Morgunblaðið - 24.08.2006, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 24.08.2006, Blaðsíða 31
vel skipulagður, eðlilegur og sjálf- sagður hluti af skólastarfinu. Guðrún gegndi ýmiss konar ábyrgðarstöðum á löngum starfsferli. Hún sinnti með- al annars starfi deildarstjóra í ensku um nokkurt árabil og á vettvangi fagfélagsins var hún alla tíð virkur félagsmaður auk þess sem hún sat í stjórn Félags enskukennara á árum áður. Guðrún var áhugasöm í starfi. Hún var hæglát og ljúf og var lítið fyrir að slá um sig en þegar umræð- urnar snerust um skólamál hafði hún bæði þekkingu og skoðanir á málun- um. Ég á margar ánægjulegar minn- ingar um þær stundir þegar við Guð- rún sátum saman inni á skrifstofu og ræddum um áhugamál hennar, starf- ið, kennsluna og endur- og símennt- un kennara. Ég dáðist oft að því hve vel hún fylgdist með nýjungum í greininni og þá ekki síst þeim tækni- nýjungum sem orðið hafa undanfarin ár og eru stöðugt að breyta starfs- umhverfi kennara. Þar var hún mun betur að sér en margur annar. Guðrúnar er sárt saknað. Ég færi fjölskyldu hennar mínar innilegustu samúðarkveðjur. Már Vilhjálmsson. Vinkona okkar Guðrún Sigurðar- dóttir kenndi ensku við Menntaskól- ann við Sund allt frá fyrstu árum skólans á meðan hann ennþá var Menntaskólinn við Tjörnina. Á þeim árum kenndum við allar með henni mislengi. Áður hafði Guðrún kennt við Kennaraskólann. Kennslustarfið var hennar líf og áhugamál. Færni Guðrúnar í ensku var mikil og erf- iðar þýðingar hvort heldur sem var frá ensku yfir á íslensku eða öfugt léku í höndunum á henni, enda var hún oft fengin í slík verkefni. Ná- kvæmni og vandvirkni einkenndu alla hennar vinnu. Hún fylgdist vel með framförum og nýjungum í kennsluaðferðum og sótti fjölda námskeiða og fræðslufunda. Guðrún var alltaf í fararbroddi. Þarna var á ferðinni afburðagreind kona. Hlutskipti frumkvöðulsins verður gjarnan að hugmyndir hans fá ekki alltaf hljómgrunn. Athugasemdir sem ef til vill voru í upphafi sakleys- islegar í augum gerendanna undu upp á sig. Guðrún hvarf frá störfum um tíma og við tók glíma við kerfið sem lauk um síðir með sigri. Þetta voru Guðrúnu erfið ár en þarna fór sterk og heilsteypt kona með ríka réttlætiskennd. Guðrún kom til starfa aftur af sama áhuga og áður og full af nýjum hugmyndum. Hún sá að breytingar voru framundan í þjóðfélaginu og að skólarnir yrðu að fylgja með. Hún hafði áhuga á að skólinn hennar yrði þar framarlega. Hún sótti um starf endurmenntunarstjóra og gegndi því starfi ennþá þegar hún fór í veik- indaleyfi. Á þessum árum bauð menntamálaráðuneytið kennurum tölvunámskeið og þáði skólinn að fá þau í hús. Alltaf sat Guðrún nám- skeiðin með samkennurunum og var gott að geta leitað til hennar milli kennslustunda þegar tölvuskipanir höfðu skolast til, því Guðrún hafði allt á hreinu. Kaffi og meðlæti vant- aði ekki í hléunum. Guðrún hafði laumast úr kennslustundinni og töfr- að það fram. Það var orðinn fastur liður í náms- áætlunum Guðrúnar að hluti kennsl- unnar fór fram í tölvustofu. Þar leið- beindi hún nemendum meðal annars með öflun heimilda á Netinu á gagn- rýninn hátt. Í upphafi var lítið um námsefni til að byggja á í tölvu- tengdri kennslu og samdi Guðrún því sjálf mestallt efnið sem hún notaði. Áhugi hennar á nýjungum í kennslu- háttum átti sér lítil takmörk önnur en þau að tölvukerfi skólans var í upphafi ekki nógu öflugt til að fram- kvæma allar hugmyndir hennar. Nemendur unnu með gagnvirk verk- efni sem Guðrún samdi og hún hélt úti fyrsta vefleiðangrinum á heima- síðu skólans. Hún lagði mikla vinnu og metnað í samningu vefleiðangurs- ins enda varð útkoman vefur sem gaf nemendum fjölbreytta möguleika á að fræðast um enska tungu og enska menningu. Eins og vill gerast eru skiptar skoðanir í fjölbreyttum nemenda- hópi. Nemendur sem höfðu áhyggjur af því að þeir þyrftu að leggja of mik- ið á sig hjá Guðrúnu eða læra hluti sem ekki væru til prófs létu stundum heyra í sér. Öðrum nemendum var ljóst að það vakti fyrir kennara þeirra að undirbúa þá sem best fyrir nám og störf í framtíðinni í síbreyti- legu þjóðfélagi og þakka þeir henni væntanlega í dag fyrir þann grunn sem hún lagði að námi þeirra. Guð- rún var framsýn kona. Framundan eru breytingar á námskrám fram- haldsskólanna og hún sá fyrir sér nýja nálgun í uppbyggingu mála- deilda þar sem upplýsingatæknin og tölvunotkun yrði samtvinnuð allri kennslunni. Krabbameinið og veik- indin sem því fylgdu síðustu tvö árin drógu úr afköstum hennar. Guðrún átti eftir að fylgja svo mörgum hug- myndum sínum eftir. Við þökkum Guðrúnu fyrir allar samverustundirnar þegar við hitt- umst og drukkum kaffi og spjölluð- um um alla heima og geima og vin- áttu sem fékk að þroskast langt út fyrir kunningsskap samstarfs- manna. Við geymum í minningunni myndina af glæsilegri konu sem geislaði af ánægju umkringd fjöl- skyldu sinni, vinum og samkennur- um í stórveislu sem hún bauð til á 60 ára afmælinu sínu. Börnum hennar og fjölskyldu vottum við samúð okk- ar. Ingibjörg Atladóttir, Kristín Helgadóttir, Monika S. Baldursdóttir. Mikil baráttukona er fallin frá. Kona sem sýndi baráttuvilja og seiglu í öllu sem hún tók sér fyrir hendur. Þeir eiginleikar hennar sýndu sig vel í starfi hennar sem menntaskólakennari. Guðrún Sigurðardóttir var í hópi fyrstu kennaranna sem réðust til starfa við Menntaskólann við Tjörn- ina, síðar Menntaskólann við Sund. Hún var vel menntuð og vel að sér, áhugasamur kennari og hafði yndi af starfinu. Hún hafði mikinn áhuga á skólamálum, sótti ótal námskeið og fylgdist vel með öllum nýjungum bæði í kennslufræði og tæknibúnaði. Hún fór sér hægt, var sjálfstæð og viljasterk og gat verið afar ákveðin og föst fyrir. Á fyrri árum áttu þraut- seigja hennar og þrjóska hvað drýgstan þátt í að bæta aðstæður og búnað okkar enskukennaranna við skólann. Á síðari árum var Guðrún í hópi þeirra fyrstu sem markvisst nýttu tölvubúnað og netvæðingu í tungu- málakennslu. Henni var hlýtt til nemenda sinna, vildi þeim vel og reyndi að bæta stöðu þeirra og hjálpa þeim sem að einhverju leyti áttu í vanda. Hún var nákvæm og vandvirk, nösk á villur og lagin við leiðréttingar, en um leið vel ritfær og átti jafnvel til að yrkja. En hún var hæglát og dul, þannig að sá hæfileiki fór ekki hátt. Viljastyrkur Guðrúnar kom skýrt í ljós í lokabaráttu hennar. Þótt hún hafi bognað stöku sinnum reisti hún sig jafnan við og barðist áfram. En þrátt fyrir þennan sterka baráttu- vilja fékk hún ekki við ráðið og varð að lúta í lægra haldi í lokin. Við minnumst hennar í vinsemd og virðingu og vottum börnum hennar og fjölskyldu innilega samúð. F.h. enskukennara Menntaskól- ans við Sund, Bera Þórisdóttir og Guðný Rögnvaldsdóttir. MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. ÁGÚST 2006 31 MINNINGAR ✝ Halldór Krist-inn Karlsson fæddist í Reykjavík 24. nóvember 1947. Hann andaðist á Landspítala, Foss- vogi hinn 13. ágúst síðastliðinn. Móðir Halldórs var Gyða S. Halldórsdóttir verslunarmaður í Reykjavík, f. 30. apríl 1916, d. 15. janúar 1978. For- eldrar hennar voru Halldór Kristinn Vilhjálmsson er lengi var prent- ari í Gutenberg eða frá 1905– 1935 en síðan sjúklingur, f. 12. janúar 1885, d. 29. janúar 1969 og kona hans Guðfinna Einars- dóttir húsmóðir, f. 5. apríl 1879, d. 16. nóvember 1963. Faðir Halldórs var Karl Gíslason verk- stjóri í Reykjavík, f. 15. nóvem- ber 1909, d. 16. ágúst 1963. Halldór ólst upp hjá móður sinni og móður- ömmu. Hann gekk í Miðbæjarskólann og Menntaskólann í Reykjavík og lauk þaðan stúdents- prófi árið 1967. Að loknu stúdentsprófi stundaði hann tungumálanám og dvaldist um hríð í Skotlandi og á Ír- landi auk þess sem hann sótti tíma í Háskóla Íslands. Einnig vann hann í nokkur misseri hjá Pósti og síma. Frá árinu 1977 var Halldór sjúklingur og eftir lát móður sinnar dvaldist hann á ýmsum stofnunum á vegum Kleppsspít- ala síðast á sambýlinu að Esju- grund 5 á Kjalarnesi, frá því í janúar 2005. Útför Halldórs verður gerð frá kapellunni í Fossvogi í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Mér er ljúft að minnast Halldórs sem glaðsinna drengs sem gekk vel í skóla. Mæður okkar voru vinkonur og við vorum vinir allt frá fæðingu hans. Halldór átti góða bernsku. Gyða móðir hans var lengi verslunarstjóri í vefnaðarvörudeild KRON á Skóla- vörustíg 12 meðan Guðfinna amma hans annaðist heimilið. Þau bjuggu fyrstu ár Halldórs á Njálsgötu 100 en fluttust um 1953 að Urðarstíg 6a og síðar að Vífilsgötu 11. Halldór gekk í Miðbæjarskólann þar sem Helga S. Einarsdóttir var lengstum kennari hans og dáði Halldór hana. Hann fékk snemma áhuga á upplestri og leikritum ekki síst fyrir hvatningu hennar. Á þessum árum las hann og lék nokkrum sinnum í barnatíma út- varpsins og einnig lék hann í leikrit- um hjá Leikfélagi Reykjavíkur. Fylgdi leikhúsáhuginn honum ætíð síðan og sótti hann leikhús meðan heilsan leyfði. Eftir stúdentspróf lagði Halldór stund á nám í tungumálum. Las hann einkum enskar bókmenntir og leikrit og síðustu árin sótti hann einnig ýmis námskeið sem honum stóðu til boða sér til ánægju. En heilsa hans leyfði ekki að hann hefði af þessu námi frekari not. Halldór var í eðli sínu mannblend- inn og naut samvista við annað fólk og var vel fróður um menn og mál- efni. Og það var ánægjulegt að fara með honum í stuttar bílferðir og á kaffihús þar sem við ræddum löngu liðna daga. En best var þó að heim- sækja hann nú síðustu misserin á sambýlið að Esjugrund 5 þar sem hann ásamt fjórum öðrum vistmönn- um átti heimili hjá þeim Sigríði Stein- grímsdóttur og Þorsteini Einarssyni. Þar naut hann sín betur en í langan tíma áður og þar fannst honum hann í rauninni hafa eignast fjölskyldu. Það var á langþráðu ferðalagi í Feneyjum með þessu góða fólki að Halldór fékk heilablóðfall í síðustu viku júlí og missti hann þá meðvit- und. Var hann fluttur heim til Íslands nokkrum dögum síðar og andaðist hér á sjúkrahúsi hinn 13. ágúst síð- astliðinn. Guð blessi minningu Hall- dórs. Áslaug Ottesen. Í dag kveðjum við góðan vin og fé- laga, samferð okkar hefur varað í nokkur ár, fyrst í Arnarholti síðan á sambýlinu Esjugrund 5, en þangað kom hann ásamt fjórum öðrum ein- staklingum í janúar 2005 þegar Arn- arholt lokaði. Halldór varð fljótt heimavanur og undi hag sínum hið besta, las mikið, gjarnan bækur á ensku, spilaði oft í setustofunni tón- list af geisladiskum og var smekkur hans á tónlist breiður allt frá verkum gömlu meistaranna, að lögum sem voru vinsæl á 7. áratugnum. Stuttum bíltúrum, helgarferðum í sumarbú- staði og lengri ferðalögum hafði hann yndi af. Einnig hafði hann yndi af að fá fólk í heimsókn og bjóða því upp á kaffi og meðlæti, ber þá helst að nefna hans bestu vini, Áslaugu og Hörð, sem reyndust honum mjög vel og viljum við þakka þeim fyrir það. Halldór var mikill heimsborgari, hafði gaman af að fara á kaffihús og veitingastaði, fá sér gott að borða og gjarnan rauðvínsglas með. Þetta kom glögglega í ljós, þegar hann var í Króatíu í sumar ásamt fleira fólki. Hugur hans var mikið við fyrirhug- aða dagsferð til Feneyja, sem hann var búinn að lesa sér til um og vissi meira um en við hin. Að sigla um á gondóla var draumurinn sem hann upplifði og var alsæll með. Ekki óraði okkur fyrir að þetta væri hans síð- asta ferð, því hann veiktist skyndi- lega og var fluttur á spítala í Fen- eyjum. Heim til Íslands kom hann 12 dögum síðar, var fluttur á Landspít- alann í Fossvogi þar sem hann lést. Elsku Halldór, þín er sárt saknað. Megi góður guð varðveita þig og láta þér líða vel í nýjum heimkynnum. Þínir vinir Sigríður, Þorsteinn, Valur, María, Bína og Hafdís. Í dag kveðjum við góðan vin hann Halldór Karlsson, en honum kynnt- umst við þegar hann flutti á sambýlið við Esjugrund, en þar við vinnum við báðar. Halldór var mjög skemmtileg- ur maður og fróður um ýmsa hluti. Minnisstætt atvik var þegar hann fékk gamla flugmannshúfu að gjöf og notaði hann hana við öll tækifæri og bar hann hana með reisn. Halldór var víðlesinn maður og las bækur á mjög mörgum tungumálum og átti það til að gefa okkur bæk- urnar þegar hann var búinn að lesa þær en við gátum lítið lesið þær, þar sem okkar tungumálakunnátta var ekki eins góð og hans. Við erum mjög þakklátar fyrir að hafa upplifað þann draum með þér elsku Halldór okkar, að komast til Feneyja sem var þín draumaborg. Þar naust þú þín þegar þú sigldir um síkin á gondóla og skoðaðir merkilega staði en það var eitt af því sem þú hafðir gaman að gera. En því miður þá var það þín síðasta stund. Elsku Halldór okkar, vonandi líður þér vel á þeim stað sem þú ert núna og þú munt ávallt eiga stóran stað í hjarta okkar. Olga Ellen og Dagmar Dögg. Á hendur fel þú honum, sem himna stýrir borg, það allt, er áttu’ í vonum, og allt, er veldur sorg. Hann bylgjur getur bundið og bugað storma her, hann fótstig getur fundið, sem fær sé handa þér. Mín sál, því örugg sértu, og set á Guð þitt traust. Hann man þig, vís þess vertu, og verndar efalaust. Hann mun þig miskunn krýna. Þú mæðist litla hríð. Þér innan skamms mun skína úr skýjum sólin blíð. (Björn Halldórsson.) Kæri vinur, þökkum þér sam- veruna. Vinir þínir í Dvöl. HALLDÓR K. KARLSSON Gott er ein með guði að vaka, gráta hljótt og minnast þín, þegar annar ylur dvín, – seiða liðið líf til baka, og láta huggast, systir mín! Við skulum leiðast eilífð alla, – aldrei sigur lífsins dvín. Ég sé þig, elsku systir mín. Gott er þreyttu höfði að halla að hjarta guðs – og minnast þín. (Jóhannes úr Kötlum.) Guð geymi þig, elskulega systir Sigrún Erla og Svan- hildur Ása. HINSTA KVEÐJA Eiginkona mín, MARGRÉT KARLSDÓTTIR, Skipholti, Hrunamannahreppi, lést á Kumbaravogi þriðjudaginn 22. ágúst. Fyrir hönd aðstandenda, Guðmundur Stefánsson. Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, HALLFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR frá Bæjum á Snæfjallaströnd, lést á Hrafnistu miðvikudaginn 23. ágúst. Fyrir hönd ástvina og ættingja, Margrét Dóra Elíasdóttir, Elías Halldór Elíasson. Bróðir minn og frændi okkar, HÖSKULDUR KRISTJÁNSSON, sem lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri miðviku- daginn 16. ágúst, verður jarðsunginn frá Höfðakap- ellu á Akureyri mánudaginn 28. ágúst kl. 13.30. Steinunn Kristjánsdóttir og systrabörn. Morgunblaðið birtir minningar- greinar alla útgáfudagana. Skil Greinarnar skal senda í gegn- um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.