyri í júní.
rauð tónleikaröð í háskólabíói
SÍMI 545 2500 ::: WWW.SINFONIA.IS
Hljómsveitarstjóri ::: Rumon Gamba
Einleikari ::: Sigrún Eðvaldsdóttir
FIMMTUDAGINN 8. JÚNÍ KL. 19.30
Áskell Másson ::: Fiðlukonsert
Dímítríj Sjostakovítsj ::: Sinfónía nr. 11
FL Group er aðalstyrktaraðili
Sinfóníuhljómsveitar Íslands
Panic
Productions
í samstarfi við
Hafnarfjarðarleikhúsið
kynnir tvö dans/leikhús
verk:
Forsýning
9. Júní kl. 20
Frumsýning
10. Júní kl. 20
Síðasta sýning
11. Júní kl. 20
RAUÐAR LILJUR
No, he wAs whIte
AÐeINs 3 sýNINgAR
MIÐASALA:
Sími 555 2222
midi.is www.hhh.is

 
  
  
    

  
 
 

     
  

   !   " # 
 $$$
  
 %
  
  

 

 
     


  


     !"#$ !%
&' 
' ( ) *' + , -**&
.
 &

/0' 1' ( ) *' + , &

.

& ' ' ( ) *' + , &

.

/0' ' ( ) *' + , &

.

& ' 1' ( ) *' + , &

.

/2
' 3' ( ) *' + , &

.

Sálrænt öryggi.
Norður
♠92
♥ÁD86 N/AV
♦K4
♣DG953
Suður
♠K6
♥K9732
♦10765
♣Á10
Suður spilar fjögur hjörtu eftir lát-
lausar sagnir:
Vestur Norður Austur Suður
– 1 lauf Pass 1 hjarta
Pass 2 hjörtu Pass 4 hjörtu
Pass Pass Pass
Út kemur spaði upp á ás austurs, sem
spilar aftur spaða.
Hvernig er áætlunin?
Miðað við skikkanlega tromplegu
byggist geimið á því að annað af tveimur
lykilspilum liggi til sagnhafa – laufkóng-
ur í austur eða tígulás í vestur. Svo útlit-
ið er gott. En það er svo sem auðvitað –
allt liggur í hel:
Norður
♠92
♥ÁD86
♦K4
♣DG953
Vestur Austur
♠D10854 ♠ÁG73
♥5 ♥G104
♦D93 ♦ÁG82
♣K872 ♣64
Suður
♠K6
♥K9732
♦10765
♣Á10
Ef sagnhafi spilar beint af augum:
tekur trompin og svínar í laufi, mun
vestur að sjálfsögðu skipta yfir í tígul.
Og þá fer spilið einn niður. Ekki mikið
um það að segja, svo sem? Og þó. Sagn-
hafi á kost á sálfræðilegri öryggisspila-
mennsku, sem tryggir í reynd vinning,
hvernig sem landið liggur. Hann spilar
einfaldlega lauftíu að heiman í þriðja
slag! Vissulega getur vestur stungið
upp kóng og spilað tígli, en þá vörn finn-
ur hann aldrei. Vestur gerir ráð fyrir að
lauftían sé blönk eða önnur og dúkkar
auðvitað til að valda litinn sem best.
Þetta er örugg leið, því austur getur
ekki sótt að tíglinum.
BRIDS
Guðmundur Páll Arnarson | ritstjórn@mbl.is
SUMARÓPERAN vakti mikla at-
hygli þegar hún leit fyrst dagsins
ljós fyrir fjórum árum síðan. Mark-
mið óperunnar var að leyfa ungum
söngvurum að spreyta sig í óperu-
uppfærslu og færa óperuformið nær
almenningi og má segja að það hafi
tekist strax í byrjun. Fyrsta sýning
Sumaróperunnar var Dido og Eneas
eftir Purcell og var leikstjórn Magn-
úsar Geirs Þórðarsonar svo snjöll og
fyndin að það mun aldrei líða mér úr
minni. Ég hika ekki við að fullyrða
að það hafi verið ein skemmtilegasta
óperusýning sem hér hefur verið
sett á laggirnar.
Því miður var húmorinn oftast
langt undan í uppfærslu Sumaróper-
unnar á Galdraskyttunni eftir Carl
Maria von Weber (1786-1826), sem
frumsýnd var í Þjóðleikhúsinu á
föstudagskvöldið. Melódramað var
allsráðandi, hvergi var reynt að setja
þessa gömlu sögu í nútímalegt sam-
hengi líkt og í Dido og Eneas, eða
þegar Davíð Þór Jónsson þýddi
forna textana á tónleikum I Fagiolini
hópsins í Íslensku óperunni fyrir
skemmstu, svo einhver dæmi séu
nefnd. Örlítið háð hér og þar hefði
lyft uppfærslunni upp á annað plan.
Án húmorsins gekk sýningin ein-
faldlega ekki upp. Ástæðan er ein-
föld. Að miklu leyti var flutningurinn
í höndum áhugamanna og nemenda
og þótt vitaskuld sé virðingarvert að
leyfa þeim að spreyta sig í stórri
uppfærslu, þá er engu að síður
þreytandi að hlusta á langa óperu-
sýningu sem þannig er ástatt um.
Smá grín hefði bjargað miklu.
Nú finnst kannski einhverjum að
ég sé miskunnarlaus að skrifa á þann
hátt um nemendur og áhugafólk. En
málið er bara það að þetta var ekki
venjuleg nemendasýning; nei, hér
var um að ræða einn stærsta við-
burðinn á Listahátíð í Reykjavík;
sýningu sem yfir hundrað manns
tóku þátt í og það í sjálfu Þjóðleik-
húsinu. Á Listahátíð gerir maður
meiri kröfur en venjulega, það er há-
tíð þar sem fólk á að fá að njóta þess
besta og áhugaverðasta á alþjóð-
legum mælikvarða.
Eins og nafnið ber með sér er
Galdraskyttan ævintýri og fjallar um
skyttu, Max, og unnustu hans,
Agöthu, sem er dóttir skógarmeist-
ara furstans. Önnur lykilpersóna er
Kaspar, en hann hefur gert samning
við Myrkraveru nokkra og hefur það
ægilegar afleiðingar. Óperan endar
þó vel.
Segja má að óhreinn hornablástur
og ósamtaka strengjaleikur í upphafi
sýningarinnar hafi verið í hrópandi
mótsögn við þennan farsæla endi.
Nú er ég viss um að nemendurnir
eru í sjálfu sér efnilegir – og auðvitað
stóðu þeir sig vel sem slíkir – en það
var einfaldlega ekki nóg. Samkvæmt
þeim stöðlum sem fólk á að venjast á
Listahátíð var spilamennskan engan
veginn fullnægjandi, hvorki forleik-
urinn né það sem á eftir kom.
Samspil hljómsveitarinnar og
kórsins var auk þess bjagað. Sem
betur fer átti kórinn þó sína góðu
spretti á sýningunni í sjálfu sér og
söng oft ágætlega. Og Veiði-
mannakórinn svonefndi, sem er eitt
frægasta atriði óperunnar, var í
höndum nokkurra félaga úr karla-
kórnum Fóstbræðrum, og voru þeir
prýðilegir. Kolbeinn Ketilsson tenór
var líka pottþéttur í hlutverki sínu
sem Max og Hrólfur Sæmundsson
bariton, í hlutverki Kaspars, sýndi
sömuleiðis glæsileg tilþrif. Ánægju-
legt er að geta þess að hann hefur
tekið gríðarlegum framförum síðan
ég heyrði í honum síðast fyrir um
tveimur árum. Óneitanlega voru því
ljósir punktar í uppfærslunni.
Ég var hinsvegar ekki ánægður
með hina ungu Elísu Vilbergsdóttur
sópran, víbratóið í söng hennar var
of mikið en þar sem rödd hennar er
að öðru leyti sérlega falleg og söngur
hennar í sjálfu sér öruggur, ætti ekki
að vera tiltökumál fyrir hana að laga
þetta atriði.
Frammistaða annarra einsöngv-
ara var síður markverð þótt allir
kynnu hlutverk sín; ýmist var um að
ræða söng sem var svo hvass að
hann var beinlínis óþægilegur
áheyrnar eða þá að raddbeitingin
var of loðin til að túlkunin skapaði
teljandi áhrif. Og talað mál var
stundum ekki nægilega skýrt; sem
gerði að verkum að erfitt var að
skilja hvað var að gerast í verkinu.
Þrátt fyrir að óperan væri í íslenskri
þýðingu hefði verið töluverð brag-
arbót að hafa textaskjá fyrir ofan
sviðið.
Nokkrir dansarar komu mjög við
sögu á sýningunni og var dansinn
augnayndi, auk þess sem hann féll
ágætlega að heildarsvipnum. Ein-
stöku sinnum örlaði þó á tilgerð.
Búningarnir voru hinsvegar ekki
sérlega sannfærandi; mest stakk í
augun grænröndótt pils margra
kvennanna í kórnum, sem kom út
eins og kórinn væri að auglýsa 10-11
búðirnar. Og leikmyndin minnti á
kvikmyndina um Dick Tracy og
meginuppistaðan í henni, allskonar
kassar auk fjölnota kúlu er hékk í
loftinu, varð meira og meira þreyt-
andi áhorfs eftir því sem á leið.
Skipti þá engu máli hugvitsamleg
lýsing Jóns Þorgeirs Kristjánssonar.
Í það heila er ekki hægt að gefa
þessari sýningu góða einkunn. Og
það að um hafi verið að ræða loka-
hnykkinn á Listahátíð í Reykjavík
var beinlínis dapurlegt; það hlýtur
að vera hægt að gera betur en þetta.
TÓNLIST
Þjóðleikhúsið
Listahátíð í Reykjavík
eftir Carl Maria von Weber í þýðingu
Gunnsteins Ólafssonar. Aðalhlutverk:
Kolbeinn Ketilsson, Hlín Pétursdóttir,
Hrólfur Sæmundsson, Elísa Vilbergs-
dóttir, Guðmundur Jónsson, Herbjörn
Þórðarson, Hafsteinn Þórólfsson og Stef-
án Arngrímsson. Einnig komu fram
söngvarar úr karlakórnum Fóstbræðrum,
Kór Sumaróperunnar og dansarar frá
Dansleikhúsinu. Hljómsveit: Sinfóníu-
hljómsveit unga fólksins. Leikmynda- og
búningahönnuður: Agnes Treplin.
Danshöfundur: Irma Gunnarsdóttir.
Ljósahönnuður: Jón Þorgeir Kristjánsson.
Leikstjóri: Jón Gunnar Þórðarson. Hljóm-
sveitarstjóri: Gunnsteinn Ólafsson.
Föstudagur 2. júní.
Galdraskyttan
Jónas Sen
Morgunblaðið/Eggert
„Kolbeinn Ketilsson tenór var líka pottþéttur í hlutverki sínu sem Max ogHrólfur Sæmundsson bariton, í hlutverki
Kaspars, sýndi sömuleiðis glæsileg tilþrif,“ segir í umsögn um Galdraskyttuna.
Galdraskyttan missti marks
smáauglýsingar mbl.is