Skinfaxi - 01.12.1994, Page 34

Að sitja heima
eða halda af stað
- hugleiöingar um hestadóma á landsmóti UMFÍ
Einn keppenda í hestadómum vegur og metur gripinn. 1 baksýn eru greinarhöfundur,
Friðþjófur Þorkelsson, og Valdimar Kristinsson.
Á landsmóti UMFÍ er boðið upp á fjöl-
breyttar keppnisgreinar sem að margra
mati setur skemmtilegan blæ á mótin. En
alltaf kemur sú spurning upp öðru hvoru
hvort einstakar keppnisgreinar eigi erindi
inn á mótið. Ég velti þessu fyrir mér eftir
að hafa tekið þátt í hestadómum á mótinu á
Laugarvatni og snérist spurningin hjá mér
um það hvort betur sé heima setið en af
stað farið.
Sjálfum finnst mér ekki spurning að
þessi grein eigi fullt erindi inn á landsmót
og raunar athugandi fyrir hestamenn að
gefa henni meiri gaum með það í huga að
bjóða upp á keppni sem þessa á vettvangi
hestaíþróttafélaganna.
En aftur að landsmótinu, þar var fram-
kvæmd hestadómanna með þeim hætti að
ástæðulaust er að bjóða upp á þessa grein
ef ekki verður betur staðið að henni en
raun varð á. Varð ekki annað séð en áhugi
aðstandenda fyrir keppnisgreininni væri
enginn eða afar lítill.
Þetta er í annað sinn sem ég tek þátt í
þessari grein á landsmóti UMFÍ og líklega
það síðasta ef ekki verður breyting þarna á.
Keppni átti að hefjast klukkan tíu á laugar-
dagsmorgun og var ég mættur tímanlega í
stjórnstöð, þar sem ég fékk númer og gögn
eftir að hafa verið sendur milli nokkurra
staða sem var í góðu lagi. Þegar keppendur
höfðu verið lesnir upp og ljóst hverjir væru
mættir, hófst loks keppnin. Byrjað var á að
mæla hrossin. Gleymst hafði að útvega
málband, en svo vel vildi til að Þorkell
Bjarnason hrossaræktarráðunautur, sem
búsettur er á Laugarvatni, hafði tekið eilt
með sér af tilviljun. Upphaflega átti hann
ekki að vera viðmiðunardómari, en var
kallaður til á síðustu stundu og var ekki
beðinn um að taka eitt eða neitt með sér,
að eigin sögn. Að lokum fékkst þó annað
málband sem reyndist gamalt og slitið og
varð að líma það nokkrum sinnum saman
meðan á keppni stóð. Þá var aðstöðu til
mælinga verulega ábótavant.
Hæfileikadómurinn
Upphaflega átti að mæla og meta bygg-
ingu tveggja hrossa og síðan að meta hæfi-
leika annarra tveggja. Þessu varð að breyta
því annað byggingardómshrossið reyndist
svo viðkvæmt, að ekki var viðlit að nálgast
það, hvað þá að þukla fætur þess eða koma
að því málbandi. Var því brugðið á það ráð
að nota annað hæfileikahrossið. Svo fór að
lokum, að allir keppendur luku mælingum
og byggingardómi og skyldi þá taka til við
hæfileikadóminn, sem átti að fara fram á
knattspyrnuvelli skammt frá. Þrammaði nú
öll hersingin að vellinum, en þá var þar
knattspyrnuleikur í fullum gangi og líklega
ekki vel séð að blanda saman hrossadóm-
um og fótbolta. Var því haldið til baka upp
á grasflötina, þar sem við höfðum verið, og
ákveðið að klára keppnina þar þótt aðstæð-
ur væru fyrir neðan allar hellur. Engin af-
rnörkuð braut, reiðfærið í heldur þyngra
lagi meðfram fjölfarinni akbraut ( aðalveg-
urinn í gegnum byggðina á Laugarvatni)
og umferð fótgangandi um grasflötina
þvera og endilanga.
Allt gekk svo sem vel fyrir sig með
fyrri hestinn, prúðlega riðið á einungis
milliferð á brokki og tölti. Þokkalega fór
einnig af stað með seinna hrossið þótt
knapanum gengi erfiðlega að fá það á
hreinan gang. Fór hann einar þrjár ferðir á
skeiðlulli, en í fjórðu ferðinni hugðist hann
hleypa hrossinu, sem oft reynist vel þegar
hreinsa þarf tölt í ganglægnum hrossum.
Einhver kengur eða geðvonska virtist vera
í hrossinu í upphafi spretts og greiniiegt að
knapi og hestur glímdu um völdin.
Þegar kemur fram á miðja flötina teflir
sá rauði fram síðustu trompum af hendi og
byrjar að hrekkja sem kallast þegar hestur
reynir að losa sig við knapann. Rýkur hann
nú í stungum fram á miðja flötina en knap-
inn stendur sig með mikilli prýði allt þar til
sá rauði snarbeygir og stefnir að keppend-
um og viðmiðunardómurum þar sem þeir
stóðu í hóp við tjald mikið. En áður en
maður og hestur kæmust inn í hópinn
skildu leiðir með þeim og varð knapinn að
lúta í gras í orðsins fyllstu merkingu eins
og sá kunni íþróttafréttamaður Bjarni Fel.
hefði orðað það.Eftir að hafa dregist með
hestinum drjúgan spöl tókst knapanum að
34
Skinfaxi