Skinfaxi - 01.08.2003, Blaðsíða 7

Eorvornobloð Sltinfoxo
Lackerol nefspýtingu. Það var mjög langt og verður seint bætt.
Nú svo eigum við t.d. met í áhugalausu trompolínhoppi,
skósparki og sokkasparki. Simmi á t.d. íslandsmet í Sveppa-
kasti þ.e.a.s. að hann kastaði mér og ég get
fullvissað alla um að það met verður ekki slegið."
Þið reynir margar hundakúnstir og leggið
stundum líkama ykkar að veði til að fram-
kvæma hlutina. Er þetta ekki stundum
hættuleg vinna?
„Jú, blessaður vertu. Það var bara fyrir nokkrum
dögum að Auðunn fékk sár á hnéð í hoppu-
kastala í tívólíinu í Smáralind. Svo er ekki langt
síðan að Auðunn tognaði á hendinni þegar verið
var að draga okkur á gúmítuðrum. Þegar ég
hugsa út í það þá meiðist Auðunn dálítið mikið.
Hann er sennilega sá veikasti af okkur og fyrstur
til að fara gráta,“ segir hann og virðist vera nokk-
uð skemmt þegar hann rifjar upp ófarir vinar síns.
Ég og Simmi erum meiri harðjaxlar
En hann er sá yngsti af ykkur?
„Já, að vísu og á því dálítið erfitt uppdráttar grey-
ið. Ég og Simmi erum meiri harðjaxlar og því leit-
ar hann oft til okkar eftir huggun.“
Þið eruð í frekar óvenjulegum íþróttagreinum.
Varstu aldrei neitt íþróttaundur þegar þú varst
yngri?
„Jú, ég verð að segja það. Ég var í fótbolta og handbolta og var
t.a.m. valinn í unglingalandsliðið í handbolta á sínum tíma. Ég
fékk að vísu aldrei að spila, en fékk þó búning. Ég varð íslands-
meistari með ÍR í handbolta, fór síðan í Víking og á endanum í
Fylki en þá var þetta meiri bumbubolti."
Þannig að þú átt ágætis feril og hefur verið eftirsóttur
leikmaður?
„Já, það má með sanni segja það. Liðin buðu grimmt í mig og
ég var keyptur tvisvar á milli liða. Og það kostaði sitt fyrir liðin.“
Fólk án vímuefna skemmtir sér betur
Ef við brjótumst úr þessum glansheimi íþróttanna sem þú
upplifðir á þínum ferli og förum í annað mikilvægt málefni
þá virðist sem unglingar í dag setji samasem merki á milli
skemmtunnar og vímuefna þ.e.a.s. að ekki sé hægt að
skemmta sér án þessar efna. Þið hafið sannað það í ykkar
þætti að það er hægt að gera margt skemmtilegt og
frumlegt án þess að vera undir áhrifum vímuefna?
„Já, svei mér þá. Ég ætla bara rétt að vona það að fólk geti
skemmt sér án vímuefna. Við félagar höfum t.d. farið víða til að
skemmta fólki sem er ekki undir áhrifum áfengis eða fíkniefna
og það virkar þannig á okkur að það skemmti sér miklu betur.
Það er bara allt öðruvísi að skemmta fyrir alsgáða áhorfendur
því það getur fylgst með hvað er að gerast í kringum sig og
vitað hvað er að gerast.
Svo höfum við t.d. farið niður í bæ um helgar og tekið upp fulla
Islendinga að skemmta sérfyrir dagskrárlið sem heitir Djammið.
Astæðan fyrir að þetta er skemmtilegt sjónvarspefni er að fólk
sr eins og fífl. Það veit ekki hvað það er að gera, það veit ekki
einu sinni af myndavélinni og bullar bara eitthvað. Svo er það
komið með bömmer daginn eftir. Þegar við hittum síðan fólk
sem er ekki í glasi þá hefur það miklu betur tök á hlutunum og veit
hvað það er að gera. Það getur skemmt sér og sér líka hætturnar
sem eru í kring. Það er mikið atriðið að fólk viti hvað það geri og geti
metið hvað sé að gerast í kringum það.“
Höguðu sér eins og asnar
Fyrir hvorn hópinn er þá skemmtilegra að
skemmta?
„Það er ekki erfitt að gera upp á milli því unglingar
undir áhrifum eru leiðinlegir og trufla oft á tíðum
sýninguna. Unglingarnir sem eru ekki undir áhrifum
skemmta sér betur sem verður til þess að við
skemmtum okkkur betur og sýningin sem við erum
með verður betri í heildina. Þá er áreitið frá ungling-
um undir áhrifum töluvert mikið þegar við förum
niður í bæ um helgar að taka upp, sem er alveg
óþolandi. Þá fannst mér dapurt að sjá unglinga
drekkandi bjór og sterkara áfengi fyrir klukkan tíu
um kvöldið á 17. júní hagandi sér eins og asnar.
Þegar þessir unglingar eru komnir á sama aldur og
ég þá eiga þau eftir að líta til baka og hugsa hversu
bjánalegt þetta var hjá þeim.“
En þróunin virðist ekki vera björt því svo virðist
sem krakkar séu sífellt að verða yngri þegar þeir
byrja að fikta með áfengi?
„Já, það er alveg rétt og er ekki gott mál. En mér
finnst þessi þróun í raun eiga við allt sem tengist
unglingum í dag. Það virðist vera einhver tíska að prufa allt ólöglegt
og því yngri sem þau eru því flottari halda þau að þau séu. í
sannleika sagt er maður orðinn hálf hræddur um hvert þetta stefnir,
hvar endar þetta? Ég er að heyra af 9 ára krökkum sem eru að
reykja. Ég heyri af krökkum sem eru nýkomin í grunnskóla sem eru
byrjuð að reykja hass. Þetta getur ekki verið góð þróun og
sérstaklega ekki þegar sumt fullorðið fólk tekur þátt í þessu og vill
t.a.m. lögleiða kannanbisefni. Á meðan fullorðna fólkið er farið að
mæla með þessu hvað eiga þá börnin að halda? Þetta er fáránleg
þróun og við í 70 mínútum erum algjörlega á móti þessu enda vorum
við með þeim fyrstu sem skrifuðum undir viljayfirlýsingu um að
banna lögleiðingu á kannanbisefnum."
Foreldrar verða að geta tekið ákvarðanir fyrir börnin sín
Hvar liggur ábyrgðin?
„Ég held að sumir foreldrar taki ekki alveg nógu mikla ábyrgð á
börnunum sínum. Það er náttúrulega þeirra fyrst og fremst að hugsa
um börnin sín, fylgjast með þeim og halda þeim frá ruglinu. Þeir
skipta því alveg gríðarlega miklu máli. Þeir verða að geta tekið
ákvarðanir fyrir börnin sín. Þeir panta frekar tíma hjá náms- eða
félagsráðgjafa, sálfræðingi eða einhverjum -fræðingi. Þau virðast
ekki þora að takast á við hlutina og ræða málin sjálf við börnin sín.“
Eru það þá kannski foreldrarnir sem þurfa fyrst og fremst að
taka sig í gegn þannig að hægt sé að stemma stigu við þessari
þróun? „Já, ég held að margir þeirra megi taka sig á. Ég held að
foreldrar „ljúgi“ of mikið að börnunum sínum þegar þau eru yngri sem
á reyndar að vera saklaus lýgi t.d. ef lítið barn langar í sælgæti og
biður foreldra sína um það. í staðinn fyrir að segja bara nei að það
fái ekki sælgæti þá er alltaf verið að búa til einhverjar ástæður t.d.
tækið er bilað eða ef þú færð nammi þá kemur vondi karlinn og tekur
það. Þá eru foreldrarni farnir að kenna einhverjum öðrum um í staðin
fyrir að taka sjálf ábyrgðina."
Ég er að heyra af
9 ára krökkum sem
eru að reykja. Ég
heyri af krökkum
sem eru nýkomin í
grunnskóla sem eru
byrjuð að reykja
hass. Þetta getur
ekki verið góð
þróun og
sérstaklega ekki
þegar sumt fullorðið
fólk tekur þátt í
þessu og vill t.a.m.
lögleiða
kannanbisefni. Á
meðan fullorðna
fólkið er farið að
mæla með þessu
hvað eiga þá börnin
að halda?