Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1950, Blaðsíða 5

Um Færeyjar
Eyjaklasinn.
Frá ströndum Vestur-Evrópu og- allt til ís-
lands liggur grunnsævishryggur, sem aðskilur
djúp Norður-Atlantshafsins frá djúpi Norður-
Ishafs. Þetta er í raun réttri neðansjávar-fjall-
garður. Á nokkrum stöðum skaga neðansjávar-
fjöllin á fjallahrygg þessum langt upp fyrir
yfirborð sjávar. Á 62 gráðum norðurbreiddar
og 7 gráðum vesturlengdar rís eyjaklasi úr
sæ. Þetta eru Færeyjar. Þær eru 18 að tölu,
fyrir utan hólma og sker. Eyjarnar eru aðskild-
ar af þröngum, djúpum og víða straumhörð-
um sundum. Straumurinn í færeysku sundun-
um rennur þó ekki alltaf í sömu áttina, en breyt-
ir um stefnu á mismunandi tíma á lögmáls-
bundinn hátt, sem orsakast af flóði og fjöru.
Eyjarnar eru mjög hálendar og í’ísa þverhnípt-
ir hamraveggir úr sjó í mörg hundruð metra
hæð, einkum að norðan og vestan. Austan á
eyjunum er meira láglendi og þar eru flestir
lendingarstaðirnir við víkur og voga, sem inn
í þær skerast. Hæsti tindur á Færeyjum er
Slattaratindur á Austurey, 882 metrar á hæð.
Veðrátta.
Loftslag á Færeyjum er mildara en breiddar-
gráða þeirra bendir til. Veldur því vafalaust
sem mest liggur á að leiðrétta í þessum efnum
er það, að takmarka fjölda síldarskipanna við
Norðurland; senda ekki önnur skip þangað en
reynzt hafa fær um að afla síldar, en beina
vaxandi tölu skipa á þorsk-, lúðu- og karfaveiðar
við Grænland.
Aldrei áður hefur veriö þvílík þörf á því sem
nú, aö félagssamtök sjómanna taki í taumana
og meö mætti sínum og áhrifum knýi þaö fram,
aö hafin sé þegar vel undirbúin útgerö viö
Grænland, því þaö er leiöin út úr ógöngum
sjávarútvegsins. — Grænlandsmiðin geta orðið
alveg sama gullkistan fyrir okkur og þau hafa
verið um mörg ár fyrir útgerð Færeyinga, þ. e.
þegar við erum búnir að fá slíka reynslu og
þekkingu og Færeyingar eru búnir að afla sér
á öllu við Grænland. Og sumarið 1950 verður
að verða sjötta og síðasta sumarið, sem sauð-
þráir valdamenn fái sent allan vélskipaflotann
út á síldarlausan sjó við Norðurland.
Jón Dúason.
og Færeyinga
Joannes Patursson.
Golfstraumurinn, sem jafnan leikur um strend-
ur eyjanna á leið sinni sunnan frá Mexico-
flóa norður og austur um Atlantshaf og upp
að vesturströnd Noregs. Þó loftslagið í Fær-
eyjum sé mildara en búast mætti við, þá er
þar þó ekki um neina Paradísarsælu að ræða.
Tíðarfarið er mjög óstöðugt og skiptast mjög
á stormar, þokur og rigningar. Þó getur verði'ið
stundum verið mjög gott í Færeyjum og þá eru
eyjarnar einstaklega skemmtilegur staður.
Landkostir.
í Færeyjum finnast ekki málmar í jörðu, að
undanteknum eins konar surtarbrandi á Suður-
ey. Skógar eru þar engir, heldur og engin korn-
yrkja. Landkostir verða því að teljast rýrir,
einkum þegar þess er gætt, að fiskimiðin kring-
um eyjarnar eru að mestu upp urin, miðað við
það, sem áður var. Veldur því að mestu tak-
markalaus rányrkja útlendra fiskimanna við
eyjarnar. Eru fiskimiðin við Færeyjar gott
dæmi upp á það, hverjar afleiðingar rányrkjan
hefur á fiskveiðar við strendur hinna ýmsu
landa.
V í K I N G U R
237