Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 22

132
NÁTTÚRUFR.
utan að Ketu, því það fann í sumum matföng handa sér. Þetta
var um sumarmál. Ketill Ingimundarson bjó þá á Ketu þar á
Skaganum; hann var aflamaður mikill, og voru í þann tíma
aflaföng allgóð á jieim Skagatanga. . . . Ber }:>á svo við einn morg-
un árdegis, að Ketill gekk til sjávar og inn í hjall einn mik-
inn, er þar stóð með hákarl, og vildi sækja morgunverð hjú-
um sínum. Sá hann þá dýrið koma að utan; greip Ketill þá
eitt mikið hákarlsbægsl og snaraði vel langt út á svig við dyrn-
ar. Björninn greip við og bar á bak til við hjallinn, og tók til
snæðings, en Ketill snaraðist út með skyndi og hljóp heim til
bæjarins. Ketill sendi þá tvo menn með skyndi, annan út á
Skaga, en annan inn, að menn skyldu strax saman koma; og
svo komu menn saman af stundu og urðu 14 menn þeir vopn
Fallinn.
höfðu, því í þann tíma áttu flest-allir menn verjur og vopn hér
á landi. Gengu þeir þá fram að sjó og var bangsi búinn með
bægslið; ætluðu þeir þá strax að ráða á dýrið, en það vék sér
undan og inn með sjó; þeir gengu eftir og inn yfir björgin, og
svo sem nokkuð lækkaði björgin, vafði bangsi sig saman í hring
eða hnipru, og velti sér þar ofan í fjöru, síðan á sund og fram
í það sker, er þar liggur og menn nefna Þussasker. Ketill skifti
þá mönnum, lét 7 eftir, og skyldi þeir mæta birninum, hvar sem
á land kæmi á Innskaga, en hann með 6 mönnum gekk heim í
Ketu, hrundu fram sexæringi og reru inn til skersins. Björn-
inn hljóp þá á sjó og lagði út á fjörðinn, reru þeir þá eftir kapp-