Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1956, Blaðsíða 7

Þórarinn B. Egilson, ntgm.
llliHHÍHífarcrt
Hinn 22. júlí sl. andaðist að
heimili sínu í Hafnarfirði hinn
landskunni athafnamaður Þórar-
inn Egilson útgerðarmaður, hart-
nær 75 ára að aldri.
Þórarinn er fæddur í Hafnar-
firði 3. nóvember 1881. Foreldrar
hans voru þau Þorsteinn Egil-
son kaupmaður, sonur Svein-
bjarnar Egilsonar rektors, og
Elísabet Þórarinsdóttir, Böðv-
arssonar prófasts og alþingis-
manns að Görðum.
Þórarinn vann við verzlunar-
störf og útgerð svo að segja frá
blautu barnsbeini. Hóf hann út-
gerð fyrir eigin reikning árið
1915 og hefur síðan og fram á
síðustu ár verið einn athafna-
mesti útgerðarmaður á Suðurlandi. Á þessum
langa starfsferli kynntist Þórarinn öllum grein-
um þessa atvinnuvegar, því á þessu tímabili tók
útgerð hérlendis miklum og gagngerðum breyt-
ingum, eða frá árabátum til nýtízku togara, og
átti Þórarinn ekki minnstan þátt í þeirri þró-
un, enda lifandi áhugamaður á öllu þessum at-
vinnuvegi viðkomandi, ekki sízt fiskverkun og
Velgengni og hagsæld fyrirtækja þeirra, sem
Þórarinn stjórnaði, oft í mjög erfiðu árferði og
kreppu, er ljósasti votturinn um hæfileika hans
sölu.
úr eins og ég orkaði. Allt gekk samkvæmt áætlun. Birgir
kom ífærunni á sinn stað, þótt höfuð hans og herðar
blotnuðu. En nú gerðist margt í senn, Birgir rykkti
sér upp, sprakan brauzt um sem óð væri og jós yfir
okkur sjónum, svo við sáum lítið. Eftir harða og tví-
sýna baráttu, höfðum við þó betur og sprakan kom inn.
Voru þá gripin barefli og síðast beitt hnífi. Þar með var
þessi fallegi fiskur dauður og lá nú að fótum okkar,
þar sem við virtum fyrir okkur hans fallegu hvíthlið,
sem enn fór krampakenndur titringur um. Nokkrar
stórar fiskilýs skriðu þar fram og aftur í eirðarleysi.
Eftir að hafa setið þarna nokkra stund, dáðst að
hinum stóra fiski og þurkað framan úr okkur sjó og
svita, ákváðum við að halda heim. Og ánægðir voru þeir
tveir fiskimenn, er héldu heim, eftir fengsæla og
skemmtilega sjóferð. Lúðan vóg 108 kg.
og framsýni, og er þar við bætist
lipurð og Ijúfmennska við lága
sem háa, undrar engan að Þórar-
inn var mjög vinsæll maður og
naut mikillar virðingar samferða-
manna sinna.
Þórarinn naut mikils örlætis af
náttúrunnar hendi. Velbyggður á
sál og líkama. Skarpgáfaður, víð-
sýnn og listfengur. Þótt skapið
væri mikið bar mest á glaðværð
og góðvild í hinu daglega fari.
Sérstaklega áberandi var trygg-
lyndi hans til allra þeirra, sem
einhvern tíma höfðu unnið hjá
honum, og var eins og hann ætti
í þeim hvert bein. Sérstaklega
kunni hann að meta að verðleik-
um bá menn, sem unnu störf sín
vel, og fór ekki dult með það mat sitt, þeim til
gleði og uppörvunar, sem hlut áttu að máli.
Þórarinn var sérstaklega skemmtilegur í við-
ræðum, enda mjög vel heima á flestum sviðum.
Vel lesinn og stálminnugur. Hafði glöggt auga
fyrir hinu spaugilega í lífinu og átti til að kasta
fram fyndni, ef svo bar undir. Er ekki ólíklegt,
að mörgum Hafnfirðingum finnist vanta eitt-
hvað í bæjarlífið, þegar Þórarinn er hættur að
sj ást, og margir munu minnast hinna skemmti-
legu stunda, er þeir áttu í viðræðum við hann,
Þórarinn giftist eftirlifandi konu sinni, Elísa-
betu Halldórsdóttur, árið 1908. Eignuðust þau
tvær dætur: Erlu, sem giftist Ólafi Geirssyni
lækni, og Maríu, gifta Friðjóni Skarphéðins-
syni, bæjarfógeta á Akureyri.
Menn koma og menn fara, það er lífsins gang-
ur. Sumir skilja eftir sig spor, aðrir ekki. Spor
Þórarins verða ekki rakin í þessari stuttu
kveðjugrein. Það verður gert, þegar saga Hafn-
arfjarðar og útgerðar verður skráð.
Ritstj.
Þórarinn B. Egilson, útgerðarm.
VÍ KlN □ U R
167