Morgunblaðið - 03.11.2008, Side 40

„Við náðum að kreista síðustu
dropana úr góðærinu,“ segir Snorri
kankvís.
„En við urðum ekki ríkir af þessu
spileríi,“ bætir Bergur við. „Það fer
mikið í skatta og skyldur og við unn-
um allir fasta vinnu með. Við fórum
ekki alla leið í að gera þetta að út-
gerð. Við sláum ekki hendinni á móti
giggum en markmiðið var ekki að
gera þetta að peningamaskínu.
Markmiðið er listrænt – en um leið
höfum við ekkert á móti því að fá
greitt fyrir að spila.“
Ný plata Sprengjuhallarinnar ber
heitið Bestu kveðjur. Í poppfræðum
er ávallt talað um „hina erfiðu plötu
númer 2“, því að þá kemur fyrst í ljós
hvort fyrsta platan hefur verið nýja-
brum eitt, jafnvel hundaheppni.
Eftir nokkuð magnaða ljós-myndunartörn við Rauða-vatn, þar sem Sprengjuhöll-
in var í bókstaflegri merkingu á
hálum ís keyrum ég, Bergur Ebbi
Benediktsson og Snorri Helgason,
söngvarar og gítarleikarar, rakleitt
inn í Árbæinn. Förinni er heitið á
Blástein, hinn einstaka hverfisveit-
ingastað, þar sem ætlunin er að
spjalla saman og snæða. Staðurinn er
hins vegar lokaður, blaðamanni til
mikillar hrellingar, og því er stímt á
Ruby Tuesday í staðinn. Ekki nálægt
því eins svalt, það verður að við-
urkennast...
Góðærið kreist
„Við höfum alltaf verið með góð
plön,“ segir Snorri, spurður um hugs-
anlegar skýringar á gríðarlegri vel-
gengni Sprengjuhallarinnar á síðasta
ári en þá staflaði sveitin upp smell-
um, spilaði fyrir alla og engan og
seldi fyrstu plötu sína, Tímarnir okk-
ar, í þúsunda tali. „Við setjumst niður
og drögum upp áætlanir. Í alvörunni.
En þetta gekk mun hraðar fyrir sig
en við áttum von á, ég viðurkenni
það.“
Bergur bætir í: „Þetta var eig-
inlega eins og að vera í tölvuleik. Sim-
City eða eitthvað. En bandið er
a.m.k. vel rekið, það er klárt.“
Bandið spilaði og spilaði og vílaði
ekki fyrir sér að taka inn árshátíðir.
Sá bandið ekki heilmikla peninga?
Ekki tími
„Við erum búnir að vera stanslaust
að síðan fyrsta platan kom út og höf-
um hreinlega ekki haft tíma til að
velta þessu fyrir okkur,“ segir Snorri.
Bergur segir þá hins vegar hafa mjög
gaman af öllum svona minnum úr
poppsögunni, en platan „erfiða“ er
hugtak sem lifir nær eingöngu í fag-
ritum af þeim toga og í munni gagn-
rýnenda.
„Við elskum allar poppklisjur,“
segir Bergur með festu. „Við höfum
ekkert á móti því að það gangi illa
líka. Ég væri alveg til í að standa í
málaferlum við útgáfuna, af því að
slíkir hlutir gerast reglulega í popp-
heimum. Ég fíla allt þetta í kringum
það að vera í hljómsveit og við erum
alveg meðvitaðir um þennan „leik“
sem þetta er.“
Bergur og co. hafa þá væntanlega
fagnað því þegar „smáskífa“ þeirra
frá því í sumar „floppaði“ og sló „ekki
í gegn“ eins og öll síðustu lög sveit-
arinnar sem sett hafa verið í spilun.
Partur af prógramminu? Bergur
hlær.
„Ja … við vorum ekki svekktir eða
neitt svoleiðis. Við höfum ekki pælt
mikið í þessu. Og „Fló á Skinni“ lagið
sem við sendum frá okkur fyrr á
árinu gerði heldur ekki neinar glorí-
ur. En ég hef trú á því að fólk upp-
götvi lagið eftir ca. tuttugu ár. Þetta
verður svona „falinn fjársjóður“ þeg-
ar saga Sprengjuhallarinnar verður
reifuð (hlær).“
Snorri segir enda að þetta hafi að
sjálfsögðu verið markmiðsbundið
flopp til að halda poppfræðingunum á
tánum. „Við erum alltaf að passa okk-
ur á því að halda þeim vel við efnið...“
Það var ekki svo að blaðamaður
legði upp með að grilla þá Berg og
Snorra eins og hamborgarana sem
við gæddum okkar á. En það virðist
hægðarleikur einn, auk þess sem það
er freistandi, að skjóta svolítið á þá.
En þeir hrökkva aldrei í vörn, heldur
svara bara með hægð – og það af
miklu öryggi. Óþolandi!
„Ég held að við séum nú orðnir
nokkuð þéttir,“ svarar þannig Bergur
og brosir þegar blaðamaður ber það
undir þá að þeir hafi verið kallaðir
óþéttir, textarnir rími ekki, hann sé
vita laglaus auk þess sem hann kunni
ekki að spila á gítarinn.
„En við verðum aldrei „full-
komnir“. Við erum ekki að leita eftir
þessum „þéttleika“ sem ballbönd
vilja vera haldin. Og þetta með text-
ana, ég kann alveg þessa bragfræði
en stundum er bara sjarmerandi að
ríma Herjólfur við „berja mig“ eða
hvað það nú er. Það setur svona
kæruleysislegt „twist“ á þetta.“
Í taugarnar
Snorri segir að þeir félagar hafi
komið vel undirbúnir í allar upptökur
í Gróðurhúsi Valgeirs Sigurðssonar.
Allir grunnar hafi verið klárir og vel
æfðir en tónlistin flóði úr þeim í kjöl-
far fyrstu plötunnar og þessi plata
hefði þess vegna getað komið út fyrir
löngu. Bandið sé nánara en nokkru
sinni, mikil gengistilfinning sé í hópn-
um enda voru þeir saman upp á
hvern einasta dag í sumar.
Snorri minnist þeirra tíma er hann
var í grasrótardæminu eins og hann
kallar það (hann var í hljómsveitinni
SAAB ásamt Sigga trommara og
Högna úr Hjaltalín) og þá var spilað
á efri hæðinni á Dillon og slíkum
stöðum
„Það dæmi snerist bara um það að
vera kúl,“ rifjar hann upp. „Svo
kynnist ég strákunum og þá eru þeir
alltaf smælandi á tónleikum og alltaf
að fíflast. Mér fannst það meirihátt-
ar. Þetta var eitthvað glænýtt, maður
hafði ekki átt að venjast þessu. Það
var hressandi að losna við þennan
endalausa alvarleika“
Það var nefnilega mikið rætt og
ritað um Sprengjuhöllina á sínum
tíma og hún sögð leiða inn nýja
bylgju í íslenskri tónlist þar sem
gáska og gleði var skipt inn á fyrir al-
varlegheit og íbyggni. Meðlimir
horfðu hlæjandi fram í sal í stað þess
að horfa djúpspakir niður á skóna
sína. Þá vantaði ekki yfirlýsingarnar
frá meðlimum, þeir voru (og eru)
kokhraustir og hafa verið sakaðir um
sjálfumgleði og spjátrungshátt vegna
þessa. Þetta minnir helst á það þegar
The Smiths kom fram á sínum tíma.
Fyrir þeim voru hlutirnir einfaldir:
Við erum bestir.
„Maður veit alveg af þessu umtali,“
segir Snorri. „Þetta fer ekkert í taug-
arnar á mér ...en ég skil vel að við för-
um í taugarnar á fólki! (hlær).“
Sameinumst
Snorri segir að velgengni sé nefni-
lega í eðli sínu pirrandi, að maður tali
ekki um svona „glimrandi success“
eins og Sprengjuhöllin naut í fyrra
eins og hann orðar það.
Endurkoma hinna almáttugu
Sprengjuhöllin kom inn í íslenskt tónlistarlíf með
… ja … mikilli sprengingu fyrir hartnær tveimur
árum. Þessi mikla spútniksveit gefur út hina
margfrægu „erfiðu plötu númer 2“ á föstudaginn
sem er að sjálfsögðu „mun betri“ en síðasta verk
að áliti sveitarmeðlima, sem eru að vanda með
munninn kirfilega fyrir neðan nefið. Arnar Egg-
ert Thoroddsen ræddi við tvo þeirra á Ruby Tu-
esday, af öllum stöðum.
Morgunblaðið/Valdís Thor
Eitthvað glænýtt „Svo kynnist ég
strákunum og þá eru þeir alltaf
smælandi á tónleikum og alltaf að
fíflast. Mér fannst það meiriháttar.
Þetta var eitthvað glænýtt, maður
hafði ekki átt að venjast þessu,“
segir Snorri Helgason um fyrstu
kynni sín af hljómsveitarfélögunum.
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. NÓVEMBER 2008
/ ÁLFABAKKA / KRINGLUNNI
HIGH SCHOOL MUSICAL 3 kl. 6D - 7:30 - 8:30D - 10:10 B.i. 12 ára DIGITAL
HIGH SCHOOL MUSICAL 3 kl. 5:30 LÚXUS VIP
EAGLE EYE kl. 5:40 - 8 - 10:30 B.i. 12 ára
EAGLE EYE kl. 8 - 10:30 LÚXUS VIP
SEX DRIVE kl. 5:50 - 8 - 10:10 B.i. 12 ára
NIGHTS IN RODANTHE kl. 8 LEYFÐ
THE DARK KNIGHT kl. 10:10 B.i. 12 ára
DARK KNIGHT SÝND Í TAKMARKAÐAN TÍMA V/ FJÖLDA ÁSKORANA
GEIMAPARNIR m/ísl. tali kl. 6 LEYFÐ
ZACH EFFRON
OG VANESSA HUDGENS
GERA ALLT VITLAUST Í
HIGH SCHOOL MUSICAL 3!
SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI, AKUREYRI, KEFLAVÍK OG SELDOSSI SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG SELFOSSI
TOPP GRÍNMYND
SEX DRIVE FER FRAM ÚR AMERICAN PIE
Á 100 KM HRAÐA!
„VIÐBJÓÐSLEGA FYNDIN OG SKEMMTILEG GRÍNMYND.
KLÁRLEGA EIN AF ÓVÆNTARI RÆMUM ÁRSINS.
TÉKKIÐ Á HENNI!”
-TOMMI, KVIKMYNDIR.IS
HIGH SCHOOL MUSICAL 3 kl. 5:40D - 8D - 10:30D LEYFÐ DIGITAL
EAGLE EYE kl. 8D - 10:30D B.i. 12 ára DIGITAL
SEX DRIVE kl. 8:20 - 10:30 B.i. 12 ára
JOURNEY TO THE CENTER ... kl. 5:503D LEYFÐ 3D - DIGITAL
WILD CHILD kl. 5:50 LEYFÐ
„STÆRSTA OPNUN
Á DANS & SÖNGVAMYND
ALLRA TÍMA Í U.S.A“
VIPSALURINNER BARA LÚXUS
ER STAÐSETTUR Í SAMBÍÓUNUM ÁLFABAKKA