Morgunblaðið - 05.04.2008, Síða 50

50 LAUGARDAGUR 5. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Birgir Vil-hjálmsson fædd-
ist á sjúkrahúsi Eg-
ilsstaða 1. mars
1960. Hann lést af
slysförum 29. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Vil-
hjálmur Magn-
ússon, f. 31. júlí
1937, d. 18. janúar
1998, frá Jórvík-
urhjáleigu, og Odd-
rún Valborg Sig-
urðardóttir, f. 3.
janúar 1928, frá
Vallanesi. Birgir er einn af níu
bræðrum sem eru upp taldir hér í
aldursröð: Sigurður Klausen, f.
24. nóvember 1950, búsettur á
Egilsstöðum, Jónatan Klausen, f.
10. júní 1953, d. 6. desember 1967,
Emil Thoroddsen, f. 26. desember
1957, búsettur í Reykjavík, Magn-
ús Már Vilhjálmsson, f. 11. nóv-
ember 1958, búsettur í Kópavogi,
drengur f. 11. nóvember 1958, dá-
inn sama dag, Snæbjörn Ómar
Vilhjálmsson, f. 1. mars 1961, bú-
settur á Djúpavogi, Vilhjálmur
Rúnar Vilhjálmsson, f. 31. desem-
ber 1966, d. 22. mars 2008, Jón-
atan Fjalar Vilhjálmsson, f. 10.
október 1971, búsettur í Hafna-
firði. Þann 25. maí 1976 hóf Birg-
ir sambúð með Jóhönnu Birnu
virkjun. Eftir það vann hann hjá
Jóni Hlíðdal ehf., en árið 2000 hóf
Birgir að vinna sjálfstætt við
vöruflutninga á milli Reykjavíkur
og Egilsstaða. Árið 2004 eignaðist
hann, ásamt Birnu konu sinni,
vöruflutningafyrirtækið Að-
alflutninga og með dugnaði og
elju byggðu þau upp fyrirtækið.
Um mitt ár 2007 seldu Birgir og
Birna Aðalflutninga. Birgir var
mikill fjölskyldumaður, ein-
staklega barngóður og eignaðist
stóran og traustan vinahóp í
gegnum leik og starf. Birgir sótti
mikið í náttúruna og félagsstörf
hans tengdust oftar en ekki úti-
vist og ferðalögum. Veiði-
mennska, björgunarsveitarstörf,
fjalla-, hesta-, göngu- og sjóferðir
eru dæmi það. Birgir var mikill
keppnis- og íþróttamaður og spil-
aði körfubolta með ÚÍA og Hetti í
fjölda ára. Hann var virkur í fé-
lagsmálum og stoltur AA félagi
og vann óeigingjarnt starf fyrir
SÁÁ samtökin. Birgir og Birna
voru ávallt búsett á Egilsstöðum
og er heimili þeirra að Reynivöll-
um 12. Birgir var alltaf ein-
staklega stoltur af heimabyggð
sinni og studdi rausnarlega við
íþrótta- og menningarstarf á
Austurlandi þar á meðal má nefna
hestaíþróttir, knattspyrnu, hand-
knattleik, torfæru, golf og tón-
leikahald.
Birgir verður jarðsunginn frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 12.
Sigbjörnsdóttur, f.
15. september 1960,
foreldrar hennar eru
Sigbjörn Sigurðsson,
f. 20. október 1931,
frá Fögruhlíð, og
Þórlaug Jónsdóttir,
f. 21. desember 1934,
d. 17. febrúar 2008,
frá Möðrudal. Börn
Birgis og Birnu eru:
1) Sesselía, f. 9. októ-
ber 1976, í sambúð
með Ragnari Fjalari
Sævarssyni, búsett í
Svíþjóð, og eiga þau
eina dóttur, Ragnheiði Birnu, og
hann soninn Sakarías Nóa Fjalar,
2) Jónatan Logi, f. 10. júní 1981, í
sambúð með Valdísi Valgeirs-
dóttur, búsett í Danmörku, 3) Sig-
björn Þór, f. 14. október 1983, bú-
settur í Danmörku, 4) Heiðrún
Brynja, f. 6. desember 1986, í
sambúð með Örvari Ásmundssyni,
búsett í Reykjanesbæ.
Birgir fór snemma að vinna og
aðeins 13 ára gamall var hann
farinn að vinna við sorphirðu á
Egilsstöðum og í framhaldi sem
fjósamaður á sveitabýlinu Búbót.
16 ára gamall fór hann að vinna
hjá Vélaverkstæði Gunnars og
Kjartans. Þá vann Birgir hjá Raf-
magnsveitu Ríkisins í 17 ár og á
þeim tíma lærði hann rafveitu-
Elsku pabbi.
Ég trúi því varla að ég sitji hér og
skrifi þessar línur. Mér finnst þetta
svo ósanngjarnt og við hafa átt eftir
að gera svo ótrúlega margt saman.
Nú síðast um páskahelgina áttum
við saman öll fjölskyldan svo ynd-
islega helgi þar sem þú varst alltaf
að segja okkur hvað þú værir stoltur
af okkur og elskaðir mikið. Það er
svo ótrúlegt og svo sárt til þessa að
hugsa að þetta hafi verið okkar síð-
ustu samverustundir.
Elsku pabbi, þú varst alltaf svo
hlýr og glaðlegur. Ég vissi alltaf að
ég gæti komið í traust faðmlag þitt
pabbi minn og staðfesta þín myndi
leiða og styrkja. Það var alltaf gleði
og fjör pabbi þar sem þú varst að
brasa. Ófáar minningar á ég þar
sem þú tókst okkur öll fjögur með
þér og við héldum út í náttúruna á
vit ótrúlegra ævintýra hvort sem
það var á snjósleða, skíðum, jepp-
um, bátum eða í útilegur. Þú varst
með ótrúlega útgeislun, orku og svo
rosalega duglegur. Þú ljómaðir í
hvert skiptið sem við fórum í fót-
bolta, körfubolta, tennis eða annað
sem krafðist mikillar orku en gaf
samt svo mikla gleði. Elsku pabbi,
þú hafðir alltaf svo gaman af lífinu
og elskaðir að leika þér, bæði með
mömmu, okkur fjölskyldunni og vin-
um. Við breyttum heilu útilegunum í
(froska)hátíðir einungis með því að
njóta þess að vera saman, leika okk-
ur, syngja og gera pínu grín að okk-
ur sjálfum. Þú gast alltaf hlegið að
sjálfum þér og gast breytt smásög-
um í ævintýri með frásögnum. Við
hlökkuðum alltaf til þess að hitta
ykkur mömmu því það eina sem við
gátum gengið út frá sem vísu var að
hjá okkur yrði gaman.
Elsku pabbi, þú og mamma eruð
okkur svo endalaust miklir gleði-
gjafar í lífinu, styrkur og stolt. Þið
hafið alltaf verið til staðar fyrir mig.
Ég gleymi ekki þegar ég hringdi í
ykkur og sagði að nú væri litla
barnabarnið á leiðinni. Nokkrum
klukkutímum síðar voruð þið búin
að keyra þvert yfir landið og þið sát-
uð fyrir framan hurðina hjá okkur
þegar litla barnabarnið kom í heim-
inn. Strax og við lögðum litlu Ragn-
heiði Birnu í fang þitt og kölluðum
þig afa sáum við að þið myndum
ávallt eiga ótrúlega sérstakt og kær-
leiksríkt samband. Ykkar samband
var svo sérstakt að stundum þurftuð
þið ekki að tala ykkar á milli heldur
brösuðu bara saman í hljóði í bíl-
unum úti á plani eða slóguð grasið í
garðinum.
Elsku pabbi, við sitjum hér öll svo
sorgmædd á fallega heimili ykkar
mömmu sem alltaf var umvafið ást
og hlýju. Okkar missir er stór og ég
sakna þín svo mikið elsku pabbi
minn. Ég mun aldrei gleyma öllum
þeim yndislegu stundum sem við
áttum saman og þakka þér fyrir að
vera besti pabbi og afi sem hægt er
að hugsa sér.
Hvíl í friði elsku pabbi.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Þín dóttir,
Sesselía.
Elsku pabbi minn.
Ég sakna þín alveg ólýsanlega
mikið og nú verðum við að bíta í það
mjög svo súra epli að þú ert farinn
úr þessum heimi og er hann fátækur
af gleði og hlýju fyrir vikið, því alltaf
varst það þú sem komst með grínið
á góðum tímum og styrkinn á erf-
iðum til okkar hinna.
Ég mun sakna allra ævintýranna
okkar, „þú varst alltaf til í allt“,
hvort sem það var að fara í einsöng
og fíflast með okkur hérna heima
eða fara í einhverja svaðilför sem
voru oftar en ekki tengdar náttúru
og að sjálfsögðu tækjum og tólum
sem ætluð voru til að skemmta
börnunum þínum. Það var svo gam-
an að fara með þér á sjóinn, snjó-
sleðann, í bústaðinn eða ferðast með
fellihýsið. Þetta eru allt saman ynd-
islegar minningar sem ég gleymi
aldrei.
Ég hafði svo gaman af morgun-
bollanum og rettunni með þér, þá
gátum við rætt vinnuna, skólann og
lífið. Þú varst alltaf sá sem skildir
mig best í þessum málum enda bún-
ir að smíða og leika mikið saman og
duglegari mann hef ég ekki hitt.
Svona var það í Svíþjóð síðastliðna
páska, ég fór á fætur og ef þú varst
ekki vaknaður tautaði ég „Hvað, er
pabbi ekki vaknaður, sefur gamli“
nógu hátt þannig að þú heyrðir og
reifst þig á fætur. Nú var gaman,
pabbi kominn í öllu sínu veldi og
hvað segir hann? „Byrjum daginn,
förum í borðtennis“. Þetta lýsir
pabba svo vel. Þú varst driffjöður í
mínu lífi. Allt sem ég er þakka ég
þér og mömmu, þú kenndir mér á
lífið allt frá vinnu til leiks.
Það er ótrúlegt hvað þú gast gefið
mikið af þér, umhyggja og hlýja var
þitt stóra tromp.
Takk fyrir allar yndislegu minn-
ingarnar, þú átt stóran stað í mínu
hjarta og mun ég ávallt láta minn-
ingu þína lifa.
Með sárri saknaðarkveðju,
þinn sonur,
Sigbjörn Þór Birgisson.
Elsku pabbi.
Á þessari stundu er erfitt að sætta
sig við staðreyndir lífsins og því erf-
iðara að hugsa til þess að þú varst
ekki bara pabbi heldur líka okkar
besti vinur. Það eru ófáar minning-
arnar sem fljúga í gegnum hugann,
aftur og aftur, og þær minningar
munu vera í hjarta okkar og huga
um ókomna tíð. Það er sárt að hugsa
til framtíðarinnar, vitandi það að þú
munt ekki upplifa mikilvægar stund-
ir með okkur, þó vitum við að andi
þinn mun alltaf vera hjá okkur og
vaka yfir okkur.
Alltaf varst þú tilbúinn að hlusta
og tilbúinn til að gefa okkur huggun
eða hvatningu.
Þar sem þú varst lýsti andi þinn
og jákvæðni alltaf upp umhverfið, já
ekkert mál, við reddum þessu, ger-
um það, voru þín orð þegar eitthvað
átti að gera eða taka ákvarðanir.
Hugarfar þitt er, og mun ávallt
vera okkar fyrirmynd, og við vonum
að við getum miðlað þínum anda og
þrótti til fjölskyldu og vina.
Elsku pabbi og tengdapabbi, við
munum halda áfram að leita til þín.
Með þessum orðum kveðjum við
þig, elsku pabbi, hvíldu í friði :
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
Villist ég vinum frá
vegmóður einn,
köld nóttin kringum mig,
koddi minn steinn,
heilög skal heimvon mín.
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
Sofanda sýndu þá
sólstigans braut
upp í þitt eilífa
alföðurskaut.
Hljómi svo harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.Guð, til þín,
hærra til þín.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku pabbi og tengdapabbi,
mundu leyndarmálið sem við sögð-
um þér.
Þín börn,
Jónatan Logi og Valdís.
Elsku pabbi minn.
Nokkrir dagar eru liðnir frá því að
við komum heim frá yndislegri ferð
okkar í Svíþjóð. Þú varst hrókur alls
fagnaðar í þessu ferðalagi. Okkur
fannst öllum svo erfitt að þessi
ógleymanlega helgi væri búin og við
þurftum að kveðja hvort annað og
halda okkar venjulega lífi áfram. Ég
talaði við þig í símann á föstudaginn
og við hlæjum og gerum grín eins og
okkur var líkast. Seinni partinn á
laugardag þarf Örvar að færa mér
þær hræðilegu fréttir að þú hafir lát-
ist í vélsleðaslysi á Fjarðarheiði og
mér líður eins og allur máttur hafi
verið soginn úr mér. Ég er svo van-
máttug pabbi. Á svona stundum þarf
ég á styrkri hendi þinni að halda.
Svo oft sátum við hlið við hlið og
horfðum á sjónvarpið saman og
þegjandi réttir þú út höndina til mín
án þess að horfa á mig. Ósjálfrátt
tek ég í hana og við leiðumst. Þannig
fannst okkur best að vera. Það eru
svo mörg orð sem tjáð eru með
þögninni einni saman. Ég finn að þú
heldur í höndina á mér núna. Þú
gerðir allt sem þú gast fyrir alla og
hjálpaðir öllum sem þú mögulega
gast hjálpað. Þess vegna er svo erf-
itt að missa þig pabbi minn. Þú pass-
aðir svo vel upp á að við, börnin þín,
hefðum það gott og að okkur liði vel,
sama hvað það myndi kosta þig. Ef
þú áttir ekki peninga til að kaupa
það sem okkur langaði í þá bjóstu
það til. Okkur langaði í heitan pott
og þú, elsku pabbi, minn reddaðir
sko heitum potti. Þú komst með
fiskikar, grófst holu í garðinum,
bjóst til niðurfall og græjaðir lagn-
irnar. Okkur fannst þetta flottasti
heiti pottur sem við höfðum á ævi
okkar séð. Þú gladdir okkur alltaf
svo mikið. Þetta ert þú í hnotskurn.
Svo ólýsanlega mikill dugnaður.
Þú varst svo einstaklega blíður og
elskulegur faðir. Núna þegar er búið
að höggva svona stórt skarð í fjöl-
skylduna sem aldrei verður hægt að
fylla upp í, þá þakka ég fyrir að þið
mamma kennduð okkur alltaf að
standa saman. Ef við hrösuðum, þá
kenndir þú okkur að standa upp með
reisn. Það er bara svo erfitt að
standa með reisn núna pabbi minn.
Missirinn er svo mikill og söknuður-
inn er svo sár. Það verður ekkert
eins án þín.
Við áttum okkur einstakt sam-
band sem ég mun aldrei gleyma. Við
gátum pexað, stundum slegist og
tuðað hvort í öðru daginn út og dag-
inn inn en það var okkur líffræðilega
jafn nauðsynlegt og vatn. Við kom-
umst varla í gegnum daginn án þess.
Við létum allt flakka og allt mátti
segja, enda vissum við alltaf að í lok-
in myndum við enda hlæjandi. Þess
á ég eftir að sakna mikið. Þú kallaðir
mig alltaf leiðindaskjóðu og skvetti-
brók sem er bara prýðis viðurnefni.
Elsku pabbi, ég gæti skrifað í heil-
an Mogga um þig en það er margt
sem hægt er að segja þó að fá orð
séu notuð.
Ég elska þig og sakna þín.
Ég missi máttinn, ég er eins og
fótalaus. Nota alla mína krafta í að
reyna að halda haus.
Missir er sár og það brennur við
skinn, en ég stend upp aftur og segi
með stolti: Birgir Vilhjálmsson,
hann er faðir minn.
Hvíldu í friði elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Heiðrún Brynja.
Elsku besti tengdapabbi minn er
fallinn frá.
Leiðir okkar lágu saman fyrst fyr-
ir tæpum sjö árum og síðan þá hefur
þú verið mér að mörgu leyti sem fað-
ir, en ekki aðeins faðir heldur líka
sem náinn vinur. Ég komst strax að
því að þú varst einstakur maður sem
áttir yndislega fjölskyldu og gríðar-
stóran vinahóp. Þú varst alltaf óeig-
ingjarn og fyrstur til að hjálpa öðr-
um og ég gleymi því aldrei þegar þið
Birna komuð með okkur til Boston
þegar við fórum með Ragnheiði
Birnu í aðgerðina. Það var ómetan-
legt. Stórbrotnum persónuleika þín-
um, fjölhæfni, gleði og góðvild er
ekki hægt að gera skil hér, til þess
þyrfti mörg bindi og ég veit að kaflar
úr þeim bindum eru í dag vel geymd-
ir hjá þeim sem þig þekktu og elsk-
uðu. Hver á sína einstöku bók sem
geymd er á sérstökum stað því þú
áttir einstakt samband með öllum
þeim sem þú þekktir.
Missir okkar er mikill, óskiljan-
legur og óréttlátur. Fyrir augnabliki
vorum við fjölskyldan saman og lék-
um okkur eins og börn, í dag ertu
farinn.
Elsku besti tengdapabbi minn, ég
skal passa upp á elsku stelpurnar
þínar og elsku strákana eins og ég
get og ég veit að þú hjálpar mér með
það. Ég læt fylgja með brot af texta
sem ég veit að var þér sérstaklega
kær.
Ekki gráta elskan mín
ég bið engla að gæta þín.
Þó margar vilji þér vinna mein
mundu að þú ert aldrei ein
Það voru sérstök forréttindi að
eiga samleið með þér þennan tíma
og allar þessar minningar sem við
eigum, elsku tengdapabbi, eru ómet-
anlegar.
Ég kveð þig að sinni.
Þinn elskandi tengdasonur,
Ragnar Fjalar.
Kæri tengdapabbi, nú er komið að
kveðjustund, miklu fyrr en mig hefði
grunað.
Það er svo stutt síðan við áttum
yndislega páska öll saman í Svíþjóð
þar sem mikið var hlegið, leikið og
stundaðar íþróttir. Þegar Raggi tók
okkur með í fótboltann og það átti að
fara að skipta í lið stóð ekki á svör-
um hjá þér, þú sagðir án þess að hika
„Ég, synir mínir og tengdasynir á
móti rest“ og það var alveg lýsandi
fyrir þig, þú settir fjölskylduna alltaf
í 1. sæti, enda sá hver maður það
langar leiðir hvað þú varst stoltur af
henni Birnu þinni og öllum börnun-
um. Þótt að tími okkar saman hafi
verið mun styttri en mig hefði getað
órað fyrir þá náðum við að gera ótrú-
lega marga hluti saman, og minning-
arnar sem ég á um góðan mann eru
margar, enda stóð aldrei á að fram-
kvæma hlutina þegar Birgir var
annars vegar. Kæri Birgir, ég kveð
þig með trega í hjarta. Kæra fjöl-
skylda, megi Guð styrkja okkur í
þessari sorg okkar.
Kallið er komið
kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur.
Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem.)
Örvar Ásmundsson.
Við erum svo buguð af sorg að
engin orð fá því lýst hvernig okkur
líður þessa dagana. Við fórum til Eg-
ilsstaða á föstudaginn með það í
huga að vera við útför Villa bróður
og til að dreifa huganum ákváðum
Birgir Vilhjálmsson
Elsku sonur.
Eins og laufin á trjánum,
svo er líf mannsins.
(Hómer)
Margar eru minningar frá
fæðingu þinni til þessa dags.
Þær geymi ég þar til við hitt-
umst. Þú varst orkubolti,
gleðigjafi og hvers manns
hugljúfi og alltaf gott að vera
í návist þinni. Megi ljósið
lýsa þinn veg. Ég elska þig
Birgir, jafnt lífs sem liðinn.
Mamma.
HINSTA KVEÐJA