Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 27

NÁTTÚRUFR.
137
erfitt verk í hríðum og stórviðrum, sem bæði krefst hirðusemi
og lægni.
Auk veðurathugana býst eg við, að þarna verði gerðar
mælingar á geislamagni sólarinnar og sendir upp loftbelgir
til að kanna loftstrauma í 10—20 km. hæð yfir jörðu. Belgir
þesslr eru litlar gúmmíblöðrur, sem fylltar eru af vetni, svo
þær verða léttari en andrúmsloftið og svífa sjálfkrafa í loft
upp. Er svifi þeirra og hreyfingum síðan fylgt í þar til gerðum
mælingakíki og má þá reikna út stefnu og hraða loftstraum-
anna, sem belgurinn berst fyrir. Að lokum springa belgirnir
og falla þá til jarðar, eða þeir hverfa úr augsýn vegna skýja
eða misturs í loftinu. Á jöklinum er gott skyggni, þegar veð-
ur er heiðskírt og því oft hægt að fylgja svifi belgjanna leng-
ur þaðan, heldur en frá láglendi. -— Æskilegt væri og að geta
rannsakað rafmagn í loftinu og geisla þá, sem berast utan úr
geimnum til jarðar og gera loftið að nokkru leyti leiðandi fyr-
ir rafmagn (penetrating rays). Má mæla þá í djúpri snjó-
gryfju á jöklinum og sjá hve þykkt snjólag þeir fara í gegn
um, eða hve ,,harðskeyttir“ þeir eru.
Segulmagnsmælingar munu verða gerðar í Reykjavík og
mun Carnegie-stofnunin í Bandaríkjunum lána til þess áhöld.
Enn sem komið er, verður ekki nánar greint frá einstökum
atriðum þessara fyrirhuguðu rannsókna. En væntanlega munu
margir fylgja því með nokkrum áhuga, hverju fram vindur
um framkvæmdir þeirra. Með þeim munu hefjast ýrnsar rann-
sóknir hér á landi, sem aldrei hafa verið gerðar hér áður, vegna
þess, að áhöld og starfskrafta hefir skort til þess. Munu þær