Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1981, Page 38

Hafnfiröingur
á kóngaveiðum
Á dögunum þegar ég ætlaði að
fá hann vin minn Helga Harrýs-
son með mér út úr bænum ákveð-
inna erinda, kom hann mér heldur
betur á óvart.
- Ég skal koma ef hann verður
vestan, en ef það verður landátt þá
þarf ég að fara út á trillunni.
— Ertu að róa eitthvað núna?
- Ég er að veiða beitukóng.
Ég gapti víst svolítið í símtólið,
áður en ég kom út úr mér: Lof mér
að koma með.
Svo leggjum við frá landi í
hægri suðaustan golu á trillunni
sem þeir Helgi og faðir hans,
Harrý Sonderskov gera út á þessar
sérkennilegu veiðar. Þetta er eftir
vinnu, því að þessar veiðar eru al-
gert aukastarf. Trillan heitir því
yfirlætislausa nafni Dropi. Engin
hætta að hafið móðgist við slíkri
nafngift. Við siglum út Hafnar-
fjörð.
— Hvemig datt þér í hug að
byrja á svona veiðum?
— Ja, pabba datt þetta í hug af
rælni. Hann var úti í Frakklandi í
fyrra og þá pantaði hann sér svona
kuðung á veitingahúsi. Svo lang-
aði hann til að reyna að veiða
hann hér.
- Hvað gerið þið við veiðina?
— Fyrst veiddum við bara fyrir
okkur sjálfa. En svo var hann
eitthvað að gera við niðri í Torfu,
veitingahúsinu, á vegum Ofna-
smiðjunnar, þar sem hann vinnur.
Þá talaði hann við yfirkokkinn um
þetta, og hann vildi endilega prófa
kuðunginn. Við höfum selt í þrjú
veitingahús, Torfuna, Hótel Holt
og Amarhól.
- Hvemig veiðið þið hann?
— I gildrur.
— Er hann veiddur þannig
erlendis?
- Já. Þetta er gert svona til að
Skrifstofumaður. Rétt eins og knapinn
kóngur um stund — og veiðir kónga.
koma í veg fyrir að maður veiði
dauðan kuðung. Sá dauði skríður
auðvitað ekki inn í svona gildrur.
- Hvar fengið þið gildrur?
- Bjuggum þær til sjálfir.
— Höfðuð þið fyrirmyndir?
- Nei, en við vissum að þær
væru gerðar einhvem veginn
svona eins og við fórum að.
— Hvað hafið þið margar
gildrur?
— Sex.
- Og aflinn?
- Við höfum oft fengið þetta
10-12 kíló, best 25 kíló
Það er örstutt út í gildrumar
VÍKINGUR