Morgunblaðið - 09.06.2007, Síða 36

36 LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Auðbjörg Guð-mundsdóttir
fæddist í Brekku á
Fáskrúðsfirði 8.
janúar 1915. Hún
lést á elli- og hjúkr-
unarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðs-
firði 1. júní
síðastliðinn. For-
eldrar Auðbjargar
voru Guðmundur
Stefánsson, f. 14.
nóvember 1875, d.
9. ágúst 1952, og
Guðrún Jónsdóttir,
f. 29. júní 1874, d. 28. júlí 1961.
Auðbjörg átti sjö systkini: 1)
Halldór, f. 1904, d. 1965, 2) Sig-
urjón f. 1906, d. 1931, 3) Stefán,
f. 1907, d. 1978, 4) Svanhvít, f.
1909, d. 1998, 5) Sveinn, f. 1911,
d. 1998, 6) Kristján, f. 1913, d.
1920 og 7) Guðni f. 1917. d. 1936.
Auðbjörg giftist árið 1930
Christen Sörensen, f. 27. mars
1918. d. 2. júlí 2004. Auðbjörg og
Christen eignuðust átta börn,
þau eru: 1) Guðni Kristján, f.
1939, kvæntist Guð-
rúnu Á. Sigmunds-
dóttur, þau skildu,
sambýliskona
Guðna er Ingibjörg
Einarsdóttur. 2)
Guðmundur Sören,
f. 1941, kvæntist
Jóhönnu S. Sigurð-
ardóttur, d. 1986.
3) Ægir, f. 1943,
kvæntur Sigríði
Guðmundsdóttur.
4) Eygló Nikólína,
f. 1945, giftist
Alberti Ólafssyni.
5) Leo Rúnar, f. 1947, kvæntur
Guðrúnu Emilíu Karlsdóttur. 6)
Bergsteinn Ríkarður, f. 1951,
kvæntist Björk Þórðardóttir, þau
skildu. 7) Agnar, f. 1952, d. 1981.
8) Kristinn, f. 1956, kvæntist
Guðmundu Friðjónsdóttur, þau
skildu.
Afkomendur Auðbjargar og
Christens eru 112.
Útför Auðbjargar verður gerð
frá Fáskrúðsfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku mamma.
Mig langar að kveðja þig með fal-
legu ljóði sem lýsir þér svo vel. Ljóð-
ið er eftir Davíð Stefánsson, skáld
frá Fagraskógi, sem þú hafðir mikið
dálæti á. Þú áttir þrek og hafðir verk
að vinna og varst þér sjálfri hlífð-
arlaus og hörð.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
Ég flyt þér móðir þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæðið mitt,
er Íslands mestu mæður verða taldar,
þá mun það hljóma fagurt nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna þinna,
–
og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Mínar einlægu þakkir fyrir allt.
Guð geymi þig, elsku mamma mín.
Þinn,
Rúnar.
Auðbjörg og Kristinn byrjuðu sinn
búskap í Pétursborg á Fáskrúðsfirði.
Kristinn var atorkumikill, sérlega
laghentur og myndarlegur maður.
Auðbjörg var harðdugleg, falleg og
brosmild kona. Í nokkur ár bjuggu
þau Stangelandhúsi eða þangað til
Kristinn byggði einbýlishús í Braut-
arholti. Fjölskyldan stækkaði óðum
og hugurinn stefndi að stærra hús-
næði svo þau festu kaup á stóru og
glæsilegu húsi, Nýju-Búðum. Þar
fæddist áttunda og yngsta barnið.
Einu sinni var mér sagt frá því að
Auðbjörg hafði eitt sinn sem oftar
farið í heimsókn til tengdaforeldra
sinna á Eskifirði með drengina sína
sem þá voru þrír, kraftmiklir og at-
hafnasamir. Drengirnir ungu lögðu
galvaskir af stað frá heimili sínu að
morgni í hreinum og stroknum föt-
um og vel burstuðum skóm. Þeir
léku sér í móum, lækjum og melum
og því spennandi umhverfi sem lítið
sjávarþorp hafði upp á bjóða enda
ekki malbikuðum strætum og torg-
um né hellulögðum gangstígum að
heilsa þá eins og nú til dags. Þegar
herramennirnir litlu sneru til baka
að kvöldi var hárið úfið, fötin óhrein
og burstuðu skórnir farnir að láta á
sjá eftir ævintýri dagsins en ætíð
gengu þeir til móts við nýjan dag
hreinir og vel til fara.
Auðbjörg hafði dálæti á lestri og
einnig ljóðum og kunni hún mikið af
þeim. Davíð Stefánsson frá Fagra-
skógi var hennar uppáhaldsskáld og
vitnaði hún oft í ljóðin hans. Barna-
börnin eiga góðar minningar um
ömmu enda umvafði hún þau í kær-
leik og hafði gaman af að segja frá
þeim. Hún var alltaf boðin og búin að
gæta barnabarna sinna hvort sem
var í lengri eða skemmri tíma. Ekki
leyndi væntumþykjan og kærleikur-
inn sér í garð þeirra og var það gagn-
kvæmt.
Ég hef sagt að þeir sem hlýddu á
skoðanir Auðbjargar um menn og
málefni hafi orðið betri manneskjur
á eftir. Hún talaði ávallt um fólk og
skoðanir þeirra af fyllstu nærgætni
og virðingu, hverjar sem þær voru.
Manngæska var í fyrirrúmi hjá
henni og kvaddi hún fólk iðulega með
orðunum „Guð veri með þér“. Vinnu-
söm var hún enda heimilið stórt og
mannmargt. Það vita allir sem reynt
hafa á eigin skinni að sterk bein og
eljusemi þarf til að koma upp stórum
barnahópi og hafði Auðbjörg þá góðu
kosti svo sannarlega til brunns að
bera. Síðustu árin dvaldi Auðbjörg á
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðsfirði og naut þar
góðrar umönnunar. Ég vil nota tæki-
færið og færa starfsfólki dvalarheim-
ilisins mínar bestu þakkir fyrir að
hafa annast Auðbjörgu vel.
Elsku Auðbjörg mín, margs er að
minnast á stund sem þessari. Mörg
minningabrot fara um hugann. Ég
man alltaf þegar ég hitti þig fyrst á
Fáskrúðsfirði, þá verðandi tengda-
móður mína, og fann ég strax að
þarna var hjartahlý kona á ferð sem
lét ekki mikið yfir sér. Þegar ég
kynntist þér betur var líkt og góð-
mennska og hjálpsemi mætti mér í
mannsmynd.
Mig langar að kveðja þig með eft-
irfarandi ljóði eftir Valdimar Briem.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Megi góður Guð gæta þín.
Guðrún E. Karlsdóttir.
Elsku amma mín. Með þessu fal-
lega ljóði vil ég kveðja þig og þakka
allar yndislegu samverustundirnar.
Þú varst amma mín
ég var stúlkan þín.
Fann ég hlýja hönd
hnýta ættarbönd.
Hvar er höndin nú,
hlýja ást og trú?
Hvar er brosið hýrt,
hjarta tryggt og skýrt?
Allt sem er og var
áfram verður þar,
geymt í hugans sjóð,
hverfist sorg í ljóð.
Ósk mín, amma mín,
er að ferðin þín
heim á ljóssins lönd
leysi þrauta bönd.
Vertu kærust kvödd.
Kallar nú sú rödd
ljóss er lýtur vald.
Lífsins fellur tjald.
(R.S.E.)
Elsku amma, ég veit að afi og Aggi
frændi munu taka á móti þér með op-
inn faðminn. Minningu ykkar mun
ég geyma í hjarta mínu.
Kolbrún Ósk Albertsdóttir.
Elsku amma mín, alltaf þegar ég
hugsa til þín þá man ég eftir sæta
nebbanum þínum, sem ég öfundaði
þig af, en þar sem minn er eins, þá
bíð ég eftir að eldast. Þú sem alltaf
varst svo sæt.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Nú ertu búin að fá hvíldina þína,
elsku amma mín.
Ég veit að systkini mín, þau Rut,
Rakel og Guðmundur, taka vel á
móti þér.
Berglind Ösp Albertsdóttir.
Elsku amma mín.
Þó að ég ætti von á símtalinu, þá
var það sárt þegar pabbi hringdi og
sagði að þú værir farin. Ég veit að þú
hefur verið hvíldinni fegin. Þú sagðir
eitt sinn þegar við töluðum saman í
síma að þú hlakkaðir til að verða eng-
ill og geta þá fylgst með öllu fólkinu
þínu. Undanfarna daga hef ég verið
að hugsa til baka og það er svo gott
að ylja sér við minningarnar um þig.
Ég veit að ég var ekki auðveldasta
barn í heimi en ég minnist þess ekki
að þú hafir nokkurn tíma skammað
mig eða verið pirruð við mig, alveg
sama hvað ég tók mér fyrir hendur.
Þegar ég var barn, þá fannst mér
mjög skemmtilegt að fikta og tosa í
nælonsokkana þína. Alltaf jafnfyndið
þegar þeir smullu til baka. Þú hafðir
nú engar áhyggjur að þeir myndu
skemmast. Mér fannst svo notalegt
að strjúka yfir mjúku kinnarnar þín-
ar og ég spurði endalaust af hverju
þú værir með þessar hrukkur. Þó svo
ég klipi og togaði laust, þá var það í
lagi. Þú komst stundum og gistir hjá
okkur í Keflavík og það var svo nota-
legt að hafa þig hjá okkur. Alltaf
varstu til í að elda handa mér hafra-
graut og hafragrauturinn þinn var sá
besti. Þú varst yndisleg, amma mín,
og þú hafðir mikinn húmor. Þú gast
alltaf gert grín að sjálfri þér þegar
þú ruglaðir mér, Kollu og Berglindi
saman.
Síðustu ár hefur heilsu þinni hrak-
að mikið enda gengið á ýmsu. Síðasta
sumar kom ég austur. Ég vissi að þú
myndir sennilega ekki þekkja mig,
en ég varð að kíkja á þig og fá að
knúsa þig. Ég sá að þú varst orðin
mjög þreytt og það var svo erfitt að
kyssa þig bless. Ég veit að þú hefur
verið ánægð að hitta aftur afa, Agn-
ar, Júllu og alla ástvini þína, sem eru
farnir.
Elsku amma mín, ég veit að þú
fylgist með okkur öllum og kannski
smellir kossi á ennið okkar þegar við
sofum. Ég elska þig, amma mín og ég
á eftir að sakna þín mikið. Við hitt-
umst svo aftur seinna. Jonni, Ásdís
Birna og Albert Ágúst senda þér
einnig knús og kossa.
Þín ömmustelpa
Gunnhildur Sunna Albertsdóttir.
Nú ert þú búin að fá hvíldina,
amma mín, 92 ára gömul. Það verður
skrýtið að hitta þig ekki á Fáskrúðs-
firði á Hlíðargötunni hjá mömmu og
pabba eða á Dvalar- og hjúkrunar-
heimilinu Uppsölum.
Eftir að þú fluttist suður komst þú
nú alltaf eins og farfuglarnir austur á
vorin og varst nú hálfgerður vorboði
hjá okkur á Fáskrúðsfirði. Alltaf tók
maður eftir því þegar þú varst búin
að handleika skóna okkar systkin-
anna af þinni einskæru vandvirkni,
nýpússaðir og gljáandi fínir. Þú bjóst
nú líka stundum um rúmin okkar
þegar við vorum farin í vinnu og
hneykslaðist jafnframt á því að við
stæðum okkur ekki í því. En oft og
iðulega þegar þú gerðir eitthvað fyr-
ir okkur sagðir þú okkur að segja
„takk asni“ og þá áttum við að segja
„takk asni“ og svo var hlegið.
Elsku amma, þó þú hafir verið orð-
in nokkuð gömul í árum talið kenndir
þú alltaf í brjósti um „blessað gamla
fólkið“ á Fáskrúðsfirði, þó það hafi
jafnvel verið 10-15 árum yngra en
þú. Áður en þér fannst tímabært að
flytja sjálf inn á Uppsali fyrir nokkr-
um árum þá fannst þér það eiginlega
vera staður fyrir gamla fólkið og
handavinna fyrir eldri borgara sem
þar var boðið upp á var líka bara fyr-
ir „blessað gamla fólkið sem þurfti á
því að halda“. En þú varst alltaf boð-
in og búin að heimsækja fólkið og
fara með því á göngu eða gera eitt-
hvað með því því það þurfti svo á því
að halda. Svona varstu, alltaf að
hugsa um aðra með einlægni og
húmor að leiðarljósi.
Ég mun nú seint gleyma því að
þegar við Elli bjuggum úti í Svíþjóð
varst þú nú aldrei alveg róleg yfir
því. Þegar ég kom heim í jóla- og
sumarfrí spurðir þú alltaf hvort það
væri nokkuð gott að vera þarna. Þú
talaðir alltaf eins og það væri bara
hættulegt að vera þar. Eins eftir að
við fluttum á Egilsstaði spurðir þú
mig alltaf í hvert einasta skipti þegar
ég kom til þín hvort ekki væri leið-
inlegt að búa á Egilsstöðum. Fyrir
þér held ég nefnilega að Fáskrúðs-
fjörður hafi nú alltaf haft mesta að-
dráttaraflið, enda góður staður
amma, við getum alveg verið sam-
mála um það.
Þú talaðir oft um hversu rík þú
værir að eiga að eiga börnin þín,
tengdabörnin og afkomendurna alla
112 . Eins sagðir þú stundum að það
væri ekkert skrýtið að fólkið þitt
væri svona vel af Guði gert, það var
nefnilega af því þú varst svo sæt
sjálf. En einmitt þetta segir svolítið
margt um þinn húmor og þegar þú
varst búin að skjóta á einhvern
heyrðist oftar en ekki í þér „né né né
né“.
Elsku amma, þessar minningar
hafa hljómað í eyrum mínum síðustu
daga og langaði mig þess vegna að
koma þeim á blað. Ég mun alltaf vera
þakklát fyrir að eiga þig að og þú
skilar bestu kveðjum til afa, Agnars
og Svönu systur þinnar og efast ég
ekki um að það hafi orðið fagnaðar-
fundir. En eins og ég hvíslaði í eyrað
þitt síðast þegar ég sá þig þá þykir
mér vænt um þig, elsku amma.
Minning þín lifir.
Kveðja,
Eygló Hrönn Ægisdóttir.
Það er skrýtið til þess að hugsa að
eiga ekki eftir að hitta þig aftur,
elsku amma. Þú hafðir svo einstak-
lega hlýja og góða nærveru. Við
minnumst þess hversu mikið til-
hlökkunarefni var að fá þig til okkar í
heimsókn yfir sumartímann á Eski-
fjörð. Við töldum niður dagana og
spenningurinn var mikill. Þú reynd-
ist okkur alltaf vel og kenndir okkur
„litlu geitunum þínum“ margt en það
varstu vön að kalla okkur enda
varstu gamansöm. Við urðum hins
vegar hundspældar þegar Ægir
frændi gerði sér ferð frá Fáskrúðs-
firði til að sækja þig. Í barnslegri af-
brýðisemi okkar höfðum við lítinn
skilning á að þú ættir önnur barna-
börn en okkur sem þú vildir heim-
sækja líka. Við vildum helst ekki
deila þér með neinum öðrum.
Til er lítil dæmisaga sem okkur
finnst lýsa þér vel en hún er um
norðanvindinn og sólina er fóru í
keppni um hvort yrði fljótara að ná
manninum úr frakkanum. Norðan-
vindurinn kvað þetta lítið mál og
byrjaði að blása af ákafa og ofstopa
og reyrði þá maðurinn þeim mun
fastar að sér frakkann. Gafst norð-
anvindurinn að lokum upp og var þá
komin röðin að sólinni. Hún fór gæti-
lega að manninum með hlýjum
geislum sínum og birtu og fékk
manninn úr frakkanum. Þannig
varst þú; með nærgætni þinni, þol-
inmæði og hlýju laðaðir þú fram það
besta í hverri manneskju.
Við kveðjum þig í bili, elsku hjart-
ans amma okkar, og varðveitum fal-
legar minningar um þig. Guð veri
með þér.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Verkin mín öll og vinnulag
velþóknan hjá þér finni,
en vonskan sú, sem vann ég í dag,
veri gleymd miskunn þinni.
Þó augun sofni aftur hér
í þér mín sálin vaki.
Guðs son, Jesús, haf gát á mér,
geym mín svo ekkert saki.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þínar
Ragna, Katrín, Hildur og
Alma Rún Rúnarsdætur.
Elsku amma.
Það er fimmtudagsnótt og síminn
hringir hjá mér, það er pabbi sem er
hinum megin á línunni. Hann var að
hringja til að láta mig vita að þú hefð-
ir verði að kveðja þennan heim. Mik-
ið er þetta skrýtið, vikunni áður
komst þú til mín í draumi og við átt-
um saman gott samtal eins og oft áð-
ur. En svo gerðist það að þú veiktist
og skyndilega kvaddir þú þennan
heim. Kannski voru þau að láta mig
vita að handan að þinn tími væri
kominn. Ég veit að afi tók opnum
örmum á móti þér hinum megin,
ásamt öllum hinum sem þótti vænt
um þig eða þekktu þig á einhvern
hátt. Þú varst frábær persóna, vildir
öllum gott og varst alltaf til staðar
þegar maður þurfti á þér að halda.
Ég mun ávallt geyma þær minningar
sem við áttum saman frá því að ég
var barn og fram til dagsins í dag.
Amma, mig langar að þakka þér
fyrir að vera sú amma sem þú varst.
Sem sagt, sú besta amma sem maður
gat hugsanlega átt. Takk fyrir allt,
elsku amma mín.
Margrét Rut Sörensen.
Auðbjörg
Guðmundsdóttir
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HAFLIÐI OTTÓSSON,
Aðalstræti 4,
Patreksfirði,
sem lést sunnudaginn 3. júní, verður jarðsunginn
frá Patreksfjarðarkirkju þriðjudaginn 12. júní
kl. 14.00.
Ragnar Hafliðason, Áslaug Sveinbjörnsdóttir,
Rafn Hafliðason, Anna Gestsdóttir,
Torfey Hafliðadóttir,
Ottó Hafliðason,
Guðrún Hafliðadóttir,
Ari Hafliðason, Guðrún Leifsdóttir,
Róbert Hafliðason, Sigurósk Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.