Skinfaxi - 01.12.1994, Blaðsíða 29

Ekenas og um kvöldið heimsóttum við
Björn Jónsson og fjölskyldu og þáðum
góðgerðir hjá þeim hjónum enda orðnir
svangir eftir langan dag.
Þar sem ráðstefnan átti ekki að byrja
fyrr en kl 19.00 daginn eftir bauð Björn
okkur að koma með sér í skólann fyrir há-
degi. Eftir hádegið sagðist hann hafa laus-
an tíma til að keyra okkur um nágrenni
Ekenas og sýna okkur það sem honum
fannst merkast, sem við þáðum. Dagurinn
með Birni er ógleymanlegur. Það helsta
sem hann sýndi okkur var lerkilundur sem
var skammt frá Ekenas, en fyrir þá sem
ekki vita, þá er ekki mikið um lerkiskóga í
suðurhluta Finnlands. Það sem kom mér
mest á óvart er ég sá þennan lund, var að
það var eins og maður væri kominn heim.
Lundur þessi er um tuttugu ára gamall og
vöxturinn er sá sami og er í okkar lerki-
skógi.
Björn sýndi okkur einnig lítið fyrirtæki
í Fiskas sem er með lífrænt niðurbrot á
trjám til framleiðslu á pappír og er þetta
fyrirtæki afar áhugavert. Þarna er verið að
þróa hluti sem ætti að vera auðvelt fyrir
okkur að laga að okkar aðstæðum. Ekki
þarf stóran skóg til að koma slíkum verk-
efnum af stað.
Að þessu loknu var langt liðið á dag svo
að við kvöddum Björn og þökkuðum hon-
um hans góðu kynningu.
Rektor skógræktarskólans, Jan Nybom,
setti ráðstefnuna kl. 19.00. Á hana voru
mættir 25 þátttakendur, frá Danmörku voru
tveir, frá Islandi þrír, frá Svíþjóð voru þrír,
frá Noregi átta og frá Finnlandi voru níu.
Fyrsta kvöldið fór í kynningu á ráðstefn-
unni og einnig kynntu ráðstefnugestir sig
og heimaland sitt.
Vistvæn skógrækt
Eins og þema ráðstefnunnar ber með sér
þá snerist hún um vistvæna skógrækt.
Hvað er vistvæn skógrækt? Þeirri spurn-
ingu verður ekki svarað til hlítar - heldur
verðum við sem búum í þessum heimi, að
spyrja okkur að því - hvernig við getum
lifað í sátt við umhverl'i okkar án þess að
raska hringrás náttúrunnar. Þær áherslur,
sem komu fram á ráðstefnunni í sambandi
við skógana, voru þær að við verðum að
taka tillit til mun fleiri þátta heldur en gert
hefur verið hingað til. Svo sem að draga úr
eða leggja niður þessar hugsanir um iðnað-
arskógrækt og einhæfa nýtingu lands. Ber-
lega kom í ljós sú skoðun að við landnýt-
Þessu lerki var plantað fyrir 20 árum. Það
skógi.
ingu væri rétt að vera með sem fjölbreyti-
legusta nýtingu. Það gæti reynst okkur
hættulegt að taka ekki tillit til allra þátta í
umhverfi okkar. Það væri rétt að blanda
skógana mun meira en nú er gert, það er að
segja blanda barrskógum og laufskógum
saman. Einnig var vakin athygli á að við
lokahögg væri rétt að skilja eftir fuglatré,
það eru tré sem fuglar hafa sótt mikið í,
eins og gömul furutré og gamlar eikur.
Einnig ætti að skilja eftir svokölluð frætré
sem komandi skógarkynslóð yxi upp af. Sú
skoðun virðist útbreidd að best sé fyrir
skóginn að vaxa upp af trjám sem fyrir eru
í landinu en síður af plöntum sem fram-
leiddar eru í gróðrarstöðvum.
Einnig kom fram sú skoðun að það bæri
að opna skógana meira fyrir almenningi í
staðinn fyrir að merkja skógarstíga sem
einkavegi og óviðkomandi bannaður að-
gangur. Réttast væri að reyna að hvetja al-
menning til að fara um skógana og skoða
land og náttúru.
Aðrar aðstæður
Rétt er að taka fram að aðstæður hér á
landi eru allt aðrar en á hinum Norðurlönd-
unum. En þrátt fyrir það eru grundvallarat-
riði hin sömu við nýtingu á landi og það
gildir líka hér eins og annars staðar að
hvers konar einhæf landnýting er óæskileg
svo ekki sé talað um ofnýtingu.
þýðir að vöxturinn er svipaður og í okkar
Ekki er hægt að líta svo á að þetta hafi
verið ráðstefna öfgasinnaðra friðunarsinna
því að andi ráðstefnunnar var hvernig væri
hægt að nýta land án röskunar á vistkerf-
inu. Þar sem þekking á umhverfisþáttum
hefur aukist verulega á seinustu árum þá
ber okkur að nýta hana til að vinna að já-
kvæðri þróun fyrir komandi kynslóðir.
I sumar kom einn af ráðstefnugestunum
í heimsókn til Islands og fór í hringferð um
landið. Þetta var Kirsti Haagensli en hún er
upplýsingafulltrúi skógareigenda í Þránd-
heimi, hún var með hópi skógræktarmanna
frá Noregi. Eg hitti hópinn þegar hann var
á Hallormsstað. Kirsti sagðist vera mjög
hrifin af þeim skógræktaráformum sem við
værum að byggja upp hjá bændum í gegn-
um Héraðsskóga og hvernig verkefnið
væri skipulagt, það er að segja hvað við
værum með margar plöntutegundir, svo að
bændur stefndu greinilega í rétta átt hvað
fjölbreytni varðar sem er örugglega happa-
drýgst til lengri tíma litið.
Að lokum vil ég leggja áherslu á mikil-
vægi þess að fara um og hitta fólk sem er
að vinna að svipuðum málum og maður er
að vinna að, hlýða á mismunandi sjónar-
mið og sjá með eigin augum hvernig hlut-
irnir eru annars staðar.
Ég vil nota þetta tækifæri til að þakka
UMFÍ fyrir að gefa mér kost á að fara
þessa ferð.
Jóhann F. Þórhallsson Brekkugerði,
formaður Félags skógarbænda á Héraði
Skinfaxi
29