Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 5

NÁTTÚRUFR.
Alka.
og vesturströndina. Eftir taln-
ingum að dæma, nemur álkan
tæplega nema 5—10% af öll-
um svartfugli við Vestfirði í
ágúst. Eins og langvían (og
stuttnefjan) byggir hún helzt
hreiður.sín í bröttum björg-
um, sem vita mót opnu hafi.
Hvað langvíu og stuttnefju
snertir, verpir stuttnefjan
einkum í björgum kaldari
landshlutanna, en langnefjan
í björgum hinna heitari. —
Langnef jan er til dæmis mjög
algeng við Vestmannaeyjar,
en þar er stuttnefjan frekar
sjaldgæf, og eftir talningum
við Hornbjarg, 15. júní 1926,
komst eg að þeirri niðurstöðu,
að hlutfallið á milli langnefju
og stuttnefju var eins og 1 á móti 50. Eftir því, sem mér er
kunnugt, er ekki til nein nákvæm skýrsla yfir fuglabjörgin við
ísland, á kortinu (4. mynd), sem hér er sýnt, má sjá þau helztu.
„Fiskiskýrslur- og hlunninda“ gefa gott yfirlit yfir fugla-
veiðarnar, en þar sem stuttn., langv. og álka eru einu nafni
nefnd svartfugl, er ekki hægt að sjá, hvernig hinum einstöku
tegundum er skipað í björgin.
Á kortinu er landinu skift í 7
hluta, og tölurnar sýna svart-
fuglsveiðina í hverjum hluta,
árið 1913. Það er greinilegt, að
nærri allur fuglinn er veiddur
við vestanvert landið, á svæð-
inu frá Vestmannaeyjum að
Eyjafirði, og um þrír fjórðu
hlutar hafa veiðst við Vest-
firði og vestanvert Norður-
land. Þetta stafar náttúrlega
mikið af því, að á þessu svæði
eru flest og stærst fuglabjörg,
en öllum þeim, sem ferðast Lundar.