Skinfaxi - 01.04.1970, Blaðsíða 20

samherjamir séu snöggir að hlaupa inn
fyrir vamargarðinn til þess að skila knett-
inum inn í netið eftir sendingu Schröders.
Einn samherji getur líka staðið í sjálfum
varnarveggnum, og hefur hann þá
skemmsta leið að boltanum með því að
snúa sér snarlega við.
Fyrir heimsmeistarakeppnina í Svíþjóð
1958 og meðan hún stóð yfir æfðum við
oft svipaða aðferð. Hún var fólgin í því
að smeygja knettinum framhjá varnar-
veggnum (oftast vinstra megin), og þá
beið Uwe Seeler, annað hvort hægra eða
vinstra megin, reiðubúinn að hlaupa af
stað. Stundum stóð líka Hans Scháfer í
miðjum varnarveggnum og lét boltann af
ásettu ráði renna í gegn á sínum stað til
þess að gefa Uwe tækifæri til að komast
í skotstöðu fyrir innan. Einnig kom það
fyrir, að ég spymti knettinum yfir múr-
in og um leið þutu tveir menn af stað til
að fylgja knettinum eftir í markið.
Við fengum áhuga á þessari auka-
spyrnuaðferð í landskeppni við Austur-
ríki 1951. Einn Austurríkismannanna,
Ocwirk, lét sem hann ætlaði að spyrna af
gífurlegum krafti úr aukaspymum, en
sparkaði af ásettu ráði fram hjá knettin-
um. Síðan vippaði hann boltanum létti-
lega yfir varnarvegg okkar og lagði hann
fyrir fætur sóknarmannanna. í eitt skipti
bjargaði okkur ekkert nema markstöngin,
sem knötturinn skall í.
Þessi aðferð hefur þann kost, að henni
er einnig hægt að beita í óbeinni auka-
spyrnu, því þá má boltinn ekki fljúga
beint í mark. Það er skemmtilegt til þess
að vita, að það er þeim mun örðugra að
framkvæma óbeina aukaspymu sem hún
er nær markinu. Sé hún tekin innan víta-
teigs, má heita útilokað að koma knett-
inum fram hjá varnarveggnum. í raun og
vem er aðeins um það að ræða að bíða
þangað til dómarinn hefur þokað vörn-
inni fyrirskipaða 9 metra frá knettinum
og spyrna þá svo snöggt, að samherjinn,
sem fær boltann, geti skotið hálfmiðuðu
skoti að marki. Um leið og dómarinn
flautar, þ. e. a. s. áður en spymt er,
þokast varnarveggurinn nefnilega tvo til
þrjá metra í átt til þess, sem ætlar að
spyma, þannig að sáralitlar líkur em á
því að glufa finnist í múrnum. Af þessu
leiðir að sjaldan leiða óbeinar aukaspyrn-
ur svo nærri marki til markskorunar, þótt
þær líti út fyrir að vera hættulega ógn-
andi tilsýndar.
Við í l.FC Kaiserslauten höfðum ein-
faldlega þann hátt á, að við röðuðum
varnarmönnum á marklínuna, og mark-
vörður okkar tók sér stöðu tveim til þrem
metrum fyrir framan þessa varnargirð-
ingu. Markið reyndist rækilega girt á
þennan hátt. Hcirðustu skot hrukku til
baka eða lentu í klónum á markverðin-
um.
Öllu óhagstæðari er staða markvarðar,
þegai- um vítaspyrnu er að ræða, en um
hana ræðum við síðar.
20
SKINFAXI