Skinfaxi - 01.02.1996, Blaðsíða 5
LEIÐARI
Alheimnrinn
skiplir okknr máli
hefur átt sér stað og landið er því máttvana til að binda kolefni
sem verður m.a. til við bruna eldsneytis.
Það er ekki til fyrirmyndar fyrir okkur að skógar landsins skuli
ekki ná að þekja jafn stórt landsvæði og vegakerfi okkar nær
yfir. Það er dapurleg staðreynd að fáar þjóðir hafa mátt búa
við jafn mikla gróður- og jarðvegseyðingu og hefur átt sér stað
á íslandi.
Af framansögðu má ljóst vera að það skiptir miklu máli fyrir
okkur að hlúa að gróðri landsins eins og kostur er og að
endurheimta þau landgæði sem voru í upphafi landnáms. Það
er skylda Islendinga að greiða skuld sína við landið en það
verður aðeins gert með samstilltu átaki allrar þjóðarinnar.
Allt frá stofnun ungmennafélaga hefur ræktun lands verið
ofarlega á baugi í starfinu og eru til glöggar heimildir sem sýna
þann eldmóð sem „vormenn íslands" höfðu er þeir hvöttu
þjóðina til dáða í baráttunni við gróðureyðinguna.
Skógarreitir ungmennafélaga um land allt sýna svo ekki verður
um villst að það hefur verið til hreyfing í landinu sem hefur
starfað nær látlaust alla öldina við gróðurstörf. Er kall
nútímans kom um meiri og fjölbreyttari aðgerðir í umhverfis-
málum var UMFI enn á ný í fararbroddi og með elju og
dugnaði félagsmanna undir forustu vel hugsandi manna hefur
tekist enn á ný að vekja þjóðina til meðvitundar í
umhverfismálum og nú um mikilvægi þess að halda umhverfi
okkar eins hreinu og kostur er.
Vistkerfið er brothætt og enginn þáttur þess má riðlast svo það
komi ekki síðar niður á okkur mannfólkinu. Það er komið að
því að við verðum að taka strax á öllum mengunarmálum
þjóðarinnar um leið og okkur verða þau ljós. Aðeins þannig
getum við losnað við að vera fangar samtímans og næsta
kynslóð í fangabúðum fortíðarinnar.
Sími 431 4240 $$$
v HqTeL u Fax 431 4241 W
til eflingar bindindis og heilsu
Lágmúla 5 • Reykjavík • Sími 588 9700
fftÖMt fj.
varaformaður UMFI
Hafir þú tekið þátt í umræðum um umhverfismál eða unnið að
þeim, þá er það nokkuð öruggt að þér finnist þú vera fangi
okkar tíma.
Mengun af manna völdum hefur leitt til þess að félagasamtök,
fyrirtæki og einstaklingar eyða miklum tíma og fjármunum til
að snúa við blaðinu í þeim efnum. Sú þjóð sem byggir litla
Island reynir eftir bestu getu að koma inn í umræðuna og hefur
hafist handa við að taka á vandamálinu heima fyrir og vera
þannig í takt við aðrar vestrænar þjóðir.
Með bókinni „Hljótt vor" eftir Rachel Carson, sem var gefin út
1962, má segja að umræðan um umhverfismál í heiminum hafi
byrjað fyrir alvöru. Carson varaði menn við þeirri hættu sem
skapaðist af eiturefnum sem brotna seint niður í náttúrunni og
hefðu bein áhrif á fuglana eða þá óbeint gegnum fæðu þeirra
sem gerði það að verkum að vorin yrðu hljóð.
Hér heima er þó enn styttra síðan við fórum að viðurkenna
mengun af manna völdum hér á landi. Til skamms tíma var
sagt að það væri svo vindasamt hjá okkur að mengun frá
bílum, skipum og öðrum mengunarvöldum blési frá okkur.
Það voru ekki allir sem áttuðu sig á því að umhverfið mitt væri
umhverfið þitt og öfugt.
Alheimurinn skiptir okkur máli, hvar sem við erum stödd á
jörðinni. Það sem ég eða þú mengar út í andrúmsloftið skilar
sér aftur niður til jarðarinnar fyrr eða síðar, það er aðeins
spurning um vinda hvar sorinn lendir og mengunin á sér stað
hvort sem hún lendir á Islandi eða Kína.
A hverju ári síðasta áratug þessarar aldar sleppa íslendingar á
þriðju milljón tonna af koltvíoxíði út í andrúmsloftið, þ.e.a.s.
rúmlega átta tonnum á íbúa.
Þessar tölur gefa til kynna að íslendingar eru langt fyrir ofan
heimsmeðaltal (miðað við íbúafjölda) í mengun af völdum
bruna ólífrænna efna og ofar en t.d. Norðmenn og Svíar. Það
er því ærin ástæða til að taka til hendinni. Það sem gerir málin
erfiðari hjá okkur er sú mikla gróður- og jarðvegseyðing sem
Skinfaxi 5