Morgunblaðið - 02.12.2006, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
EMILÍA BIERING,
sem lést laugardaginn 5. nóvember verður jarð-
sungin frá Áskirkju mánudaginn 4. desember
kl. 15.00.
Rafn Biering Helgason, Ásthildur Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og
langalangömmubarn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar okkar ástkæra
JÓNS GUNNARS JÓNSSONAR,
Skarði,
Skarðsströnd.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Kristinn Jónsson, Þórunn Hilmarsdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra sem heiðruðu minningu og
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát okkar
elskulega eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
GYLFA GRÖNDAL
rithöfundar,
Hlíðarvegi 40,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til Óskars Þórs Jóhannssonar,
krabbameinslæknis, og Heimahlynningar Krabba-
meinsfélagsins.
Þóranna Tómasdóttir Gröndal,
Gerður Gröndal, Þórður Þórðarson,
Sigríður Gröndal, Ingólfur Bender,
Gylfi Freyr Gröndal,
Jóhann Gröndal
og barnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
bróðir,
KARL GUNNLAUGSSON,
Garðarsbraut 28,
Húsavík,
verður jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju þriðjudaginn
5. desember kl. 14.00.
F.h. aðstandenda,
Hörður Már Karlsson, Anna Lilja Guðjónsdóttir,
Berglind María Karlsdóttir, Kristinn Einarsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hins látna.
✝
Elskulegur maðurinn minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÁGÚST STEINDÓRSSON,
Hraunbraut 26,
Kópavogi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu miðvikudaginn
29. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður Friðsemd Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, sonur og tengdasonur,
KJARTAN ÖRN JÓNSSON,
lést á Central Sygehuset í Randers á Jótlandi,
Danmörku, að morgni fimmtudagsins 30. nóvember.
Kjartan Örn verður jarðsettur í Danmörku.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð.
Irena Erlingsdóttir,
Erla Björk Kjartansdóttir, Ágúst Hilmar Jónsson,
Ottó Erling Kjartansson,
Jón Þór Ágústsson,
Inga Hilmarsdóttir, Jón Ingvarsson,
Vilma Mar, Erling Ottósson
og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginkonan mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÍÐUR ÞÓRUNN
JÓNSDÓTTIR BOATWRIGHT,
Hulduhlíð 11,
Mosfellsbæ,
áður búsett á Akranesi og í Bandaríkjunum,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðinesi fimmtudaginn
30. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
David E. Boatwright,
Helen Kuszmaul, Brad Kuszmaul,
Jónína Chamberlain, Jon Chamberlain,
Sigrún H. Boatwright, Halldór Ingi Haraldsson,
David J. Boatwright, Lenna Boatwright
og barnabörn.
✝ Örn Steinar Ás-bjarnarson
fæddist á Sjúkra-
húsinu á Hvamms-
tanga 6. september
1978. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 21. nóvember
síðastliðinn. Örn
ólst upp á Þor-
grímsstöðum á
Vatnsnesi og átti
þar heimili alla tíð.
Foreldrar hans eru
Kristín Ragnheiður
Guðjónsdóttir, f. 11. maí 1953, og
Ásbjörn Jóhannes Guðmundsson,
f. 24. janúar 1943. Foreldrar
Kristínar eru Guðjón D. Jós-
efsson, f. 11. apríl 1909, d. 20.
október 1989, og Sigrún Sigurð-
ardóttir, f. 26. apríl 1917. For-
eldrar Ásbjarnar voru Guð-
mundur B. Jóhannesson, f. 30.
maí 1895, d. 10. september 1983,
og Þorbjörg Valdimarsdóttir, f.
Laugarbakkaskóla í Miðfirði árið
1994. Árið 1998 lauk hann námi
af tölvubraut frá Iðnskólanum í
Reykjavík og 1999 stúdentsprófi
frá sama skóla af tæknibraut.
Haustið 2002 útskrifaðist Örn
með B.Sc. í tölvunarfræði frá Há-
skóla Íslands. Hann byrjaði að
vinna hjá Forsvari ehf. á
Hvammstanga sumarið 2001 og
fékk þar aðstöðu til að vinna
lokaverkefni sitt í tölvunarfræði
sumarið 2002. Eftir útskrift starf-
aði Örn í fullu starfi hjá Forsvari
sem tölvunarfræðingur meðan
heilsa hans leyfði.
Örn hafði alla tíð mikinn áhuga
á náttúru Íslands, náttúruvernd-
un, útivist og ferðalögum. Tónlist
skipti Örn miklu máli, hann hafði
sterkan og ákveðinn tónlist-
arsmekk, ásamt því að spila bæði
á píanó og gítar.
Örn Steinar verður jarðsung-
inn frá Tjarnarkirkju í Vatnsnesi
í dag og hefst athöfnin klukkan
14.
13. júlí 1916, d. 25.
júní 1985.
Systur Arnar eru
Þorbjörg Inga, bóndi
á Þorgrímsstöðum, f.
5. ágúst 1981, og
Margrét Guðrún, í
meistaranámi við
Landbúnaðarháskóla
Íslands, f. 5. ágúst
1981. Maki Þor-
bjargar er Jóhannes
Óskar Sigurbjörns-
son, bóndi á Þor-
grímsstöðum, f. 20.
júní 1972. Sonur
Þorbjargar frá fyrri sambúð er
Ásbjörn Edgar Waage, f. 23. des-
ember 1999, og sonur Þorbjargar
og Óskars er Alexander Victor, f.
3. september 2005. Maki Mar-
grétar er Þorvaldur Kristjánsson,
M.Sc. í kynbótafræði og kennari
við Landbúnaðarháskóla Íslands,
f. 26. ágúst 1977. Sonur þeirra er
Þorvaldur Örn, f. 30. mars 2004.
Örn lauk grunnskólanámi frá
Ég man lítinn nýfæddan dreng
fyrir 28 árum. Strax á fyrsta augna-
bliki mynduðust þessi einlægu,
órjúfanlegu tengsl okkar á milli sem
hafa haldist æ síðan og styrkst með
árunum. Fyrsta og hálfa árið bjugg-
um við hjá afa og ömmu á Ásbjarn-
arstöðum sem ásamt okkur foreldr-
unum önnuðust litla drenginn af
allri þeirri ástúð og hlýju sem þau
áttu til. Þar var fyrst lagður grunn-
ur að því sem Örn var alla tíð:
Traustur, heiðarlegur og vandaður
drengur. Ég man fyrsta árið okkar á
Þorgrímsstöðum, allar gönguferð-
irnar okkar Arnar meðfram ánni
þar sem fundust svo margir fallegir
steinar að okkur þraut krafta að
koma þeim öllum heim. Og svo var
lagt á brattann og gengið á Kothól
sem var talsvert fjall í augum lítils
drengs. – Skokkað eftir kindagötum
suður í Ausu, þá var líka gríðarlangt
til baka heim, en tíminn var nógur,
sumarið eilíft og hamingjan var okk-
ar.
Ég man drenginn minn tæplega
þriggja ára koma með svo stóran
blómvönd að varla sá í hann, að
heilsa tveimur nýfæddum systrum á
Sjúkrahúsinu á Hvammstanga. Það
má segja að frá þeirri stundu var
hann stóri bróðirinn sem hafði svo
ríka ábyrgðartilfinningu fyrir þeim
tveim að varla passaði ungu barni.
Ég man hann Örn minn að byrja í
skóla. Strax þá komu í ljós þau
sterku persónueinkenni sem fylgdu
honum alltaf. Allt sem hann gerði
var gert af stakri nákvæmni og ekki
látið frá sér fara fyrr en hann var
sáttur og gat ekki betur gert. Þann-
ig sinnti hann sínum verkefnum
hvort sem um var að ræða við nám
eða önnur störf. Oft í seinni tíð þeg-
ar hugur minn hefur leitað til baka
þá finn ég hversu Örn var fljótur til
sem barn að verða talandi og læs,
hversu hugsandi og þroskaður hann
var miðað við sinn aldur. Og ég spyr
mig hvort hann hafi þurft að komast
sem lengst af því tíminn var svo
skammur sem hann átti úthlutaðan.
Ég man ungan pilt sem fór til
Reykjavíkur að afla sér menntunar.
Á þeim tíma voru blikur á lofti því
aðeins 15 ára greindist Örn með
krabbamein í miðtaugakerfi og
gekkst þá undir erfiðar læknismeð-
ferðir. Og um 10 ára skeið lét sjúk-
dómurinn ekki á sér kræla. Örn hélt
sínum áætlunum og kláraði það nám
sem hann hafði sett markið á.
Steinninn sem settist áður í hjarta
mitt léttist smátt og smátt á þessum
fyrrnefndu 10 árum og mikil var
gleðin þegar ungur og frískur Örn
Steinar flutti heim og fór að vinna á
Hvammstanga. Hamingjan var okk-
ar á ný – en allt of stutta stund.
Ég horfi í ljóssins loga
sem lýsir í hugskot mitt
og sé á björtum boga
brosandi andlit þitt.
(S.G.)
Elsku hjartans drengurinn minn.
Alllangan tíma höfum við gengið
saman grýtta og erfiða braut því
meinin tóku sig upp í líkama þínum.
Á þessum tíma hafa skipst á ljós og
skuggar og ég hef virt þig og dáðst
að þér meira en nokkru sinni. Þú
hélst sem fyrr fast utan um okkur,
þína nánustu, einnig skiptu öll sam-
skipti þín við stórfjölskylduna þig
miklu máli.
Með ró og yfirvegun tókstu
hverju áfalli, hugsaðir þig vel um og
spurðir grannt út í allar meðferðir
og lyfjagjafir. Tókst allar ákvarðan-
ir með þá skýru lífssýn að tala,
hugsa og horfa fram á veginn, fram
til lífsins. Við ákváðum að fara þessa
erfiðu ferð saman, gleðjast yfir öllu
jákvæðu og góðu og styðja hvort
annað. Reyndar hallaði á mig í þeim
efnum því þú varst alltaf sá sterki
sem hvattir mig og taldir í mig
kjark. Þannig fetuðum við okkur
áfram með von og trú að leiðarljósi
og böndin milli okkar urðu sterkari
og sterkari.
Nú eru allar minningarnar um þig
fjársjóður; frá ferðalögunum, bíltúr-
unum, gönguferðunum, vélsleða-
ferðunum, öllum stundunum okkar
saman heima í dalnum og annars
staðar. Hjarta mitt er fullt af sorg
og kvöl af því þú ert farinn en það er
líka fullt af gleði og eilífri þökk fyrir
að hafa átt ævina þína alla með þér
og alla þá tryggð og ástúð sem við
áttum hvort í öðru.
Elsku Örn minn. Í hjarta mér og
með mér lifir þú ætíð og ég trúi að
við hittumst á ný. Það bíða mín
breyttar aðstæður og á þeirri göngu
minni mun ég reyna að tileinka mér
það sem þú kenndir mér, þína ein-
stöku lífssýn og viðhorf. Ég bið
Drottin að leiða og vernda þig eilíf-
lega vinur minn.
Ég elska þig alltaf.
Þín
mamma.
Við fáum ei skilið hví fjólan grær
og fellur í duftið aftur.
Við getum ei ráðið rúnir þær
sem ritar hinn æðsti kraftur.
(Jón Bergmann)
Að missa barnið sitt er það sem
maður reiknar ekki með að gerist.
Það er svo óraunhæft en það gerist
samt. Manni finnst tilveran slitna í
sundur og ekki finnst neitt hald til
að grípa í. Það eina sem hægt er að
leita til eru minningarnar og í mínu
tilfelli er af nægu að taka. Frá
barnsárum þínum varstu alltaf að
spekúlera í hinum ólíklegustu hlut-
um og spurðir mikið. Þú spáðir í
skýin, stjörnurnar, af hverju kom
ekki vindurinn alltaf úr sömu átt-
inni? Og þegar við fórum niður í
fjöru opnaðist nýr heimur, margar
voru spurningarnar og oft varð þá
fátt um svör. Þú varst ekki gamall
þegar þú gerðir þér grein fyrir því
að svör við spurningum sem faðir
þinn gat ekki veitt þér gastu fundið í
bókum. Snemma byrjaðirðu að lesa
mikið og það gerðirðu allt þitt líf.
Þegar þú stækkaðir og fórst að vera
með mér við hin ýmsu störf bentirðu
mér oft á það að það væri betra að
gera hlutina öðruvísi en ég gerði,
t.d. að taka ekki upp hluti með beinu
baki heldur að beygja sig í hnjánum.
Eða þegar tengd voru tæki við trak-
torinn þá lá alltaf ljóst fyrir þér
hvernig best væri að gera. Ég var
nú ekki tilbúinn að hlýða þessu
strax, en sá fljótt að þetta var alveg
rétt hjá þér og allar þessar ábend-
ingar settirðu fram með svo mikilli
hógværð að það var ekki hægt ann-
að en að taka eftir þeim. Það er orðið
langt síðan að ég gerði mér grein
fyrir því að eftir ég varð fullorðinn
þá hefur enginn kennt mér jafn mik-
ið og þú, í víðri merkingu.
Þegar þú greindist með krabba-
mein fyrir þrettán árum þá breyttist
allt. Fyrst stór aðgerð og geislameð-
ferð en meinsemdin varð ekki öll
numin burt. Þó komu nokkur góð ár
en ógnin hvarf aldrei úr augsýn. Svo
tók hún sig upp og þá varð ekki við
neitt ráðið hvað sem okkar færasta
fólk reyndi. Ég mun aldrei geta skil-
ið það þrek og þá ró sem þú sýndir í
þinni baráttu, alltaf horfðirðu fram á
veginn fullur bjartsýni, hvað sem á
dundi og varst sterkastur af öllum.
Nú þegar baráttunni er lokið kemur
mér í hug eitt af mínum uppáhalds-
Örn Steinar Ásbjarnarson