Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1956, Blaðsíða 18

Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1956, Blaðsíða 18
SDNN FRÁBAGA ÞAÐ VAR ÞÁ Þegar ég hafði tekið stýrimannspróf mitt, árið 1890, er einnig gaf rétt til þess að stjórna seglskipi, réðist ég sem annar stýrimaður á lítið norskt gufuskip, um 250 lesta og sigldi með því 22 ferðir milli Skien í Noregi, en þar var trékvoða og Middelsborough , Englandi, en þar var tekinn farmur af hrájárni, til Nor- egs aftur. í einni slíkri ferð fengum við svarta þoku í Skiensfirðinum, svo að þótt ferðin á skip- inu væri hæg og leiðsögumaður um borð, sigld- um við beint á fjallsvegginn, en þar var alls staðar mjög aðdjúpt. Höggið var svo mikið, að skipverjar duttu beint.á hausinn á þilfarið og sjórinn streymdi inn í fremsta farmrýmið, þar sem fjórar plötur höfðu rifnað og var þar stórt gapandi op. Sem betur fór hafði skipið vatnsþétt skilrúm, annars hefðum við sokkið þarna á nokkrum mínútum. Með farm- rúmið fullt af sjó sökk stefni skipsins brátt undir yfirborðið, en þannig var skipinu siglt með mjög hægri ferð aftur til Skien, er þá hafði ekki skipasmíðastöð er væri svo stór, að hægt væri að bæta skaðann. Teknar voru um borð tómar tunnur í hundraðavís, en gatið var steypt upp með sementi, síðan var aftur haldið af stað. Slíkt hefði ekki verið leyft í dag. Til allrar hamingju fengum við ágætt veður og sléttan sjó yfir Norðursjóinn, ann- ars hefðum við aldrei komizt til Englands, en þetta var hættulegt fyrirtæki, en þannig var sjómennskan í þá daga. — Við fórum í slipp og fengum 4 nýjar plötur settar í skipið. Á meðan á þessu stóð, tók ég að mér nætur- vörzlu um borð frá kl. 18.00 að kvöldi til kl. 6 að morgni, en litli klefinn minn var frammí, við hliðina á hásetaíbúðinni. — Það er ótrú- legt hverju maður getur vanist, þegar þörf krefur. Hamarshöggin á báðum síðum skips- ins á daginn er ég skyldi sofa, voru alveg að gera mig vitlausan, en þó fór svo að lokum, að ég gat sofið þrátt fyrir öll lætin og bærði ekki á mér fremur en múrmeldýr, hálfan dag- inn. Á einni heimferðinni 8 dögum fyrir jól, í stórsjó, færðist járnfarmurinn til í farmrúm- inu, þrátt fyrir þótt vél væri frá honum geng- ið. Skipið fékk á sig mikla slagsíðu, svo það var að miklum hluta í kafi. Brotsjóarnir dundu stöðugt á því, svo eldhúsrörið fylltist af sjó, og matur varð ekki eldaður það sem eftir var ferðarinnar. Báðir björgunarbátar fóru fyrir borð og helmingur af stjórnpalli brotn- aði frá og fylgdi bátunum. Uppáhald skipsins, terrierhundur, lá á grindinni yfir kyndingar- rúmi, stakk potunum milli rimlanna og hélt sér þannig í velgjunni. Þetta litla vitra dýr ferðaðist með hinum 3 skipum félagsins til skiptis, þannig að ætíð er við komum í höfn fór hann í land og var í landi oft dögum sam- an í einu og kom þá fyrir að hann missti af skipinu. Þá hélt hann sig í námunda við höfn- ina, þar til eitthvað annað skip félagsins kom, en þau þekkti hann á reykháfsmerkinu. Á miðjum Norðursjó slitnaði binding á dig- urri grastógtrossu á afturlúkunni, fór hún fyrir borð og lenti í skrúfunni, þar sem hún vafðist um skrúfublöðin og vélin stanzaði. Þarna lágum við hjálparvana, án þess að geta hreyft okkur, veltandi í Norðursjónum eins og hnotuskel, klakaðir frá þilfari upp í siglutoppa. — Um þilfarið gátum við aðeins farið eftir línu, sem lá frá stafni að skut og héngum í henni upp að mitti í sjó. Húgsið ykkur ástandið, án loftskeytatækja og án nokk- urra neyðarmerkja annarra en raketta, sem þó aðeins urðu notaðar í myrkri. Okkur var öllum ljóst, að þetta gat orðið síðasta ferðin. Einasta vonin var að geta losn- að við trossuna úr skrúfunni og fengið vélina af stað. — Skipstjórinn fór fram á það við skipverja, að þeir létu sig síga niður af skut skipsins til skiptis með línu um mittið, og með sög og exi, reyndu að höggva kaðalinn í sund- ur, en skipverjar, sem flestir voru fullorðnir menn, tregðuðust við og báðu skipstjórann að hlífa sér við þessu, jafnvel þótt þeir vissu að þetta var eina bjargarvonin, en þetta var sannarlega ekki öfundsvert verk. Skipstjórinn sneri sér þá til mín og spurði, VÍKIN □ U R 46

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.