Morgunblaðið - 17.06.2008, Síða 27

að stunda íþrótt sína. Guðmundur
barðist alla tíð fyrir því að bannið á
hnefaleikaiðkun yrði afnumið. Sigur í
því máli vannst fyrir nokkrum árum.
Guðmundur stundaði sundknatt-
leik um árabil með Ármanni. Með fé-
laginu varð hann Íslandsmeistari og
Reykjavíkurmeistari. Sundið stund-
aði hann nánast til æviloka. Glímu-
félagið Ármann studdi hann með ráð-
um og dáð.
Hann var kjörinn heiðursfélagi fé-
lagsins árið 1988.
Guðmundur var mikill áhugamað-
ur um skák og ágætur skákmaður.
Hann var forseti Skáksambands Ís-
lands frá 1966 til 1969. Alltaf var hann
reiðubúinn til að styðja skákhreyf-
inguna og einstaka skákviðburði. Um
árabil stóð hann fyrir skákmótum í
Hafnarfirði fyrir unga skákmenn.
Tafl hafði Guðmundur jafnan við
hönd. Á skrifstofu hans í Skútuvogi
var tafl til taks og á hjúkrunarheim-
ilinu í Holtsbúð í Garðabæ, þar sem
hann dvaldist síðasta árið sem hann
lifði, hafði hann tafl hjá sér. Á vegg í
herbergi hans hékk viðurkenning
sem hann fékk þegar hann var gerður
að heiðursfélaga Skáksambands Ís-
lands árið 1981. Honum þótti augljós-
lega vænt um þann heiður og það
þakklæti sem Skáksambandið sýndi
honum.
Ingimar Jónsson.
Guðmundur réð mig nýskriðinn úr
skóla til vinnu. Ári síðar urðu breyt-
ingar á högum okkar beggja þegar
Guðmundur og Garðar Þorsteinsson
skiptu upp fyrirtæki sínu og Guð-
mundur stofnaði Árvík hf. Upp komu
ný verkefni og vandamál sem Guð-
mundur gerði mér þann sóma að fá að
leysa sér við hlið. Ég hafði gagn og
gaman af samvinnu okkar því hann
hafði úr lærdómi lífsins sínar bjarg-
föstu skoðanir.
Góðar sögur lýsa honum vel. Guð-
mundur hafði erlendan viðskipta-
félaga í laxveiði og ekkert gekk. Gest-
urinn særði þjóðarstolt Guðmundar
með þeirri athugasemd að í þessari á
væri enginn fiskur. Til að sanna ís-
lenska veiðiá gróf Guðmundur upp
spún sem hann hafði fundið við ár-
bakka. Guðmundur kastaði og dró í
land 30, 28 og að síðustu 32 punda lax.
Þá var sannað að fullt væri af fiski og í
framhaldi notuð fluga sem ekki gaf
ugga. Prinsippmálið var að spúnn var
ójafn leikur veiðimanninum í vil og
því ekki notaður. Í viðskiptum var
Guðmundur samur, leikreglur skyldu
haldnar. Knattspyrnuhópur í ríkis-
fyrirtæki sem Árvík byggði stóran
hluta afkomu sína á sendi bréf sem
mátti skilja að viðskipti gætu mark-
ast af möguleikum þeirra til að kom-
ast á knattspyrnumót erlendis. Í stað
þess að senda þeim farareyri sem svo
lymskulega var farið fram á sendi
Guðmundur þeim fótbolta svo að þeir
mættu iðka sína íþrótt. Það var aðdá-
unarvert að fylgjast með Guðmundi
fórna viðskiptamöguleikum og halda
sinni sannfæringu. Ég fékk að heyra
álit fólks sem dæmdi Guðmund
ósanngjarnt fyrir sína ákveðni. Sann-
leikurinn var að Guðmundur hafði
hátt og stóð á sínu um það sem mátti
betur fara. Um góðverk sín var hann
þögull sem gröfin. Ég sá hins vegar
Guðmund fórna fé og tíma af ótrú-
legri gjafmildi. Í fyrstu það sem sneri
að mér og minni fjölskyldu en eftir
því sem tímar liðu sá ég einnig að
hann lagði út í mikla vinnu og fórnaði
fé til hjálpar öðrum. Að nefna slíkt
gerði hann aldrei og viðurkenndi ekki
þótt á hann væri gengið.
Ég hitti Guðmund síðast við útför
Höllu konu hans sem var hans stoð og
stytta. Hann trúði mér eitt sinn fyrir
því að sem ungur innkaupamiðlari ís-
lenskra heildsala í Bandaríkjunum
hefði honum og stofnanda Hersheys-
súkkulaðiveldisins orðið vel til vina.
Sá var barnlaus og vildi að Guðmund-
ur gerðist samstarfsmaður sinn og
kjörsonur með erfðarétti sem því
fylgdi. Þessu tilboði hefði hann hins
vegar auðveldlega hafnað því sín biði
Halla og Ísland. Hann sá aldrei eftir
þessari ákvörðun enda var yndislegt
að umgangast þau hjón og upplifa þá
ást og hlýju sem var þeirra á milli.
Við Þóra minnumst Höllu og Guð-
mundar með hlýju og varðveitum
þakklát minningar um þau.
Sverrir Einarsson.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚNÍ 2008 27
Elskuleg systur-
dóttir mín, Bergþóra,
hefur nú kvatt okkur. Lát hennar
kom ekki á óvart því hún var árum
saman búin að berjast hetjulega við
krabbamein, sem nú hefur sigrað að
lokum. Við frænkurnar ólumst upp
saman sem börn og vorum því eins og
systur. Ég ætla ekki að skrifa hér
langt mál um hana Beggu mína, held-
ur þakka henni fyrir allt hið liðna.
Begga var snjall hagyrðingur og
þess vegna langar mig að minnast
hennar með þessu litla ljóði:
Gott er að minnast glaðra æskustunda
er gengum við saman út um holt og mó,
á ævinni síðar ótal gleðifunda
er ungum mæðrum við þá lífið hló.
Einnig er síðar ömmur glaðar mættust
og afkomendum sínum gerðu skil.
Á samverustundum síðar oft við kættumst,
en svona er lífið, aðeins stundarbil.
Nú ertu farin, ekki það ég efa
að þér verði tekið vel á mót.
Þeim sem að ávallt gleði öðrum gefa
Guð mun launa af innstu hjartarót.
Vertu nú sæl við sjáumst máske bráðum.
Sígild er minningin um liðna tíð.
Stundum var gatan brött hjá okkur báðum
en brosið og gleðin nálægt fyrr og síð.
(RSG)
Begga var sérlega geðgóð og jafn-
lynd. Hún tók alltaf lífinu eins og það
var. Þau Begga og Víkingur byrjuðu
búskap sinn á Hólsfjöllum og þar
voru takmörkuð þægindi, síðar fluttu
þau í Eyjafjörð. Þau eignuðust átta
börn saman og áttu fyrir sitthvort
barnið. Þau voru ótrúlega gestrisin.
Alltaf var fjölskyldan velkomin með
allt sitt fólk, þótt margt væri fyrir.
Þau voru fædd höfðingjar. Innileg
samúð til allra þeirra afkomenda og
vina. Guð blessi minningu þína
Begga mín og leiði þig um ókomna
stigu. Þín frænka
Ragna S. Gunnarsdóttir.
Mikið þykir mér leitt að hún
Begga skuli vera farin. Við erum ófá
sem höfum dvalið á Grænhóli við
höfðingsskap elskulegrar frænku.
Þau Víkingur tóku öllum opnum
örmum og yfir sumartímann var
stöðugur gestagangur. Begga hafði
líka einstakt lag á því að láta fólki líða
vel. Hún var skapgóð og skemmtileg.
Það var svo notalegt að sitja með
henni inni í stofu og spjalla. Hún
sagði þannig frá að maður gleymdi
stund og stað.
Begga var ekki mikið að kippa sér
upp við hlutina. Hún var afslöppuð og
lagin við að halda öllu góðu. Veitti nú
ekki af því mörg voru börnin. Hún
rak þetta stóra heimili að því er virt-
ist fyrirhafnarlaust, hélt alltaf ró
sinni og gaf sér tíma fyrir hvern og
einn. Það er gott veganesti fyrir litlar
manneskjur.
Ég er verulega þakklát fyrir allar
stundirnar með henni Beggu frænku.
Hugurinn er hjá ykkur, kæra fjöl-
skylda og ég bið þess að þið fáið styrk
á þessum erfiðu tímum.
Katla Margrét.
Allt frá því ég var lítil hefur mig
langað til þess að vera einsog amma.
Mig langar til þess að lifa lífinu þann-
ig að á gamals aldri geti ég sagt sög-
ur af því þegar ég gekk með búslóð-
ina yfir fjöll og firnindi til þess að búa
með þeim sem ég elskaði og hvernig
við bjuggum uppá afdalaheiði með
skara af börnum og undum okkur
vel, án nokkurra svokallaðra nútíma
Bergþóra Sigríður
Sölvadóttir
✝ Bergþóra Sig-ríður Sölvadótt-
ir fæddist á Arnórs-
stöðum á Jökuldal í
Norður-Múlasýslu
28. september 1932.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
að kvöldi 2. júní síð-
astliðins.
Útför Bergþóru
fór fram frá Gler-
árkirkju 13. júní sl.
lífsgæða. Mig langar
til þess að eiga uppá-
halds mús undir úti-
tröppunum, þykja
vænt um hafgoluna og
vallhumalinn, syngja
með sjálfi mér öllum
stundum og brosa og
gleðjast sama hvað
gengur á.
Ég efa það að mörg-
um finnist amma sín
með fyndnara fólki en
þannig var það með
hana ömmu. Aldrei
kom ég til hennar á
þess að hún segði eitthvað sem fengi
okkur til þess að skella uppúr. Hún
hafði til að mynda mjög gaman af
prakkarastrikum og hefur kennt mér
ófá um ævina. Í fimmtugsafmælinu
hans Sölva frænda, fyrir ekki allt svo
löngu, kenndi hún okkur Sölva bróð-
ur eitt sem ég gleymi seint. Hún
sagði okkur frá því þegar hún var
ung og átti það til að skipta á inni-
haldinu úr töskum frænkna sinna og
skemmta sér svo yfir því þegar þær
týndu upp hvern óþekkjanlegan hlut-
inn á eftir öðrum, forviða af undrun.
Við Sölvi vorum ekki lengi að næla
okkur í töskurnar hjá mömmu og
Möggu frænku og svo sátum við þrjú
og reyndum að kæfa niður hláturinn
þegar mamma leitaði ákaft að vara-
salvanum í töskunni og Magga gapti
þegar hver pyngjan eftir aðra sem
mamma týndi upp reyndist hennar.
Ég gleymi því aldrei hvernig ískraði í
ömmu úr hlátri. Það ískraði reyndar
oft í ömmu úr hlátri.
Hún kenndi mér að elska náttúr-
una í allri sinni mynd, jafnt ískalda
norðanáttina sem fallegt sólarlagið.
Hún kenndi mér að taka lífinu rólega
og vera sjálfri mér nóg. Hún týndi
með mér jarðaber og rabbabara, við
steiktum saman kleinur og hún fór
yfir prjónaskapinn hjá mér. Hún var
þolinmóð og vildi ólm hlusta þegar ég
byrjaði að æfa mig á gítarinn, og ekki
var þolinmæðin minni þegar ég hóf
málningarferilinn á Grænhóli. Þrátt
fyrir að nær ómögulegt væri að sjá út
um gluggana eftir að ég málaði þá
var hún ekki mikið að æsa sig, bað
mig bara um að skafa málninguna af
hitamælinum svo hún gæti athugað
hitann. Ég erfði frá henni forvitnina
og hún gladdi mig með söngnum og
pianóspilinu. Hún sagði mér sögur
frá því þegar hún var ung og að það
skemmtilegasta sem hún hefði gert
var að eignast öll börnin og ala upp.
Elsku amma mín. Það er svo erfitt
að geta ekki verið heima núna og
fylgt þér seinasta spölinn.
Mig langaði svo mikið til þess að
börnin mín myndu þekkja þig, en þú
fórst of fljótt. Já eða þér finnst ég lík-
lega helst til sein, enda löngu komin á
barnseignaraldur að verða 22 ára.
Ég man þig alltaf og segi þeim frá
þér.
Þrátt fyrir trúleysið þá vona ég að
á einhvern hátt séuð þið afi saman
núna. Þegar ég kem getum við þá
rætt allt það sem ég átti eftir að fá að
heyra. Ég áttaði mig ekki á því að ég
hefði ekki allan heimsins tíma.
Þó ég verði seint Sjálfstæðismaður
þá ert þú mín fyrirmynd í einu og
öllu.
Amma mín, þín er ákaflega sárt
saknað.
Stefanía Eir Vignisdóttir.
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
MARGRÉT B. HAFSTEIN,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn
18. júní kl. 13.00.
Elín Skaptadóttir, Jóhannes Víðir Haraldsson,
Þórunn Skaptadóttir, Runólfur Sigurðsson,
Pétur H. Skaptason,
Jón Skaptason, Svava Einarsdóttir.
✝
Ástkær stjúpmóðir, móðir, tengdamóðir, amma og
langamma okkar,
KRISTVEIG JÓNSDÓTTIR,
Hólmgarði 15,
áður Bakka á Kópaskeri,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju miðvikudaginn
18. júní kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á hjúkrunarþjónustuna
Karitas.
Árni Hrafn Árnason, Hlín P. Wíum,
Gunnar Árnason, Sólveig Jóhannesdóttir,
Ástfríður Árnadóttir, Þorsteinn Helgason,
Einar Árnason, Ragnheiður Friðgeirsdóttir,
Jón Árnason, Metta Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær systir okkar og frænka,
GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést mánudaginn 9. júní á sjúkrahúsinu Siglufirði.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Kristjánsdóttir.
✝
Elskuleg systir mín og frænka okkar,
HANNA ÓLÖF GUÐMUNDSDÓTTIR,
Gullsmára 9,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 12. júní.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 23. júní kl. 13.00.
Kristín Guðmundsdóttir
og systkinabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma, dóttir og tengdadóttir,
JÓNÍNA BJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Álakvísl 10,
Reykjavík,
lést föstudaginn 13. júní á krabbameinsdeild
Landspítalans.
Hnikarr Antonsson,
Ýr Hnikarsdóttir, Arnar Már Bergmann,
Arnór Hnikarsson, Anna Kristín Höskuldsdóttir,
Rebekka Hnikarsdóttir,
Hnikarr Örn Arnarsson Bergmann,
Guðmundur S. Magnússon, Kristín Gunnarsdóttir,
Jóhanna Guðjónsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGIBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Hagamel 23,
lést á Grund aðfaranótt laugardagsins 14. júní.
Einar Júlíusson, Valfríður Gísladóttir,
Sigríður Júlíusdóttir, Rögnvaldur Ólafsson,
Jón Júlíusson, Jónína Zophoníasdóttir,
Áslaug Júlíusdóttir,
Björn Júlíusson, Rannveig Einarsdóttir.