Morgunblaðið - 06.10.2008, Blaðsíða 23

Kæra Ragnheiður, takk
fyrir hlýja viðkynningu,
minningin um góða konu lifir
í huga mínum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Sigurður tengdasonur.
HINSTA KVEÐJA
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. OKTÓBER 2008 23
MINNINGAR
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
stjúpfaðir, afi og langafi,
ÁSGEIR SVERRISSON
hljómlistarmaður,
Prestastíg 11,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans Landakoti,
laugardaginn 27. september.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn
7. október kl. 13.00.
Sigríður Maggý Magnúsdóttir,
Margrét Ásgeirsdóttir, Marteinn Másson,
Ásgeir Ásgeirsson, Vilborg Lofts,
Guðmundur Baldvinsson, Helga Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝ Ragnheiður K.Þorkelsdóttir
fæddist í Reykjavík
5. ágúst 1926. Hún
andaðist á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans við Hring-
braut 26.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Þor-
kell V. Þórðarson,
f. í Reykjavík 4.
september 1897, d.
10. febrúar 1983 og
Guðrún Kristjáns-
dóttir, f. á Akranesi 11. sept-
ember 1900, d. 6.apríl 1989.
Ragnheiður átti 2 bræður, Þórð,
f. 20. febrúar 1925, d. 21. apríl
2008 og Óskar, f. 7. desember
maki Björg R. Sigurðardóttir.
Börn: Sigurður Ragnar, Ragn-
heiður Kristín og Arnar Kristinn.
Barnabörnin eru 5. 3) Hrafnhild-
ur, f. 31.júlí 1953, maki Sigurður
Geirmundarson. Börn: Sigmundur
Páll, Helga Guðrún og Haraldur
Ási Lárusarbörn, barnabörnin
eru 5. 4) Sigfús Jón, f. 30. apríl
1958, maki Sólrún Sigurðuardótt-
ir. Synir: Sindri og Sævar, fyrir á
Sigfús soninn Hilmar Helga, móð-
ir hans er Bjarney. Barnabarnið
er eitt. 5) Helga, f. 29. desember
1965, maki Júlíus Jónasson, sonur
Alexander Örn.
Ragnheiður ólst upp í Reykja-
vík. Fyrstu hjúskaparárin voru
Ragnheiður og Helgi hjá for-
eldrum hennar, fluttu þaðan í
Barðavog 26, síðan í Hörgshlíð 6,
bjuggu þar í fimmtíu ár. Síðast-
liðið eitt og hálft ár bjó Ragnheið-
ur á Sléttuvegi 19.
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1923, d. 22 mars
1990. Ragnheiður
giftist 10. ágúst 1946
Helga Sigfússyni, f.
á Háfi í Djúp-
árhreppi 19. sept-
ember 1922, d. 20.
júní 2002. Foreldrar
hans voru Sigfús
Á.Guðnason frá
Skarði í Landsveit, f.
1. ágúst 1895, d. 9.
desember 1965 og
Jóna S. Jónsdóttir
frá Þverlæk í Holta-
hreppi, f. 21. ágúst
1897, d. 3. apríl 1998. Ragnheiður
og Helgi eignuðust fimm börn,
þau eru: 1) Drengur, f. 20. febr-
úar 1947, d. 20. febrúar 1947. 2)
Þorkell, f. 11. desember 1950,
Elskuleg tengdamóðir mín og góð
vinkona Ragnheiður Kristín Þorkels-
dóttir lést á Landspítalanum hinn 26.
september eftir stutta en erfiða legu.
Það eru rúm tuttugu ár síðan ég
kom inn á heimili Ragnheiðar og
Helga í Hörgshlíðina í fyrsta skipti,
heimili þar sem hlýja og vinsemd var
alltaf til staðar frá fyrsta degi.
Með tímanum urðu heimsóknirnar
fleiri þar sem ég giftist yngstu dótt-
urinni á heimilinu. Alltaf bjuggum við
þar í heimsóknum okkar til Íslands
þau 10 ár sem við áttum heima í út-
löndum og Hörgshlíðin var eins og
mitt annað heimili, og Ragnheiður
mér sem móðir, stjanaði við mig í hví-
vetna og skipaðir öðrum að gera það
sama ef ekki vildi betur til. Uppá-
haldsfiskrétturinn minn var á borðum
reglulega, og rækjusalatið í stórri
skál, já, það var vel hugsaði um mig.
Hana munaði ekki um að taka Al-
exander Örn í sömu þjónustu og
reyndist honum ávallt vel. Þau voru
vægast sagt bestu vinir. Það
skemmtilegasta sem hún tengdamóð-
ir mín gerði var að spila og sá hún til
þess að sá stutti væri fljótur að læra
að spila og eyddu þau löngum stund-
um saman við þá iðju.
Það á eftir að fylgja drengnum um
ókomna tíð að hafa fengið að alast upp
meira og minna í Hörgshlíðinni með
ömmu Ragnheiði og afa Helga, missir
Alexanders er mikill.
Eftir 50 ár í Hörgshlíðinni flutti
hún á Sléttuveginn í glæsilega íbúð og
sá hún ekki eftir því en saknaði bróð-
ur síns og mákonu sem búið höfðu
með henni og Helga þessi ár í Hörgs-
hlíðinni. Ótrúlega stutt var á milli
hennar og Dodda, bróður hennar, að
kveðja þetta líf, það er óhætt að segja
að þau hafi verið samstiga frá upphafi
til enda.
Ég minnist þess þegar hún heim-
sótti okkur út, þá Alexander nýfædd-
ur, hún reyndist mér betri en enginn
þegar setja átti saman húsgögnin í
herbergi drengsins þar sem ég var
puttabrotinn og í gipsi og hef svo sem
aldrei verið svakalega laginn með
hamarinn. Ég minnist ferða okkar
saman austur, hún sá um að dæla
brjóstsykri í bílstjórann. Ég minnist
þess þegar hún reyndi að beita sér í
því að ég keypti rétta bílinn á sínum
tíma, já, hún gat stjórnað eins og ljóni
er líkt, ég kannast vel við það enda
ljón sjálfur.
Það er ekki langur tími síðan hún
klofaðir yfir allar girðingar í sveitinni,
hljóp um allt eins og unglingur. Hún
var hress og glaðlynd fram á síðasta
dag og alls ekki tilbúin í þetta ferða-
lag þó að henni hafi þótt gaman að
ferðast. Ógleymanleg verður síðasta
ferð okkar saman í Dóminíska lýð-
veldið um síðustu jól og áramót og
efast ég ekki um að ferðin með Helgu
og Alexander til Svíþjóðar í júní sl.
hafi verið góð. Klárlega er hún það í
minningu þeirra. Samheldni mæðgn-
anna, Ragnheiðar, Habbýjar og
Helgu var sérstök vil ég meina,
stundum er ég ekki viss hverri ég gift-
ist. Ég veit að léttleiki þinn á eftir að
blómstra hinum megin og Helgi á eft-
ir að fagna því að hitta þig. Samheldni
ykkar var alla tíð til fyrirmyndar.
Elsku Ragnheiður, á mínu heimili
verður þín saknað meira en tárum
taki. Takk fyrir allar góðu stundirnar,
takk fyrir frábæran tíma á tanganum,
takk fyrir hversu góð þú varst alltaf
við mig og ég tala nú ekki um Alex-
ander Örn.
Þinn tengdasonur,
Júlíus.
Elsku amma. Það er svo sárt að
hugsa til þess að þú sért farin. Ég á
yndislegar minningar um þig og mér
þykir ótrúlega vænt um þig. Er ég
hugsa til baka koma í hugann margar
stundir með þér og afa síðan ég var
lítil stelpa. Ég hlakkaði alltaf til þegar
við vorum að fara til ykkar í Hörgs-
hlíðina. Þú tókst mér alltaf opnum
örmum, tilbúin að spila rommí eða
spjalla um daginn og veginn og alltaf
með fullt borð af veitingum.
Þegar ég fékk að gista þá fór afi og
svaf í stofunni svo ég gæti kúrt hjá
þér. Iðulega fór ég með ykkur í sveit-
ina og á leiðinni var alltaf hægt að
plata þig til að syngja „Guttavísur“
aftur og aftur. Mér fannst yndislegt
að hlusta á þig og þú þreyttist aldrei á
að syngja fyrir mig. Eftir því sem ég
varð eldri urðum við góðar vinkonur
og það er ómetanlegt. Ómetanlegt að
hafa fengið að kynnast þér sem vini.
Við gátum rætt um alla skapaða hluti.
Hvað sem það var, alltaf varstu tilbú-
in til að hlusta og gefa ráð. Við ferð-
uðumst saman og þessar ferðir munu
lifa með mér. Við fórum öll fjölskyld-
an til Dóminíska lýðveldisins síðustu
jól og þar áttum við yndislegar stund-
ir í sólinni. Síðan fórum við tvær í ferð
til Ragnheiðar frænku í Svíþjóð í
byrjun árs og lentum í ýmsu sem við
hlógum að meðan á því stóð og eftir á.
Við áttum yndislega daga í Svíþjóð
þar sem við spiluðum frameftir og
sváfum til hádegis. Þessi ferð mun
ávallt lifa með mér í minningunni.
Þarna áttum við nánar stundir sem
gáfu mér mikið. Ég veit að þú ert
komin á góðan stað þar sem þú situr
og spilar við afa ásamt lömbunum
tveimur. Ég elska þig amma, takk
fyrir allar þessar yndislegu stundir.
Helga Guðrún.
Elsku amma mín.
Einhvers staðar las ég að dauðinn
væri eitt fegursta ævintýri lífsins og
því trúi ég. Í þínu ævintýri ertu komin
til afa og síðar meir þegar tími okkar
hinna kemur hittumst við öll á ný.
Þar sem ég sit hér og skrifa mín
hinstu orð til þín streyma fram allar
góðu og fallegu minningarnar sem ég
á um þig. Þessar minningar mun ég
varðveita og ylja mér við um ókomna
tíð. Minnisstæðar eru stundirnar sem
við áttum saman í Hörgshlíðinni. Þú
og afi á efstu hæðinni með útsýni yfir
Perluna og Öskjuhlíðina, við í kjall-
aranum hennar langömmu þar sem
hennar góði andi umlukti okkur. Við
tvær í eldhúsinu á efstu hæðinni að
sötra kaffi úr rósóttu kaffibollunum á
meðan afi snerist í kringum börnin
með ljónið á lofti. Yfir kaffinu rædd-
um við um lífið og tilveruna. Þú sagðir
mér frá atburðum sem höfðu sett
mark á líf þitt og ég trúði þér fyrir
áhyggjum mínum, vonum og vænt-
ingum. Þegar afi dó ræddum við til-
gang lífsins og vorum sammála um
endurfundi að þessu lífi loknu.
Þegar við fluttum til Svíþjóðar fann
ég fyrir tómleikatilfinningu og óskaði
mér oft að ég gæti skotist upp í kaffi
til þín eins og áður. Þó svo að ég væri
erlendis hindraði það þig ekki í því að
koma og heimsækja okkur. Fjórum
sinnum lagðir þú land undir fót og
komst í heimsókn. Þá drukkum við
meira kaffi, spiluðum, ræddum málin
og kveiktum á kerti fyrir afa í dóm-
kirkjunni. Nú förum við fjölskyldan í
kirkjuna og kveikjum á kerti fyrir
ykkur tvö.
Elsku amma, ég, Rafn, Ronja,
Birkir og Sara þökkum þér fyrir allar
þær gleðistundir sem við höfum átt
saman. Ég er þakklát fyrir að þú
skyldir bíða eftir mér og leyfa mér að
kveðja þig eins og ég óskaði mér.
Megir þú hvíla vel í faðmi afa.
Þín
Ragnheiður Kristín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Ég kveð þig, kæra vinkona og mág-
kona, með innilegu þakklæti fyrir
samveruna alla tíð.
Svana.
Okkur langar að minnast mágkonu
okkar Ragnheiðar með örfáum orðum
og innilegu þakklæti fyrir allar þær
góðu og yndislegu stundir sem við
höfum átt saman, bæði heima og á
Tanganum.
Ragnheiður var sérlega gestrisin
kona og hafði mjög gott lundarfar, og
alltaf var jafn yndislegt að koma til
hennar og þeirra hjóna meðan hans
naut við.
Ekki megum við gleyma öllum spil-
astundunum með henni, þær voru
ófáar og ekki er nema rúmur mán-
uður síðan hún Ragnheiður kom
hlaupandi yfir flötina til okkar með
spilastokkinn í hendi og við tókum
einn manna saman. Það er sárt til
þess að hugsa að þetta hafi verið síð-
asta spilastundin með henni. Fjöl-
skyldu hennar biðjum við blessunar
Guðs.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guð blessi minningu þína.
Ólöf, Kristinn og fjölskylda.
Elsku vinkona og mágkona.
Ég var ný í hverfinu, var fyrripart-
inn í skólanum og þú seinnipartinn.
Ég sat við gluggann heima að læra og
sá þá litla telpu berjast áfram í stormi
og kulda á leið heim til sín úr skól-
anum. „Æ, ég ætti nú að fara og leiða
hana heim, ég er jú eldri,“ hugsaði ég,
en þegar ég var komin fyrir hornið sá
ég einhvern koma á móti henni og
fylgja henni heim. Eftir þetta fór ég
að taka eftir henni og hún fór að
kynnast systrum mínum sem voru á
hennar aldri.
Árin liðu og smám saman mynd-
aðist stór vinahópur þar sem margt
var brallað. Oftast var farið út á tún í
alls konar leiki, t.d. feluleik, fallna
spýtu, kýlubolta, handbolta og fót-
bolta, frjálsar íþróttir, tusk, glímu og
róður. Og svo þegar við eltumst, kom-
in vel yfir fermingu og að tvítugu, var
farið í ferðalög, safnað í boddíbíl og
keyrt út í bláinn.
Þegar fullorðinsárin nálguðust tók
rómantíkin völdin og felldu þau hugi
saman Helgi bróðir minn og Ragn-
heiður. Þar með var hún ekki aðeins
vinkona mín heldur einnig mágkona.
Þá mynduðust enn sterkari tengsl
sem aldrei hefur borið skugga á.
Enn liðu árin og við fórum að taka
þátt í sumarbústaðalífi foreldra okkar
í litla kotinu þeirra. Þar safnaðist
stórfjölskyldan saman og átti góðar
stundir. Þar var sofið í hverju skoti og
þegar það dugði ekki til var legið í
tjaldi. Sumar bestu minningar dóttur
minnar eru frá þessum tíma enda urð-
um við oft að draga dætur okkar
skælandi heim úr sveitinni.
Síðustu áratugi höfum við systkinin
og makar átt unaðsreit í sveitinni okk-
ar, hver fjölskylda í sínu húsi. Þar
hafa allir unað sér vel og samtaka-
mátturinn og samheldnin verið mikil.
Karlarnir sinntu útivinnunni af rögg-
semi og snyrtimennsku og við kon-
urnar gleymdum ekki að hella á könn-
una.
Þegar eiginmenn okkar beggja lét-
ust með ekki mjög löngu millibili
studdum við hvor aðra og lærðum í
sameiningu að vera án þeirra í bú-
stöðunum. Einnig það reyndist vera
okkur dýrmætt innlegg í vináttuna.
Allt er breytingum háð og nú er
næsta kynslóð smátt og smátt að taka
við. Ég á eftir að sakna góðrar vin-
konu mikið en er jafnframt þakklát
fyrir öll 74 árin okkar saman. Kær-
leikurinn hverfur aldrei.
Sterk og góð kona er fallin frá og ég
bið góðan guð að taka vel á móti
henni.
Aðstandendum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Gerður.
Ragnheiður K.
Þorkelsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birtist
valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur birt-
ing dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU,
5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess
að það sé gert með langri grein.
Ekki er unnt að tengja viðhengi
við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli, sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift | | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað.
Minningargreinar