Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1981, Qupperneq 51

r Jónas Arnason: Ragnar pokamaður
Reynir þú að rœgja hann bar með sóma brennivín
Ragnar gamla pokamann að beztu manna yfirsýn.
í mitt kalda eyra, og einnig svaf hann upp á grín
skal ég sjálfur sýna þér, hjá vmsum góðum konum,
hvað sjómannshnefi krepptur er, ýmsum góðum kœrleiksríkum
og máski dálítið meira. konum.
Hann hafði lítið lœrt á bók Á Halamiðum hélt hann jól
og lítil frœði kunni, í hörku norðan garði,
enda var hann bara blók tók í nefið, tuggði rjól
á botnvörpungnum Unni; og tök sín h vergi sparði,
próf hann samt með sóma tók á meðan rok í mastri gól
og sína vizku talsvert jók og múkkar sungu Heimsumból
austur á Hvalbak, útá Strók og togvindunnar trommuhjól
eða á Selvogsgrunni, taktinn undir barði,
á vertíðinni suðrá Selvogsgrunni. taktinn undir sálmasönginn barði.
Bærist afli inn á dekk Þó glói sól um víðavang
eins og það gat borið, og vaxi blóm á heiði,
svo menn óðu villivekk þrúgar oft minn þankagang
vel í mitti slorið, þögul sorg og reiði.
í aðgerð fram hann ólmur gekk Hann Ragnar h varf í hafsins fang
eins og Ijón í geitastekk, eitt haust í nánd við Svartadrang,
en fáir hafa af fínni smekk og botnsins kalda blöðruþang
af fiski hausinn skorið, blómstrar á hans leiði,
af fiski hausinn fagurlegar skorið. blómstrar á hans lága, vota leiði.
Og l'tka þegar allt var í Reynir þú að rœgja hann
einu djófuls volli, Ragnar gamla pokamann
hlerar brotnir, hafarí í mitt kalda eyra,
og hundrað göt á trolli, skal ég sjálfur sýna þér,
kunni hann með kurt ogpí hvað sjómannshnefi krepptur er,
að kippa öllu í lag á ný, og máski dálítið meira.
þó býsn hann gœti bölvað því bœði í dúr og molli; sumt í dúr, en meira þó í molli. Kvæði þetta birtist í bók
Útí Hull og A berdeen Jónasar, Sjór og menn, 1. útg. 1956, 2. útg. 1971. Jón Ásgeirsson
oft var stuð á honum, tónskáld hefur samið tónverk við
(þó að hýran hans og mín kvæðið, og hefur það verið sungið
hrykki oft skemur vonum); af karlakórum.
VÍKINGUR
51