Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1956, Blaðsíða 21

Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1956, Blaðsíða 21
unum, sem munu vera vatnsgeymar. Séð frá bænum Algeciras er fjallið eða kletturinn býsna líkur Húsavíkurfjalli, en með 3 smá lægðum og er hæsti tindurinn nyrstur, 1396 fet. Nú virðist kastali sem þessi þýðingarlaus með öllu, því þurrka má hann út eða afmá með einni vetnissprengju. Til Algecirashafnar, sem liggur gegnt Gí- braltarkletti vestan við hinn litla flóa eða vog, sem mun vera kenndur við Gíbraltar, komum við kl. 8 að morgni og hófst fljótt vinna. Lent- um við þar í þjarki við hafnarlögregluna útaf vegabréfsskoðun, en bárum sigur úr býtum. Var torgdagur og mjög gaman að koma þang- að. Voru þar læti mikil í öllum fénaði, tvífætt- um, ferfættum og fiðruðum og heita mátti að þar fengist alls konar varningur, lifandi og dauður, fyrir lítið verð. Sömuleiðis ódýrt í búð- unum, en ekki var daunninn góður í vínbúð- unum, þar sem vínafurðir landsins voru seld- ar í pela og pottamálum eins og brennivínið forðum heima. I þessum búðum var ös mikil. Ekki sá ég þarna neina fallega byggingu nema turn einn fornan. Útúr þessum litla flóa, en að honum liggur Gíbraltarklettur að austan og „Serra de Horoba“-fjall að vestan, en hæsti tindur þess, Candilla, er 976 fet, sigldum við kl. 14 og haldið til Suðurálfu (Afríku) og kom- ið til hinnar miklu verzlunarborgar Tanger í Marocco kl. 17 og lagzt á ytri höfnina. Tanger er svonefnd fríhöfn og þar verzla allar þjóðir heims, en aðallega töluð, auk arabisku, franska og sjánska, síður enska, þó með henni megi fleyta sér. Þarna í höfninni voru 3 amerísk herskip, 3 ensk verzlunarskip, þýzk listisnekkja, og verzlunarskip stórt frá Danmörku. Bauð okkur skipstjóra og Hannesi í land helzti skipa- miðlari bæjarins, herra José M. Bitton, og var sú för mjög ánægjuleg. Það var verulega gam- an að koma að kvöldlagi í Tangerborg, ganga þar í búðir, því enginn er þar lokunartími, koma á kaffihús, horfa á Arabastúlkurnar, því ekki leynir sér andlitsfall og vöxtur og sínu máli tala augun, þó blæjur nái upp að nefi. Kon- ur ganga í hvítum klæðum, sem í'étttrúaðar teljast og hylja andlit sitt hálft með blæju, en það gera ekki konur eða dætur hinna svonefndu Riffaraba, sem búa í hálendinu kringum og ofanvið bæinn. Þær ganga með barðastóra flétt- aða stráhatta og svo gera flestir karlar þeirra og með kufla yfir sér úr ull eða úlfaldahár- um. Auðugir Arabar ganga í síðum skikkjum úr nábleiku efni, eða ljósbláu og hafa sam- lita síða hettu á höfði sér. Þeir Arabar, sem nota svonefndan vefjarhött og þá venjulega hvítan, hafa innan í kollu úr ull. Þessi eyðimerkur- eða Afríkuþjóð gerir það sem hún getur til þess að klæða af sér sólina og kunna það, við hvítu mennirnir gerum hið gagnstæða, en gleymum því aftur hversu hættu- leg heit og brennandi sólin er fyrir hið mann- lega hörund og auga. Við vorum í landi, og sömuleiðis hluti skipshafnar úr Tungufossi, til kl. 1 um nóttina, þá þótti rétt að nota ferju- bátinn og fara í háttinn. Daginn eftir, sunnu- daginn 3. okt. var farið kl. 8 að morgni upp að hafnargarðinum, sem er mjög langur og traustur með stefnu frá suðaustri til norð- austurs ca. 900 til 1000 metra og sveigir því- næst til norðausturs ca. 300 metra eða vel það. Tangerflói allur er milli höfðanna Mala- hara að norðaustan og Spartel að suðvestan og er mjög opinn, ef ekki væri gerður hinn öflugi brim eða hafnargarðuf. Kl. 8 eða skömmu síðar hófst vinnan, en í bæ þessum er ekkert forboð gegn helgidaga- vmnu, enda naumast framkvæmanlegt, þar sem hver trúarflokkur hefur sína helgidaga og flokkarnir eru margir í þessum marglita verzl- unarbæ allra þjóða. Um dagmál fórum við sam- an fjórir úr Tungufossi að skoða bæinn, og nánar tiltekið voru það I. vélameistari Albert, bátsmaður Ingimar, II. stýrimaður Hannes og svo sá, sem þetta ritar. Lentum við skjótt þang- að sem hávaðinn var mestur, en það var á torginu, spölkorn uppi í bænum, og þótt há- vaðasamt væri á torginu í Algeciras, þá tók nú útyfir og veit ég ekki hverjir höfðu hærra, mannfólkið, sem var að bjóða vörurnar, eða varningurinn sem verið var að selja, en hann var auk dauðra muna, svo sem ávaxta, bakst- urs og leirvarnings, galandi hanar, gargandi gæsir, hrínandi svín og rymjandi asnar. Með- ferð öll á skepnunum er skammarleg hjá Már- um og lítið betri á konum þeirra eða kerling- um, því þær báru klyfjar líkt og múlasnarnir, en ungar stúlkur, strákar og svo karlarnir sjálfir, virtust undanþegnir púlsdýravinnunni, en þeim mun ákafari voru karlarnir að koma út vörum sínum með hrópum og handapati. Þarna á torginu var karl með myndavél og tók hann mynd af okkur fjórmenningunum, sem heppnaðist furðuvel. Hannes tók við far- arstjórn og samdi við bílstjóra að aka okkur um bæinn allan. Reyndist hann ágætur og ók okkur fyrst um auðmanna- eða útlendinga- hverfin, en þau eru aðallega meðfram höfninni og svo upp á hæðinni efst og mörg hús mjög falleg, einkum sjúkrahús, skólar og gistihús- in. í stíl voru þó fegurst hin gömlu bænahús Araba, einkum turnarnir og hliðin. Gullfalleg- ur er turninn á hinu forna Marskan-bæna- ¥ V I K I N G L1 R 49

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.