Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1981, Qupperneq 15

fiskpakka með ETH. Það er merki
hjá SÍF ennþá.
Fiskur var tekinn úr ef of djúpt
var rist, illa hausað, blóð í dálki
eða hnakkablóð, það mátti ekki
sjást. Svo var skipshöfnin leidd að
þessu og sagt: Svona má þetta
ekki vera.
Ég varð verkstjóri hjá Einari
1930. Þá var ég búinn að vinna
Vöruvöndun var það
sem gilti
Þetta var 1923 sem ég byrjaði
hjá Einari. Árið eftir kom togarinn
Surprise. Það var mikill viðburð-
ur. Ég svaf ekki mikið þann sólar-
hringinn. Þá var hér mikill upp-
gangur. Helleyer var þá hér. Svo
var togarinn Garðar smíðaður
1929 úti í Englandi. Hann var af-
bragðsskip og mikið aflaskip; var
stærsti togari á Norðurlöndum á
sínum tíma. Hann kom á erfiðum
tímum. 1931 hrundi fiskverðið, úr
70 krónum í 31,80; ég held ég
megi fara rétt með það. Þá var
ekki um annað að ræða en stytta í
mittisólinni og gera út á sem hag-
kvæmastan hátt. Það þýddi ekki
að gala á ríki eða bæ þá. Vöru-
vöndun var það sem gilti, svo að
einhver peningur fengist. Úr
hverjum einasta fyrsta túr á ver-
tíðinni voru teknir fiskar, ef sá
eitthvað á þeim. Þannig var það
meðan gamli maðurinn, Einar,
var lifandi. Fólkið gerði þetta
þegar fisknum var staflað upp.
Verið að vikta saltfisk. T.v. er Elías Halldórsson verkstjóri og Páll Böðvarsson er með
vagninn. í baksýn er verslun Einars Þorgilssonar. T.v. er sá hluti hússins þar sem áður var
vörugeymsla og fiskgeymsla. Gaman er að bera þessa mynd saman við bílvogir eins og þær
gerast í dag.
VÍKINGUR
Svona var nú fiskinum staflað upp úr skipi. Þetta plan var þar sem minnisvarðinn er nú
héma niðri við Strandgötuna. Þarna var fiskurinn látinn inn í húsin, og var regla að hafa
hverja sort á sínum stað og mátti ekki breyta því. Á myndinni er verið að umstafla
fiskinunt. Það var gert eftir svona 8—10 daga. Og svo var fiskurinn sorteraður í smáfisk,
millifisk og stundum tók maður úr 22ja tommu fisk og upp úr.
hér úti og inni og alls staðar.
Hannes gamli og Elías, sem voru á
undan mér, voru orðnir fullorðnir
menn. Hannes var merkilegur
maður, veðurglöggur með af-
brigðum, einhver sá veðurglögg-
asti maður sem hér var í bænum.
Hann breiddi oft þegar aðrir
breiddu ekki, og breiddi stundum
ekki þegar aðrir breiddu. Hann
hafði sérgáfu á þessu sviði. Hann
kenndi mér að líta alltaf í útsuðrið
um leið og ég vaknaði, en það
þýddi ekki að gera það seinna en
klukkan fimm. Maður sér sjón-
deildarhringinn hérna út til hafs-
ins, en maður sér ekki austur fyrir
fjall. Hannes átti til að hringja
austur í Hveragerði eða austur í
Kotsrönd og suður í Grindavík til
að vita um veðrið þar. Þá var hann
búinn að fá hringinn. Ef skúr var á
Esjuhorni og önnur á Vífilfelli, þá
mátti bóka hana hérna klukkan
4—5 síðdegis. Iðulega kom fyrir
að rigndi hér, en var þurrt í
Reykjavík eða öfugt. Það var verið
í fiskinum allt sumarið. Það var
aldrei frí. Tekinn einn sunnudag-
ur til að fara með fólkið einn túr.