Morgunblaðið - 06.10.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. OKTÓBER 2008 25
Kynni okkar við
þau Jósef og Þóru
Björk hófust er þær
Rannveig og Þóra
voru í hjúkrunarnámi
fyrir um hálfri öld og
varð fljótt mjög vel til vina. Hjúkr-
unarnemarnir bjuggu þá allir í
heimavist sem styrkti mjög hin
persónlegu tengsl þeirra. Þóra
Björk kom trúlofuð í skólann, unn-
ustinn var samstúdent frá MA,
glæsimenni enda dáðust skólasyst-
urnar að stóru myndinni af honum
á skrifborði Þóru.
Eftir útskrift stofnuðum við
heimili, eignuðumst börnin og átt-
um skemmtilegar og eftirminnileg-
ar samverustundir, enda voru þau
hjón sérlega góð heim að sækja,
höfðingjar í gestrisni sinni, ein-
staklega viðræðugóð, sögufróð og
hnyttin í tali. Þau áttu strax fal-
legt heimili á Akranesi þar sem
þau bjuggu reyndar alla tíð, við
fórum víðar um og um árabil lok-
uðu fjarlægðir á náin samskipti en
alltaf héldust tengslin.
Við fylgdumst úr fjarlægð með
framgangi Jósefs bæði í fjöl-
skyldufyrirtæki, í bæjarmálum á
Akranesi og loks í landsmálum
sem þingmaður. Það var hinn eðli-
legi ferill fyrir mann með hans
gáfur og mannkosti. En við stop-
ula samfundi var það heimilisfað-
irinn og vinurinn Jósef sem við
hittum og þar var maður sem ekki
voru svik í. Þar sem annars staðar
voru þau hjón jafningjar og sam-
ferða enda mótaðist heimilisbrag-
urinn af þjóðlegum kristnum gild-
um og heilbrigðum viðhorfum, þau
voru bæði sprottin úr slíkum jarð-
vegi.
Samfundir við þau voru því mik-
il veisla, kímnigáfan ómótstæðileg
en meiddi engan, enginn manna-
munur gerður en virðing fyrir öllu
sem lifir.
Heimsókn þeirra Jósefs og Þóru
Bjarkar til okkar í Genf var okkur
mikið ánægjuefni. Nú höfðum við
rúman tíma til að rifja upp minn-
ingar og ræða saman á dýptina.
Við fórum víða og það var aldrei
dauð stund. Það var afar gaman að
ferðast með þeim. Jósef var eins
og alltaf sérlega áhugasamur um
lífshætti og sögu hvar sem við
komum. Hann var afar minnugur,
setti staði og atburði í fróðlegt og
skemmtilegt samhengi og tengdi
allt með skondnum og óvæntum
athugasemdum. Hann var einstak-
ur viðræðumaður.
En sérstaklega er í huga okkar
núna heimsóknin til þeirra síðsum-
ars ásamt vinahjónum frá Genf.
Akranes skartaði sínu fegursta í
kvöldsólinni. Jósef var að vanda
hrókur alls fagnaðar og það var
ógleymanlegt þegar hann sýndi
okkur málverkasafnið þeirra hjóna
og lýsti því svo skemmtilega
hvernig áhrif þau hefðu á hann
hvert um sig. Hann var fagurkeri
eins og þau bæði hjónin sem heim-
ili þeirra ber vott um. Það er hlý-
legt og alltaf gott þar að vera.
Þegar við ókum burtu stóð hann
á hlaðinu og veifaði til okkar glað-
ur í bragði í kveðjuskyni. Sú mynd
stendur okkur ljóslifandi fyrir
sjónum nú.
Við munum sakna Jósefs.
Við vottum Þóru Björk, sonun-
um þremur og ástvinum öllum
innilega samúð. Guð blessi þeim
hinn dýrmæta fjársjóð minning-
anna.
Farinn er höfðingi og góður vin-
ur. Veri hann góðum Guði falinn.
Rannveig Sigurbjörnsdóttir.
Bernharður Guðmundsson.
Jósef Halldór
Þorgeirsson
✝ Jósef HalldórÞorgeirsson
fæddist á Akranesi
16. júlí 1936. Hann
lést 23. september
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Akraneskirkju 2.
október.
Kveðja frá Lions-
bræðrum
á Akranesi
Sunnudaginn 21.
september kom ég
við hjá ykkur Þóru
Björk, skömmu eftir
hádegið. Þóra Björk
tók á móti mér og
hafði mikið við, bauð
mér til stofu að
þessu sinni en oftast
tókum við tal við eld-
húsborðið.
Fljótt kom fram í
umræðunni að nú
skyldir þú þennan dag mæta á
Landspítala, í hjáveituaðgerð sem
beðið hafi verið síðan í vor. Þá að-
gerð þekki ég, sjálfur fór ég í sams
konar aðgerð fyrir rúmu ári.
Ræddum við aðgerðina, dvöl á
Reykjalundi eftir hana svo og
næstu verkefni hjá Lions. M.a.
léstu í ljós áhuga á að koma með
mér á sviðamessu hjá Lionsmönn-
um á Blönduósi, í októberlok næst-
komandi. En það er ekki sjálfgefið
að snúa heim eftir svona aðgerð.
Við félagar þínir vorum að byrja
fyrsta Lionsfund þessa starfsárs,
þriðjudagskvöldið 23. september,
ég nýtekinn við starfinu þínu frá
síðasta ári, nýsestur í stólinn þinn
með þeim orðum að hans skuli ég
gæta þar til þú mætir aftur, þegar
hringt var í Benjamín og hann fór
þegar suður.
Kallið var komið, vinur minn.
Það er stórt skarð höggvið í hóp
okkar Lionsmanna með fráfalli
Jósefs. Enginn var honum fróðari
um menn og málefni, hvort sem
rætt var um Lionshreyfinguna eða
annað. Hann kunni skil á ljóðum,
vísum og frásögnum. Kunni allt
um sögu Lions og reglur. Það var
orðin venja að koma við hjá þeim
hjónum, bera undir hann ýmis mál
og ræða leiðir. Hann var ekki að-
eins fjölfróður, heldur líka úrræða-
góður, fastur fyrir og gætinn. Jós-
ef gekk í Lionsklúbb Akraness
1965 og gegndi margvíslegum
störfum fyrir klúbbinn og alla
Lionshreyfinguna á Íslandi. Hann
tók af skarið þegar þess þurfti og
má í því sambandi minnast þess að
þegar ágætur félagi fórst í starfi
fyrir Lionshreyfinguna beitti Jósef
sér af mikilli festu fyrir stuðningi
Lionsklúbba landsins við ekkjuna
og fjögur börn hennar.
Nú var það svo að Jósef gekk
ekki alveg heill til skógar. Nokkr-
um árum eftir að hann gekk til liðs
við Lionshreyfinguna veiktist hann
alvarlega og gekkst fyrstur manna
undir aðgerð á höfði hér heima á
Íslandi vegna blæðingar við heila.
Aðgerðin tókst vel en sá þróttmikli
Jósef sem við þekktur fyrir að-
gerðina, missti þrek. Engu að síð-
ur skilaði hann miklu og minn-
isverðu verki í þágu samfélagsins
og var gerður að Melvin Jones-
félaga sem er æðsta viðurkenning
sem Lionshreyfingin getur veitt
félaga sínum.
Kveðjustund er runnin upp. Við
þökkum samverustundir með góð-
um dreng, biðjum Þóru Björk og
allri fjölskyldunni blessunar, Guð
gefi ykkur öllum styrk. Við Lions-
bræður á Akranesi færum ykkur
öllum, okkar dýpstu samúðar-
kveðju.
F.h. Lionsbræðra á Akranesi,
Ófeigur Gestsson.
Fallinn er nú frá góður félagi
okkar, Jósef H. Þorgeirsson, sem
lést þann 23. september sl. Jósef
sat í bæjarstjórn Akraness fyrir
Sjálfstæðisflokkinn frá árinu 1966
til 1982. Auk þess sat hann í mörg-
um nefndum á vegum Akrnes-
kaupstaðar ásamt öðrum trúnaðar-
störfum sem hann gegndi fyrir
Sjálfstæðisflokkinn á Akranesi.
Jósef sat á Alþingi 1978–1983.
Samferðamönnum hans í pólitík-
inni hér á Akranesi ber saman um
það að Jósef hafi lagt mikinn
dugnað og áhuga í þau störf sem
hann innti af hendi fyrir bæjar-
félagið sitt og var þekktur fyrir að
koma vel undirbúinn til funda. Eft-
ir að Jósef hætti formlegum störf-
um fyrir Sjálfstæðisflokkinn þá
fylgdist hann vel með og mætti
reglulega á fundi og aðrar sam-
komur á vegum flokksins. Með
þessum fátæklegu orðum vildum
við minnast Jósefs og þakka hon-
um samstarf og störf fyrir Sjálf-
stæðisfélögin á Akranesi. Hans
verður saknað.
Fjölskyldu Jósefs sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
F.h. Fulltrúaráðs Sjálfstæðis-
félaganna á Akanesi,
Magnús D. Brandsson.
Góður vinur og skólafélagi úr
MA er látinn. Enn einn. Þá eru að-
eins eftir þrjátíu og þrír af fjörutíu
og sjö úr árganginum. Það er nú
einu sinni svo að eftir að fólk er
komið yfir sjötugt má alltaf búast
við að fækki í hópnum en samt
kemur hvert dauðsfall jafnmikið á
óvart. Okkur finnst sumum erfitt
að sætta okkur við að vera ekki
alltaf sömu ungu, lífsglöðu og eft-
irvæntingarfullu stúdentarnir sem
útskrifuðust 1956.
Jósef Þorgeirsson kom í skólann
1951 og fylgdumst við því að allt
frá landsprófsdeild til stúdents-
prófs. Hann kom frá Akranesi,
sonur þekkts athafnamanns, eini
sonurinn í fjögurra systkina hópi.
Mér kom hann fyrir sjónir sem
frekar alvörugefinn, samviskusam-
ur og metnaðarfullur ungur mað-
ur, ekki alveg sami galgopinn og
sumir bekkjarbræðurnir sem not-
uðu hvert tækifæri til að sprella
og spauga og búa til nýyrði og
uppnefni um kennara og skóla-
félaga.
Jósef tók virkan þátt í fé-
lagsstarfinu, var mikill ræðumaður
á málfundum og liðtækur í blaklið-
inu. Hann var líka bekkjar„inspec-
tor“ í stærðfræðideildinni.
Hann vissi vel hvert hann
stefndi og var fljótur að átta sig á
hver væri vænlegastur kvenkostur
í bekknum. Það var aldavinkona
mín, Þóra Björk Kristinsdóttir, vel
gefin, hæfileikarík og hógvær með
ljúfa lund. Hún var alin upp hjá
prestshjónunum á Syðra-Lauga-
landi, því gæða- og sómafólki, þar
sem undirrituð átti tíðum athvarf
og dvaldi oft frá barnsaldri við
gott atlæti.
Jósef og Þóra Björk giftu sig
1959 og svo komu synirnir þrír
einn af öðrum.
Barnabörnin eru fjögur, þar af
einir þríburar, eftirlæti afa og
ömmu.
Eftir að Jósef varð lögfræðingur
og Þóra hjúkrunarfræðingur
bjuggu þau og störfuðu á Akra-
nesi, tóku mikinn þátt í félagslífinu
og hafa alla tíð látið gott af sér
leiða.
Heimili Jósefs og Þóru er menn-
ingarheimili. Jósef safnaði bókum
eins og tengdafaðir hans sr.
Benjamín. Fagrir hlutir og mál-
verk prýða húsið en mest virði af
öllu er þó gestrisnin og hið elsku-
lega viðmót sem vinir þeirra hjóna
hafa notið alla tíð.
Jósef hafði yndi af að segja sög-
ur af alls konar fólki og skemmti
bæði gestum sínum heima og í
veislum þar sem hann var tíðum
veislustjóri.
Undanfarin ár var Jósef kominn
aftur í „inspectors“hlutverk innan
árgangsins. Hann hafði forgöngu
um að halda fundi og undirbúa af-
mælissamkomur og mikið var allt-
af notalegt að fá inn um lúguna
handskrifað bréf frá Jósef þar sem
bekkjarfundir voru tilkynntir.
Nú verða þau bréf ekki fleiri.
Sorg og söknuður fyllir hugi
okkar allra.
Við kveðjum góðan dreng. Minn-
ing hans lifir.
Fyrir hönd bekkjarfélaganna
sendi ég elskulegri vinkonu og
bekkjarsystur okkar, Þóru Björk,
og fjölskyldu hennar innilegar
samúðarkveðjur og bið þeim Guðs
blessunar.
Sigríður Guðmundsdóttir.
Við kveðjum ömmu Lilju með
miklum söknuði.
Við þökkum henni fyrir allar þær
góðu stundir sem við áttum saman.
Við erum sérstaklega þakklátar fyrir
samveruna með henni þegar við vor-
um litlar og bjuggum í Eyjum. Sá
tími á sér stóran sess í æskuminn-
ingum okkar. Við munum eftir ótal
fjölskylduboðum sem hjá henni voru
haldin, eftir heita súkkulaðinu,
rjómakökunum og smákökunum. Við
áttum líka margar góðar stundir
saman í rólegheitum. Þá kenndi hún
okkur mannganginn og sýndi okkur
hluti frá ferðalögum til framandi
landa. Oft sátum við saman inni í eld-
Lilja Þorleifsdóttir
✝ Lilja Þorleifs-dóttir fæddist á
Gjögri í Stranda-
sýslu 17. júní 1922.
Hún andaðist á
sjúkradeild Heil-
brigðisstofnunar
Vestmannaeyja 4.
september síðastlið-
inn.
Útför Lilju fór
fram frá Landa-
kirkju 13. sept-
ember sl.
húsi þar sem hún lagði
kapal og sagði okkur
sögur frá því þegar
hún var á okkar aldri á
Ströndunum. Sögun-
um fylgdu gjarnan vís-
ur og gátur sem við
fengum að spreyta
okkur á og var þá oft
mikið hlegið. Þessar
stundir og ótal fleiri
munu lifa sem góðar
minningar í hjörtum
okkar.
Elsku amma, þín
verður sárt saknað.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Steinunn Lilja og Sigríður
Bríet Smáradætur.
Hún fæddist í stór-
hríð í janúar. Ljósmóð-
irin var á öðrum bæ. Föðursystir og
fleiri komu og allt gekk vel. Stóra
systir sat frammi í eldhúsi og hafði
hjálpað til að sauma litlar flíkur.
Kristín litla var svo góð og þæg. Tím-
inn leið og systkinin fóru hvert í sína
áttina í vinnu og skóla, en Kristín
fann hann Friðþjóf á Dalvík og fór
ekki lengra. Núna er stóra systir ein
eftir.
Hlíf Gestsdóttir.
Móðursystir mín, Kristín Gests-
dóttir, er látin eftir erfið veikindi.
Systkinin í Bakkagerði voru fimm.
Kristín var yngst systkinanna og
móðir mín er elst og er hún sú eina
sem eftir lifir. Þær systur voru alltaf
Kristín Gestsdóttir
✝ Kristín Gests-dóttir fæddist í
Bakkagerði í Svarf-
aðardal 8. janúar
1930. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
14. september síð-
astliðinn og var
jarðsungin frá Dal-
víkurkirkju 20.
september.
mjög nánar. Söknuður-
inn er mikill hjá henni,
en hún getur yljað sér
við minningarnar um
góða foreldra og góð
systkini. Ég var send-
ur í sveitina til afa og
ömmu tveggja ára
vegna stríðsins og
Kristín, átta árum
eldri, passaði mig svo
að ég færi ekki í læk-
inn. Hún var alla tíð
uppáhaldsfrænka mín.
Ég var 13 sumur og
einn vetur í Bakkagerði. 19 ára fór ég
norður á Dalvík á síld og bjó hjá
Kristínu og Friðþjófi. Þá voru þau ný-
gift, en það var ekkert mál að hýsa
frænda sinn. Í gegnum árin var hún
alltaf boðin og búin að aðstoða aðra ef
á þurfti að halda. Hún annaðist pabba
sinn og Ríkharð bróður sinn í þeirra
veikindum og fyrir það ber að þakka.
Bakkagerði var hennar áhugamál í
seinni tíð. Hún hélt til haga öllum
gömlum hlutum frá búskap foreldra
sinna. Bakkagerði er í dag eins og að
ganga inn í gamla tíma.
Við hjónin sendum Friðþjófi, son-
um og þeirra fjölskyldum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu Kristínar Gestsdóttur.
Gestur Sigurgeirsson.
Guð minn góður
hvað lífið getur verið
ósanngjarnt stundum.
Ég var einmitt að
segja við Rúnar hvað mér fyndist
notalegt að þrátt fyrir stutt kynni þá
væruð þið mér svo kærir. Það ein-
kenndi ykkur hamingja og góð-
mennska og að sækja ykkur heim var
eins og að fara í veislu hjá keisara í
ímyndun minni. Maturinn sem þú
eldaðir, Junya, var algert lostæti og
það var svo yndislegt þegar við
spurðum Eyþór hvort hann eldaði
ekki líka, þá sagði hann: „Það er ekki
hægt að toppa svona máltíð.“
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast ykkur og fengið að
Junya Nakano
✝ Junya Nakanofæddist í Yama-
guchi-fylki í Japan
10. febrúar 1969.
Hann lést í bílslysi
16. september síð-
astliðinn og var
jarðsunginn frá
Lágafellskirkju í
Mosfellsbæ 23. sept-
ember.
vera með ykkur í brúð-
kaupsveislunni á
Bakka ásamt yndisleg-
um vinum ykkar hvað-
anæva úr heiminum.
Veislan var stórkost-
leg. Veðrið yndislegt,
maturinn algjört lost-
æti og hamingjan
skein úr augunum á
ykkur. Mér þykir mjög
vænt um að hafa verið í
hópi þeirra sem boðið
var til veislunnar og
fengið að upplifa þetta
með ykkur. Kynnin við
Junya voru stutt en ánægjuleg. Þú,
fallegi strákur, hvíl í friði, kæri minn.
Svefninn langi er vakandi
og vissan fylgir nú
um nýja heima takandi
til hendinni ert þú.
(Garðar Jónsson.)
Elsku Eyþór, Inga, Eyjólfur, for-
eldrar Junya, vinir og aðstandendur.
Við vottum ykkur innilega samúð og
biðjum fyrir ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Lísa og Rúnar.