Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1942, Blaðsíða 7

„Hefði ég getað haldið uppgötvun minni
leyndri, hefði ég eignazt margar miljónir",
sagði Guaragnella. En það var ómögulegt. -—
Fréttin flaug eins og eldur í sinu. Samkeppnin
var vægast sagt hörð og miskunnarlaus".
Verðið á „súpu hákarli" var komið upp í 500
dollara tonnið í ágúst 1941, í september 1200
dollara og í október 1500 dollara. En það jafn-
gildir að lifrin væri seld á 3.75 dollara pundið
í heildsölu.
Sem stendur er verðið komið niður í 1000
dollara tonnið fyrir karldýrið og 200 dollara
tonnið af kvendýrunum, því að gottíminn og
breytt æti hákarlsins yfir vetrarmánuðina,
veldur lægra fjörefnismagni í lifrinni. Búist er
þó við að verðhækkunin stigi ennþá meir en
áður, með vorinu, þar sem þörfin fer sífellt
vaxandi og Kyrrahafsstyrjöldin kreppir enn
meir að allri eðlilegri birgðasöfnun. Þegar Jap-
anar fréttu um hið mikla kapphlaup — áður en
Japan—Ameríku styrjöldin brauzt út — sendu
þeir með hverri fleytu, sem flotið gat, frosna
hákarlslifur, til Bandaríkjanna.
Fiskimennirnir trúa fastlega á að þessi guli-
austur haldi áfram. Vertíð þeirra hófst venju-
lega í byrjun maí, þegar síldin kom, til septem-
berloka, er sá gullvægi fiskur líður burt á leynd-
ardómsfullan hátt. Þá var lagt upp yfir vetur-
inn. Það tímabil gaf skipstjóra, sem átti eigin
bát og útbúnað, 3000 dollara í aðra hönd, og
skipshöfninni um 1000 dollara á mann. En í vet-
ur var bátunum ekki lagt upp, nema þegar frá-
tök urðu vegna storma. Einn dagur nú, jafnvel
með vetrarverði á hákarlinum, gat gefið ‘eins
mikið og meira af sér en sumarvertíðin, öll á
venjulegum tíma.
Stúdentar við háskólann í Washington struku
úr skólanum, til þess að fiska hákarl í Puget-
sundi. Skipstjóri einn frá Orford, Ore, kom inn
eftir einnar nætur veiðiferð, með 1780 dollara
virði af lifur. Við Vestur-Ore fiskaði smábát-
ur í einum túr fyrir 1050 dollara. Astorie, Ore,
fiskimennirnir öfluðu á þremur mánuðum fyrir
2.000.000 dollara, sem skiftist í þeirra hlut.
Einn skipstjóri aflaði á þremur dögum fyrir
7800 dollara. Bræðslustöðvarnar höfðu ekki
undan hinni miklu veiði, svo aðeins lifrin var að
lokum fryst og geymd, en hákarlsskrokkunum
fleygt.
Við veiðina hafa sumir fiskimannanna þá að-
ferð, að þeir leggja langa línu með lúðuönglum,
beitta frosinni síld, á hafsbotninn, ályktandi að
„súpuhákarlinn“ sæki fæðu sína við botninn.
Aðrir leggja 1300 feta löng net, þannig að þau
myndi vegg í sjónum um það bil 20 fet undir
sjávarborði, og láta reka yfir nóttina. f einu
slíku neti voru 200 hákarlar einn morguninn.
Stærri bátar nota botnvörpur.
Að innbyrða 75 punda hákarl, er enginn
barnaleikur. Við bátshliðina lemur fiskimaður-
inn hann með járnstykki, og ef það dugar ekki,
er hann skotinn. Við að handleika hákarfinn
verður fiskimaðurinn oft blóðugur, því hákarls-
skrápurinn er hrjúfur eins og sandpappír.
Fiskimennirnir á eystri miðunum eru einnig
gripnir hákarlaæðinu. Þeir hafa einnig farið á
hákarlaveiðar — að mestu frá Morehead City
N. C. og við Floride miðin — en þeir fá ekkert
himinhátt verð. Enginn hinna níu eða tíu teg-
unda, sem veiðast í Atlantshafinu, komast í
Framh. á bls. 12.
Frá Hoísósi.
Frá Ilofsós eru gerðir út um 15 vélbátar,
þar af 3 þilfarsbátar. Afli hefir verið frekar í
lakara lagi síðastliðin tvö sumur. Sumarið 1940
tók til starfa hér hraðfrystihús Kaupfélags
Austur-Skagfirðinga, og með því ætluðu menn
að afkoma sjómanna hér batnaði til mikilla
muna, en því fer nú fjarri. Síðastliðið sumar
tók húsið því nær engan fisk, og er mjög mikil
hætta á að útgerðin færist héðan burtu ef ekki
verður hafist handa um breytingu á fyrirkomu-
lagi um rekstur frystihússins hér, því það er
engu líkara en að landbúnaðarafurðir hafi for-
gangstétt á húsplássi þar, húsið er búið að vera
fullt af kjöti síðan síðla sumars 1941. Þetta er
aðal orsök þess, að sjómenn hér hafa ekki getað
komið sinni vöru í verð. Sem dæmi má nefna,
að á síðastliðnu sumri fiskaði aflahæsti bátur-
inn 35 þús. kg„ en hefði getað fiskað mikið
meira ef hægt hefði verið að leggja upp fisk-
inn hér á staðnum, en nokkuð af þessum fiski
lagði báturinn upp á Sauðárki’óki.
Hásetahlutir hér voru 1940 frá 800 kr. til
1000 kr„ og 1941 frá 1000 kr. til 1500 kr„ og
er það mjög lélegt miðað við aðra sambærilega
staði.
Sjómenn á Hofsósi telja að það muni vera
hulið Fiskimálanefnd hvernig ráðslag og fyrir-
komulag hraðfrystihússins á Hofsósi er.
ívar Björnsson.
VÍKINGUR
7