Morgunblaðið - 05.11.2008, Blaðsíða 29

Mér brá þegar ég frétti af andláti
Ívars. Ég hafði reyndar ekki séð
hann í einhver ár, en gerði alltaf ráð
fyrir að hitta hann og Sollu aftur á
vellinum. Þau hjón voru eldheitir
stuðningsmenn Skagamanna og fóru
vítt og breitt um landið til að fylgja
þeim eftir. Oftar en ekki var Rúnar
sonur þeirra með þeim og fékk ég
úlpu hjá þeim feðgum sumarið 1994
merkta okkar liði og á ég hana enn.
Við sátum iðulega saman á vellinum
og höfðum hátt og sit ég enn á staðn-
um okkar í stúkunni á Skaganum.
Árin 1992-1996 voru okkar tími sam-
an og á þessum árum vann Skaginn
Íslandsmeistaratitla öll árin. Við
hvöttum okkar lið og á þeim árum var
sko gaman að vera til og tilheyra
Skaganum. Trallað og sungið hvern
leikinn á eftir öðrum og eru þeir ekki
margir sem geta yfirgnæft mig á vell-
inum, en Ívar komst nálægt því. Við
Ívar vorum sammála um að fátt væri
skemmtilegra en góður bikarúrslita-
leikur og að sjálfsögðu var þar með-
talið að við fengjum bikarinn heim á
Akranes.
Þau hjón voru ekki Skagamenn í
þeim skilningi að vera fædd þar eða
hafa búsetu þar, en í öllum öðrum
skilningi voru þau svo sannarlega
Skagamenn. En nú er komið að leið-
arlokum og ég bæði persónulega og
fyrir hönd Knattspyrnufélags ÍA
þakka Ívari samfylgdina og stuðning
hans við félagið í áranna rás. Sollu og
fjölskyldunni allri votta ég mína
dýpstu samúð, og bið algóðan Guð að
gefa þeim styrk. Megi minningarnar
verða ljós í lífi ykkar og milda sökn-
uðinn.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Sigrún Ríkharðsdóttir,
formaður
Knattspyrnufélags ÍA.
Elsku hjartans frændi.
Við minnumst þín, það eru góðar
minningar. Alltaf svo stutt í hláturinn
og augun þín brúnu sem iðuðu af lífi.
Nú hefur þú lygnt þeim aftur, ert
kominn á annan stað, með fólkinu
þínu sem þú naust svo að vera með.
Ætli þið systkinin sitjið ekki með
sagir, greiður og gítara og spilið og
ætli amma standi ekki í miðjum
hópnum og syngi og dansi, elsku vin-
ur, við vonum það. Þú gafst okkur
systrunum af gæðum þínum. Þú
varst okkur dýrmætur frændi. Þú
varst alltaf svo kátur og fullur af lífi,
svo spenntur yfir lífinu. Þess vegna
var svo gaman að vera nálægt þér.
Það var svo gaman að hlæja með þér
og það var svo gaman að segja þér
eitthvað fyndið. Það var erfitt að sjá
þig þjást, það var erfitt að vita af þín-
um þrautum, það var samt alveg
ótrúlegt hvað þú áttir mikinn styrk
og æðruleysi. Hvernig þér tókst að
gera gott úr öllu. Hvernig þér tókst
að sjá ávallt fram á veginn. Það er
skrýtin tilfinning að litli bróðir hans
pabba sé dáinn. Litli bróðirinn sem
pabbi átti að passa, vonandi hefur
hönd fundið hönd og þið leiðist bræð-
urnir í eilífðinni.
Við vottum þér okkar dýpstu sam-
úð, elsku Solla okkar, þú hefur ávallt
staðið eins og klettur við hliðina á
honum Íbba okkar og ávallt verið
yndislegust.
Elsku Þórarinn, Steindór, Sigur-
jón, Guðrún, Rúnar, Kolla okkar og
Bjössi, fjársjóðurinn er í ykkur börn-
unum og barnabörnunum, í gegnum
ykkur mun minning hans lifa.
Nú bið ég, Drottinn, bænir mínar,
sem barn ég krýp við fætur þína,
gef þú að líf mitt vilji ég vanda,
vera trúr til munns og handa,
ver þú mér faðir, vinur, bróðir,
ver þú mér systir og ástkær móðir,
veit mér að lifa í heimi hér
svo himna fái ég vist með þér.
(O.H.)
Megi drottinn blessa ykkur og
varðveita í sorg ykkar. Megi bænin
hennar ömmu okkar gefa ykkur
styrk á þessum erfiða tíma.
Laufey Brá og Edda Rún.
Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. NÓVEMBER 2008
✝ Ingi Jónssonfæddist í Reykja-
vík 16. desember
1921. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Grund í Reykjavík
27. október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Anna Sigfús-
dóttir, f. 26. desem-
ber 1891, d. 28. nóv-
ember 1960 og Jón
Þórlindsson, f. 23.
ágúst 1884, d. 23.
október 1948.
Ingi kvæntist 24.
mars 1951 Elínu Guðmundsdóttur,
f. 29. júní 1923, d. 27. febrúar 2003.
Foreldrar hennar voru Þuríður
Markúsdóttir, f. 24. nóvember
1900, d. 8. mars 1979 og Guð-
mundur Eiríksson, f. 15. október
1902, d. 13. desember 1972. Þau
hófu búskap sinn að Reynimel 24,
en byggðu síðan hús að Skólagerði
15 í Kópavogi þar sem þau bjuggu
þar til hún féll frá, en Ingi flutti þá í
íbúð sína í Sunnuhlíð. Synir Inga og
Elínar voru þrír: 1) Guðmundur, f.
21. júní 1951, d. 5. febrúar 2007,
maki Sólfríður Guðmundsdóttir, f.
3. október 1951, börn þeirra eru:
Elín, f. 1973, Pétur Ingi, f. 1974,
dóttir hans er Sóldís Sara, f. 2000,
Erla Dögg, f. 1982, sonur hennar er
Gunnar Ingi, f. 2001,
og Eva María, f. 1984.
2) Jón Ingi, f. 5. júlí
1953, maki Kristín
Jónsdóttir, f. 19. jan-
úar 1955, börn þeirra
eru: Þuríður Anna, f.
1974, sambýlismaður
Karl Ólafsson, dóttir
þeirra er Tara
Lovísa, f. 2007, og
Ingi Mar, f. 1983,
maki hans er Elín Al-
exandersdóttir, synir
þeirra eru Alexander
Máni, f. 2003, Jón
Ingi, f. 2008. 3) Markús, f. 10. febr-
úar 1955, maki Oddný Hólmsteins-
dóttir, f. 31. mars 1955, börn þeirra
eru: Atli Már, f. 1980, maki hans er
Jóhanna Ósk Jensdóttir, sonur
þeirra er Ívar Ingi, f. 2007, og
Linda Björk, f. 1986.
Að lokinni skólagöngu stundaði
Ingi ýmis störf, en árið 1946 hóf
hann starfsferil sinn hjá Flugfélagi
Íslands, síðar Flugleiðum. Hann
starfaði hjá fyrirtækinu til sjötugs
er hann lét af störfum eftir 46 ára
starf. Ingi gekk ungur til liðs við
Frímúrararegluna þar sem hann
var virkur þátttakandi.
Ingi verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Það er komið að kveðjustund því
Ingi Jónsson er látinn, eða afi Ingi
eins og þú varst kallaður á okkar
heimili. Við eigum góðar minningar
um þig og sjáum fyrir okkur mynd-
arlegan, rólegan, duglegan og vænan
mann sem hafði góð áhrif á okkur. Þú
fórst á fætur eldsnemma á hverjum
morgni til að fá þér göngutúr upp í
Sundlaug Kópavogs áður en þú fórst í
vinnuna.
Þegar við komum í heimsóknir
minnumst við þess hversu vel var
tekið á móti okkur, fyrst í Skólagerð-
inu eða í bústaðnum fyrir austan fjall,
og svo í íbúðinni þinni í Sunnuhlíð eft-
ir að Ella amma féll frá. Það var alltaf
vel veitt og séð til þess að nóg væri til
með kaffinu og mikið var spjallað og
spekúlerað. Við minnumst sérstak-
lega allra jólahátíðanna sem við átt-
um saman þrír til fjórir ættliðir í
faðmi fjölskyldunnar og við nutum
samvistanna. Árlegt jólaball reglunn-
ar sló líka í gegn hjá yngri kynslóð-
inni, en þangað bauðst þú öllum
barnabörnunum saman og þau
skemmtu sér konunglega. Það gladdi
okkur mikið hvað þið hjónin voruð
dugleg að koma og dvelja hjá okkur
eftir að við fluttumst til útlanda. Þá
keyrðum við um allt til að skoða ýmsa
staði og skemmta okkur saman. Síð-
asta ferðin þín út haustið 2006 sýndi
styrk þinn og væntumþykju, er þú
sast við sjúkrabeð sonar þíns og
styttir honum stundir og gafst okkur
hressandi andblæ frá Íslandi. Það var
ævinlega stoppað hjá þér þegar við
komum úr Ameríkuflugi eldsnemma
á morgnana, sömuleiðis var heimili
þitt síðasta stoppistöðin áður en við
flugum út aftur.
Við þökkum yndislegar samveru-
stundir og minning þín lifir. Guð
blessi þig. Við þökkum öllu því fólki
sem kom að hjúkrun Inga.
F.h. fjölskyldu Guðmundar Inga-
sonar (Gúnna),
Elín, Pétur, Erla,
Eva og Sólfríður.
Kynni mín af Inga, tengdaföður
mínum, og fjölskyldu hans hófust fyr-
ir 36 árum en þá bjuggu þau Ella í
Skólagerðinu. Þar var gott að koma
og bar heimilið vott um mikinn
myndarskap. Þaðan eigum við fjöl-
skyldan margar góðar minningar,
þar var alltaf komið saman á stórhá-
tíðum og afmælum og þá var gleðin
alltaf við völd.
Ég sé Inga fyrir mér frá þessum
tíma, háan og glæsilegan með silf-
urgráa, liðaða hárið, húmoristann
með hnyttnu tilsvörin sem ígrundaði
alla hluti vel áður en hann fram-
kvæmdi þá. Eftir því sem á kynni
okkar leið sá ég sífellt betur hvað
hann bjó yfir miklum mannkostum
og var mikill heimsmaður.
Börn okkar hjóna nutu þeirra for-
réttinda að eiga afa og ömmu sem
voru til staðar fyrir þau og var Þur-
íður, dóttir okkar, um lengri tíma í
pössun í Skólagerðinu og eru enn í
minnum hafðir fimmtudagarnir þar á
bæ en þá var silfrið pússað og versl-
unarferðirnar á föstudögum með
vasapeningum en alla morgna fyrir
vinnu fór heimilisfaðirinn í sund. Allt
var þar í sínum föstu skorðum.
Á þessum árum ferðuðust Ingi og
Ella mikið til útlanda sem ekki þótti
eins sjálfsagt og í dag, þá var nú oft
mikill spenningur að sjá það sem upp
úr töskunum kom og alltaf var lumað
á einhverju góðgæti. Þau hjón áttu
einnig margar ánægjustundir í sum-
arbústaðnum í Grímsnesinu sem í
raun varð Inga stöðugt hjartfólgnari
með árunum og þá ekki síður landið
sjálft. Hann átti sér þann draum að
þar yrði griðastaður fjölskyldunnar
um ókomin ár.
Ingi fylgdist alltaf vel með því sem
var að gerast hjá Flugleiðum og bar
sterkar taugar til gamla vinnustað-
arins alla tíð enda starfsævin þar
löng og falleg var kveðjan og um-
sögnin sem hann fékk þaðan við
starfslok og bar honum fagurt vitni.
Kannski urðu samskipti okkar
Inga aldrei meiri en eftir að Ella kon-
an hans dó árið 2003. Oft voru rifj-
aðar upp gamlar endurminningar,
sumar af Freyjugötunni og frá Vil-
bergi æskuvini hans en vinátta þeirra
hélst til æviloka og aðrar kannski frá
því þegar Ingi kynntist henni Ellu
sinni á Hótel Borg og þá ákváðum við
bara að skella okkur á Borgina. Oft
var farið austur fyrir fjall en þar var
endalaust hægt að spá í bústaða-
byggingar og fallegar lendur eða
bara vera heima við og þegar ég var
að hafa til kaffið rifjaði Ingi stundum
upp söguna af manninum sem sagði:
„Ég hef svo gaman að vinnu, ég get
endalaust horft á fólk vinna.“ Ekki
var síður gott að koma í kaffi í Sunnu-
hlíðina til Inga, hann var höfðingi
heim að sækja og átti endalaust til
með kaffinu.
Stundum endurtekur sagan sig og
fannst Inga það skemmtileg tilviljun
þegar sonur okkar Ingi eignaðist
konu sem heitir Elín og ekki síðra að
þau nú fyrir stuttu eignuðust soninn
Jón Inga.
Fyrir rétt rúmu ári datt Ingi og
brotnaði. Hann náði aldrei fullri
heilsu og komst ekki heim til veru,
hann gat ekki sætt sig við hlutskipti
sitt, að verða öðrum háður með alla
hluti, en það hafði ómetanlegt gildi
fyrir hann að geta boðið sínu fólki
kaffisopa á Grund.
Ingi afi, stundir okkur fjölskyld-
unnar með þér, eru okkur ómetanleg-
ar og gera okkur ríkari en ella. Hafðu
þökk fyrir allt.
Kristín og fjölskylda.
Ingi Jónsson
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur hlýhug og
samúð við fráfall og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS PÁLSSONAR
kennara,
Blönduósi,
sem lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi
þriðjudaginn 21. október.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki sjúkradeildar
Heilbrigðisstofnunarinnar fyrir frábæra umönnun.
Guðný Pálsdóttir,
Páll Kristinsson, Ása Bernharðsdóttir,
Hjálmfríður Kristinsdóttir, Ólafur G. Sæmundsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, dóttur,
móður og tengdamóður,
SIGRÚNAR ÓLAFSDÓTTUR
kennara.
Ragnar Kærnested,
Valgerður Guðmundsdóttir,
Bylgja Kærnested, Gizur Bergsteinsson,
Örvar Kærnested, Harpa Ævarsdóttir,
Dröfn Kærnested, Kristinn Guðjónsson.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
vegna fráfalls
MARTEINS SVERRISSONAR,
Langatanga 2,
Mosfellsbæ.
Hrefna Kjartansdóttir
og fjölskylda.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURBJARGAR SVANHVÍTAR
STEINDÓRSDÓTTUR,
Borgarheiði 17h,
Hveragerði.
Sigurbjörg Gísladóttir, Hannes Kristmundsson,
Magnea Ásdís Árnadóttir,
Svanhvít Gísladóttir, Reynir Gíslason
og fjölskyldur.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÚLÍANA VALTÝSDÓTTIR,
lést mánudaginn 3. nóvember á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð.
Árni J. Larsson, Guðbjörg Magnúsdóttir,
Sveinn B. Larsson, Þórunn Hjartardóttir,
Gunnar Larsson,
Valdís S. Larsdóttir, Valgeir Berg Steindórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR LÁRUSSON,
Klapparhlíð 20,
Mosfellsbæ,
sem lést á heimili sínu föstudaginn 31. október,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn
7. nóvember kl. 13.00.
Úlfhildur Hermannsdóttir,
Þóranna Halldórsdóttir, Magnús H. Sólmundsson,
Lárus Halldórsson, Anna Þóra Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.