Morgunblaðið - 06.04.2008, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 6. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Amma Lilla.
Það fylgdi því alltaf
mikil tilhlökkun að
koma í heimsókn á Barðaströndina
til ömmu Lillu og afa Sigga. Amma
tók á móti okkur eins og filmstjarna,
frískleg, sólbrún, uppdressuð og
hress meðan afi Siggi bar fram ap-
peratíva á milli þess sem hann
hrærði aðeins í pottunum í eldhúsinu
og gantaðist í gleði sinni yfir að hafa
fólkið sitt samankomið. Það var svo
hátíðlegt að koma á fallega heimilið
þeirra með stássstofunni fínu sem
skartaði plussklæddum húsgögnum,
póleruðum borðum með styttum og
kristalvösum og auðvitað fína píanó-
inu þar sem mamma spilaði oft fjör-
lega fyrir okkur „La Paloma“ þegar
gleðskapurinn í matarboðunum stóð
hæst. Heimboðin til ömmu og afa
voru oftast tengd afmælum eða tylli-
dögum og mættum við fjölskyldan
ætíð uppáklædd og vel til höfð á
„Nesið“. Strax í forstofunni talaði
amma hátt og mikið um það hversu
falleg við öll værum og jós yfir mig
óspart hrósi og aðdáun meðan hún
fór höndum gegnum „fallega hárið
mitt“, því hún amma elskaði fallegt
hár. Amma Lilla var nefnilega mjög
óvenjuleg amma – hún var alls engin
ruggustóls amma prjónandi ullar-
sokka heldur var hún íþróttakona
mikil, sundkennari, íþróttakennari,
prófdómari íþrótta hjá menntaskól-
unum og hörkutól mikið.
Ung lærði amma dans, ballett og
Guðrún Lilja
Halldórsdóttir
✝ Guðrún LiljaHalldórsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. febrúar 1923.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
17. mars síðastlið-
inn.
Guðrún Lilja var
jarðsungin frá Sel-
tjarnarneskirkju 4.
apríl sl.
fimleika og kom fram í
fimleika- og danssýn-
ingum víða. Dansinn
var ástríðan í lífi henn-
ar. Í matarboðunum
hjá ömmu og afa fékk
ég, litla stelpan, að
sitja á púða við borð-
stofuborðið, ein með
fullorðna fólkinu og
drekka appelsín úr
fínustu kristal-
glösunum. „Nína brýt-
ur aldrei neitt,“ sagði
amma alltaf hátt og
treysti mér fyrir öllu
því fínasta á heimilinu. Þegar við
vorum orðin fleiri barnabörnin í boð-
unum var oft kátt á hjalla eftir mat-
inn þegar við krakkarnir fengum að
æfa handahlaup, höfuðstöður og fara
í brú á fína stofugólfinu meðan
amma sjálf gekk um stofuna á hönd-
unum!
Elsku amma Lilla,
Eins og góðri ömmu sæmir varstu
alltaf góð við mig, áhugasöm og svo
einlægt hreykin af mér. Þú gafst mér
óbilandi traust og trú á velgengni
mína og trúin þín gaf mér mikinn
styrk. Takk, elsku amma mín. Ég og
Koby, Daníel og Keren Lilja munum
sakna þín og fallega heimilisins á
Barðaströndinni mikið í heimsókn-
um okkar til Íslands í framtíðinni –
alltaf hefur þú verið svo mikilvægur
hluti af heimsóknum okkar. Svona er
nú lífið og allt í einu verður barna-
barnið að kveðja síðustu ömmuna
sína og þar með deyr að hluta til
barnið í hjartanu mínu þar sem nú
eru ekki amma og afi eftir til þess að
vera litla góða afa- og ömmustúlkan
þeirra. Við munum hlýja okkur við
góðar minningar, þakklæti og mynd-
ir frá ljúfum samverustundum frá
liðnum árum og áratugum. Elsku
amma, dansaðu og svífðu í guðs friði
– ég er hreykin af þér.
Þín,
Nína.
✝ Jón AlfreðÓlafsson fædd-
ist á Búðum á Fá-
skrúðsfirði 23. maí
1943. Hann lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 27. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
þau Ólafur Eyjólfs-
son sjómaður og
verkamaður á Búð-
um á Fáskrúðsfirði,
f. 22. september
1914, d. 10. desem-
ber 2000, og Helga Kjart-
ansdóttir, f. 5. janúar 1922, d. 21.
febrúar 1997, húsmóðir á heimili
þeirra, Reynistað á Fáskrúðsfirði.
Jón Alfreð var elst-
ur fimm systkina og
bjó í foreldrahúsum
meðan foreldrar
hans voru á lífi.
Systkini hans eru
Eyjólfur, f. 1944,
Þorbjörg, f. 1950,
Kjartan, f. 1953, og
Elísabet, f. 1956, öll
gift, og telur fjöl-
skylda þeirra stóran
hóp barna.
Jón Alfreð fluttist
til Reykjavíkur eftir
andlát foreldra
sinna og dvaldist á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför Jóns Alfreðs fór fram frá
Fossvogskapellu 7. mars.
Núna þegar þú ert farinn frá okk-
ur leitar margt á hugann, Nonni
minn.
Þú áttir fljótt við vanheilsu að
stríða, strax á unga aldri og er það
meira en að segja það að takast á við
þá hluti ævilangt, því margir ganga
að því sem gefnu í lífinu að þeir hafi
heilsuna í lagi. Oft langaði þig að fara
út í lífið og gera þá hluti sem okkur
hinum finnst svo sjálfsagt að við get-
um, en heilsuleysi þitt kom í veg fyrir
það.
Alltaf var þér gert kleift að búa í
foreldrahúsum og var það þér mikils
virði.
Ég held ég geti fullyrt að öllum
systkinabörnum þínum þótti ákaf-
lega vænt um þig, mín börn hlökkuðu
alltaf jafn mikið til að koma í heim-
sókn og finna fyrir þeirri einstöku
góðmennsku og gjafmildi sem þér
var búin.
Þegar móðir okkar lést í byrjun
árs 1997, flutti pabbi til okkar á
Borgarfjörð, en Kjartan og fjöl-
skylda tóku á móti þér, þar sem þau
höfðu undirbúið dvöl þína á Elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund, sem var
að ég tel það besta sem fyrir þig gat
komið, því þar eignaðist þú strax
þína vini bæði meðal vistfólks og ekki
síður starfsfólks, auk þess sem þú
áttir þitt annað heimili hjá fjölskyld-
unni að Bröttukinn 13.
Þú varst nokkuð duglegur að
heimsækja okkur austur á Borgar-
fjörð fyrstu árin eftir að þú fluttir til
Reykjavíkur, en smám saman fór að
draga úr því, aðallega vegna versn-
andi heilsu og ekki síður hvað þú
varst fljótur að taka tryggð við þitt
nýja heimili. Þar leið þér vel og
fannst fyrir öryggi.
Þegar þú fórst í mjaðmaaðgerð nú
á haustdögum reyndist hún þér erfið
og náðir þú þér ekki af þeim veik-
indum sem fylgdu í kjölfar aðgerðar
og versnaði þér til muna á milli jóla
og nýárs.
Þegar ég kom að heimsækja þig á
Landspítalann í janúar, held ég að þú
hafir ekki vitað mikið um veru mína,
svo veikur varst þú.
En þú náðir þér á strik aftur, að
vissu marki, komst aftur heim á
Grund og er ég kom aftur til þín í
febrúar, sá ég hvað það var þér mik-
ils virði að vera hjá þinni stórfjöl-
skyldu, því að þá upplifði ég hvað
fólkinu þar var annt um þig. Einnig
var umhyggja Kjartans og fjölskyldu
einstök þá eins og alltaf. Var það
mikils virði fyrir þig að fá að kveðja á
þessum góða stað.
Þó að veraldleg gæði og tækifæri
hafi ekki verið mikil í þínu lífi þá
finnst mér þú hafa uppskorið það
sem svo margir leiða ekki hugann að,
en er þó öðrum svo dýrmætt, en það
er vináttan, heiðarleikinn, gjafmildin
og húmorinn, því það voru þínir eig-
inleikar.
Ég veit að þín er sárt saknað bæði
af ættingjum og vinum, þá sérstak-
lega af Einari vini þínum, sem þú
varst svo heppinn að kynnast. Með
ykkur tókst einlæg vinátta og ég
held ég halli ekki á neinn, þó ég þakki
honum af alhug fyrir hans vináttu í
þinn garð.
Alveg er ég með það á hreinu eins
og ég sit hérna að það hafa verið
miklir fagnaðarfundir þegar mamma
og pabbi tóku á móti þér hinum meg-
in, þegar þú kvaddir þetta jarðlíf.
Bið ég fyrir góðar kveðjur til fólks-
ins okkar í nýjum heimkynnum,
elsku Nonni minn og þakka innilega
fyrir vináttu þína í gegnum árin við
mig og mína.
Guð veri með þér.
Þín systir
Elísabet.
Mig langar að minnast elskulegs
mágs míns, Jóns Alfreðs, sem lést 27.
febrúar sl. langt um aldur fram. Jón
Alfreð, alltaf kallaður Nonni af sín-
um nánustu ættingjum og vinum og
stundum af mér „Nonnsi minn“.
Það er sárt að þurfa að kveðja svo
góðan dreng sem Nonni var. Blíðan,
rólegheitin og glettnin voru hans ein-
kenni. Oftast sá hann spaugilegu
hliðarnar á erfiðum stundum, hvort
sem það var í veikindum eða í dag-
legu lífi, en allt frá unga aldri hafði
hann átt við þau að stríða og aftraði
það honum að takast á við vinnu,
nema í litlum mæli.
Í foreldrahúsum á Reynistað, Fá-
skrúðsfirði bjó hann við gott atlæti
foreldra sinna og systkina á meðan
þau bjuggu heima en þegar móðir
hans lést árið 1997 á Landspítalan-
um í Reykjavík, brá faðir hans búi og
flutti til dóttur sinnar Elísabetar um
tíma á Borgarfjörð eystri en hann
lést síðar á Dvalarheimilinu Uppsöl-
um á Fáskrúðsfirði árið 2000. Nonni
flutti eftir stutta veru á Borgarfirði
til okkar fjölskyldunnar, hingað í
Hafnarfjörð, á meðan hann var að
bíða eftir plássi á Dvalarheimilinu
Grund, þar sem hann dvaldi í tæp 11
ár. Nonni var hjá okkur fjölskyld-
unni á öllum hátíðisdögum, þ.á.m.
jólum, páskum og ýmsum uppákom-
um. Ekki þóttu honum leiðinlegir bíl-
túrarnir sem við fórum oft saman og
þá ýmist lengra eða skemmra, t.d.
bara í Kringluna og gott kaffi og
„gúmmilaði“ eins og hann orðaði það
á eftir á kaffihúsi.
Nonni átti sína góðu fjölskyldu
áfram fyrir austan og skrapp í smá
leyfi af og til þegar hann hafði heilsu
til.
En Dvalarheimilið Grund var orð-
ið hans heimili og þar fékk Nonni alla
þá umönnun og alúð sem hann þurfti
og fljótur var hann að eignast vini því
að hjartagæska og glettni hans smit-
aði út frá sér og vildi starfsfólk sem
og vistmenn kynnast þessum manni
sem átti slíka Guðsgjöf. Það er sama
hvað í boði var Nonni reyndi að nýta
sér alla þá þjónustu og skemmtun
sem hann gat sótt á Grund og ófá
skiptin urðum við maðurinn minn,
Kjartan, þess aðnjótandi að vera
með honum ýmist á aðstandenda-
kaffi eða öðrum skemmtilegum upá-
komum á Grund og það gladdi
Nonna mikið að vita af því að mág-
kona hans átti að syngja fyrir vist-
menn en Kjartan bróður sinn hitti
hann nánast á hverjum degi en hann
er tónlistarmaður á Grund og sér um
morgunstund og tónlistarflutning
við messur þar og var Nonni fasta-
gestur eins oft og hann gat hjá bróð-
ur sínum við slíkar uppákomur.
Að lokum vil ég bera fram alúðar-
þakkir til heimilisins og alls þess
yndislega starfsfólks sem annaðist
Jón á meðan hann dvaldist á Dval-
arheimilinu Grund og ekki síst eftir
að hann komst heim aftur á Grund
eins og hann sagði alltaf að spítala-
vist sinni lokinni eftir jólin eftir erfið
veikindi og rannsóknir en þar beið
hans herbergið hans á sjúkradeild
V2 og tóku á móti honum kærir vinir
sem önnuðust hann þar allt til dauða-
dags og ber sérstaklega að þakka
þeim.
Öllum hans systkinum og öðrum
aðstandendum og vinum bið ég Guðs
blessunar í þeirri sorg að missa ynd-
islegan mann langt um aldur fram.
Minning þín lifir, kæri mágur.
Elín Ósk.
Elsku Nonni minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Minningarnar streyma um huga
minn frá því ég var lítill strákur,
bæði þegar ég kom í heimsókn til
ykkar á Reynistað og eins þegar þú
komst til okkar á Borgarfjörð. Þær
minningar lifa í hjarta mínu og
gleymast aldrei. Minnist ég þess
mest þegar þú varst að lauma að mér
peningum til að kaupa körfubolta-
myndir í bókabúðinni hér heima, svo
að ég yrði alveg jafnflottur og hinir
strákarnir eins og þú orðaðir það.
Hlýjuna og umhyggjuna fann ég allt-
af frá þér og eftir andlát þitt, Nonni
minn, myndaðist tómarúm í hjarta
mínu.
Það er gott að þú fékkst hvíldina
eftir erfið veikindi og fékkst loksins
að hitta ömmu og afa á ný.
Takk fyrir allt Nonni minn og Guð
veri með þér.
Þinn frændi
Dagur Björns.
Jón Alfreð Ólafsson
Vertu sæll kæri vinur, ég kveð þig nú
með sorg í hjarta og tár á kinn.
Þótt fenni í sporin þín …
(Hjálmar, Ferðasót 2007.)
… já, þótt fenni í sporin
þín kæri frændi gleymi ég
þér aldrei.
Heimir Þór.
HINSTA KVEÐJA
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
✝
Faðir okkar, afi og langafi,
STEFÁN B. KRISTMUNDSSON,
Tunguvegi 3,
Reykjavík,
lést föstudaginn 21. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að hans ósk.
Magnús Stefánsson,
Sigríður Stefánsdóttir,
Rut Erla Magnúsdóttir, Þórarinn Líndal Steinþórsson,
Stefán Magnússon, Rannveig Júníusdóttir,
Unnur Erla Þóroddsdóttir, Gunnar Örn Hjálmarsson,
Margrét Hrönn Þóroddsdóttir
og langafabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA EIRÍKSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Grund,
áður til heimilis að Lynghaga 6,
lést miðvikudaginn 2.apríl.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að hennar ósk.
Helga Hallbjörnsdóttir, Eyjólfur Magnússon Scheving,
Dóra Hallbjörnsdóttir, Hálfdán Jónsson,
Sigríður Hallbjörnsdóttir, Kristjón Kristjónsson,
Erla Hallbjörnsdóttir, Ásgeir Guðmundsson,
Lilja Hallbjörnsdóttir, Atli Ingvarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
BERTA GUÐBJÖRG RAFNSDÓTTIR,
til heimilis að Hvammsgötu 20,
Vogum,
varð bráðkvödd á heimili sínu mánudaginn 31. mars.
Hún verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 11. apríl kl. 15.00.
Eggert N. Bjarnason,
Haraldur Dean Nelson, Guðrún Hulda Gunnarsdóttir,
barnabörn, systkini og aðrir aðstandendur.